©Kancelaria Sejmu s. 1/148
14.04.2020
U S T AWA
z dnia 30 czerwca 2000 r.
Prawo własności przemysłowej
TYTUŁ I
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa normuje:
1) stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów
przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii
układów scalonych;
2) zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty
racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców;
3) zadania i organizację Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej,
zwanego dalej „Urzędem Patentowym”.
2. Przepisy ustawy nie uchybiają ochronie przedmiotów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, przewidzianej w innych ustawach.
Art. 2. Zwalczanie nieuczciwej konkurencji reguluje odrębna ustawa.
Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) osobie – rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje
zdolność prawną;
2) osobie zagranicznej – rozumie się przez to osobę niemającą obywatelstwa
polskiego i odpowiednio miejsca zamieszkania albo siedziby bądź poważnego
przedsiębiorstwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;
3) przedsiębiorcy – rozumie się przez to osobę prowadzącą w celach
zarobkowych działalność wytwórczą, budowlaną, handlową lub usługową,
zwaną dalej „działalnością gospodarczą”;
4) umowie międzynarodowej – rozumie się przez to umowę międzynarodową,
której stroną jest Rzeczpospolita Polska;
Opracowano na
podstawie: t.j.
Dz. U. z 2020 r.
poz. 286, 288.
©Kancelaria Sejmu s. 2/148
14.04.2020
5) Konwencji paryskiej – rozumie się przez to Akt sztokholmski zmieniający
Konwencję paryską o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca
1883 r. (Dz. U. z 1975 r. poz. 51);
6) projektach wynalazczych – rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe,
wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty
racjonalizatorskie;
7) Biurze Międzynarodowym – rozumie się przez to Międzynarodowe Biuro
Własności Intelektualnej utworzone na podstawie Konwencji o ustanowieniu
Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, sporządzonej
w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. (Dz. U. z 1975 r. poz. 49);
8) międzynarodowym znaku towarowym – rozumie się przez to znak towarowy
zarejestrowany w trybie określonym w Porozumieniu lub Protokole;
9) Porozumieniu – rozumie się przez to Porozumienie madryckie
o międzynarodowej rejestracji znaków z dnia 14 kwietnia 1891 r. (Dz. U.
z 1993 r. poz. 514 i 515);
10) Protokole – rozumie się przez to Protokół do Porozumienia madryckiego
o międzynarodowej rejestracji znaków, sporządzony w Madrycie dnia
27 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 2003 r. poz. 129 i 130);
11) Konwencji o patencie europejskim – rozumie się przez to Konwencję
o udzielaniu patentów europejskich, sporządzoną w Monachium dnia
5 października 1973 r., zmienioną aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji
z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej
Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r.,
20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz
z Protokołami stanowiącymi jej integralną część (Dz. U. z 2004 r. poz. 737
i 738);
12) Akcie genewskim – rozumie się przez to Akt genewski Porozumienia
haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych,
przyjęty w Genewie dnia 2 lipca 1999 r. (Dz. U. z 2009 r. poz. 1522);
13) międzynarodowym wzorze przemysłowym – rozumie się przez to wzór
przemysłowy zarejestrowany w trybie określonym w Akcie genewskim.
2. Przepisy ustawy dotyczące przedsiębiorców stosuje się odpowiednio
również do osób prowadzących działalność inną niż działalność gospodarcza.
©Kancelaria Sejmu s. 3/148
14.04.2020
Art. 4. 1. Jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii
Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają
szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory
przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów
scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo
pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się
odpowiednio.
2. Umowa międzynarodowa lub przepisy, o których mowa w ust. 1,
rozstrzygają w szczególności o tym, w jakim języku lub jakiej formie jest
prowadzone postępowanie związane z udzielaniem ochrony i w jakim języku lub
jakiej formie sporządza się dokumentację zgłoszeń wynalazków, wzorów
użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń
geograficznych i topografii układów scalonych.
Art. 5. 1. Osoby zagraniczne korzystają z uprawnień wynikających z ustawy
na podstawie umów międzynarodowych.
2. Osoby zagraniczne mogą, jeżeli nie narusza to postanowień umów
międzynarodowych, korzystać z uprawnień wynikających z ustawy na zasadzie
wzajemności. Przesłanki wzajemności, dla celów postępowania przed Urzędem
Patentowym, stwierdza – po zasięgnięciu opinii właściwego ministra – Prezes
Urzędu Patentowego.
Art. 6. 1. Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz
dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe
i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie
układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, właściwy jest Urząd Patentowy.
Art. 7. 1. Przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów
racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie
regulaminie racjonalizacji.
2. Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu
ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem
podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub
topografią układu scalonego.
©Kancelaria Sejmu s. 4/148
14.04.2020
3. W regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co
najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie
za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów
i zasady wynagradzania twórców tych projektów.
Art. 8. 1. Na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru
użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje
prawo do:
1) uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;
2) wynagrodzenia;
3) wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych
dokumentach i publikacjach.
2. Twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do
wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym
mowa w art. 7 ust. 1, obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wydany
później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się
odpowiednio.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do współtwórcy.
Art. 9. Przedstawiciele organizacji społecznych, do których zakresu działania
należą sprawy popierania własności przemysłowej, mogą zgodnie ze swoimi
statutami udzielać pomocy twórcom projektów wynalazczych i występować w ich
interesie przed organami wymiaru sprawiedliwości oraz, z zastrzeżeniem art. 236,
przed Urzędem Patentowym.
TYTUŁ II
Wynalazki, wzory użytkowe i wzory przemysłowe
DZIAŁ I
Przepisy wspólne
Art. 10. 1. Wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa
ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy,
w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu
lub prawa ochronnego.
©Kancelaria Sejmu s. 5/148
14.04.2020
2. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego
następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego
wzoru.
Art. 11. 1. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego
na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego
przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.
2. Współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji
przysługuje wspólnie.
3. W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru
przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku
pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje
pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej.
4. W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być określony podmiot,
któremu przysługiwać będą prawa, o których mowa w ust. 1, w razie dokonania
wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w związku
z wykonywaniem tej umowy.
5. W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru
przemysłowego przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten
może korzystać z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że
przedsiębiorcy przysługuje w całości lub części prawo, o którym mowa w ust. 1.
Art. 12. 1. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na
wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne
i podlega dziedziczeniu.
2. Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod
rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.
Art. 13. 1. Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo
prawa z rejestracji oznacza się, z uwzględnieniem art. 14 i art. 151, według daty
zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w Urzędzie
Patentowym.
©Kancelaria Sejmu s. 6/148
14.04.2020
2. Zgłoszenie uważa się za dokonane, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 4, w dniu,
w którym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego z zachowaniem formy pisemnej
również za pomocą telefaksu lub w postaci elektronicznej.
3. W przypadku przesłania zgłoszenia telefaksem oryginał zgłoszenia
powinien wpłynąć do Urzędu Patentowego w terminie 30 dni od daty nadania
zgłoszenia telefaksem. Termin ten nie podlega przywróceniu.
4. Jeżeli zgłoszenie przesłane telefaksem jest nieczytelne lub nie jest tożsame
z dostarczonym oryginałem, za datę zgłoszenia uznaje się dzień, w którym zgodnie
z ust. 3 został dostarczony oryginał.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, gdy oryginał zostanie dostarczony
po terminie, o którym mowa w ust. 3; w takim przypadku zgłoszenie przesłane
telefaksem uznaje się za niebyłe.
6. W przypadku gdy zgłoszenie przesłane w postaci elektronicznej zawiera
szkodliwe oprogramowanie, Urząd Patentowy nie jest zobowiązany do otwierania
takiej korespondencji i jej dalszego przetwarzania. W takim przypadku, a także gdy
przesłane zgłoszenie jest nieczytelne, nie powstaje skutek, o którym mowa w ust.
1.
7. Przez postać elektroniczną zgłoszenia należy rozumieć postać ustaloną przy
przesyłaniu zgłoszenia przy zastosowaniu sieci telekomunikacyjnej lub na
informatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego
2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848, 1590 i 2294).
8. W przypadkach, o których mowa w ust. 6, o ile nieczytelne są niektóre
z części zgłoszenia, uważa się, że nie zostały one złożone. Przepisy art. 31 ust. 3–
5 stosuje się odpowiednio.
9. Urząd Patentowy powiadamia niezwłocznie zgłaszającego, przy użyciu
takiego samego środka przekazu, że zgłoszenie przesłane telefaksem jest w całości
lub części nieczytelne albo też zaszedł jeden z przypadków, o których mowa w ust.
6 lub 8, w przypadku gdy możliwe jest ustalenie adresu poczty elektronicznej lub
tożsamości zgłaszającego i jego adresu oraz nie zagraża to bezpieczeństwu systemu
teleinformatycznego Urzędu Patentowego, w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia
18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123
©Kancelaria Sejmu s. 7/148
14.04.2020
i 730), i pozwalają na to względy techniczne użytego przez zgłaszającego środka
przekazu.
Art. 14. Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa
z rejestracji przysługuje w Rzeczypospolitej Polskiej, na zasadach określonych
w umowach międzynarodowych, według daty pierwszego prawidłowego
zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we
wskazanym państwie, jeżeli od tej daty zgłoszenie w Urzędzie Patentowym
dokonane zostanie w okresie:
1) 12 miesięcy – w przypadku zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych;
2) 6 miesięcy – w przypadku zgłoszeń wzorów przemysłowych.
Art. 15. (uchylony)
Art. 151. 1. Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo
prawa z rejestracji oznacza się, na zasadach określonych w umowach
międzynarodowych, według daty wystawienia wynalazku, wzoru użytkowego albo
wzoru przemysłowego w Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, na wystawie
międzynarodowej oficjalnej lub oficjalnie uznanej, jeżeli zgłoszenie w Urzędzie
Patentowym tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
zostanie dokonane w okresie 6 miesięcy od tej daty.
2. Pierwszeństwo do uzyskania w Rzeczypospolitej Polskiej prawa
ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego
oznacza się także według daty wystawienia wzoru użytkowego albo wzoru
przemysłowego na innej niż określona w ust. 1 wystawie w Rzeczypospolitej
Polskiej, wskazanej przez Prezesa Urzędu Patentowego w drodze obwieszczenia w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, jeżeli
zgłoszenie w Urzędzie Patentowym tego wzoru użytkowego albo wzoru
przemysłowego zostanie dokonane w okresie 6 miesięcy od tej daty.
3. Wystawa, o której mowa w ust. 2, ma dawać rękojmię jej wiarygodności,
w szczególności posiadać ustaloną renomę i długoletnią tradycję.
4. Z inicjatywą wskazania wystawy, o której mowa w ust. 2, występuje
właściwy minister, wojewoda lub podmiot zawodowo zajmujący się organizacją
wystaw, o których mowa w ust. 2.
©Kancelaria Sejmu s. 8/148
14.04.2020
Art. 16. Jeżeli wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy, będący
przedmiotem pierwszego prawidłowego zgłoszenia, był wcześniej wystawiony na
wystawie i korzystał, od dnia wystawienia do dnia zgłoszenia, z ochrony
tymczasowej przewidzianej w Konwencji paryskiej, pierwszeństwo do uzyskania
patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji, o którym mowa w art. 14, oraz
początek przewidzianych tam terminów do dokonania zgłoszenia w Urzędzie
Patentowym oznacza się według daty wystawienia tego wynalazku, wzoru
użytkowego albo wzoru przemysłowego na wystawie.
Art. 17. 1. Pierwszeństwo, o którym mowa w art. 14 i art. 151 (uprzednie
pierwszeństwo), jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.
2. Umowa o przeniesienie pierwszeństwa, o którym mowa w ust. 1, wymaga
pod rygorem nieważności zachowania formy pisemnej.
Art. 18. Jeżeli zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru
przemysłowego dokonały niezależnie od siebie co najmniej dwie osoby, które
korzystają z pierwszeństwa oznaczonego tą samą datą, prawo do uzyskania patentu,
prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje każdej z tych osób.
Art. 19. 1. Na wniosek zgłaszającego Urząd Patentowy wydaje, w celu
zastrzeżenia pierwszeństwa, o którym mowa w art. 14, dowód dokonania
zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w Urzędzie
Patentowym (dowód pierwszeństwa).
2. Podstawą sporządzenia dowodu pierwszeństwa może być tylko zgłoszenie
spełniające wymagania określone w ustawie, jako dające podstawę do uznania go
za dokonane.
Art. 20. Twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może
przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy
albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do
korzystania.
Art. 21. W przypadku przekazania wynalazku, wzoru użytkowego albo
wzoru przemysłowego do korzystania zgodnie z art. 20, z dniem jego
przedstawienia na piśmie następuje przejście na przedsiębiorcę prawa do uzyskania
patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, pod warunkiem przyjęcia
©Kancelaria Sejmu s. 9/148
14.04.2020
wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę do
wykorzystania i zawiadomienia o tym twórcy w terminie 1 miesiąca, chyba że
strony ustalą inny termin.
Art. 22. 1. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru
użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za
korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania
patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na
podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.
2. Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości wynagrodzenia, wynagrodzenie to
ustala się w słusznej proporcji do korzyści przedsiębiorcy z wynalazku, wzoru
użytkowego albo wzoru przemysłowego, z uwzględnieniem okoliczności, w jakich
wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy został dokonany,
a w szczególności zakresu udzielonej twórcy pomocy przy dokonaniu wynalazku,
wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego oraz zakresu obowiązków
pracowniczych twórcy w związku z dokonaniem wynalazku, wzoru użytkowego
albo wzoru przemysłowego.
3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, wynagrodzenie wypłaca się w całości lub
w częściach.
4. Całość wynagrodzenia wypłaca się najpóźniej w terminie dwóch miesięcy
od dnia uzyskania pierwszych korzyści z wynalazku, wzoru użytkowego albo
wzoru przemysłowego. W przypadku wypłaty wynagrodzenia w częściach jego
pierwszą część wypłaca się w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, a
pozostałe części – najpóźniej w terminie dwóch miesięcy po upływie każdego roku,
jednak w terminie nie dłuższym niż 5 lat, licząc od dnia uzyskania pierwszych
korzyści.
Art. 23. Wynagrodzenie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru
przemysłowego, określone i wypłacone na podstawie przepisów art. 22 ust. 2 i 3,
powinno być podwyższone, jeżeli korzyści osiągnięte przez przedsiębiorcę okażą
się znacząco wyższe od korzyści przyjętych za podstawę do ustalenia wypłaconego
wynagrodzenia.
©Kancelaria Sejmu s. 10/148
14.04.2020
DZIAŁ II
Wynalazki i patenty
Rozdział 1
Wynalazek
Art. 24. Patenty są udzielane – bez względu na dziedzinę techniki – na
wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do
przemysłowego stosowania.
Art. 25. 1. Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on częścią stanu
techniki.
2. Przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą, według której
oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do
wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez
stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.
3. Za stanowiące część stanu techniki uważa się również informacje zawarte
w zgłoszeniach wynalazków lub wzorów użytkowych, korzystających
z wcześniejszego pierwszeństwa, nieudostępnione do wiadomości powszechnej,
pod warunkiem ich ogłoszenia w sposób określony w ustawie.
4. Przepisy ust. 1–3 nie wyłączają możliwości udzielenia patentu na
wynalazek dotyczący substancji lub mieszanin stanowiących część stanu techniki
do zastosowania lub zastosowania w ściśle określony sposób w sposobach leczenia
lub diagnostyki, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3, pod warunkiem że takie
zastosowanie nie stanowi części stanu techniki.
5. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają możliwości udzielenia patentu na
wynalazek, jeżeli jego ujawnienie nastąpiło nie wcześniej niż sześć miesięcy przed
dniem dokonania zgłoszenia wynalazku i było spowodowane oczywistym
nadużyciem w stosunku do zgłaszającego lub jego poprzednika prawnego.
Art. 26. 1. Wynalazek uważa się za posiadający poziom wynalazczy, jeżeli
wynalazek ten nie wynika dla znawcy, w sposób oczywisty, ze stanu techniki.
2. Przy ocenie poziomu wynalazczego nie uwzględnia się zgłoszeń, o których
mowa w art. 25 ust. 3.
©Kancelaria Sejmu s. 11/148
14.04.2020
Art. 27. Wynalazek uważany jest za nadający się do przemysłowego
stosowania, jeżeli według wynalazku może być uzyskiwany wytwór lub
wykorzystywany sposób, w rozumieniu technicznym, w jakiejkolwiek działalności
przemysłowej, nie wykluczając rolnictwa.
Art. 28. 1. Za wynalazki nie uważa się w szczególności:
1) odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych;
2) wytworów o charakterze jedynie estetycznym;
3) schematów, zasad i metod przeprowadzania procesów myślowych,
rozgrywania gier lub prowadzenia działalności gospodarczej;
4) (uchylony)
41) wytworów lub sposobów, których:
a) możliwość wykorzystania nie może być wykazana lub
b) wykorzystanie nie przyniesie rezultatu spodziewanego przez
zgłaszającego
– w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki;
5) programów komputerowych;
6) przedstawienia informacji.
2. Przedmiotu lub działalności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, 5 i 6, nie
uważa się za wynalazki, o ile zgłoszenie dotyczy przedmiotu lub działalności jako
takich.
Art. 29. 1. Patentów nie udziela się na:
1) wynalazki, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem
publicznym lub dobrymi obyczajami; nie uważa się za sprzeczne
z porządkiem publicznym korzystanie z wynalazku tylko dlatego, że jest
zabronione przez prawo;
2) odmiany roślin lub rasy zwierząt oraz czysto biologiczne sposoby hodowli
roślin lub zwierząt, a także wytwory uzyskiwane takimi sposobami; przepis
ten nie ma zastosowania do sposobów mikrobiologicznych lub innych
sposobów technicznych ani do wytworów uzyskiwanych takimi sposobami,
o ile nie są to odmiany roślin lub rasy zwierząt;
3) sposoby leczenia ludzi i zwierząt metodami chirurgicznymi lub
terapeutycznymi oraz sposoby diagnostyki stosowane na ludziach lub
©Kancelaria Sejmu s. 12/148
14.04.2020
zwierzętach; przepis ten nie dotyczy produktów, a w szczególności substancji
lub mieszanin stosowanych w diagnostyce lub leczeniu.
2. Sposób hodowli roślin lub zwierząt, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest
czysto biologiczny, jeżeli w całości składa się ze zjawisk naturalnych, takich jak
krzyżowanie lub selekcjonowanie.
Art. 30. Uprawniony z patentu może uzyskać patent na ulepszenie lub
uzupełnienie wynalazku, które posiada cechy wynalazku, a nie może być
stosowane samoistnie (patent dodatkowy). Można również uzyskać patent
dodatkowy do już uzyskanego patentu dodatkowego.
Rozdział 2
Zgłoszenie wynalazku
Art. 31. 1. Zgłoszenie wynalazku w celu uzyskania patentu powinno
obejmować:
1) podanie zawierające co najmniej oznaczenie zgłaszającego, określenie
przedmiotu zgłoszenia oraz wniosek o udzielenie patentu lub patentu
dodatkowego;
2) opis wynalazku ujawniający jego istotę;
3) zastrzeżenie lub zastrzeżenia patentowe;
4) skrót opisu.
2. Zgłoszenie wynalazku, o którym mowa w ust. 1, powinno także zawierać
rysunki, jeżeli są one niezbędne do zrozumienia wynalazku.
3. Zgłoszenie wynalazku, które obejmuje co najmniej podanie oraz części
wyglądające zewnętrznie na opis wynalazku i na zastrzeżenie lub zastrzeżenia
patentowe, daje podstawę do uznania zgłoszenia za dokonane.
4. Urząd Patentowy wyznacza postanowieniem, pod rygorem umorzenia
postępowania, termin do uzupełnienia zgłoszenia, jeżeli stwierdzi, że nie zawiera
ono wszystkich części, o których mowa w ust. 3. Zgłoszenie uważa się za dokonane
w dniu wpłynięcia do Urzędu Patentowego ostatniego brakującego dokumentu.
5. Urząd Patentowy, jeżeli stwierdzi, że zgłoszenie wynalazku nie zawiera
rysunków, na które w zgłoszeniu powołuje się zgłaszający, wzywa
postanowieniem, pod rygorem uznania za niebyłe powołania się na rysunki, do
uzupełnienia zgłoszenia w wyznaczonym terminie. Zgłoszenie uważa się za
©Kancelaria Sejmu s. 13/148
14.04.2020
dokonane w dniu wpłynięcia do Urzędu Patentowego ostatniego brakującego
rysunku.
Art. 32. Jeżeli zgłaszający nie jest twórcą wynalazku, powinien w podaniu
wskazać twórcę i podstawę swego prawa do uzyskania patentu.
Art. 33. 1. Z zastrzeżeniem art. 936 ust. 1, opis wynalazku, o którym mowa
w art. 31 ust. 1 pkt 2, powinien przedstawiać wynalazek na tyle jasno
i wyczerpująco, aby znawca mógł ten wynalazek urzeczywistnić. W szczególności
opis zawiera tytuł odpowiadający przedmiotowi wynalazku, określa dziedzinę
techniki, której wynalazek dotyczy, a także znany zgłaszającemu stan techniki, oraz
wskazuje problem techniczny do rozwiązania, a także przedstawia w sposób
szczegółowy przedmiot rozwiązania, z objaśnieniem figur rysunków, jeżeli
zgłoszenie zawiera rysunki, i przykładem lub przykładami realizacji bądź
stosowania wynalazku.
2. (uchylony)
3. Zastrzeżenia patentowe, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 3, określają
zastrzegany wynalazek i zakres żądanej ochrony przez podanie cech technicznych
rozwiązania odnoszących się do składu lub struktury wytworu, czynności oraz
środków technicznych sposobu, budowy lub związków konstrukcyjnych
urządzenia bądź nowego zastosowania znanego wytworu.
31. Zastrzeżenia patentowe, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 3, powinny
być jasne i zwięzłe oraz w całości poparte opisem wynalazku. Każde zastrzeżenie
powinno być ujęte w jednym zdaniu lub równoważniku zdania.
4. Oprócz zastrzeżenia niezależnego lub zastrzeżeń niezależnych, które
powinny przedstawiać ogół cech zgłaszanego wynalazku bądź kilku wynalazków,
ujętych zgodnie z art. 34 w jednym zgłoszeniu, w zgłoszeniu może występować
odpowiednia liczba zastrzeżeń zależnych dla przedstawienia wariantów wynalazku
lub sprecyzowania cech wymienionych w zastrzeżeniu niezależnym lub innym
zastrzeżeniu zależnym.
41. Wzajemne powiązanie w układzie zastrzeżenia niezależnego i zastrzeżeń
zależnych powinno być wyraźnie przedstawione w zgłoszeniu.
5. Skrót opisu, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 4, powinien zawierać
zwięzłą i jasną informację określającą przedmiot i charakterystyczne cechy
©Kancelaria Sejmu s. 14/148
14.04.2020
techniczne wynalazku oraz wskazanie jego przeznaczenia, jeżeli nie wynika to
z określenia samego przedmiotu. Przepis art. 936 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. Rysunki, o których mowa w art. 31 ust. 2, powinny w sposób czytelny,
w połączeniu z opisem i zastrzeżeniami patentowymi, odtwarzać przedmiot
wynalazku w ujęciu schematycznym, bez tekstu, z wyjątkiem pojedynczych
wyrazów, gdy są one konieczne. Zgłoszenie może zawierać kilka arkuszy
rysunków. Na jednym arkuszu może znajdować się więcej niż jedna figura, lecz
wyraźnie oddzielona jedna od drugiej.
Art. 34. 1. Zgłoszenie wynalazku może obejmować jeden lub więcej
wynalazków połączonych ze sobą w taki sposób, że stanowią wyraźnie jeden
pomysł wynalazczy (jednolitość wynalazku).
2. Kilka wynalazków ujętych w jednym zgłoszeniu spełnia wymóg
jednolitości, jeżeli istnieje między nimi związek techniczny oparty na jednej cesze
technicznej lub wielu wspólnych lub wzajemnie sobie odpowiadających cechach
technicznych spośród tych, które określają wkład wnoszony przez każdy
z wynalazków do stanu techniki.
Art. 35. 1. Jeżeli zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego pierwszeństwa,
powinien w podaniu złożyć stosowne oświadczenie oraz dołączyć dowód
potwierdzający zgłoszenie wynalazku we wskazanym państwie bądź wystawienie
go na określonej wystawie. Dowód taki może być również złożony w ciągu trzech
miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie takiego oświadczenia albo
dowodu nie skutkuje przyznaniem pierwszeństwa.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Zgłaszający obowiązany jest w terminie trzech miesięcy od daty zgłoszenia
wynalazku nadesłać tłumaczenie dowodu, o którym mowa w ust. 1, na język polski
lub na inny język, jeżeli wynika to z umowy międzynarodowej lub przepisów,
o których mowa w art. 4.
5. Urząd Patentowy wzywa postanowieniem, pod rygorem odmowy
przyznania uprzedniego pierwszeństwa, do uzupełnienia zgłoszenia wynalazku
w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzi, że nie zawiera ono tłumaczenia,
o którym mowa w ust. 4.
©Kancelaria Sejmu s. 15/148
14.04.2020
6. Zgłaszający, który nabył prawo do korzystania z uprzedniego
pierwszeństwa przysługującego ze zgłoszenia bądź wystawienia wynalazku
dokonanego przez inną osobę, powinien w terminie trzech miesięcy od daty
zgłoszenia wynalazku nadesłać oświadczenie o podstawie korzystania
z uprzedniego pierwszeństwa. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 36. Do zgłoszenia dokonanego w celu uzyskania patentu zgłaszający
powinien dołączyć również inne niż wymienione w art. 31, 32 i 35 dokumenty
i oświadczenia, jeżeli jest to niezbędne do uzasadnienia twierdzeń i żądań
zawartych w zgłoszeniu. Wszystkie części zgłoszenia mogą być złożone w jednym
egzemplarzu, z wyjątkiem opisu wynalazku, zastrzeżeń patentowych, rysunków
oraz skrótu opisu, składanych w liczbie i formie uzasadnionej potrzebą
postępowania oraz ujednolicenia dokumentacji.
Art. 37. Do czasu wydania przez Urząd Patentowy decyzji ostatecznej
w sprawie udzielenia patentu zgłaszający może wprowadzać uzupełnienia
i poprawki do zgłoszenia wynalazku, które nie mogą wykraczać poza to, co zostało
ujawnione w dniu dokonania zgłoszenia jako przedmiot rozwiązania w opisie
zgłoszeniowym wynalazku obejmującym opis wynalazku, zastrzeżenia patentowe
i rysunki.
Art. 38. 1. W toku rozpatrywania zgłoszenia wynalazku lub w okresie dwóch
miesięcy od daty uprawomocnienia się decyzji o odmowie udzielenia patentu
zgłaszający może złożyć wniosek o udzielenie prawa ochronnego na wzór
użytkowy. Takie zgłoszenie wzoru użytkowego uważa się za dokonane w dniu
zgłoszenia wynalazku.
2. Zgłoszenie wzoru użytkowego, o którym mowa w ust. 1, musi spełniać
odpowiednio wymagania, o których mowa w art. 31 ust. 1 oraz art. 97 ust. 2 i 3.
Art. 39. 1. W razie dokonania zgłoszenia wynalazku z naruszeniem przepisu
o jednolitości wynalazku, dokonane następnie, na wezwanie Urzędu Patentowego,
oddzielne zgłoszenia wynalazków (zgłoszenia wydzielone) uważa się za dokonane
w dniu zgłoszenia pierwotnego.
2. Jeżeli zgłaszający złoży oddzielne zgłoszenia wynalazków bez wezwania
Urzędu Patentowego, w przypadku gdy zgłoszenie pierwotne nie spełniało wymogu
jednolitości, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
©Kancelaria Sejmu s. 16/148
14.04.2020
3. Urząd Patentowy odmawia, w drodze postanowienia, przyznania
zgłoszeniu wydzielonemu daty zgłoszenia pierwotnego, jeżeli uzna, że zgłoszenie
to nie dotyczy wynalazku ujawnionego w zgłoszeniu pierwotnym lub zgłoszenie to
spełniało wymóg jednolitości. Przepisy art. 37 oraz art. 49 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
Art. 391. 1. Zgłoszenie wydzielone powinno spełniać wymagania, o których
mowa w art. 31 ust. 1.
2. W przypadku gdy zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego
pierwszeństwa dla zgłoszenia wydzielonego, a oświadczenia w tej sprawie
i dowód, o których mowa w art. 35 ust. 1, wraz z tłumaczeniem, o ile było ono
wymagane, zostały złożone w przewidzianym terminie do akt zgłoszenia
pierwotnego, z którego zgłoszenie zostało wydzielone, powinien w podaniu
potwierdzić te oświadczenia, a także złożyć wraz ze zgłoszeniem wydzielonym
kopię dowodu, o którym mowa w art. 35 ust. 1, lub kopię jego tłumaczenia, o ile
jest ono wymagane. Przepisy art. 35 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.
3. Urząd Patentowy wzywa, w drodze postanowienia, pod rygorem odmowy
przyznania uprzedniego pierwszeństwa dla zgłoszenia wydzielonego, do
uzupełnienia zgłoszenia wynalazku w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzi, że
nie zawiera ono kopii dowodu, o którym mowa w art. 35 ust. 1.
Art. 40. Osoba mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej
Polskiej może dokonać zgłoszenia wynalazku, w celu uzyskania ochrony za
granicą, za pośrednictwem Urzędu Patentowego, w trybie przewidzianym:
1) umową międzynarodową lub przepisami prawa Unii Europejskiej, o których
mowa w art. 4, albo
2) niniejszą ustawą
– po dokonaniu zgłoszenia tego wynalazku w Urzędzie Patentowym.
Rozdział 3
Rozpatrywanie zgłoszenia wynalazku
Art. 41. 1. Po wpłynięciu zgłoszenia wynalazku Urząd Patentowy nadaje mu
kolejny numer, stwierdza datę wpływu oraz zawiadamia o tym zgłaszającego.
2. Oznaczenie daty dokonania zgłoszenia, w przypadkach, o których mowa
w art. 13 ust. 4 i 5 oraz art. 31 ust. 4 i 5, następuje w drodze postanowienia.
©Kancelaria Sejmu s. 17/148
14.04.2020
Art. 42. 1. Po dokonaniu zgłoszenia wynalazku, zgodnie z art. 31 ust. 3–5,
Urząd Patentowy w toku jego rozpatrywania wydaje, z zastrzeżeniem ust. 2,
postanowienia wzywające zgłaszającego, pod rygorem umorzenia postępowania,
do uzupełnienia zgłoszenia lub usunięcia, w wyznaczonym terminie, wskazanych
braków i istotnych usterek.
2. W przypadku stwierdzenia, że zgłoszenie zostało dokonane z naruszeniem
przepisu o jednolitości wynalazku, Urząd Patentowy wzywa zgłaszającego, w
drodze postanowienia, do złożenia oddzielnych zgłoszeń. Jeżeli zgłoszenia
wydzielone nie wpłyną w wyznaczonym terminie, uważa się, że zgłoszenie
pierwotne dotyczy wynalazku określonego na pierwszym miejscu w zastrzeżeniach
patentowych oraz innych wynalazków spełniających wymóg jednolitości, a
pozostałe wynalazki zostały wycofane przez zgłaszającego.
Art. 43. 1. O zgłoszeniu wynalazku Urząd Patentowy dokonuje ogłoszenia,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, niezwłocznie po upływie 18 miesięcy od daty
pierwszeństwa do uzyskania patentu. Zgłaszający może w okresie dwunastu
miesięcy od daty pierwszeństwa złożyć wniosek o dokonanie ogłoszenia
w terminie wcześniejszym.
2. Nie ogłasza się o zgłoszeniu, jeżeli:
1) dotyczy ono wynalazku tajnego;
2) przed terminem ogłoszenia wydana została decyzja ostateczna o umorzeniu
postępowania albo o odmowie udzielenia patentu.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, w razie ustania przyczyn
uzasadniających nieogłaszanie o zgłoszeniu wynalazku, Urząd Patentowy dokona
ogłoszenia niezwłocznie po wszczęciu lub wznowieniu postępowania w sprawie.
Art. 44. 1. Od dnia ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku osoby trzecie mogą
zapoznać się z opisem zgłoszeniowym wynalazku. Osoby te mogą do czasu
wydania decyzji w sprawie udzielenia patentu zgłaszać do Urzędu Patentowego
uwagi co do istnienia okoliczności uniemożliwiających jego udzielenie.
2. W opisie zgłoszeniowym zamieszcza się zmiany zastrzeżeń patentowych,
z określeniem daty ich wprowadzenia, jeżeli wpłynęły one do Urzędu Patentowego
co najmniej jeden miesiąc przed ogłoszeniem o zgłoszeniu wynalazku.
©Kancelaria Sejmu s. 18/148
14.04.2020
Art. 45. 1. W okresie poprzedzającym ogłoszenie o zgłoszeniu wynalazku
akta dotyczące tego zgłoszenia nie mogą być bez zgody zgłaszającego ujawnione
ani udostępnione osobom nieuprawnionym.
2. Urząd Patentowy może, jeżeli zgłaszający wyrazi na to zgodę w podaniu
o udzielenie patentu, udostępnić osobom trzecim wyłącznie informację
o dokonaniu tego zgłoszenia, ujawniając numer, datę, tytuł zgłoszenia oraz
zgłaszającego.
3. W toku badania takiego zgłoszenia Urząd Patentowy może, bez zgody
zgłaszającego, zasięgać niezbędnych opinii. Osoby uczestniczące w przygotowaniu
i wydawaniu opinii są obowiązane do nieujawniania danych dotyczących
zgłoszenia.
Art. 46. 1. W uzasadnionych przypadkach Urząd Patentowy, sprawdzając,
czy spełnione zostały ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, może
wezwać zgłaszającego postanowieniem do nadesłania w wyznaczonym terminie,
pod rygorem umorzenia postępowania, dokumentów i wyjaśnień dotyczących tego
zgłoszenia oraz do wprowadzenia określonych poprawek lub uzupełnień
w dokumentacji zgłoszenia, a także do nadesłania rysunków, które nie są niezbędne
do zrozumienia wynalazku, jeżeli jest to potrzebne dla należytego przedstawienia
wynalazku lub konieczne z innych względów.
2. Jeżeli po wszczęciu postępowania zgłaszający wprowadził do zgłoszenia
uzupełnienia lub poprawki niezgodnie z przepisami ustawy, przepis ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
3. Urząd Patentowy może, z zastrzeżeniem ust. 4, wprowadzić poprawki
w dokumentacji zgłoszenia jedynie w celu usunięcia oczywistych pomyłek
i błędów językowych.
4. Urząd Patentowy może w skrócie opisu wynalazku wprowadzić również
inne niż określone w ust. 3 poprawki.
Art. 47. 1. Urząd Patentowy sporządza, w terminie dziewięciu miesięcy od
daty pierwszeństwa, dla każdego zgłoszenia wynalazku podlegającego ogłoszeniu,
sprawozdanie o stanie techniki, obejmujące wykaz publikacji, które będą brane pod
uwagę przy ocenie zgłoszonego wynalazku.
©Kancelaria Sejmu s. 19/148
14.04.2020
11. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w zakresie, w jakim dokumentacja
zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, nie pozwala na przeprowadzenie poszukiwań
w stanie techniki. W takim przypadku Urząd Patentowy powiadamia zgłaszającego
o przyczynach niesporządzenia w tym zakresie sprawozdania, o którym mowa w
ust. 1.
2. Niezwłocznie po sporządzeniu sprawozdania, o którym mowa w ust. 1,
Urząd Patentowy przekazuje je zgłaszającemu.
3. Wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy
sporządza wstępną ocenę dotyczącą wymogu jednolitości zgłoszenia i spełnienia
warunków wymaganych do uzyskania patentu. Urząd Patentowy przekazuje
wstępną ocenę zgłaszającemu niezwłocznie po jej sporządzeniu. Udostępnienie
wstępnej oceny osobom trzecim przed publikacją zgłoszenia jest niedopuszczalne.
4. Po dokonaniu ogłoszenia, o którym mowa w art. 43, Urząd Patentowy
może udostępnić osobom trzecim wyłącznie sprawozdanie, o którym mowa
w ust. 1.
5. Zgłaszający może wystąpić do Urzędu Patentowego z wnioskiem
o przeprowadzenie poszukiwania typu międzynarodowego, o którym mowa
w art. 15 ust. 5 Układu o współpracy patentowej, sporządzonego w Waszyngtonie
dnia 19 czerwca 1970 r., poprawionego dnia 2 października 1979 r. i zmienionego
dnia 3 lutego 1984 r. (Dz. U. z 1991 r. poz. 303 oraz z 1994 r. poz. 330), oraz
o sporządzenie sprawozdania z tego poszukiwania.
6. Urząd Patentowy bierze pod uwagę przy ocenie zgłoszonego wynalazku
sprawozdanie z poszukiwania typu międzynarodowego, o którym mowa w ust. 5,
o ile sprawozdanie to zostanie złożone do akt zgłoszenia wynalazku przez
zgłaszającego przed zakończeniem postępowania w sprawie udzielenia patentu.
7. Do poszukiwań typu międzynarodowego prowadzonych przez Urząd
Patentowy przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.
Art. 48. Urząd Patentowy wydaje postanowienie o odmowie przyznania
uprzedniego pierwszeństwa w całości lub w części, jeżeli stwierdzi, że:
1) zgłaszający nie jest uprawniony do korzystania z uprzedniego pierwszeństwa;
2) zgłoszenie dokonane za granicą, na którym zgłaszający opiera swoje
zastrzeżenie uprzedniego pierwszeństwa, nie jest pierwszym zgłoszeniem
w rozumieniu przepisu art. 14;
©Kancelaria Sejmu s. 20/148
14.04.2020
3) wystawa, na której wystawienie jest podstawą zastrzeżenia uprzedniego
pierwszeństwa przez zgłaszającego, nie spełnia wymagań określonych w art.
151;
4) wynalazek zgłoszony w Urzędzie Patentowym lub odpowiednia część tego
wynalazku różni się od wynalazku, do którego zgłaszającemu przysługuje
uprzednie pierwszeństwo;
5) zgłaszający uchybił przewidzianym w art. 14 i art. 151 terminom dla
dokonania zgłoszenia albo terminowi dla złożenia dowodu pierwszeństwa lub
innego dokumentu bądź oświadczenia wymaganego do uzyskania
pierwszeństwa lub
6) zgłaszający złożył, z naruszeniem przepisu art. 35, oświadczenie
o korzystaniu z uprzedniego pierwszeństwa.
Art. 49. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że:
1) nie zostały spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub
2) wynalazek nie został przedstawiony na tyle jasno i wyczerpująco, aby znawca
mógł ten wynalazek urzeczywistnić, lub
3) zastrzeżenia patentowe nie określają przedmiotu żądanej ochrony w sposób
jasny i zwięzły lub nie są w całości poparte opisem wynalazku
– wydaje decyzję o odmowie udzielenia patentu.
2. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Urząd Patentowy
wyznacza zgłaszającemu termin do zajęcia stanowiska co do zebranych dowodów
i materiałów mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania patentu.
Dowody i materiały udostępnia się zgłaszającemu w języku ich sporządzenia i
mogą one wykraczać poza wykaz objęty sprawozdaniem o stanie techniki.
Art. 50. 1. Przepisy art. 49 stosuje się także, z zastrzeżeniem ust. 2, gdy brak
ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu dotyczy tylko części
zgłoszenia, a zgłaszający nie ograniczy zakresu przedmiotowego żądanej ochrony.
2. W przypadku gdy brak ustawowych warunków wymaganych do uzyskania
patentu dotyczy tylko niektórych wynalazków, ujętych w jednym zgłoszeniu,
a zgłaszający nie ograniczy zakresu żądanej ochrony, Urząd Patentowy w pierwszej
kolejności odmawia udzielenia patentu na te wynalazki. Po uprawomocnieniu się
decyzji w tej sprawie Urząd Patentowy wydaje postanowienie wzywające
©Kancelaria Sejmu s. 21/148
14.04.2020
zgłaszającego, pod rygorem umorzenia postępowania, do dokonania odpowiednich
zmian w opisie zgłoszeniowym.
Art. 51. Decyzję, o której mowa w art. 49 ust. 1, Urząd Patentowy może
wydać przed ogłoszeniem o zgłoszeniu.
Art. 52. 1. Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu patentu, jeżeli
zostały spełnione ustawowe warunki do jego uzyskania.
2. Udzielenie patentu następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty za pierwszy
okres ochrony. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie, Urząd
Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu.
Art. 53. Udzielone patenty podlegają wpisowi do rejestru patentowego.
Art. 54. 1. Udzielenie patentu stwierdza się przez wydanie dokumentu
patentowego.
2. Częścią składową dokumentu patentowego jest opis patentowy obejmujący
opis wynalazku, zastrzeżenia patentowe i rysunki. Opis patentowy jest
publikowany przez Urząd Patentowy.
Art. 55. 1. Sprostowanie opisu patentowego może dotyczyć tylko
oczywistych pomyłek albo błędów drukarskich.
2. W postanowieniu o sprostowaniu Urząd Patentowy określa jednocześnie,
czy i w jakim zakresie:
1) powinna nastąpić ponowna publikacja opisu;
2) uprawniony jest obowiązany pokryć koszty związane z ponowną publikacją
opisu.
3. Informację o sprostowaniu opisu patentowego ogłasza się
w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.
Rozdział 4
Wynalazek tajny
Art. 56. 1. Wynalazek dokonany przez obywatela polskiego może być uznany
za tajny, jeżeli dotyczy obronności lub bezpieczeństwa Państwa.
2. Wynalazkami dotyczącymi obronności Państwa są w szczególności rodzaje
broni lub sprzętu wojskowego oraz sposoby walki.
©Kancelaria Sejmu s. 22/148
14.04.2020
3. Wynalazkami dotyczącymi bezpieczeństwa Państwa są w szczególności
środki techniczne stosowane przez służby państwowe uprawnione do wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych, a także nowe rodzaje wyposażenia
i sprzętu oraz sposoby ich wykorzystywania przez te służby.
Art. 57. 1. Wynalazkiem tajnym jest wynalazek stanowiący informację
niejawną, której nadano klauzule: „ściśle tajne”, „tajne”, „poufne” lub
„zastrzeżone”.
2. O tajności wynalazku dotyczącego obronności lub bezpieczeństwa Państwa
postanawiają, odpowiednio, Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do
spraw wewnętrznych lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Art. 58. 1. Zgłoszenia wynalazku tajnego w Urzędzie Patentowym można
dokonać tylko w celu zastrzeżenia pierwszeństwa do uzyskania patentu. W okresie,
w jakim zgłoszony wynalazek pozostaje tajny, Urząd Patentowy nie rozpatruje tego
zgłoszenia.
2. Jeżeli postanowienie o tajności wynalazku zostało podjęte po wpłynięciu
zgłoszenia do Urzędu Patentowego, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 59. 1. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek tajny zgłoszony
w Urzędzie Patentowym w celu zastrzeżenia pierwszeństwa przechodzi, za
odszkodowaniem, na Skarb Państwa reprezentowany odpowiednio przez Ministra
Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
2. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, określa się według
wartości rynkowej wynalazku.
3. Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości i warunków wypłaty
odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, odszkodowanie to, ustalone odpowiednio
przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych
lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, wypłaca się ze środków budżetu
Państwa jednorazowo lub w częściach co roku, jednak nie dłużej niż przez 5 lat.
Art. 60. 1. O uznaniu, że wynalazek przestał być wynalazkiem tajnym,
postanawia odpowiednio Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw
wewnętrznych lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W tym
przypadku, na wniosek właściwego organu, Urząd Patentowy wszczyna albo
©Kancelaria Sejmu s. 23/148
14.04.2020
wznawia postępowanie o udzielenie patentu, jeżeli nie upłynął jeszcze okres 20 lat
od daty zgłoszenia wynalazku.
2. Zgłoszenia wynalazków tajnych uważa się za niebyłe po upływie okresu,
o którym mowa w ust. 1.
Art. 61. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje
wynalazków dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa oraz tryb
postępowania z takimi wynalazkami, zarówno przed stwierdzeniem przez
właściwy organ, czy są to wynalazki tajne, jak też po wydaniu postanowienia o ich
tajności.
Art. 62. 1. Urząd Patentowy przesyła Ministrowi Obrony Narodowej,
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz Szefowi Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w zakresie dokonanych uzgodnień, wykazy
zgłoszonych wynalazków mogących dotyczyć obronności albo bezpieczeństwa
Państwa, a także – na żądanie tych organów – opisy i rysunki wynalazków. Przepis
art. 45 ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
2. Akta dotyczące zgłoszenia wynalazku tajnego mogą być udostępnione do
wglądu tylko osobom upoważnionym przez Ministra Obrony Narodowej, ministra
właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego.
Rozdział 5
Patent
Art. 63. 1. Przez uzyskanie patentu nabywa się prawo wyłącznego
korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zakres przedmiotowy patentu określają zastrzeżenia patentowe, zawarte
w opisie patentowym. Opis wynalazku i rysunki mogą służyć do wykładni
zastrzeżeń patentowych.
3. Czas trwania patentu wynosi 20 lat od daty dokonania zgłoszenia
wynalazku w Urzędzie Patentowym.
Art. 64. 1. Patent na wynalazek dotyczący sposobu wytwarzania obejmuje
także wytwory uzyskane bezpośrednio tym sposobem.
©Kancelaria Sejmu s. 24/148
14.04.2020
2. W stosunku do nowych wytworów albo gdy uprawniony wykaże, że nie
mógł ustalić, mimo podjęcia należytych wysiłków, rzeczywiście zastosowanego
przez inną osobę sposobu wytwarzania wytworu, domniemywa się, że wytwór,
który może być uzyskany opatentowanym sposobem, został tym sposobem
wytworzony.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, przy przeprowadzaniu dowodu
przeciwnego należy brać pod uwagę prawnie uzasadniony interes pozwanego
w zakresie ochrony jego tajemnic produkcyjnych i handlowych.
Art. 65. Patent na wynalazek, dotyczący użycia substancji stanowiącej część
stanu techniki do uzyskania wytworu mającego nowe zastosowanie, obejmuje także
wytwory specjalnie przygotowane zgodnie z wynalazkiem do takiego
zastosowania.
Art. 66. 1. Uprawniony z patentu może zakazać osobie trzeciej, niemającej
jego zgody, korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy
polegający na:
1) wytwarzaniu, używaniu, oferowaniu, wprowadzaniu do obrotu,
przechowywaniu lub składowaniu produktów będących przedmiotem
wynalazku, eksportowaniu lub importowaniu ich do tych celów, lub
2) stosowaniu sposobu będącego przedmiotem wynalazku, jak też używaniu,
oferowaniu, wprowadzaniu do obrotu, przechowywaniu lub składowaniu
produktów otrzymanych bezpośrednio takim sposobem, eksportowaniu lub
importowaniu ich do tych celów.
2. Uprawniony z patentu może w drodze umowy udzielić innej osobie
upoważnienia (licencji) do korzystania z jego wynalazku (umowa licencyjna).
Art. 67. 1. Patent jest zbywalny i podlega dziedziczeniu.
2. Umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności,
zachowania formy pisemnej.
3. Przeniesienie patentu staje się skuteczne wobec osób trzecich z chwilą
wpisu tego przeniesienia do rejestru patentowego.
4. Ustanowienie zastawu rejestrowego na patencie jest skuteczne z chwilą
wpisu do rejestru zastawów i podlega ujawnieniu w rejestrze patentowym.
©Kancelaria Sejmu s. 25/148
14.04.2020
5. Urząd Patentowy, na wniosek właściwego organu, dokonuje wpisu w
rejestrze patentowym informacji o zajęciu patentu.
Art. 68. 1. Uprawniony z patentu lub z licencji nie może nadużywać swego
prawa, w szczególności przez uniemożliwianie korzystania z wynalazku przez
osobę trzecią, jeżeli jest ono konieczne do zaspokojenia potrzeb rynku krajowego,
a zwłaszcza gdy wymaga tego interes publiczny, a wyrób jest dostępny
społeczeństwu w niedostatecznej ilości lub jakości albo po nadmiernie wysokich
cenach.
2. Nie uważa się za nadużycie prawa, o którym mowa w ust. 1,
uniemożliwiania korzystania z wynalazku przez osoby trzecie w okresie 3 lat od
dnia udzielenia patentu.
3. Urząd Patentowy może żądać od uprawnionego z patentu lub z licencji
wszelkich wyjaśnień dotyczących zakresu korzystania z wynalazku w celu
stwierdzenia, czy patent nie jest nadużywany.
4. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przepisów o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym.
Art. 69. 1. Nie narusza się patentu przez:
1) korzystanie z wynalazku dotyczącego środków komunikacji i ich części lub
urządzeń, które znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej czasowo,
a także przedmiotów, które znajdują się na tym obszarze w komunikacji
tranzytowej;
2) korzystanie z wynalazku dla celów państwowych w niezbędnym wymiarze,
bez prawa wyłączności, jeżeli jest to konieczne do zapobieżenia lub usunięcia
stanu zagrożenia ważnych interesów Państwa, w szczególności w zakresie
bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) stosowanie wynalazku do celów badawczych i doświadczalnych, dla
dokonania jego oceny, analizy albo nauczania;
4) korzystanie z wynalazku polegające na wytwarzaniu, używaniu,
przechowywaniu, składowaniu, oferowaniu, wprowadzaniu do obrotu,
eksportowaniu lub importowaniu, w celu wykonania czynności, jakie na
podstawie przepisów prawa są wymagane dla uzyskania, również przez osobę
trzecią, rejestracji lub zezwolenia, stanowiących warunek dopuszczenia do
©Kancelaria Sejmu s. 26/148
14.04.2020
obrotu niektórych wytworów ze względu na ich przeznaczenie, w
szczególności produktów leczniczych na terytorium Europejskiego Obszaru
Gospodarczego lub innego państwa;
5) wykonanie leku w aptece na podstawie indywidualnej recepty lekarskiej;
6) korzystanie z materiału biologicznego do celów hodowli lub odkrywania
i wyprowadzania nowych odmian roślin.
2. Decyzję o korzystaniu z wynalazku w sytuacji, o której mowa w ust. 1 pkt
2, podejmuje w zależności od okoliczności właściwy minister lub wojewoda
i niezwłocznie zawiadamia o tym uprawnionego. W decyzji określa się zakres
i okres korzystania z wynalazku.
3. Na decyzję, o której mowa w ust. 2, służy skarga do sądu
administracyjnego.
4. Osobie, której wynalazek jest wykorzystywany dla celów państwowych,
przysługuje prawo do wynagrodzenia ze środków budżetu Państwa, w wysokości
odpowiadającej wartości rynkowej licencji.
5. Uzyskanie rejestracji lub zezwolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie
wpływa na odpowiedzialność cywilną za wprowadzenie wyrobów do obrotu bez
zgody uprawnionego, jeżeli taka zgoda jest potrzebna.
Art. 70. 1. Patent nie rozciąga się na działania dotyczące wyrobu według
wynalazku lub wytworzonego sposobem według wynalazku, polegające
w szczególności na jego oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do
obrotu, jeżeli wyrób ten został uprzednio wprowadzony do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.
2. Nie stanowi również naruszenia patentu import na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne działania, o których mowa w ust. 1, dotyczące
wyrobu wprowadzonego uprzednio do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru
Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego zgodą.
Art. 71. 1. Korzystający w dobrej wierze z wynalazku na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej, w chwili stanowiącej o pierwszeństwie do uzyskania
patentu, może z niego nadal bezpłatnie korzystać w swoim przedsiębiorstwie
w zakresie, w jakim korzystał dotychczas. Prawo to przysługuje również temu, kto
©Kancelaria Sejmu s. 27/148
14.04.2020
w tej samej chwili przygotował już wszystkie istotne urządzenia potrzebne do
korzystania z wynalazku.
2. Prawa określone w ust. 1 podlegają, na wniosek zainteresowanego,
wpisowi do rejestru patentowego. Prawa te mogą zostać przeniesione na inną osobę
tylko łącznie z przedsiębiorstwem.
Art. 72. 1. Współuprawniony z patentu może, bez zgody pozostałych
współuprawnionych, korzystać z wynalazku we własnym zakresie oraz dochodzić
roszczeń z powodu naruszenia patentu.
2. W razie uzyskania korzyści z wynalazku przez jednego ze
współuprawnionych każdy z pozostałych współuprawnionych ma prawo, o ile
umowa nie stanowi inaczej, do odpowiedniej części z jednej czwartej tych korzyści
po potrąceniu nakładów, stosownie do swego udziału w patencie.
3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, o ile
umowa o wspólności patentu nie stanowi inaczej, przepisy Kodeksu cywilnego
o współwłasności w częściach ułamkowych.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do wspólności prawa do
uzyskania patentu.
Art. 73. Uprawniony z patentu może wskazać, w szczególności przez
stosowne oznaczenie na towarach, że jego wynalazek korzysta z ochrony.
Art. 74. W razie zgłoszenia wynalazku albo uzyskania na wynalazek patentu
przez osobę nieuprawnioną, uprawniony może żądać umorzenia postępowania albo
unieważnienia patentu. Może również żądać udzielenia mu patentu albo
przeniesienia na niego już udzielonego patentu za zwrotem kosztów zgłoszenia
wynalazku lub uzyskania patentu.
Art. 75. 1. Osoba, która w dobrej wierze uzyskała albo nabyła patent,
przeniesiony następnie na podstawie art. 74 na rzecz osoby uprawnionej, albo
uzyskała w dobrej wierze licencję, a korzystała z wynalazku co najmniej przez rok
przed wszczęciem postępowania o przeniesienie patentu lub w tym okresie
przygotowała wszystkie istotne urządzenia potrzebne do korzystania z wynalazku,
może z tego wynalazku korzystać w swoim przedsiębiorstwie w zakresie, w jakim
z niego korzystała w chwili wszczęcia tego postępowania, z zastrzeżeniem
obowiązku uiszczania uprawnionemu ustalonego wynagrodzenia.
©Kancelaria Sejmu s. 28/148
14.04.2020
2. Prawo do korzystania z wynalazku określone w ust. 1 podlega, na wniosek
zainteresowanego, wpisowi do rejestru patentowego. Prawo to może zostać
przeniesione na inną osobę tylko łącznie z przedsiębiorstwem.
Rozdział 51
Dodatkowe prawo ochronne
Art. 751. Na warunkach określonych w przepisach o ustanowieniu w Unii
Europejskiej dodatkowych świadectw ochronnych dla produktów leczniczych oraz
produktów ochrony roślin udzielane są w Rzeczypospolitej Polskiej dodatkowe
prawa ochronne.
Art. 752. 1. Wniosek o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego, zwany
dalej „wnioskiem”, składa się w Urzędzie Patentowym. Przepisy art. 13 ust. 2–
9 stosuje się odpowiednio.
2. Do postępowania o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego stosuje się
odpowiednio przepisy tytułu VI.
Art. 753. Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu dodatkowego prawa
ochronnego po stwierdzeniu, że zostały spełnione warunki do jego udzielenia.
Przepisy art. 42 i 46 stosuje się odpowiednio.
Art. 754. 1. Udzielenie dodatkowego prawa ochronnego stwierdza się przez
wydanie dodatkowego świadectwa ochronnego. Przepis art. 73 stosuje się
odpowiednio.
2. Udzielone dodatkowe prawa ochronne podlegają wpisowi do rejestru
dodatkowych praw ochronnych.
Art. 755. 1. Urząd Patentowy po stwierdzeniu, że warunki udzielenia
dodatkowego prawa ochronnego nie są spełnione albo że wniosek złożony został
po terminie, wydaje decyzję o odmowie udzielenia dodatkowego prawa
ochronnego. Przepis art. 49 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Termin na złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie podlega
przywróceniu.
3. (uchylony)
Art. 756. 1. Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu
dodatkowego prawa ochronnego, jeżeli:
©Kancelaria Sejmu s. 29/148
14.04.2020
1) patent podstawowy wygaśnie przed upływem okresu, na jaki został udzielony,
albo
2) w okresie trwania patentu podstawowego cofnięte zostanie zezwolenie na
wprowadzenie produktu na rynek lub uprawniony zrzeknie się dodatkowego
prawa ochronnego.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, wydane dodatkowe świadectwo
ochronne traci ważność.
3. Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie dodatkowego prawa ochronnego
w przypadku, gdy zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zostanie cofnięte po
upływie okresu, na jaki został udzielony patent podstawowy.
4. Do dodatkowego prawa ochronnego stosuje się odpowiednio art. 90.
Art. 757. 1. Dodatkowe prawo ochronne może być na wniosek każdej osoby
unieważnione, jeżeli:
1) udzielone zostało wbrew przepisom dotyczącym warunków wymaganych do
jego uzyskania albo
2) patent podstawowy został unieważniony w części stanowiącej podstawę
istnienia dodatkowego prawa ochronnego.
2. Do przypadków, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art.
89 ust. 2.
3. Jeżeli patent podstawowy został unieważniony w całości, udzielone
dodatkowe prawo ochronne staje się nieważne z mocy prawa.
Art. 758. O stwierdzeniu wygaśnięcia decyzji o udzieleniu dodatkowego
prawa ochronnego, o wygaśnięciu tego prawa lub o jego unieważnieniu dokonuje
się wpisu do rejestru dodatkowych praw ochronnych.
Art. 759. 1. Do dodatkowego prawa ochronnego stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące licencji i przeniesienia patentu.
2. Oświadczenie o gotowości udzielenia licencji na korzystanie z wynalazku,
na który został udzielony patent, złożone zgodnie z art. 80, wywiera również skutki
w odniesieniu do dodatkowego prawa ochronnego.
Art. 7510. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymogi, jakim ma odpowiadać wniosek o udzielenie dodatkowego
prawa ochronnego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania wniosków,
©Kancelaria Sejmu s. 30/148
14.04.2020
uwzględniając w szczególności miejsce i sposób ogłoszenia o złożeniu wniosku, a
także dane, jakie ma zawierać dodatkowe świadectwo ochronne. Określenie
wymogów, jakim ma odpowiadać wniosek, nie może prowadzić do tworzenia
nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla wnioskodawcy.
Rozdział 6
Umowy licencyjne
Art. 76. 1. Umowa licencyjna wymaga, pod rygorem nieważności,
zachowania formy pisemnej.
2. W umowie licencyjnej można ograniczyć korzystanie z wynalazku
(licencja ograniczona). Jeżeli w umowie licencyjnej nie ograniczono zakresu
korzystania z wynalazku, licencjobiorca ma prawo korzystania z wynalazku
w takim samym zakresie jak licencjodawca (licencja pełna).
3. Licencja wygasa najpóźniej z chwilą wygaśnięcia patentu. Strony mogą
przewidzieć dłuższy okres obowiązywania umowy w zakresie postanowień innych
niż licencja, obejmujących w szczególności odpłatne świadczenia konieczne do
korzystania z wynalazku.
4. Jeżeli umowa licencyjna nie zastrzega wyłączności korzystania
z wynalazku w określony sposób, udzielenie licencji jednej osobie nie wyklucza
możliwości udzielenia licencji innym osobom, a także jednoczesnego korzystania
z wynalazku przez uprawnionego z patentu (licencja niewyłączna).
5. Uprawniony z licencji może udzielić dalszej licencji (sublicencja) tylko za
zgodą uprawnionego z patentu; udzielenie dalszej sublicencji jest niedozwolone.
6. Licencja podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru
patentowego. Uprawniony z licencji wyłącznej wpisanej do rejestru może na równi
z uprawnionym z patentu dochodzić roszczeń z powodu naruszenia patentu, chyba
że umowa licencyjna stanowi inaczej.
Art. 77. Jeżeli umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjodawca jest
obowiązany do przekazania licencjobiorcy wszystkich posiadanych przez niego
w chwili zawarcia umowy licencyjnej informacji i doświadczeń technicznych
potrzebnych do korzystania z wynalazku.
Art. 78. W razie przejścia patentu obciążonego licencją, umowa licencyjna
jest skuteczna wobec następcy prawnego.
©Kancelaria Sejmu s. 31/148
14.04.2020
Art. 79. Do umowy o korzystanie z wynalazku zgłoszonego w Urzędzie
Patentowym, na który nie udzielono jeszcze patentu, jak również do umowy
o korzystanie z wynalazku niezgłoszonego, a stanowiącego tajemnicę
przedsiębiorcy, stosuje się odpowiednio przepisy o umowie licencyjnej, chyba że
strony postanowiły inaczej.
Art. 80. 1. Uprawniony z patentu może złożyć w Urzędzie Patentowym
oświadczenie o gotowości udzielenia licencji na korzystanie z jego wynalazku
(licencja otwarta). Oświadczenie takie nie może zostać odwołane ani zmienione.
2. Informacja o złożeniu oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, podlega
wpisowi do rejestru patentowego.
3. W razie złożenia oświadczenia o gotowości udzielenia licencji otwartej,
opłaty okresowe za ochronę wynalazku zmniejsza się o połowę. Przepis ten stosuje
się również do jednorazowej opłaty za ochronę lub do pierwszej opłaty okresowej,
jeżeli ta zmniejszona opłata wpłynie wraz z oświadczeniem najpóźniej
w wyznaczonym terminie.
4. Licencja otwarta jest pełna i niewyłączna, a opłata licencyjna nie może
przekraczać 10% korzyści uzyskanych przez licencjobiorcę w każdym roku
korzystania z wynalazku, po potrąceniu nakładów.
5. Licencję otwartą uzyskuje się przez:
1) zawarcie umowy licencyjnej albo
2) przystąpienie do korzystania z wynalazku bez podjęcia rokowań lub przed ich
zakończeniem; w tym przypadku licencjobiorca jest obowiązany zawiadomić
o tym pisemnie licencjodawcę w terminie miesiąca od chwili przystąpienia do
korzystania z wynalazku.
6. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca uiszcza maksymalną
opłatę, przewidzianą w ust. 4, w terminie miesiąca po zakończeniu każdego roku
kalendarzowego, w którym licencjobiorca korzystał z wynalazku, chyba że
oświadczenie licencjodawcy przewiduje niższą opłatę.
Art. 81. Jeżeli umowa o wykonanie prac badawczych lub inna podobna
umowa nie stanowi inaczej, domniemywa się, że wykonawca prac udzielił
zamawiającemu licencji na korzystanie z wynalazków zawartych w przekazanych
wynikach prac (licencja dorozumiana).
©Kancelaria Sejmu s. 32/148
14.04.2020
Rozdział 7
Licencja przymusowa
Art. 82. 1. Urząd Patentowy może udzielić zezwolenia na korzystanie
z opatentowanego wynalazku innej osoby (licencja przymusowa), gdy:
1) jest to konieczne do zapobieżenia lub usunięcia stanu zagrożenia
bezpieczeństwa Państwa, w szczególności w dziedzinie obronności, porządku
publicznego, ochrony życia i zdrowia ludzkiego oraz ochrony środowiska
naturalnego;
2) zostanie stwierdzone, że patent jest nadużywany w rozumieniu art. 68, lub
3) zostanie stwierdzone, że uprawniony z patentu udzielonego z wcześniejszym
pierwszeństwem (patentu wcześniejszego) uniemożliwia, nie godząc się na
zawarcie umowy licencyjnej, zaspokojenie potrzeb rynku krajowego przez
stosowanie opatentowanego wynalazku (patent zależny), z którego
korzystanie wkraczałoby w zakres patentu
wcześniejszego; w tym przypadku uprawniony z patentu wcześniejszego może
żądać udzielenia mu zezwolenia na korzystanie z wynalazku będącego
przedmiotem patentu zależnego (licencja wzajemna).
2. Warunkiem udzielenia licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku,
w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jest stwierdzenie, że korzystanie
z wynalazku będącego przedmiotem patentu zależnego, jeżeli są to wynalazki
dotyczące tego samego przedmiotu, wprowadza istotny postęp techniczny
o poważnym znaczeniu gospodarczym. W przypadku wynalazku dotyczącego
technologii półprzewodników licencja przymusowa może być udzielona tylko dla
przeciwdziałania praktykom bezzasadnie ograniczającym konkurencję.
3. Urząd Patentowy, po stwierdzeniu, że patent jest nadużywany
w rozumieniu art. 68, może postanowić o możliwości ubiegania się o licencję
przymusową i ogłasza to w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.
4. Licencja przymusowa może zostać udzielona, jeżeli ubiegający się o nią
wykaże, że czynił wcześniej, w dobrej wierze, starania w celu uzyskania licencji.
Spełnienie tego warunku nie jest konieczne do udzielenia licencji przymusowej
w celu zapobieżenia lub usunięcia stanu zagrożenia bezpieczeństwa Państwa albo
w przypadku ogłoszenia o możliwości ubiegania się o licencję przymusową.
©Kancelaria Sejmu s. 33/148
14.04.2020
5. Zwolnienie z warunku, o którym mowa w ust. 4, w przypadku ogłoszenia
o możliwości ubiegania się o licencję przymusową, nie dotyczy wniosków
o udzielenie licencji złożonych po upływie roku od dnia tego ogłoszenia.
6. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy hodowca nie
może wykonywać prawa do chronionej odmiany rośliny lub żąda od uprawnionego
z patentu licencji wzajemnej.
Art. 83. Licencja przymusowa jest licencją niewyłączną.
Art. 84. 1. Korzystający z wynalazku na podstawie licencji przymusowej jest
obowiązany uiścić na rzecz uprawnionego opłatę licencyjną.
2. Urząd Patentowy określa zakres i czas trwania licencji przymusowej oraz
szczegółowe warunki jej wykonywania, a także, odpowiednio do wartości
rynkowej licencji, wysokość opłaty licencyjnej oraz sposób i terminy jej zapłaty.
Art. 85. Licencja przymusowa może zostać przeniesiona tylko łącznie
z przedsiębiorstwem lub tą jego częścią, w której jest ona wykonywana. Licencja
przymusowa dotycząca patentu wcześniejszego może być przeniesiona na inną
osobę tylko łącznie z patentem zależnym.
Art. 86. W szczególnie uzasadnionych przypadkach decyzja o udzieleniu
licencji przymusowej, w części dotyczącej zakresu i czasu trwania licencji bądź też
wysokości opłaty licencyjnej, może być po upływie dwóch lat od jej wydania
zmieniona na wniosek zainteresowanego.
Art. 87. Licencja przymusowa oraz licencja wzajemna podlegają na wniosek
zainteresowanego wpisowi do rejestru patentowego.
Art. 88. Przepisy o udzieleniu licencji przymusowej w przypadku, o którym
mowa w art. 82 ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio do wzoru użytkowego,
z którego korzystanie wkraczałoby w zakres patentu wcześniejszego.
Rozdział 8
Unieważnienie, wygaśnięcie i ograniczenie patentu
Art. 89. 1. Patent może zostać unieważniony w całości lub części na wniosek
każdego, kto wykaże, że:
1) nie zostały spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu;
©Kancelaria Sejmu s. 34/148
14.04.2020
2) wynalazek nie został przedstawiony na tyle jasno i wyczerpująco, aby znawca
mógł ten wynalazek urzeczywistnić;
3) patent został udzielony na wynalazek nieobjęty treścią zgłoszenia lub
zgłoszenia pierwotnego;
4) zastrzeżenia patentowe nie określają przedmiotu żądanej ochrony w sposób
jasny i zwięzły lub nie są w całości poparte opisem wynalazku.
2. Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu
Patentowego może w interesie publicznym wystąpić z wnioskiem o unieważnienie
patentu albo przystąpić do toczącego się postępowania w sprawie.
Art. 891. 1. Na wniosek uprawnionego z patentu, patent może być
ograniczony przez zmianę zastrzeżeń patentowych.
2. Do rozpatrzenia wniosku o ograniczenie patentu Prezes Urzędu
Patentowego wyznacza eksperta. W sprawach o ograniczenie patentu eksperci
mogą orzekać również w zespołach orzekających.
3. Po rozpoznaniu wniosku o ograniczenie patentu Urząd Patentowy wydaje
decyzję o ograniczeniu patentu, odmowie ograniczenia patentu lub umorzeniu
postępowania.
4. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 3, Urząd Patentowy może
wezwać uprawnionego z patentu, w wyznaczonym terminie, pod rygorem
umorzenia postępowania, do złożenia wyjaśnień oraz wprowadzenia określonych
poprawek i uzupełnień do opisu patentowego.
5. Uprawniony z patentu może wnieść o ograniczenie patentu w trakcie
postępowania w sprawie sprzeciwu do czasu ustosunkowania się do sprzeciwu albo
w trakcie postępowania w sprawie o unieważnienie patentu przed rozprawą.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, Urząd Patentowy może
postanowić, a na wniosek którejkolwiek ze stron postanawia, o połączeniu wniosku
o ograniczenie patentu z toczącym się postępowaniem w sprawie sprzeciwu albo
postępowaniem w sprawie o unieważnienie patentu w celu ich łącznego
rozpoznania w tym postępowaniu, jeżeli zapewni to przyspieszenie lub
usprawnienie postępowania. Przepisów ust. 2–4 nie stosuje się.
7. W przypadku gdy nie zostało wydane postanowienie, o którym mowa
w ust. 6, postępowanie w sprawie sprzeciwu albo postępowanie w sprawie
o unieważnienie patentu zawiesza się, jeżeli rozpatrzenie wniosku o ograniczenie
©Kancelaria Sejmu s. 35/148
14.04.2020
patentu ma bezpośredni wpływ na rozpatrzenie sprzeciwu albo wniosku
o unieważnienie patentu.
8. Do ograniczenia patentu przepisy art. 37 i art. 247 ust. 7 stosuje się
odpowiednio.
9. Ograniczenie patentu podlega wpisowi do rejestru patentowego. Informacja
o ograniczeniu patentu, a także zmieniony opis patentowy, są publikowane przez
Urząd Patentowy.
10. Patent w zakresie, w jakim został ograniczony w postępowaniu, o którym
mowa w ust. 1 i 5, nie wywołuje skutków określonych w art. 63 ust. 1,
art. 64 ust. 1, art. 65 oraz art. 66 ust. 1, od daty zgłoszenia wynalazku.
Art. 90. 1. Patent wygasa na skutek:
1) upływu okresu, na który został udzielony;
2) zrzeczenia się patentu przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za
zgodą osób, którym służą prawa na patencie;
3) nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej albo
4) trwałej utraty możliwości korzystania z wynalazku, z zastrzeżeniem art. 937,
z powodu braku potrzebnego do tego materiału biologicznego, który stał się
niedostępny i nie może być odtworzony na podstawie opisu.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, Urząd Patentowy wydaje
decyzje stwierdzające wygaśnięcie patentu.
3. Patent wygasa, z zastrzeżeniem ust. 4, w dniu, w którym nastąpiło
zdarzenie, z jakim ustawa wiąże skutek wygaśnięcia patentu. Data wygaśnięcia
patentu powinna być potwierdzona w decyzji.
4. Wygaśnięcie patentu z powodu nieuiszczenia w przewidzianym terminie
opłaty okresowej następuje w dniu, w którym upłynął poprzedni okres ochrony
wynalazku.
Art. 91. Wraz z patentem głównym tracą moc patenty dodatkowe. Jeżeli
patent główny traci moc z przyczyny niemającej wpływu na wynalazek będący
przedmiotem patentu dodatkowego, patenty dodatkowe do patentu głównego stają
się patentami i zachowują moc przez okres, na który został udzielony patent
główny.
©Kancelaria Sejmu s. 36/148
14.04.2020
Art. 92. Unieważnienie albo wygaśnięcie patentu podlega wpisowi do
rejestru patentowego.
Art. 921. Przepisy art. 89, 91 i 92 stosuje się odpowiednio do unieważnienia
patentu europejskiego udzielonego w trybie określonym w Konwencji o patencie
europejskim.
Art. 93. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wynalazku,
szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania oraz badania zgłoszeń w Urzędzie
Patentowym, uwzględniając w szczególności sposób i formę ogłoszenia
o zgłoszeniu wynalazku, zakres, w jakim Urząd Patentowy może dokonywać
poprawek w skrócie opisu, a także formę sporządzanego sprawozdania o stanie
techniki i sposób oraz termin udostępniania go osobom trzecim. Określenie
wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do
tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.
Rozdział 9
Przepisy szczególne dotyczące wynalazków biotechnologicznych
Art. 931. Ilekroć w rozdziale jest mowa o:
1) wynalazku biotechnologicznym – rozumie się przez to wynalazek
w rozumieniu art. 24, dotyczący wytworu składającego się z materiału
biologicznego lub zawierającego taki materiał albo sposobu, za pomocą
którego materiał biologiczny jest wytwarzany, przetwarzany lub
wykorzystywany;
2) materiale biologicznym – rozumie się przez to materiał zawierający
informację genetyczną i zdolny do samoreprodukcji albo nadający się do
reprodukcji w systemie biologicznym;
3) sposobie mikrobiologicznym – rozumie się przez to sposób, w którym bierze
udział lub który został dokonany na materiale mikrobiologicznym albo
wynikiem którego jest ten materiał.
Art. 932. 1. Za wynalazki biotechnologiczne, na które mogą być udzielane
patenty, uważa się w szczególności wynalazki:
©Kancelaria Sejmu s. 37/148
14.04.2020
1) stanowiące materiał biologiczny, który jest wyizolowany ze swojego
naturalnego środowiska lub wytworzony sposobem technicznym, nawet jeżeli
poprzednio występował w naturze;
2) stanowiące element wyizolowany z ciała ludzkiego lub w inny sposób
wytworzony sposobem technicznym, włącznie z sekwencją lub częściową
sekwencją genu, nawet jeżeli budowa tego elementu jest identyczna z budową
elementu naturalnego;
3) dotyczące roślin lub zwierząt, jeżeli możliwości techniczne stosowania wyna-
lazku nie ograniczają się do szczególnej odmiany roślin lub rasy zwierząt.
2. W zgłoszeniu wynalazku dotyczącym sekwencji lub częściowej sekwencji
genu, w opisie wynalazku, ujawnia się przemysłowe zastosowanie sekwencji, a w
niezależnym zastrzeżeniu patentowym wskazuje się ponadto funkcję jaką ta
sekwencja spełnia.
3. W celu spełnienia kryterium przemysłowego zastosowania w przypadku
wykorzystania sekwencji lub częściowej sekwencji genu do produkcji białka lub
części białka, w opisie wynalazku określa się, jakie białko lub jaka jego część są
wytwarzane i jaką spełniają funkcję.
4. Jeżeli zgłoszenie wynalazku, o którym mowa w ust. 2, ujawnia sekwencje
nukleotydów lub aminokwasów, zgłaszający przesyła w postaci elektronicznej
wykaz sekwencji zgodnie z normą Światowej Organizacji Własności Intelektualnej
ST. 25 dostarczony w formacie umożliwiającym dalsze elektroniczne, tekstowe
przetwarzanie danych.
Art. 933. 1. Za wynalazek nie uważa się ciała ludzkiego, w różnych jego
stadiach formowania się i rozwoju oraz zwykłego odkrycia jednego z jego
elementów, włącznie z sekwencją lub częściową sekwencją genu.
2. Za wynalazki biotechnologiczne, których wykorzystywanie byłoby
sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami, o których mowa
w art. 29 ust. 1 pkt 1, lub moralnością publiczną, uważa się w szczególności:
1) sposoby klonowania ludzi;
2) sposoby modyfikacji tożsamości genetycznej linii zarodkowej człowieka;
3) stosowanie embrionów ludzkich do celów przemysłowych lub handlowych;
4) sposoby modyfikacji tożsamości genetycznej zwierząt, które mogą powo-
dować u nich cierpienia, nie przynosząc żadnych istotnych korzyści
©Kancelaria Sejmu s. 38/148
14.04.2020
medycznych dla człowieka lub zwierzęcia, oraz zwierzęta będące wynikiem
zastosowania takich sposobów.
Art. 934. 1. Patent na materiał biologiczny posiadający określone
w zastrzeżeniu lub zastrzeżeniach patentowych cechy charakterystyczne będące
wynikiem wynalazku obejmuje każdy materiał biologiczny otrzymany z danego
materiału biologicznego przez reprodukcję w identycznej lub odmiennej formie
i posiadający te same cechy charakterystyczne.
2. Patent na sposób, który umożliwia wytworzenie materiału biologicznego
posiadającego określone w zastrzeżeniu lub zastrzeżeniach patentowych cechy
charakterystyczne będące wynikiem wynalazku, obejmuje także materiał
biologiczny otrzymany bezpośrednio tym sposobem oraz każdy inny materiał
biologiczny pochodzący z materiału biologicznego uzyskanego bezpośrednio przez
reprodukcję w identycznej lub odmiennej formie i posiadający te same cechy
charakterystyczne.
3. Patent na wytwór zawierający lub posiadający informację genetyczną
obejmuje wszystkie materiały, do których został włączony wytwór i w których
została zawarta informacja genetyczna spełniająca w tym materiale swoją funkcję,
z wyjątkiem materiałów, o których mowa w art. 933 ust. 1.
Art. 935. 1. Patent nie rozciąga się na materiał biologiczny otrzymany przez
jednokrotną reprodukcję materiału biologicznego wprowadzonego do obrotu przez
uprawnionego z patentu lub za jego zgodą, jeżeli reprodukcja jest nieodzownym
następstwem wykorzystywania materiału biologicznego.
2. Osoba, która nabyła lub w inny sposób uzyskała od uprawnionego z patentu
lub za jego zgodą chroniony patentem materiał roślinny, do wykorzystania
w działalności rolniczej, upoważniona jest do jego wykorzystywania dla
wielokrotnej reprodukcji w ramach własnego gospodarstwa rolnego,
z uwzględnieniem takich samych ograniczeń, jakie są przewidziane dla
korzystania, bez zgody hodowcy, z materiału siewnego odmiany rośliny chronionej
na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej
odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432).
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do inwentarza hodowlanego lub
innego zwierzęcego materiału zarodowego.
©Kancelaria Sejmu s. 39/148
14.04.2020
Art. 936. 1. Jeżeli do urzeczywistnienia wynalazku potrzebne jest użycie
materiału biologicznego, który nie jest powszechnie dostępny ani nie może być
przedstawiony w opisie patentowym w taki sposób, aby umożliwić znawcy
zastosowanie wynalazku, ujawnienie go może polegać na powołaniu się na
dokonane, najpóźniej w dacie zgłoszenia, zdeponowanie tego materiału w kolekcji
uznanej na podstawie umowy międzynarodowej lub w kolekcji krajowej,
wskazanej przez Prezesa Urzędu Patentowego w drodze obwieszczenia
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
2. O nadaniu statusu kolekcji krajowej, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu
Patentowego obwieszcza po uzyskaniu, na wniosek zainteresowanej instytucji,
pozytywnego stanowiska ministra właściwego ze względu na przedmiot
deponowanych materiałów biologicznych.
3. W przypadku dokonania depozytu, o którym mowa w ust. 1, zgłaszający
powinien dołączyć do zgłoszenia poświadczenie instytucji depozytowej.
Poświadczenie takie powinno zawierać co najmniej nazwę instytucji, datę
zdeponowania oraz numer, pod którym jest dostępny materiał biologiczny.
4. Poświadczenie instytucji depozytowej może być złożone w ciągu
6 miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie poświadczenia nie skutkuje
uznania zdeponowania materiału biologicznego za równoznaczne z jego
ujawnieniem w zgłoszeniu.
5. Dostęp do depozytu, o którym mowa w ust. 1, przed ogłoszeniem
o zgłoszeniu wynalazku, ograniczony jest do osób wskazanych w art. 251 ust. 1.
Na wniosek zgłaszającego, złożony w Urzędzie Patentowym przed ogłoszeniem o
zgłoszeniu wynalazku, powyższe ograniczenie rozciąga się na cały okres
rozpatrywania zgłoszenia.
6. Od ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku, jeżeli nie został złożony wniosek,
o którym mowa w ust. 5, oraz po udzieleniu patentu nie można odmówić dostępu
do depozytu osobie trzeciej, z zachowaniem warunku, o którym mowa w ust. 7.
Przepis stosuje się odpowiednio także w przypadku unieważnienia bądź
wygaśnięcia patentu.
7. Warunkiem udostępnienia próbki materiału biologicznego ubiegającej się
o to osobie jest zobowiązanie się jej na piśmie wobec zgłaszającego lub
uprawnionego z patentu, że w trakcie pozostawania patentu w mocy:
©Kancelaria Sejmu s. 40/148
14.04.2020
1) nie udostępni osobom trzecim próbki ani żadnej substancji z niej pochodzącej,
2) będzie wykorzystywała próbkę lub substancję z niej pochodzącą jedynie do
celów doświadczalnych
– chyba że zgłaszający lub uprawniony z patentu wyraźnie odstąpi od tego
zobowiązania.
8. Jeżeli Urząd Patentowy wyda decyzję o odmowie udzielenia patentu albo
umorzeniu postępowania, na wniosek zgłaszającego złożony w terminie
określonym w ust. 5, przez okres 20 lat od daty dokonania zgłoszenia, dostęp do
depozytu materiału biologicznego będzie ograniczony do osób, o których mowa
w ust. 5. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio.
Art. 937. Jeżeli materiał biologiczny zdeponowany zgodnie z art. 936 przestał
być dostępny w kolekcji, nowego depozytu można dokonać na warunkach
określonych w umowie międzynarodowej.
DZIAŁ III
Wzory użytkowe i prawa ochronne na wzory użytkowe
Art. 94. 1. Wzorem użytkowym jest nowe i nadające się do przemysłowego
zastosowania rozwiązanie o charakterze technicznym, dotyczące kształtu lub
budowy przedmiotu o trwałej postaci albo przedmiotu składającego się ze
związanych ze sobą funkcjonalnie części o trwałej postaci.
2. Wymóg postaci przedmiotu uważa się za zachowany także wówczas, gdy
wytwór według wzoru użytkowego zdefiniowany jest przestrzennie przez
powtarzalne elementy o stałym stosunku rozmiarów.
3. Wymóg trwałej postaci przedmiotu uważa się za zachowany także
wówczas, gdy wytwór według wzoru użytkowego zmienia swoją postać w związku
z korzystaniem zgodnym z przeznaczeniem.
Art. 95. 1. Na wzór użytkowy może być udzielone prawo ochronne.
2. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego
korzystania ze wzoru użytkowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Czas trwania prawa ochronnego wynosi dziesięć lat od daty dokonania
zgłoszenia wzoru użytkowego w Urzędzie Patentowym.
©Kancelaria Sejmu s. 41/148
14.04.2020
Art. 96. Zakres przedmiotowy prawa ochronnego określają zastrzeżenia
ochronne zawarte w opisie ochronnym wzoru użytkowego.
Art. 97. 1. Opis wzoru użytkowego określa jego przemysłowe zastosowanie,
o którym mowa w art. 94 ust. 1.
2. Zgłoszenie wzoru użytkowego zawiera rysunki przedstawiające istotne
cechy techniczne wzoru.
3. Zgłoszenie wzoru użytkowego obejmuje tylko jedno rozwiązanie.
4. Zgłoszenie wzoru użytkowego zawiera jedno zastrzeżenie ochronne
niezależne.
5. Wymóg, o którym mowa w ust. 3, nie ogranicza ujęcia w zgłoszeniu
różnych postaci przedmiotu, posiadających te same istotne cechy techniczne
zastrzeganego rozwiązania.
6. Do zgłoszenia wzoru użytkowego przepisy art. 31–33 stosuje się
odpowiednio.
Art. 98. Udzielone prawa ochronne na wzory użytkowe podlegają wpisowi do
rejestru wzorów użytkowych.
Art. 99. 1. Udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy stwierdza się
przez wydanie świadectwa ochronnego.
2. Częścią składową świadectwa ochronnego jest opis ochronny wzoru
użytkowego obejmujący opis tego wzoru, zastrzeżenia ochronne i rysunki. Opis
ochronny wzoru użytkowego jest udostępniany osobom trzecim i podlega
rozpowszechnianiu przez Urząd Patentowy.
Art. 100. 1. Do wzorów użytkowych i praw ochronnych na wzory użytkowe
przepisy art. 25, art. 27–29, art. 35–37, art. 39–52, art. 55–60, art. 62, art. 66–75,
art. 76–90 i art. 92 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku wzoru użytkowego okres przewidziany w art. 60 wynosi
dziesięć lat.
Art. 101. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje
wzorów użytkowych dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa oraz
tryb postępowania z takimi wzorami zarówno przed stwierdzeniem przez właściwy
organ, czy są to wzory użytkowe tajne, jak i po wydaniu postanowienia o ich
tajności.
©Kancelaria Sejmu s. 42/148
14.04.2020
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wzoru użytkowego, szczegółowy
zakres i tryb rozpatrywania oraz badania zgłoszeń w Urzędzie Patentowym,
uwzględniając w szczególności sposób i formę ogłoszenia o zgłoszeniu wzoru
użytkowego, zakres, w jakim Urząd Patentowy może dokonywać poprawek
w skrócie opisu, formę sporządzanego sprawozdania o stanie techniki i sposób oraz
termin udostępniania go osobom trzecim, a także sposób udostępniania
i rozpowszechniania opisów ochronnych wzorów użytkowych. Określenie
wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do
tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.
DZIAŁ IV
Wzory przemysłowe i prawa z rejestracji wzorów przemysłowych
Art. 102. 1. Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny
charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy
linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu oraz przez
jego ornamentację.
2. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub
rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz
kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych.
3. Za wytwór uważa się także:
1) przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych
umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony);
2) wymienialną część składową wytworu złożonego, jeżeli po jej włączeniu do
wytworu złożonego pozostaje ona widoczna w trakcie jego zwykłego
używania, przez które rozumie się każde używanie, z wyłączeniem
konserwacji, obsługi lub naprawy.
3) (uchylony)
4. W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej
wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt 1, ocena nowości i indywidualnego
charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech.
Art. 103. 1. Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według
której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór
©Kancelaria Sejmu s. 43/148
14.04.2020
nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie
w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa się za identyczny z udo-
stępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi
szczegółami.
2. Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, w rozumieniu ust. 1,
jeżeli nie mógł dotrzeć do wiadomości osób zajmujących się zawodowo dziedziną,
której wzór dotyczy.
3. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości udzielenia prawa z rejestracji, jeżeli
wzór przemysłowy:
1) został ujawniony osobie trzeciej, która w sposób wyraźny lub dorozumiany
była zobowiązana do zachowania poufności;
2) został ujawniony w ciągu 12 miesięcy przed datą, według której oznacza się
pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, jeżeli ujawnienie nastąpiło
przez twórcę, jego następcę prawnego lub – za zgodą uprawnionego – przez
osobę trzecią, a także jeżeli ujawnienie nastąpiło w wyniku nadużycia
popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego.
Art. 104. 1. Wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem,
jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się
od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony
przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo.
2. Przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego bierze się
pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru.
Art. 105. 1. Na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji.
2. Przez uzyskanie prawa z rejestracji uprawniony nabywa prawo wyłącznego
korzystania z wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Uprawniony może zakazać osobom trzecim wytwarzania, oferowania,
wprowadzania do obrotu, importu, eksportu lub używania wytworu, w którym wzór
jest zawarty bądź zastosowany, lub składowania takiego wytworu dla takich celów.
4. Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego obejmuje każdy wzór, który na
zorientowanym użytkowniku nie wywołuje odmiennego ogólnego wrażenia. Art.
104 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
©Kancelaria Sejmu s. 44/148
14.04.2020
5. Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego
rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie.
6. Prawa z rejestracji wzoru udziela się na 25 lat od daty dokonania zgłoszenia
w Urzędzie Patentowym, podzielone na pięcioletnie okresy, z zastrzeżeniem art.
111.
Art. 106. 1. Praw z rejestracji nie udziela się na wzory przemysłowe, których
wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi
obyczajami; korzystania z wzoru przemysłowego nie uważa się za sprzeczne
z porządkiem publicznym tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo.
2. Praw z rejestracji nie udziela się również, z zastrzeżeniem wyjątków
przewidzianych w ustawie, na wzory przemysłowe zawierające oznaczenia, o
których mowa w art. 1291 ust. 1 pkt 8–11.
Art. 1061. 1. Ochrona z tytułu prawa z rejestracji wzoru nie przysługuje
wytworowi, który stanowi część składową wytworu złożonego, używaną do
naprawy tego wytworu w taki sposób, by przywrócić mu jego wygląd początkowy.
2. Osoby trzecie mogą korzystać z wytworu, o którym mowa w ust. 1, poprzez
jego wytwarzanie, oferowanie, wprowadzanie do obrotu, import, eksport lub
używanie wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub poprzez
składowanie takiego wytworu dla takich celów.
Art. 107. 1. Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego nie obejmuje cech
wytworu:
1) wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej;
2) które muszą być odtworzone w dokładnej formie i wymiarach w celu
umożliwienia mechanicznego połączenia go lub współdziałania z innym
wytworem.
2. Przepisy ust. 1 nie stoją na przeszkodzie rejestracji wzoru przemysłowego
przeznaczonego do wielokrotnego składania lub łączenia wzajemnie
wymienialnych wytworów w ramach systemu modularnego.
Art. 108. 1. Zgłoszenie wzoru przemysłowego w celu uzyskania prawa
z rejestracji powinno obejmować:
1) podanie zawierające co najmniej oznaczenie zgłaszającego, określenie
przedmiotu zgłoszenia oraz wniosek o udzielenie prawa z rejestracji;
©Kancelaria Sejmu s. 45/148
14.04.2020
2) ilustrację wzoru przemysłowego.
3) (uchylony)
2. Ilustrację wzoru przemysłowego stanowią w szczególności rysunki,
fotografie lub próbki materiału włókienniczego.
21. W przypadku gdy nowy i indywidualny charakter posiada część wytworu,
o którym mowa w art. 102 ust. 1, ilustracja wzoru przemysłowego musi
przedstawiać całość wytworu.
3. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, zgłaszający może dołączyć opis
wyjaśniający ilustrację wzoru przemysłowego.
4. Jednym zgłoszeniem wzoru przemysłowego mogą być objęte odrębne
postacie wytworu mające wspólne cechy istotne (odmiany wzoru przemysłowego).
5. Liczba odmian wzoru przemysłowego, jakie mogą być ujęte w jednym
zgłoszeniu, nie może przekraczać dziesięciu, chyba że odmiany te tworzą w całości
komplet wytworów. Na jednym rysunku lub fotografii, o których mowa w ust. 2,
powinny być przedstawione w figurach wszystkie odmiany wzoru ujęte
w zgłoszeniu.
6. Zgłoszenie wzoru przemysłowego, które obejmuje co najmniej podanie
oraz część wyglądającą zewnętrznie na ilustrację wzoru przemysłowego, daje
podstawę do uznania zgłoszenia za dokonane.
7. Urząd Patentowy wzywa postanowieniem, pod rygorem umorzenia
postępowania, do uzupełnienia zgłoszenia w wyznaczonym terminie, jeżeli
stwierdzi, że nie zawiera ono wszystkich części, o których mowa w ust. 1.
Zgłoszenie uważa się za dokonane w dniu wpłynięcia do Urzędu Patentowego
ostatniej brakującej części.
Art. 1081. 1. W przypadku dokonania zgłoszenia wzoru przemysłowego z
naruszeniem przepisów art. 108 ust. 4 i 5 Urząd Patentowy wzywa, w drodze
postanowienia, do złożenia, w wyznaczonym terminie, oddzielnych zgłoszeń
wytworów.
2. W przypadku niedokonania oddzielnych zgłoszeń wytworów w terminie, o
którym mowa w ust. 1, uważa się, że zgłoszenie pierwotne dotyczy pierwszych
dziesięciu odmian wzoru.
3. W przypadku niedokonania oddzielnych zgłoszeń wytworów, które nie są
odmianami wzoru przemysłowego, w terminie, o którym mowa w ust. 1, uważa się,
©Kancelaria Sejmu s. 46/148
14.04.2020
że zgłoszenie pierwotne dotyczy wzoru umieszczonego jako pierwszy na ilustracji
wzoru przemysłowego.
Art. 109. W stosunku do wzorów przemysłowych, dla przyznania
uprzedniego pierwszeństwa, przepisy art. 48 stosuje się odpowiednio. Urząd
Patentowy nie sprawdza jednak podstawy udzielenia pierwszeństwa w zakresie,
o którym mowa w art. 48 pkt 4.
Art. 110. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że zgłoszenie wzoru
przemysłowego nie zostało sporządzone prawidłowo, wydaje decyzję o odmowie
udzielenia prawa z rejestracji.
2. Nie uważa się zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, za sporządzone
prawidłowo, jeżeli przedmiot zgłoszenia nie stanowi postaci wytworu lub jego
części lub w przypadku, o którym mowa w art. 106.
3. Urząd Patentowy może wydać decyzję o odmowie udzielenia prawa
z rejestracji na wzór przemysłowy, jeżeli postać wytworu lub jego części w sposób
oczywisty nie posiada cech nowości lub indywidualnego charakteru lub wytwór nie
spełnia w sposób oczywisty wymagań, o których mowa w art. 102 ust. 3.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 3, przepis art. 49 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
Art. 111. 1. Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa z rejestracji
po stwierdzeniu, z zastrzeżeniem art. 110 ust. 3, że zgłoszenie wzoru
przemysłowego zostało sporządzone prawidłowo.
2. Udzielenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje pod
warunkiem uiszczenia opłaty za pierwszy okres ochrony. W razie nieuiszczenia
opłaty w wyznaczonym terminie Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji
o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.
Art. 112. Udzielone prawa z rejestracji wzorów przemysłowych podlegają
wpisowi do rejestru wzorów przemysłowych.
Art. 113. W okresie poprzedzającym rejestrację wzoru przemysłowego
Urząd Patentowy bez zgody zgłaszającego nie udziela osobom nieuprawnionym
informacji o zgłoszeniu.
©Kancelaria Sejmu s. 47/148
14.04.2020
Art. 114. 1. Udzielenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego stwierdza
się przez wydanie świadectwa rejestracji.
2. Częścią składową świadectwa rejestracji jest opis ochronny wzoru
przemysłowego obejmujący ilustrację wzoru przemysłowego oraz opis
wyjaśniający ilustrację wzoru, o ile został dołączony do zgłoszenia wzoru. Opis
ochronny wzoru przemysłowego jest udostępniany osobom trzecim i podlega
rozpowszechnianiu przez Urząd Patentowy.
Art. 115. Uprawniony z rejestracji wzoru przemysłowego nie może zakazać
osobie trzeciej korzystania z wzoru:
1) do użytku osobistego lub niezwiązanego z działalnością gospodarczą;
2) w celu doświadczalnym;
3) polegającego na jego odtworzeniu do celów cytowania lub nauczania, jeżeli
nie narusza dobrych obyczajów i nie utrudnia uprawnionemu w sposób
nieuzasadniony korzystania z wzoru oraz wskazuje na źródło jego
pochodzenia;
4) stosowanego lub zawartego w urządzeniach znajdujących się na środkach
transportu lądowego i zarejestrowanych w innych państwach statkach
morskich lub powietrznych, które czasowo znajdują się na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) przez import części zamiennych i akcesoriów, w których wzór jest stosowany
lub zawarty w celu napraw statków, o których mowa w pkt 4;
6) wykonywania napraw statków, o których mowa w pkt 4;
7) przez wykonanie na indywidualne zamówienie naprawy związanej z od-
tworzeniem części składowej wytworu złożonego, w celu przywrócenia mu
pierwotnego wyglądu.
Art. 116. (uchylony)
Art. 117. 1. Do unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego
przepisy art. 89 stosuje się odpowiednio.
2. Podstawą do unieważnienia prawa z rejestracji może być również
stwierdzenie, że wykorzystywanie wzoru przemysłowego narusza prawa osobiste
lub majątkowe osób trzecich.
©Kancelaria Sejmu s. 48/148
14.04.2020
Art. 1171. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych
do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego
wzoru przemysłowego, wydaje decyzję o odmowie uznania na terytorium Rzeczy-
pospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego w całości
lub części.
2. Doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się wyłącznie na
wniosek uprawnionego z rejestracji międzynarodowego wzoru przemysłowego
złożony w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia mu kopii powiadomienia o
odmowie, na podstawie art. 12 ust. 3 Aktu genewskiego.
Art. 1172. Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego
powiadomienie o:
1) wydaniu decyzji o odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego lub wzorów
przemysłowych,
2) wydaniu decyzji w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy zakończonej
decyzją, o której mowa w pkt 1,
3) wydaniu prawomocnego wyroku sądu administracyjnego o uchyleniu decyzji,
o której mowa w pkt 1,
4) unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony
międzynarodowego wzoru przemysłowego
– w trybie, formie i języku przewidzianych w Akcie genewskim.
Art. 1173. 1. Każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec uznania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru
przemysłowego. Przepisy art. 246 ust. 1 i art. 247 stosuje się odpowiednio.
2. Urząd Patentowy wydaje decyzję o unieważnieniu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego,
jeżeli uprawniony z rejestracji międzynarodowego wzoru przemysłowego, nie
udzieli odpowiedzi na sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, lub zgodzi się z tym
sprzeciwem.
3. Od decyzji Urzędu Patentowego, o której mowa w ust. 2, służy wniosek o
ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 244, art. 2441 oraz art. 245 ust. 1
i 2 stosuje się odpowiednio.
©Kancelaria Sejmu s. 49/148
14.04.2020
Art. 1174. Do unieważnienia uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
ochrony międzynarodowego wzoru przemysłowego przepis art. 89 stosuje się
odpowiednio.
Art. 1175. Do roszczeń z tytułu naruszenia prawa z rejestracji
międzynarodowego wzoru przemysłowego korzystającego z ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przepisy art. 287–291 stosuje się odpowiednio, z tym że
roszczeń tych można dochodzić za okres rozpoczynający się po dniu ogłoszenia w
„Wiadomościach Urzędu Patentowego” o uznaniu jego ochrony, a w przypadku
wcześniejszego powiadomienia przez uprawnionego osoby naruszającej takie
prawo – za okres rozpoczynający się po dniu tego powiadomienia.
Art. 118. 1. Do wzorów przemysłowych i praw z rejestracji wzorów
przemysłowych przepisy art. 32, art. 35–37, art. 39, art. 391, art. 41, art. 42 ust. 1,
art. 46, art. 50, art. 55, art. 66 ust. 2, art. 67, art. 68, art. 70–75, art. 76–79, art. 81–
88, art. 90 i art. 92 stosuje się odpowiednio.
2. Zmiany dokonywane w zgłoszeniu w toku jego rozpatrywania nie mogą
dotyczyć samego wzoru i jego odmian przedstawionych w opisie i na rysunku oraz
na fotografiach. Zakaz ten nie obejmuje przypadków dokonania korekty
zastrzeganej postaci wytworu, jeżeli nie spowoduje to zmiany tożsamości wzoru
i bez której uzyskanie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego byłoby
niemożliwe.
Art. 119. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wzoru
przemysłowego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń,
uwzględniając w szczególności sposób udostępniania i rozpowszechniania opisów
ochronnych wzorów przemysłowych. Określenie wymogów, jakim powinno
odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad
potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.
©Kancelaria Sejmu s. 50/148
14.04.2020
TYTUŁ III
Znaki towarowe i oznaczenia geograficzne
DZIAŁ I
Znaki towarowe i prawa ochronne
Rozdział 1
Znak towarowy
Art. 120. 1. Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające
odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego
przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych
w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu
udzielonej ochrony.
2. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności
wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna,
w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk.
3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) znakach towarowych – rozumie się przez to także znaki usługowe;
2) towarach – rozumie się przez to w szczególności wyroby przemysłowe,
rzemieślnicze, płody rolne oraz produkty naturalne, zwłaszcza wody,
minerały, surowce, a także, z zastrzeżeniem art. 174 ust. 3, usługi;
3) znakach towarowych podrobionych – rozumie się przez to użyte bezprawnie
znaki identyczne lub takie, które nie mogą być odróżnione w zwykłych
warunkach obrotu od znaków zarejestrowanych, dla towarów objętych
prawem ochronnym;
4) znakach wcześniejszych – rozumie się przez to znaki zgłoszone lub
zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem.
Art. 121. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.
Art. 122. 1. Przepis art. 120 ust. 1 nie wyklucza uznania za znak towarowy
oznaczenia przeznaczonego do równoczesnego używania przez kilka osób, w tym
przedsiębiorców, którzy zgłosili go wspólnie, jeżeli używanie takie nie jest
sprzeczne z interesem publicznym i nie ma na celu wprowadzenia odbiorców w
©Kancelaria Sejmu s. 51/148
14.04.2020
błąd, w szczególności co do charakteru, przeznaczenia, jakości, właściwości lub
pochodzenia towarów (wspólne prawo ochronne).
2. Zasady używania znaku towarowego na podstawie wspólnego prawa
ochronnego określa regulamin znaku przyjęty przez osoby, w tym przedsiębiorców,
o których mowa w ust. 1.
Art. 123. 1. Pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak
towarowy oznacza się, z zastrzeżeniem art. 124 i 125, według daty zgłoszenia
znaku towarowego w Urzędzie Patentowym.
2. Zgłoszenie uważa się za dokonane w dniu, w którym wpłynęło ono do
Urzędu Patentowego. Przepisy art. 13 ust. 2–9 stosuje się odpowiednio.
Art. 124. Pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy
przysługuje w Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w umowach
międzynarodowych według daty pierwszego prawidłowego zgłoszenia znaku
towarowego, jeżeli zgłoszenie w Urzędzie Patentowym zostanie dokonane
w okresie 6 miesięcy od tej daty.
Art. 125. Pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy
oznacza się, na zasadach określonych w umowach międzynarodowych, według
daty wystawienia towaru oznaczonego tym znakiem w Polsce lub za granicą, na
wystawie międzynarodowej oficjalnej lub oficjalnie uznanej, jeżeli zgłoszenie
w Urzędzie Patentowym tego znaku towarowego nastąpi w okresie 6 miesięcy od
tej daty.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
Art. 126. Jeżeli znak towarowy, będący przedmiotem pierwszego
prawidłowego zgłoszenia, był umieszczony na towarze wystawionym wcześniej na
wystawie i korzystał od dnia wystawienia do dnia zgłoszenia z ochrony
tymczasowej przewidzianej w Konwencji paryskiej, pierwszeństwo do uzyskania
prawa ochronnego, o którym mowa w art. 124, oraz początek przewidzianego tam
terminu do dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym oznacza się według daty
wystawienia towaru oznaczonego tym znakiem na wystawie.
©Kancelaria Sejmu s. 52/148
14.04.2020
Art. 127. 1. Pierwszeństwo, o którym mowa w art. 124 i art. 125 (uprzednie
pierwszeństwo), jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.
2. Umowa o przeniesienie pierwszeństwa, o którym mowa w ust. 1, wymaga,
pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.
Art. 128. Na wniosek zgłaszającego znak towarowy Urząd Patentowy
wydaje, w celu zastrzeżenia pierwszeństwa, o którym mowa w art. 124, dowód
dokonania zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (dowód
pierwszeństwa). Przepis art. 19 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 129. (uchylony)
Art. 1291. 1. Nie udziela się prawa ochronnego na oznaczenie, które:
1) nie może być znakiem towarowym;
2) nie nadaje się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostało
zgłoszone;
3) składa się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania,
w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości,
przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności;
4) składa się wyłącznie z elementów, które weszły do języka potocznego lub są
zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych;
5) składa się wyłącznie z kształtu lub innej właściwości towaru, wynikającej
z charakteru samego towaru, niezbędnej do uzyskania efektu technicznego lub
zwiększającej znacznie wartość towaru;
6) zostało zgłoszone w złej wierze;
7) jest sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami;
8) zawiera element o wysokiej wartości symbolicznej, w szczególności
o charakterze religijnym, patriotycznym lub kulturowym, którego używanie
obrażałoby uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję narodową;
9) zawiera symbol Rzeczypospolitej Polskiej (godło, barwy lub hymn), znak sił
zbrojnych, organizacji paramilitarnej lub sił porządkowych, reprodukcję
polskiego orderu, odznaczenia lub odznaki honorowej, odznaki lub oznaki
wojskowej bądź innego oficjalnego lub powszechnie używanego odznaczenia
i odznaki, w szczególności administracji rządowej lub samorządu
terytorialnego albo organizacji społecznej działającej w ważnym interesie
©Kancelaria Sejmu s. 53/148
14.04.2020
publicznym, gdy obszar działania tej organizacji obejmuje cały kraj lub
znaczną jego część, jeżeli zgłaszający nie wykaże się uprawnieniem, w
szczególności zezwoleniem właściwego organu Państwa albo organu
samorządu terytorialnego, albo zgodą organizacji, na używanie oznaczenia w
obrocie;
10) zawiera symbol (herb, flagę, godło) obcego państwa, nazwę, skrót nazwy,
bądź symbol (herb, flagę, godło) organizacji międzynarodowej lub przyjęte w
obcym państwie urzędowe oznaczenie, stempel kontrolny lub gwarancyjny,
jeżeli zakaz taki wynika z umów międzynarodowych, chyba że zgłaszający
wykaże się zezwoleniem właściwego organu, które uprawnia go do używania
takiego oznaczenia w obrocie;
11) zawiera urzędowo uznane oznaczenie przyjęte do stosowania w obrocie, w
szczególności znak bezpieczeństwa, znak jakości lub cechę legalizacji, w
zakresie, w jakim mogłoby to wprowadzić odbiorców w błąd co do charakteru
takiego oznaczenia, o ile zgłaszający nie wykaże, że jest uprawniony do jego
używania;
12) ze swojej istoty może wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do
charakteru, jakości lub pochodzenia geograficznego towaru;
13) stanowi lub odtwarza w swoich zasadniczych elementach nazwę odmiany
roślin zarejestrowaną z wcześniejszym pierwszeństwem w Rzeczypospolitej
Polskiej lub na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej albo wiążącej
Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej, przewidujących ochronę
praw do odmiany roślin, i odnosi się do odmian roślin tego samego gatunku
lub gatunków ściśle spokrewnionych.
2. W odniesieniu do wyrobów alkoholowych, znak towarowy zawierający
element geograficzny niezgodny z pochodzeniem wyrobu uważa się za znak
wprowadzający odbiorców w błąd.
3. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy zawierający element
geograficzny prawdziwy w sensie dosłownym co do terytorium, regionu lub
miejsca, z którego towar pochodzi, który mógłby wprowadzić odbiorców w błąd,
że towar pochodzi z innego, słynącego z danych wyrobów terenu. W przypadku
homonimicznych oznaczeń geograficznych dla wina i piwa ochrona może być
przyznana, z tym, że Urząd Patentowy wezwie osobę, która dokonała zgłoszenia
©Kancelaria Sejmu s. 54/148
14.04.2020
później, do dokonania w znaku odpowiednich zmian pozwalających na odróżnienie
go od znaku wcześniejszego.
4. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy wyłączony
z rejestracji na podstawie przepisów prawa krajowego, prawa Unii Europejskiej lub
umowy międzynarodowej przewidujących ochronę oznaczenia geograficznego,
nazwy pochodzenia, określenia tradycyjnego dla wina lub gwarantowanej
tradycyjnej specjalności, w zakresie w nich przewidzianych.
Art. 130. Odmowa udzielenia prawa ochronnego na podstawie art. 1291 ust.
1 pkt 2–4 nie może nastąpić, jeżeli przed datą zgłoszenia znaku towarowego w
Urzędzie Patentowym znak ten nabrał, w następstwie jego używania, charakteru
odróżniającego w zwykłych warunkach obrotu.
Art. 131. (uchylony)
Art. 132. (uchylony)
Art. 1321. 1. Po rozpatrzeniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a ust. 1
lub art. 15217 ust. 1, uznanego za zasadny nie udziela się prawa ochronnego na znak
towarowy:
1) którego używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich;
2) identyczny ze znakiem towarowym, na który udzielono prawa ochronnego z
wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla identycznych
towarów;
3) identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa
ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla
towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia
odbiorców w błąd, które obejmuje, w szczególności ryzyko skojarzenia znaku
zgłoszonego ze znakiem wcześniejszym;
4) identyczny lub podobny do renomowanego znaku towarowego, na który
udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej
osoby dla jakichkolwiek towarów, jeżeli używanie zgłoszonego znaku bez
uzasadnionej przyczyny mogłoby przynieść zgłaszającemu nienależną
korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku
wcześniejszego;
©Kancelaria Sejmu s. 55/148
14.04.2020
5) identyczny lub podobny do znaku towarowego, który przed datą według której
oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego był w
Rzeczypospolitej Polskiej powszechnie znany i używany jako znak towarowy
przeznaczony do oznaczania towarów identycznych lub podobnych
pochodzących od innej osoby, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia
odbiorców w błąd, które obejmuje, w szczególności ryzyko skojarzenia znaku
zgłoszonego ze znakiem powszechnie znanym;
6) jeżeli na podstawie przepisów prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej
przewidujących ochronę oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia
osoba uprawniona do wykonywania praw wynikających z wcześniejszego ich
zgłoszenia, o ile to oznaczenie lub nazwa zostanie zarejestrowane, może
zakazać używania późniejszego znaku towarowego.
2. Podstawą sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a ust. 1 lub art. 15217 ust.
1, mogą być również zgłoszenia znaków towarowych z wcześniejszym
pierwszeństwem, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, o ile udzielone zostanie na nie
prawo ochronne. Do czasu prawomocnego zakończenia wcześniejszych
postępowań zgłoszeniowych, postępowanie w sprawie sprzeciwu zawiesza się.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku, gdy wcześniejszy
znak towarowy został zgłoszony lub zarejestrowany w trybie określonym w art. 4.
4. Ochrona znaku towarowego zawierającego oznaczenia, o których mowa w
art. 1291 ust. 1 pkt 8–11, lub oznaczenia odnoszące się do pochodzenia towaru, nie
wyłącza możliwości uzyskania prawa ochronnego przez inną osobę na znak
towarowy zawierający takie same elementy dla towarów identycznych lub
podobnych, jeżeli znaki te mogą być w obrocie łatwo odróżniane.
Art. 133. Jeżeli uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub
uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego wyrazi pisemną
zgodę na udzielenie prawa ochronnego na późniejszy znak towarowy sprzeciw,
o którym mowa w art. 1526a ust. 1 lub art. 15217 ust. 1, podlega oddaleniu.
Art. 134. (uchylony)
Art. 1341. Jeżeli dwie lub więcej osób korzystających z tej samej daty
pierwszeństwa zgłosiło identyczne albo podobne znaki towarowe, prawo ochronne
na znak towarowy może być udzielone na rzecz każdej z tych osób.
©Kancelaria Sejmu s. 56/148
14.04.2020
Art. 135. (uchylony)
Rozdział 2
Wspólny znak towarowy i znak towarowy gwarancyjny
Art. 136. 1. Organizacja mająca zdolność do nabywania praw i zaciągania
zobowiązań w swoim imieniu powołana do reprezentowania interesów
przedsiębiorców i osoba prawna działająca na podstawie przepisów prawa
publicznego mogą uzyskać prawo ochronne na wspólny znak towarowy. Wspólny
znak towarowy przeznaczony jest do odróżniania towarów w przypadku:
1) organizacji – jej członków,
2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – osób
upoważnionych do używania tego znaku na podstawie regulaminu używania
znaku
– od towarów innych przedsiębiorstw.
11. Prawo używania wspólnego znaku towarowego przysługuje w przypadku:
1) organizacji – tej organizacji lub jej członkom;
2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – tej
osobie lub osobom upoważnionym do używania tego znaku na podstawie
regulaminu używania znaku.
2. (uchylony)
Art. 1361. 1. Nie udziela się prawa ochronnego na wspólny znak towarowy,
w przypadku gdy nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 136 lub
art. 138 ust. 3 i 4, lub w przypadku gdy:
1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub
dobrymi obyczajami;
2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub
znaczenia znaku, w szczególności jeżeli może on być uznany za oznaczenie
inne niż wspólny znak towarowy.
2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą
okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki,
o których mowa w art. 136 lub art. 138 ust. 3 i 4, udziela się prawa ochronnego na
wspólny znak towarowy.
©Kancelaria Sejmu s. 57/148
14.04.2020
Art. 1362. 1. Osoba fizyczna lub prawna, w tym instytucje, organy oraz
podmioty prawa publicznego, która nie prowadzi działalności gospodarczej
obejmującej dostarczanie towarów tego samego rodzaju co towary certyfikowane,
może uzyskać prawo ochronne na znak towarowy gwarancyjny. Znak towarowy
gwarancyjny przeznaczony jest do odróżniania towarów, które zostały
certyfikowane przez uprawnionego do tego znaku, w szczególności w zakresie
użytego materiału, sposobu produkcji towarów, ich jakości, precyzji lub innych
właściwości, od towarów, które nie są w ten sposób certyfikowane.
2. Znak towarowy gwarancyjny może składać się z elementów mogących
służyć w obrocie handlowym do wskazania pochodzenia geograficznego towarów.
3. Przepisu art. 1291 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w zakresie, w jakim stanowi
on podstawę do nieudzielenia prawa ochronnego na oznaczenie, które składa się
wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania pochodzenia
towaru. Taki znak towarowy gwarancyjny nie uprawnia do zakazywania osobie
trzeciej używania w obrocie handlowym takich oznaczeń, pod warunkiem że osoba
trzecia używa ich zgodnie z uczciwymi praktykami w przemyśle i handlu.
4. Zasady używania znaku towarowego gwarancyjnego określa regulamin
używania znaku.
5. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny nie może
odmówić, bez ważnych powodów, prawa używania znaku osobom, które spełniają
warunki określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 4.
Art. 1363. 1. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy
gwarancyjny, w przypadku gdy nie zostały spełnione warunki, o których mowa
w art. 1362 lub art. 138 ust. 6 i 7, lub w przypadku gdy:
1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub
dobrymi obyczajami;
2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub
znaczenia znaku, w szczególności jeżeli może on być uznany za oznaczenie
inne niż znak towarowy gwarancyjny.
2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą
okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki,
o których mowa w art. 1362 lub art. 138 ust. 6 i 7, udziela się prawa ochronnego na
znak towarowy gwarancyjny.
©Kancelaria Sejmu s. 58/148
14.04.2020
Art. 137. (uchylony)
Art. 1371. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się
odpowiednio przepisy o znakach towarowych.
Rozdział 3
Zgłoszenie znaku towarowego
Art. 138. 1. W zgłoszeniu znaku towarowego należy określić znak towarowy
oraz wskazać towary, dla których znak ten jest przeznaczony. Przepis art. 31 ust.
4 stosuje się odpowiednio.
2. Jedno zgłoszenie może dotyczyć tylko jednego znaku. W przypadku
znaków barwnych za jeden znak uważa się oznaczenie obejmujące jedno
zestawienie kolorów. Przepisy art. 39 stosuje się odpowiednio.
3. Do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego lub zgłoszenia znaku w celu
uzyskania wspólnego prawa ochronnego dołącza się regulamin używania znaku.
4. Regulamin, o którym mowa w ust. 3, w sposób jasny i precyzyjny określa
w szczególności:
1) zasady używania znaku, w tym skutki naruszenia postanowień regulaminu;
2) osoby upoważnione do używania znaku albo warunki członkostwa
w organizacji, o której mowa w art. 136 ust. 1 – w przypadku wspólnego
znaku towarowego;
3) osoby, o których mowa w art. 122 ust. 1 – w przypadku wspólnego prawa
ochronnego na znak towarowy.
5. W rejestrze znaków towarowych dokonuje się wzmianki o dołączeniu
regulaminu, o którym mowa w ust. 3, a także o wszystkich zmianach w tym
regulaminie.
6. Do zgłoszenia znaku towarowego gwarancyjnego dołącza się regulamin
używania znaku.
7. Regulamin, o którym mowa w ust. 6, w sposób jasny i precyzyjny określa
w szczególności:
1) osoby uprawnione do używania znaku;
2) właściwości, które mają być certyfikowane znakiem, i sposób badania tych
właściwości;
3) sposób nadzorowania używania znaku;
©Kancelaria Sejmu s. 59/148
14.04.2020
4) zasady używania znaku, w tym skutki naruszenia postanowień regulaminu.
8. W rejestrze znaków towarowych dokonuje się wzmianki o dołączeniu
regulaminu, o którym mowa w ust. 6, a także o wszystkich zmianach w tym
regulaminie.
Art. 139. Jeżeli zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego pierwszeństwa,
powinien w zgłoszeniu znaku towarowego złożyć stosowne oświadczenie oraz
dołączyć dowód potwierdzający dokonanie zgłoszenia znaku towarowego we
wskazanym państwie bądź wystawienie towaru oznaczonego tym znakiem na
określonej wystawie. Dowód taki może być również złożony w ciągu trzech
miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie takiego oświadczenia albo
dowodu nie skutkuje przyznaniem pierwszeństwa.
Art. 140. 1. Do czasu wydania decyzji zgłaszający może dokonywać
w zgłoszeniu uzupełnień i poprawek, które nie mogą prowadzić do zmiany istoty
znaku towarowego ani rozszerzać wykazu towarów, dla których znak ten został
zgłoszony.
11. Do czasu wydania decyzji zgłaszający może złożyć wniosek o usunięcie
ze znaku towarowego oznaczeń, o których mowa w art. 1291. Przepis ust. 1 stosuje
się odpowiednio. Wraz z wnioskiem, zgłaszający przesyła zmienione fotografie lub
odbitki znaku towarowego, o ile są one w zgłoszeniu wymagane.
2. Zgłaszający może, z zastrzeżeniem ust.1, podzielić zgłoszenie w stosunku
do wskazanych towarów, z zachowaniem daty pierwszeństwa.
Art. 141. 1. Wskazując w zgłoszeniu znaku towarowego towary, dla których
znak jest przeznaczony, zgłaszający powinien używać polskiej terminologii
technicznej oraz określeń jednoznacznych, a wykaz towarów przedstawić w formie
uporządkowanej, stosownie do przyjętej klasyfikacji. Wykazy obejmujące więcej
niż 15 wyrazów należy sporządzić na odrębnym arkuszu.
2. Do zgłoszenia znaku towarowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 36.
Zgłoszenie znaku przedstawionego lub wyrażonego w szczególnej formie
graficznej powinno zawierać dołączone fotografie lub odbitki przedstawiające lub
wyrażające ten znak. Zgłoszenie znaku dźwiękowego powinno zawierać dołączone
nagranie dźwięku na informatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt
©Kancelaria Sejmu s. 60/148
14.04.2020
1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne.
Art. 142. Urząd Patentowy może wprowadzić poprawki w dokumentacji
zgłoszenia znaku towarowego jedynie w celu usunięcia oczywistych pomyłek
i błędów językowych. Ograniczenie to nie dotyczy wykazu towarów i ich klasy-
fikacji, a także wykazu użytych kolorów, pod warunkiem że poprawki nie będą
prowadzić do zmiany zakresu żądanej ochrony.
Rozdział 4
Rozpatrywanie zgłoszenia znaku towarowego
Art. 143. (uchylony)
Art. 144. (uchylony)
Art. 1441. Jeżeli po wszczęciu postępowania zgłaszający wprowadził do
zgłoszenia znaku towarowego uzupełnienia lub poprawki, których nie dopuszczają
przepisy ustawy, Urząd Patentowy wydaje postanowienie odmawiające
uwzględnienia takich uzupełnień i poprawek.
Art. 1442. Jeżeli zgłoszenie znaku towarowego nie spełnia wymagań,
o których mowa w art. 141, Urząd Patentowy może wezwać zgłaszającego
postanowieniem, pod rygorem umorzenia postępowania w całości lub części, do
usunięcia w wyznaczonym terminie stwierdzonych usterek lub braków.
Art. 145. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych
do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy z przyczyn, o których mowa
w art. 1291, art. 1361 i art. 1363, wydaje decyzję o odmowie udzielenia prawa
ochronnego na znak towarowy.
2. W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uzyskania prawa
ochronnego na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 1291, art. 1361
i art. 1363, dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję
o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy dla tych towarów.
3. Przed wydaniem decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, Urząd Patentowy
informuje zgłaszającego o zebranych dowodach i okolicznościach mogących
świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania prawa ochronnego na znak
towarowy i wyznacza mu termin do zajęcia stanowiska.
©Kancelaria Sejmu s. 61/148
14.04.2020
Art. 146. (uchylony)
Art. 1461. 1. Urząd Patentowy niezwłocznie dokonuje ogłoszenia
w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu znaku towarowego, co do
którego nie stwierdzono braku warunków wymaganych do uzyskania prawa
ochronnego na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 1291, art. 1361
i art. 1363.
2. Przed ogłoszeniem, o którym mowa w ust. 1, jednak nie później niż w
terminie 2 miesięcy od daty zgłoszenia, Urząd Patentowy ujawnia informacje o
znaku towarowym, dacie pierwszeństwa, dacie i numerze zgłoszenia, wykazie
towarów i usług, imieniu i nazwisku lub nazwie zgłaszającego, jego miejscu
zamieszkania lub siedzibie oraz kodzie kraju.
3. Po uprawomocnieniu się decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego
na znak towarowy, o której mowa w art. 145 ust. 2, Urząd Patentowy dokonuje
ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu znaku towarowego
dla pozostałych towarów.
4. Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których
mowa w art. 1291, art. 1361 i art. 1363.
5. Urząd Patentowy może wydać decyzję o odmowie udzielenia prawa
ochronnego na znak towarowy, w przypadku powzięcia informacji
o okolicznościach, o których mowa w art. 1291, art. 1361 i art. 1363, także po
ogłoszeniu o zgłoszeniu znaku towarowego. Przepis art. 145 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
6. Dla zgłoszenia znaku towarowego podlegającego ogłoszeniu, Urząd
Patentowy sporządza zawiadomienie o istnieniu identycznych lub podobnych
znaków towarowych z wcześniejszym pierwszeństwem, przeznaczonych do
oznaczania takich samych lub podobnych towarów i przekazuje je zgłaszającemu.
Zawiadomienie to ma charakter wyłącznie informacyjny i nie jest wiążące.
Art. 147. 1. Po bezskutecznym upływie terminu na złożenie sprzeciwu,
o którym mowa w art. 15217 ust. 1, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu
prawa ochronnego na znak towarowy, chyba że powziął, po ogłoszeniu o
zgłoszeniu znaku towarowego, informację o okolicznościach, o których mowa
w art. 1291, art. 1361 i art. 1363.
©Kancelaria Sejmu s. 62/148
14.04.2020
11. Po prawomocnym zakończeniu wszystkich postępowań w sprawie
sprzeciwu, Urząd Patentowy odmawia udzielenia prawa ochronnego na znak
towarowy w zakresie, w którym sprzeciwy zostały uznane za zasadne, a w
pozostałym zakresie udziela prawa ochronnego na znak towarowy.
2. Udzielenie prawa ochronnego następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty
za dziesięcioletni okres ochrony. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym
terminie Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa
ochronnego.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku udzielenia prawa
ochronnego na wniosek o zamianę, na zgłoszenie krajowe, rejestracji znaku
towarowego uzyskanej na warunkach określonych w przepisach Unii Europejskiej
o wspólnotowym znaku towarowym, z tym że dla ustalenia wymagalności opłat
dziesięcioletni okres ochrony znaku towarowego biegnie od daty złożenia wniosku
o zamianę.
Art. 148. Przy rozpatrywaniu zgłoszeń znaków towarowych przepisy art.
35 ust. 4–6, art. 391 ust. 2, art. 41, 42, art. 43 ust. 2 pkt 2 i ust. 3, art. 45 ust. 1, art.
46 ust. 1, art. 48 i 55 stosuje się odpowiednio.
Art. 149. (uchylony)
Art. 150. (uchylony)
Art. 151. (uchylony)
Art. 152. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymogi, jakim ma odpowiadać zgłoszenie znaku towarowego, oraz
szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń, uwzględniając w szczególności
zakres informacji ujawnianej publicznie, sposób jej udostępniania oraz zakres, w
jakim Urząd Patentowy może wprowadzać poprawki w wykazie towarów i ich
klasyfikacji. Określenie wymogów, jakim ma odpowiadać zgłoszenie, nie może
prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla
zgłaszającego.
©Kancelaria Sejmu s. 63/148
14.04.2020
Rozdział 41
Postępowanie w sprawie uznawania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
ochrony międzynarodowych znaków towarowych
Art. 1521. Urząd Patentowy prowadzi postępowanie w sprawie ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowych znaków towarowych,
w zakresie przewidzianym Porozumieniem lub Protokołem.
Art. 1521a. 1. Urząd Patentowy po otrzymaniu z Biura Międzynarodowego
informacji o wyznaczeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
międzynarodowego znaku towarowego, niezwłocznie dokonuje ogłoszenia o tym
wyznaczeniu w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.
2. Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których
mowa w art. 1291, art. 1361 i art. 1363.
Art. 1522. 1. W przypadku stwierdzenia braku warunków wymaganych do
uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego
znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1291, art. 1361, art. 138 ust. 3
i 4 oraz art. 141, Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego,
w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę,
w której zawiadamia o powodach uniemożliwiających uznanie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego
(wstępna odmowa uznania ochrony), a także wyznacza uprawnionemu z rejestracji
międzynarodowego znaku towarowego termin do zajęcia stanowiska w sprawie.
2. Po upływie terminu wskazanego w ust. 1 Urząd Patentowy wydaje decyzję
w sprawie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony
międzynarodowego znaku towarowego (decyzja w sprawie uznania ochrony),
chyba że wniesiono sprzeciw, o którym mowa w art. 1526a ust. 1.
Art. 1523. W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uznania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku
towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1291, art. 1361, art. 138 ust. 3 i 4
oraz art. 141, dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję
o odmowie uznania ochrony dla tych towarów. Przepis art. 1522 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
©Kancelaria Sejmu s. 64/148
14.04.2020
Art. 1524. (uchylony)
Art. 1525. (uchylony)
Art. 1526. (uchylony)
Art. 1526a. 1. W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o wyznaczeniu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego,
uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub uprawniony z
wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego może wnieść sprzeciw wobec
wyznaczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku
towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1321 ust. 1–3. Termin ten nie
podlega przywróceniu.
2. W przypadku wniesienia sprzeciwu wobec wyznaczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej między-
narodowego znaku towarowego, Urząd Patentowy przekazuje do Biura
Międzynarodowego, w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub
Protokole, notę o powodach mogących uniemożliwić uznanie ochrony w całości
lub części (wstępna odmowa uznania ochrony oparta na sprzeciwie).
3. Do postępowania w sprawie sprzeciwu wobec wyznaczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego przepisy art.
15217 ust. 2–7 oraz art. 15218–15223 stosuje się odpowiednio.
Art. 1526b. 1. Po bezskutecznym upływie terminu na wniesienie sprzeciwu,
o którym mowa w art. 1526a ust. 1, Urząd Patentowy wydaje decyzję o uznaniu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku
towarowego (decyzja o uznaniu ochrony), chyba że stwierdził brak warunków
wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony
międzynarodowego znaku towarowego, z przyczyn, o których mowa w art. 1291,
art. 1361, art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141. Decyzję tę Urząd Patentowy przekazuje
do Biura Międzynarodowego wraz z notą, w terminach wskazanych w
Porozumieniu lub Protokole. Tryb przekazania, formę i język noty reguluje
Porozumienie lub Protokół.
2. Po prawomocnym zakończeniu wszystkich postępowań w sprawie
sprzeciwu, Urząd Patentowy odmawia uznania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w zakresie, w którym
©Kancelaria Sejmu s. 65/148
14.04.2020
sprzeciwy uznane zostały za zasadne, a w pozostałym zakresie uznaje na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ochronę międzynarodowego znaku towarowego.
Art. 1526c. 1. Jeżeli Urząd Patentowy nie stwierdził przeszkód do udzielenia
prawa ochronnego, o których mowa w art. 1291 i art. 1361, oraz spełnione zostały
warunki, o których mowa w art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141, a także nie wniesiono
sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a ust. 1, wydaje, w terminach wskazanych w
Porozumieniu lub Protokole, decyzję o uznaniu ochrony, którą przekazuje do Biura
Międzynarodowego wraz z notą, której tryb przekazania, formę i język przewiduje
Porozumienie lub Protokół.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzji o uznaniu ochrony nie
doręcza się uprawnionemu.
Art. 1527. Od decyzji w sprawie uznania ochrony służy stronie wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 3 miesięcy od daty doręczenia decyzji
uprawnionemu. Przepisy art. 244 ust. 11–14 i 5, art. 2441 oraz art. 245 stosuje się
odpowiednio.
Art. 1527a. Po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie uznania
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku
towarowego Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie,
formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę informującą
o wydanej w tym postępowaniu decyzji, chyba że decyzja wraz z notą została
przekazana na podstawie art. 1526b ust. 1.
Art. 1528. (uchylony)
Art. 1529. (uchylony)
Art. 15210. (uchylony)
Art. 15211. (uchylony)
Art. 15212. 1. Na decyzję Urzędu Patentowego o definitywnej odmowie
uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego
znaku towarowego w odniesieniu do wszystkich lub niektórych towarów, a także
na decyzję o unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
ochrony międzynarodowego znaku towarowego uprawnionemu z rejestracji tego
©Kancelaria Sejmu s. 66/148
14.04.2020
znaku służy skarga do sądu administracyjnego. Przepisy art. 249 ust. 1 i art.
250 stosuje się odpowiednio.
2. (uchylony)
Art. 15213. Do unieważnienia uznania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego przepisy art. 164–
167 stosuje się odpowiednio.
Art. 15214. <1.> Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego,
w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę
o prawomocnej decyzji o unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego lub stwierdzeniu
wygaśnięcia tej ochrony.
<2. W uzasadnionych przypadkach, pod rygorem obciążenia kosztami
tłumaczenia, Urząd Patentowy może wezwać uprawnionego z rejestracji
międzynarodowego znaku towarowego, aby złożył tłumaczenie przysięgłe
wykazu towarów międzynarodowego znaku towarowego objętego notą,
o której mowa w ust. 1. Przepis ten stosuje się do odpisów wyroków
przesyłanych Urzędowi Patentowemu na podstawie art. 479128 § 1 ustawy
z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1460, z późn. zm.1)).>
Art. 15215. 1. Do stwierdzenia wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego przepisy art. 169–
172 stosuje się odpowiednio.
2. Okres, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1, rozpoczyna swój bieg od
dnia:
1) bezskutecznego upływu terminu wynikającego z Porozumienia lub Protokołu
na wydanie wstępnej odmowy uznania ochrony, o której mowa
w art. 1522 ust. 1, lub
2) bezskutecznego upływu terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa
w art. 1526a ust. 1, lub
3) cofnięcia sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a ust. 1, lub
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 1469,
1495, 1649, 1655, 1798, 1802, 1818, 2070, 2089, 2128 i 2217 oraz z 2020 r. poz. 288.
Dodany ust. 2 w
art. 15214 wejdzie
w życie z dn.
1.07.2020 r. (Dz.
U. z 2020 r. poz.
288).
©Kancelaria Sejmu s. 67/148
14.04.2020
4) uprawomocnienia się decyzji o uznaniu ochrony wydanej po rozpatrzeniu
sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a ust. 1, lub
5) uprawomocnienia się decyzji o uznaniu ochrony wydanej po wstępnej
odmowie uznania ochrony, o której mowa w art. 1522 ust. 1.
Art. 15216. Do roszczeń z tytułu naruszenia prawa z rejestracji
międzynarodowego znaku towarowego korzystającego z ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się odpowiednio przepisy art. 296–298, z tym że
roszczeń tych można dochodzić od dnia ogłoszenia w „Wiadomościach Urzędu
Patentowego” o uznaniu jego ochrony.
Rozdział 42
Postępowanie w sprawie sprzeciwu
Art. 15217. 1. W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu znaku
towarowego uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego, uprawniony
z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego, a także osoba uprawniona do
wykonywania praw wynikających z chronionej nazwy pochodzenia lub
chronionego oznaczenia geograficznego może wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia
znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 1291 ust. 4 lub art. 1321
ust. 1–3. Termin ten nie podlega przywróceniu.
2. Od sprzeciwu należy wnieść opłatę.
3. Sprzeciw zawiera oznaczenie stron, wskazanie podstawy faktycznej i
prawnej wraz z uzasadnieniem i zakresem sprzeciwu oraz podpis wnoszącego
sprzeciw.
4. Sprzeciw oraz inne pisma wnosi się wraz z ich odpisami dla strony
przeciwnej.
5. Materiały i dokumenty sporządzone w języku obcym wnosi się wraz z ich
tłumaczeniami na język polski.
6. Urząd Patentowy, w drodze postanowienia, pozostawia bez rozpoznania
sprzeciw, który:
1) został wniesiony po upływie terminu lub
2) nie wskazuje zgłoszenia znaku towarowego, wobec którego jest wnoszony,
lub
3) nie wskazuje wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 1321 ust. 1–3
©Kancelaria Sejmu s. 68/148
14.04.2020
– chyba, że braki te zostały uzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 1.
7. Jeżeli sprzeciw nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy
wyznacza wnoszącemu sprzeciw termin do usunięcia braków pod rygorem
umorzenia postępowania.
Art. 15218. 1. Stronami postępowania w sprawie sprzeciwu są zgłaszający i
wnoszący sprzeciw.
2. Do rozpatrzenia sprzeciwu Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta.
Art. 15219. 1. Urząd Patentowy niezwłocznie zawiadamia zgłaszającego o
wniesieniu sprzeciwu oraz informuje strony postępowania o możliwości
ugodowego rozstrzygnięcia sporu w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia
informacji.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony do 6 miesięcy
na zgodny wniosek stron.
3. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy wzywa
zgłaszającego do udzielenia odpowiedzi na sprzeciw w wyznaczonym terminie. W
odpowiedzi na sprzeciw zgłaszający przedstawia zarzuty oraz przytacza wszystkie
okoliczności faktyczne i dowody na ich poparcie.
4. W terminie, o którym mowa w ust. 3, zgłaszający może podnieść zarzut
nieużywania wcześniejszego znaku towarowego w sposób rzeczywisty w ciągu
nieprzerwanego okresu 5 lat przed datą dokonania zgłoszenia znaku towarowego
będącego przedmiotem sprzeciwu dla towarów objętych sprzeciwem, chyba że
istnieją ważne powody tego nieużywania lub nie upłynął okres 5 lat od daty
zarejestrowania wcześniejszego znaku. W przypadku uznania zarzutu za zasadny,
Urząd Patentowy oddala sprzeciw.
5. Urząd Patentowy przekazuje wnoszącemu sprzeciw odpowiedź na sprzeciw
oraz wyznacza mu termin na zajęcie stanowiska i uzupełnienie dowodów. Przepis
art. 169 ust. 6 stosuje się odpowiednio.
6. Zgłaszający może odnieść się do dowodów i twierdzeń przedstawionych na
podstawie ust. 5 przez wnoszącego sprzeciw w terminie wyznaczonym przez Urząd
Patentowy.
©Kancelaria Sejmu s. 69/148
14.04.2020
7. Urząd Patentowy może wezwać stronę postępowania do przedstawienia, w
wyznaczonym terminie, stanowiska dotyczącego materiałów przedstawionych
przez drugą stronę lub Urząd Patentowy.
8. Urząd Patentowy pomija twierdzenia i dowody niezgłoszone w
wyznaczonym terminie, chyba że strona wykaże, że ich powołanie nie było
możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. Dalsze twierdzenia i
dowody na ich poparcie powołuje się w terminie miesiąca od dnia, w którym
powołanie ich stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania.
Art. 15220. Urząd Patentowy rozpatruje sprzeciw w jego granicach i jest
związany podstawą prawną wskazaną przez wnoszącego sprzeciw.
Art. 15221. Po rozpatrzeniu sprzeciwu, Urząd Patentowy wydaje decyzję o
oddaleniu sprzeciwu lub uznaniu go za zasadny w całości lub części.
Art. 15222. 1. Od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu
sprzeciwu stronom służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy
art. 244–245, art. 248 i art. 249 stosuje się odpowiednio.
2. Nowe fakty i dowody mogą być powołane tylko jeżeli ich powołanie nie
było wcześniej możliwe albo potrzeba ich powołania wynikła później.
3. (uchylony)
Art. 15223. 1. Do postępowania w sprawie sprzeciwu przepisy art. 242 ust. 1
i 2, art. 251, art. 252 i art. 253 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Do kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące
w postępowaniu cywilnym, przy czym koszty znosi się pomiędzy stronami również
w przypadku umorzenia postępowania w sprawie sprzeciwu.
Rozdział 5
Prawa ochronne na znaki towarowe
Art. 153. 1. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo
wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na
całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
11. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do
rejestru znaków towarowych.
©Kancelaria Sejmu s. 70/148
14.04.2020
12. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez
wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy.
13. Uprawniony może wskazać, że jego znak został zarejestrowany, poprzez
umieszczenie w sąsiedztwie znaku towarowego litery „R” wpisanej w okrąg.
2. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty
zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym.
3. Prawo ochronne na znak towarowy przedłuża się o dalsze 10 lat ochrony,
o ile uiszczona zostanie opłata za dalszy okres ochrony.
4. Urząd Patentowy może wezwać wpłacającego do złożenia wyjaśnień,
w wyznaczonym terminie, co do wysokości i uprawnienia do wniesienia opłaty.
Jeżeli złożone wyjaśnienia nie usuwają stwierdzonych braków, Urząd Patentowy
zwraca wniesioną opłatę za dalszy okres ochrony.
5. Przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy podlega wpisowi do
rejestru znaków towarowych.
6. Urząd Patentowy, z urzędu lub na wniosek uprawnionego z prawa
ochronnego lub osoby przez niego upoważnionej, w drodze postanowienia,
wykreśla z rejestru znaków towarowych błędny wpis dotyczący przedłużenia
prawa ochronnego.
Art. 154. Używanie znaku towarowego polega w szczególności na:
1) umieszczaniu tego znaku na towarach objętych prawem ochronnym lub ich
opakowaniach, oferowaniu i wprowadzaniu tych towarów do obrotu, ich
imporcie lub eksporcie oraz składowaniu w celu oferowania i wprowadzania
do obrotu, a także oferowaniu lub świadczeniu usług pod tym znakiem;
2) umieszczaniu znaku na dokumentach związanych z wprowadzaniem towarów
do obrotu lub związanych ze świadczeniem usług;
3) posługiwaniu się nim w celu reklamy.
Art. 155. 1. Prawo ochronne na znak towarowy nie rozciąga się na działania
dotyczące towarów ze znakiem, polegające w szczególności na ich oferowaniu do
sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu towarów oznaczonych tym
znakiem, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.
©Kancelaria Sejmu s. 71/148
14.04.2020
2. Nie stanowi również naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy
import oraz inne działania, o których mowa w ust. 1, dotyczące towarów
oznaczonych tym znakiem towarowym, jeżeli towary te zostały uprzednio
wprowadzone do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego
przez uprawnionego lub za jego zgodą.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione
względy, które pozwalają uprawnionemu sprzeciwić się dalszej dystrybucji
towarów, w szczególności jeżeli po wprowadzeniu do obrotu zmieni się lub
pogorszy stan towarów.
Art. 156. 1. Prawo ochronne na znak towarowy nie daje uprawnionemu prawa
zakazywania używania w obrocie przez inne osoby:
1) ich nazwisk lub adresów, w przypadku gdy osoby te są osobami fizycznymi;
2) oznaczeń, które nie mają odróżniającego charakteru lub które dotyczą
rodzaju, jakości, ilości, zamierzonego przeznaczenia, wartości, pochodzenia
geograficznego, daty produkcji lub innych właściwości towarów;
3) zarejestrowanego oznaczenia lub oznaczenia podobnego, jeżeli jest to
konieczne dla wskazania przeznaczenia towaru, zwłaszcza gdy chodzi
o oferowane części zamienne, akcesoria lub usługi;
4) zarejestrowanego oznaczenia geograficznego, jeżeli prawo do jego używania
przez te osoby wynika z innych przepisów ustawy.
2. Używanie oznaczeń wskazanych w ust. 1 jest dozwolone tylko wówczas,
gdy jest zgodne z uczciwymi praktykami w przemyśle i handlu.
Art. 157. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy nie może
zakazać innej osobie używania tego lub podobnego oznaczenia w obrocie, jeżeli
znaku tego nie używał w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4. Na żądanie strony
pozwanej uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy przedstawia dowód,
że w okresie pięciu lat poprzedzających wniesienie powództwa znak towarowy był
używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4.
Art. 158. (uchylony)
Art. 159. 1. Współuprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może,
bez zgody pozostałych współuprawnionych, używać znaku towarowego we
©Kancelaria Sejmu s. 72/148
14.04.2020
własnym zakresie oraz dochodzić roszczeń z powodu naruszenia prawa
ochronnego.
2. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do wspólnego prawa ochronnego
stosuje się, o ile umowa o wspólności prawa ochronnego nie stanowi inaczej,
przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych.
Art. 160. 1. Osoba, która, prowadząc lokalną działalność gospodarczą
w niewielkim rozmiarze, używała w dobrej wierze oznaczenia zarejestrowanego
następnie jako znak towarowy na rzecz innej osoby, ma prawo nadal bezpłatnie
używać tego oznaczenia w nie większym niż dotychczas zakresie.
2. Prawo określone w ust. 1 podlega na wniosek zainteresowanego wpisowi
do rejestru znaków towarowych. Prawo to może zostać przeniesione na inną osobę
tylko łącznie z przedsiębiorstwem.
Art. 161. 1. W przypadku zgłoszenia na swoją rzecz znaku towarowego albo
uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy przez agenta lub przedstawiciela
uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy, uprawniony, jeżeli agent lub
przedstawiciel działał bez jego zgody i nie uzasadnił swojego działania, może żądać
umorzenia postępowania albo unieważnienia prawa ochronnego na ten znak,
a także udzielenia mu prawa ochronnego na ten znak albo przeniesienia na niego
już udzielonego prawa. Uprawniony może żądać ponadto zakazania używania
znaku towarowego przez agenta lub przedstawiciela.
2. Z żądaniem unieważnienia lub przeniesienia prawa nie można wystąpić,
jeżeli przez okres pięciu kolejnych lat używania zarejestrowanego znaku osoba
uprawniona, o której mowa w ust. 1, będąc świadoma tego używania, nie
sprzeciwiała się temu.
3. Do osoby, która nie będąc do tego uprawniona, zgłosiła na swoją rzecz znak
towarowy lub uzyskała na niego prawo ochronne, przepis ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
Art. 162. 1. Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega
dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.
11. Prawo ochronne na znak towarowy może być przeniesione na rzecz kilku
osób jako wspólne prawo ochronne.
12. (uchylony)
©Kancelaria Sejmu s. 73/148
14.04.2020
13. Wpis do rejestru znaków towarowych o przeniesieniu prawa ochronnego,
o którym mowa w ust. 11, może nastąpić po złożeniu regulaminu znaku, o którym
mowa w art. 122 ust. 2.
14. Wspólne prawo ochronne może być przeniesione na rzecz jednej osoby
jako prawo ochronne na znak towarowy.
2. (uchylony)
3. Prawo ochronne na wspólny znak towarowy może być przeniesione jako
wspólne prawo ochronne na przedsiębiorców zrzeszonych w organizacji, o której
mowa w art. 136. Umowa o przeniesienie prawa powinna określać zasady
używania takiego znaku w takim zakresie, jaki jest przewidziany dla regulaminu,
o którym mowa w art. 122 ust. 2.
31. (uchylony)
4. Prawo ochronne na znak towarowy może być również przeniesione
w stosunku do niektórych towarów, dla których prawo to jest udzielone.
5. Do ważności umowy o przeniesienie udziału we wspólnym prawie
ochronnym jest potrzebna zgoda wszystkich współuprawnionych.
6. Przepisy ust. 1, 3, 4 i 5 stosuje się odpowiednio do praw z dokonanego
w Urzędzie Patentowym zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo
ochronne.
Art. 1621. Prawo ochronne na znak towarowy może zostać podzielone na
wniosek uprawnionego w stosunku do wskazanych towarów, z zachowaniem daty
pierwszeństwa. Przepis art. 140 stosuje się odpowiednio. Składając wniosek,
uprawniony uiszcza opłatę za podział prawa ochronnego na znak towarowy.
Art. 163. 1. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może
udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę
licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 ust. 1–4 oraz
art. 78 i art. 79.
11. O ile umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjobiorca może wystąpić
z powództwem o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy wyłącznie za
zgodą uprawnionego z tego prawa. Licencjobiorca wyłączny może jednakże
wystąpić z takim powództwem, jeżeli uprawniony z prawa ochronnego na znak
©Kancelaria Sejmu s. 74/148
14.04.2020
towarowy, pomimo wezwania, nie wystąpi w stosownym terminie z powództwem
o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy.
12. Licencjobiorca w celu uzyskania odszkodowania za poniesioną szkodę
może wstąpić do sprawy o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy
wszczętej przez uprawnionego z tego prawa.
2. Licencjobiorca może udzielić sublicencji na używanie znaku towarowego
w zakresie udzielonego mu upoważnienia.
3. Licencjobiorca może wskazać, że korzysta z licencji na używanie znaku
towarowego, poprzez umieszczenie oznaczenia „lic.” w sąsiedztwie znaku
towarowego.
4. W przypadku korzystania z licencji na używanie znaku towarowego,
licencjobiorca jest obowiązany, na żądanie licencjodawcy, wskazać na używanie
znaku na podstawie licencji przez umieszczenie oznaczenia, o którym mowa w ust.
3.
5. Licencja podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru
znaków towarowych.
Rozdział 6
Unieważnienie i wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy
Art. 164. 1. Prawo ochronne na znak towarowy może być unieważnione na
wniosek, w całości lub części, jeżeli nie zostały spełnione warunki wymagane do
uzyskania tego prawa z przyczyn, o których mowa w art. 1291, art. 1361 oraz
art. 1363, i w przypadku istnienia wcześniejszego prawa, o którym mowa
w art. 1321 ust. 1–3.
2. W przypadku gdy podstawą wniosku jest wcześniejsze prawo, o którym
mowa w art. 1291 ust. 4 lub art. 1321 ust. 1–3, na prawo to może powoływać się
jedynie uprawniony z tego prawa oraz osoba uprawniona do wykonywania praw
wynikających z tego prawa. Przepis art. 133 stosuje się odpowiednio.
Art. 165. 1. Z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego nie można
wystąpić:
1) z powodu kolizji z wcześniejszym znakiem bądź naruszenia praw osobistych
lub majątkowych wnioskodawcy, jeżeli przez okres pięciu kolejnych lat
©Kancelaria Sejmu s. 75/148
14.04.2020
używania zarejestrowanego znaku wnioskodawca, będąc świadomym jego
używania, nie sprzeciwiał się temu;
2) jeżeli na znak towarowy udzielono prawa ochronnego z naruszeniem art. 1291
ust. 1 pkt 2–4, a do dnia złożenia wniosku znak ten nabrał, w następstwie jego
używania, charakteru odróżniającego w zwykłych warunkach obrotu;
3) z powodu kolizji ze znakiem towarowym powszechnie znanym, jeżeli przez
okres pięciu kolejnych lat używania zarejestrowanego znaku towarowego,
uprawniony do znaku towarowego powszechnie znanego, będąc świadomym
jego używania, nie sprzeciwiał się temu;
4) jeżeli sprzeciw oparty na tych samych prawach wcześniejszych i na tych
samych podstawach prawnych został prawomocnie oddalony.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli uprawniony uzyskał prawo
ochronne działając w złej wierze.
3. Z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego na podstawie
wcześniejszego znaku towarowego nie można wystąpić, gdy w dacie zgłoszenia lub
dacie uprzedniego pierwszeństwa późniejszego znaku towarowego:
1) wcześniejszy znak towarowy, który nie spełniał warunków określonych
w art. 1291 ust. 1 pkt 2–4, nie nabrał jeszcze odróżniającego charakteru,
o którym mowa w art. 130;
2) wcześniejszy znak towarowy nie nabrał jeszcze wystarczająco odróżniającego
charakteru, aby możliwe było stwierdzenie ryzyka wprowadzenia odbiorców
w błąd, o którym mowa w art. 1321 ust. 1 pkt 3, o ile przepis ten stanowi
podstawę wniosku o unieważnienie;
3) wcześniejszy znak towarowy nie uzyskał jeszcze renomy, o której mowa
w art. 1321 ust. 1 pkt 4, o ile przepis ten stanowi podstawę wniosku
o unieważnienie.
4. W przypadku gdy podstawą wniosku o unieważnienie prawa ochronnego
na wspólny znak towarowy lub znak towarowy gwarancyjny jest art. 1361 lub
art. 1363, Urząd Patentowy odmawia unieważnienia prawa ochronnego na wspólny
znak towarowy lub znak towarowy gwarancyjny, jeżeli po zmianie przez
uprawnionego regulaminu używania znaku są spełnione warunki, o których mowa
w tych przepisach.
©Kancelaria Sejmu s. 76/148
14.04.2020
Art. 166. 1. W postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na
podstawie wcześniejszego znaku towarowego uprawniony do tego znaku
towarowego jest obowiązany, na zarzut uprawnionego do późniejszego znaku
towarowego, przedstawić dowód na to, że w okresie pięciu lat poprzedzających
datę wniosku o unieważnienie wcześniejszy znak towarowy był używany
w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, w odniesieniu do towarów, dla których
został zarejestrowany, w zakresie, w jakim stanowią one podstawę wniosku
o unieważnienie, lub że istnieją uzasadnione powody jego nieużywania, pod
warunkiem że w dacie wniosku o unieważnienie od zarejestrowania
wcześniejszego znaku towarowego upłynęło co najmniej pięć lat.
2. Jeżeli w dacie pierwszeństwa późniejszego znaku towarowego upłynął już
pięcioletni okres, w którym miało nastąpić używanie wcześniejszego znaku
towarowego w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, uprawniony do wcześ-
niejszego znaku towarowego obowiązany jest przedstawić, obok dowodu
wymaganego na podstawie ust. 1, dowód na to, że ten znak towarowy był używany
w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 w okresie pięciu lat poprzedzających datę
pierwszeństwa lub istniały uzasadnione powody jego nieużywania.
3. W przypadku nieprzedstawienia dowodów, o których mowa w ust. 1 i 2,
oddala się wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na podstawie
wcześniejszego znaku towarowego.
4. Jeżeli wcześniejszy znak towarowy był używany w rozumieniu
art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, wyłącznie w odniesieniu do części towarów, dla
których został zarejestrowany, uznaje się go, na użytek rozpatrywania wniosku o
unieważnienie, za zarejestrowany tylko dla tej części towarów.
5. Prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej
podstawie, że znak jest identyczny lub podobny do wcześniejszego znaku
towarowego, jeżeli przed dniem złożenia wniosku zostało wszczęte postępowanie
o unieważnienie prawa ochronnego na wcześniejszy znak towarowy.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, wniosek o unieważnienie prawa
ochronnego na znak towarowy może być rozpatrzony po uprawomocnieniu się
decyzji w sprawie unieważnienia prawa ochronnego na wcześniejszy znak
towarowy.
©Kancelaria Sejmu s. 77/148
14.04.2020
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy znak
wcześniejszy jest znakiem towarowym Unii Europejskiej. W takim przypadku
rzeczywiste używanie znaku towarowego Unii Europejskiej stwierdza się zgodnie
z art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia
14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz. Urz.
UE L 154 z 16.06.2017, str. 1).
8. Do czasu zakończenia postępowania o stwierdzenie wygaśnięcia lub
unieważnienie prawa z rejestracji na znak towarowy Unii Europejskiej Urząd
Patentowy zawiesza postępowanie o unieważnienie prawa ochronnego na znak
towarowy, wszczęte na tej podstawie, iż znak ten jest identyczny lub podobny do
znaku towarowego Unii Europejskiej.
Art. 167. Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu
Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem
o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy albo przystąpić do toczącego
się postępowania w sprawie.
Art. 168. 1. Prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek:
1) upływu okresu, na który zostało udzielone;
2) zrzeczenia się prawa przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za
zgodą osób, którym służą na nim prawa.
2. Zrzeczenie się prawa, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może również
dotyczyć tylko niektórych towarów, dla których prawo to zostało udzielone
(ograniczenie wykazu towarów).
3. Zrzeczenie się udziału we wspólnym prawie powoduje przejście tego
udziału na pozostałych współuprawnionych, odpowiednio do ich udziałów.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 3, Urząd
Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego.
Art. 169. 1. Prawo ochronne na znak towarowy wygasa również na skutek:
1) nieużywania zarejestrowanego znaku towarowego w sposób rzeczywisty dla
towarów objętych prawem ochronnym w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu
lat, po dniu wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, chyba że istnieją
ważne powody jego nieużywania;
©Kancelaria Sejmu s. 78/148
14.04.2020
2) utraty przez znak znamion odróżniających przez to, że na skutek działań lub
zaniedbań uprawnionego stał się w obrocie zwyczajowym oznaczeniem –
składającym się wyłącznie z elementów, które mogą służyć w obrocie do
oznaczania w szczególności rodzaju towaru, jego jakości, ilości, ceny, prze-
znaczenia, sposobu, czasu lub miejsca wytworzenia, składu, funkcji lub
przydatności – w stosunku do towarów, dla których był zarejestrowany;
3) działań uprawnionego lub, za jego zgodą, osób trzecich, gdy znak towarowy
może wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru,
właściwości lub pochodzenia geograficznego towaru;
4) wykreślenia z właściwego rejestru podmiotu mającego osobowość prawną,
któremu przysługiwało prawo ochronne na znak towarowy;
5) niepodjęcia przez uprawnionego działań w celu uniemożliwienia używania
wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego gwarancyjnego
w sposób niezgodny z zasadami używania określonymi w regulaminie
używania znaku;
6) używania wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego
gwarancyjnego przez uprawnionego w sposób powodujący ryzyko
wprowadzenia odbiorców w błąd, o którym mowa w art. 1361 ust. 1 pkt 2 lub
art. 1363 ust. 1 pkt 2;
7) zmiany regulaminu używania wspólnego znaku towarowego lub regulaminu
używania znaku towarowego gwarancyjnego, w wyniku której regulamin ten
nie spełnia wymagań określonych w art. 138 ust. 4 lub 7 albo ma do niego
zastosowanie jedna z podstaw odmowy udzielenia prawa ochronnego,
o których mowa w art. 1361 ust. 1 lub art. 1363 ust. 1, chyba że uprawniony
przed wydaniem decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa ochronnego
dokona w regulaminie używania wspólnego znaku towarowego lub
regulaminie używania znaku towarowego gwarancyjnego niezbędnych zmian
pozwalających na usunięcie niezgodności z tymi przepisami.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Urząd Patentowy na wniosek
każdej osoby wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak
towarowy.
©Kancelaria Sejmu s. 79/148
14.04.2020
21. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, Urząd Patentowy wydaje
decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy także na
wniosek:
1) krajowych lub regionalnych organizacji, których celem statutowym jest
ochrona interesów:
a) konsumentów,
b) przedsiębiorców;
2) Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów;
3) powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów.
3. Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu
Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie
wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy lub przystąpić do toczącego się
postępowania.
4. Przez używanie znaku, w rozumieniu ust. 1, rozumie się również używanie
znaku:
1) różniącego się od znaku, na który udzielono prawa ochronnego,
w elementach, które nie zmieniają jego odróżniającego charakteru;
2) przez umieszczanie znaku na towarach lub ich opakowaniach wyłącznie dla
celów eksportu;
3) przez osobę trzecią za zgodą uprawnionego;
4) przez osobę upoważnioną do używania wspólnego znaku towarowego lub
znaku towarowego gwarancyjnego.
5. (uchylony)
6. W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wygaśnięcie prawa
ochronnego, obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia
ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku spoczywa na
uprawnionym z tytułu prawa ochronnego.
7. Na zasadach, o których mowa w ust. 1–6, a także w razie nieprzestrzegania
regulaminu znaku, może być wydana decyzja stwierdzająca wygaśnięcie prawa
w stosunku do współuprawnionego. Przepis ten stosuje się odpowiednio do prawa
ochronnego na wspólny znak towarowy i znak towarowy gwarancyjny.
Art. 170. 1. Urząd Patentowy oddala, z zastrzeżeniem ust. 2, wniosek
o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego w przypadku, o którym mowa w art.
©Kancelaria Sejmu s. 80/148
14.04.2020
169 ust. 1 pkt 1, jeżeli przed złożeniem tego wniosku rozpoczęło się lub zostało
wznowione rzeczywiste używanie znaku.
2. Rozpoczęcie lub wznowienie używania znaku towarowego, po upływie
nieprzerwanego pięcioletniego okresu jego nieużywania i w okresie trzech
miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa
ochronnego, nie zostanie jednak uwzględnione, jeżeli przygotowania do
rozpoczęcia lub wznowienia używania mają miejsce tuż po tym, jak uprawniony
dowiedział się, że taki wniosek może być złożony.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa
w art. 169 ust. 7.
4. Nie wydaje się decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa ochronnego na
znak towarowy z powodu utraty uprawnienia do używania zawartego w nim
oznaczenia, o którym mowa w art. 1291 ust. 1 pkt 6 i 8–11, jeżeli przed złożeniem
wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia tego prawa nastąpiło zaniechanie używania
oznaczenia w znaku towarowym.
Art. 171. Jeżeli przyczyna wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy
dotyczy jedynie niektórych towarów, wygaśnięcie prawa odnosi się tylko do tych
towarów.
Art. 172. Prawo ochronne na znak towarowy wygasa z dniem złożenia
wniosku o stwierdzenie jego wygaśnięcia, jednakże na wniosek strony Urząd
Patentowy stwierdza wygaśnięcie tego prawa z dniem, w którym nastąpiło
zdarzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa ochronnego na znak
towarowy. Datę wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy potwierdza się
w decyzji.
Art. 1721. Z wnioskiem o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia prawa
ochronnego na znak towarowy, na podstawie którego zastrzeżone jest starszeństwo
znaku towarowego Unii Europejskiej, można również wystąpić, jeżeli uprawniony
zrzekł się tego prawa lub zezwolił na jego wygaśnięcie, pod warunkiem że
unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy
można było dokonać z chwilą, gdy uprawniony zrzekł się tego prawa lub pozwolił
na jego wygaśnięcie. W przypadku uwzględnienia takiego wniosku starszeństwo
przestaje wywierać swój skutek.
©Kancelaria Sejmu s. 81/148
14.04.2020
Art. 173. Unieważnienie albo wygaśnięcie prawa ochronnego podlega
wpisowi do rejestru znaków towarowych.
DZIAŁ II
Oznaczenia geograficzne
Rozdział 1
Przepisy wstępne
Art. 174. 1. Oznaczeniami geograficznymi, w rozumieniu ustawy, są
oznaczenia słowne odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do nazwy miejsca,
miejscowości, regionu lub kraju (teren), które identyfikują towar jako pochodzący
z tego terenu, jeżeli określona jakość, dobra opinia lub inne cechy towaru są
przypisywane przede wszystkim pochodzeniu geograficznemu tego towaru.
2. Na zagraniczne oznaczenia geograficzne można uzyskać w Polsce ochronę
tylko, gdy oznaczenie korzysta z ochrony w kraju jego pochodzenia.
3. Ilekroć w przepisach niniejszego działu jest mowa o towarach, nie dotyczy
to usług, produktów rolnych przeznaczonych do spożycia przez ludzi,
wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,
produktów rolnych i środków spożywczych wymienionych w załącznikach do
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21
listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków
spożywczych (Dz. Urz. UE L 343 z 14.12.2012, str. 1) oraz napojów
spirytusowych, które podlegają wpisowi na krajową listę chronionych oznaczeń
geograficznych napojów spirytusowych zgodnie z przepisami rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w
sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń
geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającego rozporządzenie Rady
(EWG) nr 1576/89 (Dz. Urz. UE L 39 z 13.02.2008, str. 16, z późn. zm.).
Art. 175. 1. Oznaczeniami geograficznymi są:
1) nazwy regionalne jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów, które:
a) pochodzą z określonego terenu oraz
b) posiadają szczególne właściwości, które wyłącznie lub w przeważającej
mierze zawdzięczają oddziaływaniu środowiska geograficznego
©Kancelaria Sejmu s. 82/148
14.04.2020
obejmującego łącznie czynniki naturalne oraz ludzkie – których
wytworzenie lub przetworzenie następuje na tym terenie;
2) oznaczenia pochodzenia jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów:
a) pochodzących z określonego terenu oraz
b) posiadających pewne szczególne właściwości albo inne cechy
szczególne przypisywane pochodzeniu geograficznemu, czyli terenowi,
gdzie zostały one wytworzone lub przetworzone.
2. Przez oznaczenia geograficzne rozumie się także oznaczenia stosowane dla
towarów, które są wytworzone z surowców lub półproduktów pochodzących
z określonego terenu, większego niż teren wytworzenia lub przetworzenia towaru,
jeżeli są one przygotowywane w szczególnych warunkach i istnieje system kontroli
przestrzegania tych warunków.
3. Za oznaczenia geograficzne uznaje się również, z zachowaniem warunków
określonych w ust. 2, określenia o charakterze geograficznym nieodpowiadające
dosłownie terenowi, z którego towar pochodzi, lub inne określenia używane
tradycyjnie, jeżeli są one stosowane dla towarów pochodzących z danego terenu.
Rozdział 2
Zgłoszenie i rozpatrywanie zgłoszenia oznaczenia geograficznego
Art. 176. 1. Zgłoszenie oznaczenia geograficznego powinno zawierać:
1) dokładne określenie zgłaszanego oznaczenia geograficznego;
2) wskazanie towaru, dla którego jest ono przeznaczone;
3) dokładne określenie granic terenu, do którego się ono odnosi;
4) określenie szczególnych cech lub właściwości towaru, w szczególności
obejmujące główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub
organoleptyczne cechy charakterystyczne towaru oraz określenie szczegółów,
z których wynika związek tych cech ze środowiskiem geograficznym lub
pochodzeniem geograficznym;
5) warunki korzystania z oznaczenia geograficznego obejmujące sposób
wytwarzania, szczególne cechy lub właściwości towaru, inne przesłanki, które
muszą być spełnione przez osoby chcące używać takiego oznaczenia, oraz,
jeżeli jest to wymagane, metody ich kontroli;
©Kancelaria Sejmu s. 83/148
14.04.2020
6) wskazanie przedsiębiorców, którzy używają lub będą używać tego
oznaczenia.
11. Zgłoszenie oznaczenia geograficznego może dotyczyć tylko jednego
oznaczenia i tylko jednego towaru. Przepisy art. 39 i art. 42 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
2. Zgłoszenia może dokonać organizacja upoważniona do reprezentowania
interesów producentów, działająca na danym terenie.
3. Organizacja, o której mowa w ust. 2, powinna dołączyć do zgłoszenia
oznaczenia geograficznego potwierdzenie swojej legitymacji do działania.
4. Zgłoszenia może dokonać także organ administracji rządowej lub
samorządu terytorialnego, właściwy ze względu na teren, do którego odnosi się
oznaczenie geograficzne.
5. Osoby dokonujące zgłoszeń zagranicznych oznaczeń geograficznych,
w przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 4, powinny wskazać lub dołączyć do
zgłoszenia dowód ochrony oznaczenia w kraju pochodzenia. Dowodem takim
może być w szczególności każda umowa międzynarodowa, na podstawie której
oznaczenie geograficzne podlega ochronie.
Art. 177. 1. Udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne,
którego używanie naruszałoby prawo ochronne na znak towarowy, może nastąpić,
jeżeli uprawniony z prawa ochronnego zrzeknie się swojego prawa.
2. Zrzeczenie się prawa ochronnego na znak towarowy nie jest wymagane,
jeżeli zgłoszenie oznaczenia geograficznego do rejestracji, dokonane
w uzgodnieniu z uprawnionym do znaku, obejmuje go jako osobę, która tego
oznaczenia może używać, a utrzymanie w mocy tego prawa nie ograniczy
nadmiernie możliwości używania oznaczenia geograficznego przez innych
uprawnionych.
3. Przy ocenie, czy ochrona znaku towarowego nie ograniczy nadmiernie
możliwości używania oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych,
bierze się w szczególności pod uwagę możliwości używania tego oznaczenia
w innych formach niż to przedstawia znak towarowy.
Art. 178. 1. Nie udziela się prawa z rejestracji na oznaczenia prawdziwe
w sensie dosłownym co do terenu, z którego towar pochodzi, które mogłyby
©Kancelaria Sejmu s. 84/148
14.04.2020
wprowadzić nabywców w błąd, że towar pochodzi z innego, słynącego z danych
wyrobów terenu. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych
ochrona może być przyznana, z tym że Urząd Patentowy wezwie zgłaszającego,
który dokonał zgłoszenia później, do dokonania w oznaczeniu odpowiednich zmian
pozwalających na odróżnienie go od oznaczenia zarejestrowanego lub wcześniej
zgłoszonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy oznaczenie
geograficzne zostało zarejestrowane w trybie określonym w art. 4 lub zostało
wpisane na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów
spirytusowych zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu,
prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów
spirytusowych oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89.
Art. 179. Nie może być udzielone prawo z rejestracji na oznaczenie, które
w następstwie jego powszechnego używania dla oznaczenia rodzaju towarów stało
się nazwą rodzajową, chyba że przemawia za tym interes publiczny bądź ochrona
oznaczenia wynika z umowy międzynarodowej.
Art. 1791. (uchylony)
Art. 180. Urząd Patentowy, w toku rozpatrywania zgłoszenia oznaczenia
geograficznego, wydaje postanowienia wzywające zgłaszającego, pod rygorem
umorzenia postępowania, do uzupełnienia zgłoszenia lub usunięcia, w
wyznaczonym terminie, wskazanych braków i istotnych usterek.
Art. 181. W okresie poprzedzającym rejestrację oznaczenia geograficznego
Urząd Patentowy nie udziela osobom nieuprawnionym informacji o zgłoszeniu bez
zgody zgłaszającego.
Art. 182. 1. Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa z rejestracji
na oznaczenie geograficzne po stwierdzeniu, że zgłoszenie zostało sporządzone
prawidłowo.
2. Zgłoszenia nie uważa się za sporządzone prawidłowo, jeżeli oznaczenie nie
informuje, albo informuje w sposób nieprawdziwy, o pochodzeniu towaru, a także
jeżeli nie spełnia warunków udzielenia prawa z rejestracji, o których mowa w art.
174 ust. 2 i art. 176–179. Przepisy art. 49 stosuje się odpowiednio.
©Kancelaria Sejmu s. 85/148
14.04.2020
3. Udzielenie prawa z rejestracji następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty
za ochronę. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie Urząd
Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji.
4. Udzielone prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne podlegają
wpisowi do rejestru oznaczeń geograficznych.
5. Udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne stwierdza się
przez wydanie świadectwa rejestracji.
Art. 183. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie oznaczenia
geograficznego, a także szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń.
Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić
do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.
Rozdział 3
Prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne
Art. 184. 1. Na oznaczenie geograficzne może być udzielone prawo
z rejestracji.
2. Ochrona oznaczenia geograficznego jest bezterminowa i trwa od dnia
dokonania wpisu do rejestru oznaczeń geograficznych, prowadzonego przez Urząd
Patentowy.
Art. 185. 1. Oznaczenie geograficzne, na które udzielono prawa z rejestracji,
nie może być używane na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, których
towary nie spełniają warunków będących podstawą udzielenia prawa z rejestracji.
Przepisy art. 154, 155 i 156 stosuje się odpowiednio.
2. Oznaczenie geograficzne nie może być używane przez osoby, o których
mowa w ust. 1, nawet wtedy, gdy używanie takie nie ma na celu wskazywania
pochodzenia geograficznego towarów, i wtedy, gdy rzeczywiste miejsce
wytworzenia towaru jest wskazane.
3. Oznaczenie geograficzne nie może być używane przez osoby, o których
mowa w ust. 1, nawet z dodatkami wskazującymi na rodzaj wyrobu, jak:
„naśladownictwo”, „rodzaj”, „sposób”.
©Kancelaria Sejmu s. 86/148
14.04.2020
4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1–3, dotyczy oznaczenia geograficznego
w jego oryginalnym brzmieniu, w tłumaczeniach oraz w innych formach
pochodnych.
Art. 186. Osoby, które działając na danym terenie używały wcześniej,
w dobrej wierze, oznaczenia geograficznego, a ich towary nie spełniają warunków
będących podstawą udzielenia prawa z rejestracji, mogą go nadal używać, jednakże
nie dłużej niż przez rok, począwszy od dnia udzielenia prawa z rejestracji.
Art. 187. 1. Osobie, której towary spełniają warunki korzystania z oznaczenia
geograficznego, przysługuje prawo jego używania w obrocie. Może ona również
wystąpić do Urzędu Patentowego z wnioskiem o wpisanie jej do rejestru jako
uprawnionej do używania tego oznaczenia.
2. Warunkiem wpisu, o którym mowa w ust. 1, jest przedłożenie przez
wnioskodawcę pisemnego oświadczenia uprawnionego z tytułu prawa z rejestracji,
poświadczającego spełnienie przez towary wnioskodawcy warunków korzystania
z oznaczenia geograficznego, albo orzeczenie sądu.
3. Uprawniony, o którym mowa w ust. 2, może również żądać wykreślenia
z rejestru osoby, której towary nie spełniają lub przestały spełniać warunki będące
podstawą udzielenia prawa z rejestracji.
Art. 188. 1. Na wniosek uprawnionego z tytułu prawa z rejestracji może być
dokonana zmiana określenia warunków korzystania z oznaczenia geograficznego,
takich jak granice terenu, do którego oznaczenie się odnosi, warunki wytwarzania
towaru, szczególne cechy lub właściwości towaru albo metody ich kontroli, jeżeli
jest to uzasadnione w szczególności ze względu na postęp technologiczny lub
rozwój produkcji wyrobów.
2. W przypadku wykazania przez uprawnionego z tytułu prawa z rejestracji,
że wnioskowanej zmianie, o której mowa w ust. 1, nie sprzeciwiają się osoby
ujawnione w rejestrze jako uprawnione do używania oznaczenia, Urząd Patentowy
wyda decyzję o zmianie i dokona odpowiedniego wpisu do rejestru.
3. Jeżeli osoba wyrażająca sprzeciw przeciwko zmianie, o której mowa w ust.
1, złoży w ciągu miesiąca w Urzędzie Patentowym wniosek o uznanie
wnioskowanej zmiany za bezzasadną, sprawa zostanie skierowana do rozpatrzenia
©Kancelaria Sejmu s. 87/148
14.04.2020
w trybie postępowania spornego. W przeciwnym przypadku Urząd Patentowy uzna
sprzeciw za wycofany i wyda decyzję, o której mowa w ust. 2.
4. W sprawach zagranicznych oznaczeń geograficznych podstawą do
dokonania zmiany, o której mowa w ust. 1, może być tylko przedstawiony przez
uprawnionego z tytułu prawa z rejestracji dowód odpowiedniej zmiany warunków
korzystania z oznaczenia w kraju jego pochodzenia.
Art. 189. Uprawniony z tytułu prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne
może przenieść swoje uprawnienia na inną organizację lub organ na podstawie
porozumienia, z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 176 ust. 2–4.
Wpisu do rejestru powyższej zmiany dokonuje się na wniosek.
Art. 190. Uprawnieni do oznaczania towarów zarejestrowanym oznaczeniem
geograficznym mogą wskazać, że oznaczenie to zostało zarejestrowane poprzez
umieszczenie na towarze określenia: „Zarejestrowane oznaczenie geograficzne”
albo litery „G” wpisanej w okrąg w sąsiedztwie tego oznaczenia.
Rozdział 4
Unieważnienie i wygaśnięcie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne
Art. 191. Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne może być
unieważnione na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli
wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania
tego prawa.
Art. 192. 1. Osoba, która ma w tym interes prawny, może, z zastrzeżeniem
ust. 3, żądać wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa z rejestracji na
oznaczenie geograficzne, które przestało spełniać ustawowe warunki przewidziane
dla uzyskania ochrony albo nie było używane przez okres pięciu lat i nie istnieją
ważne powody jego nieużywania.
2. Obowiązek wykazania używania oznaczenia geograficznego lub istnienia
przyczyn usprawiedliwiających nieużywanie oznaczenia spoczywa na
uprawnionym z tytułu prawa z rejestracji.
3. Do oznaczeń, których ochrona wynika z umowy międzynarodowej,
przepisu ust. 1 nie stosuje się.
©Kancelaria Sejmu s. 88/148
14.04.2020
4. Używanie w obrocie nazwy regionalnej jako nazwy rodzajowej dla
podobnych towarów nie może stanowić przyczyny unieważnienia prawa
z rejestracji tego oznaczenia ani stwierdzenia jego wygaśnięcia.
5. Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne wygasa również na skutek
zrzeczenia się prawa przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą
osób ujawnionych w rejestrze jako uprawnionych do używania oznaczenia.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, Urząd Patentowy wydaje decyzję
stwierdzającą wygaśnięcie prawa z rejestracji.
Art. 193. Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu
Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem
o unieważnienie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne bądź o wydanie
decyzji stwierdzającej wygaśnięcie tego prawa albo przystąpić do toczącego się
postępowania.
Art. 194. Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne wygasa w dniu,
w którym nastąpiło zdarzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa
z rejestracji. Data wygaśnięcia prawa z rejestracji powinna być potwierdzona
w decyzji.
Art. 195. Unieważnienie albo wygaśnięcie prawa z rejestracji podlega
wpisowi do rejestru oznaczeń geograficznych.
TYTUŁ IV
Topografie układów scalonych
DZIAŁ I
Przepisy wstępne
Art. 196. 1. Przez topografię układu scalonego, zwaną dalej „topografią”,
rozumie się rozwiązanie polegające na przestrzennym, wyrażonym w dowolny
sposób, rozplanowaniu elementów, z których co najmniej jeden jest elementem
aktywnym, oraz wszystkich lub części połączeń układu scalonego.
2. Przez układ scalony rozumie się jedno- lub wielowarstwowy wytwór
przestrzenny, utworzony z elementów z materiału półprzewodnikowego
tworzącego ciągłą warstwę, ich wzajemnych połączeń przewodzących i obszarów
©Kancelaria Sejmu s. 89/148
14.04.2020
izolujących, nierozdzielnie ze sobą sprzężonych, w celu spełniania funkcji
elektronicznych.
Art. 197. 1. Na topografię udzielane jest prawo z rejestracji.
2. Prawo z rejestracji topografii może być udzielone, z zastrzeżeniem ust. 3
i 4, na topografię oryginalną.
3. Nie udziela się prawa z rejestracji topografii, jeżeli przed zgłoszeniem
w Urzędzie Patentowym była ona wykorzystywana jawnie w celach handlowych
w okresie dłuższym niż dwa lata.
4. Nie może być udzielone prawo z rejestracji topografii, jeżeli od jej
dokonania i utrwalenia w dowolnej formie minęło 15 lat i nie była ona
wykorzystywana w celach handlowych.
Art. 198. 1. Topografię uznaje się za oryginalną, jeżeli jest wynikiem pracy
intelektualnej twórcy i nie jest powszechnie znana w chwili jej powstania.
2. Na topografię składającą się z elementów powszechnie znanych udziela się
prawa z rejestracji tylko w takim zakresie, w jakim kombinacja tych elementów jest
oryginalna.
Art. 199. Nie udziela się prawa z rejestracji na topografię jednoznacznie
wynikającą z funkcji układu scalonego, w którym jest stosowana.
Art. 200. Uprawnionym do uzyskania prawa z rejestracji topografii jest
twórca, jego następca prawny albo osoba, z którą twórca jest związany stosunkiem
pracy bądź inną umową lub która udzieliła twórcy pomocy przy powstaniu
topografii. Przepisy art. 11, 12, 20 i 21 stosuje się odpowiednio.
Art. 201. Twórca topografii ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tej
topografii przez przedsiębiorcę. Przepisy art. 22 i 23 stosuje się odpowiednio.
DZIAŁ II
Zgłoszenie i rozpatrywanie zgłoszenia topografii
Art. 202. 1. Zgłoszenie topografii powinno zawierać:
1) podanie;
2) materiał identyfikujący topografię, zawierający niezbędne dane do
jednoznacznego określenia topografii;
©Kancelaria Sejmu s. 90/148
14.04.2020
3) oświadczenie dotyczące daty wprowadzenia topografii do obrotu, jeżeli miało
ono miejsce przed dokonaniem zgłoszenia.
2. W zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, zgłaszający nie ma obowiązku
ujawniania informacji, które stanowią tajemnicę produkcyjną lub handlową, chyba
że są one niezbędne do identyfikacji topografii.
3. Zgłoszenie topografii może dotyczyć tylko jednego rozwiązania.
4. Zgłoszenie topografii, które obejmuje co najmniej podanie oraz część
wyglądającą na materiał identyfikujący topografię, daje podstawę do uznania
zgłoszenia za dokonane.
Art. 203. 1. Udzielenie prawa z rejestracji topografii następuje przez
zarejestrowanie topografii będącej przedmiotem prawidłowo dokonanego
zgłoszenia w Urzędzie Patentowym.
2. Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa z rejestracji, jeżeli po
sprawdzeniu zgłoszenia zgodnie z ust. 1 nie stwierdzi przeszkód do uzyskania
prawa z rejestracji topografii. Zarejestrowanie następuje pod warunkiem uiszczenia
opłaty za pierwszy okres ochrony.
3. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie Urząd Patentowy
stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji topografii.
Art. 204. Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie udzielenia prawa
z rejestracji, jeżeli stwierdzi przeszkody do jego uzyskania, które nie mogą być
usunięte. Przepis art. 49 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 205. Udzielone prawa z rejestracji topografii podlegają wpisowi do
rejestru topografii układów scalonych.
Art. 206. Udzielenie prawa z rejestracji stwierdza się przez wydanie
świadectwa rejestracji topografii.
Art. 207. 1. Przed udzieleniem prawa z rejestracji Urząd Patentowy nie
udziela informacji o zgłoszeniu osobom nieuprawnionym bez zgody zgłaszającego.
2. Materiał identyfikujący topografię nie jest ujawniany bez zgody
uprawnionego także po udzieleniu prawa z rejestracji.
3. Przepis ust. 2 nie stanowi przeszkody do ujawnienia dokumentacji na
żądanie organów wymiaru sprawiedliwości oraz stronom sporu co do ważności
udzielonego prawa lub co do naruszenia prawa.
©Kancelaria Sejmu s. 91/148
14.04.2020
Art. 208. Uprawniony może wskazać, że jego topografia została
zarejestrowana, poprzez umieszczenie na topografii lub produkcie zawierającym
chronioną topografię litery „T” wpisanej w okrąg.
Art. 209. 1. Do zgłoszenia i rozpatrywania zgłoszenia topografii stosuje się
odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy art. 31 ust. 4, art. 32, 36–37, 39, 41,
42 i 46.
2. Wprowadzanie zmian w zgłoszeniu w toku jego rozpatrywania nie może
dotyczyć zmian dokonanych w samej topografii.
Art. 210. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie topografii, oraz
szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń. Określenie wymogów, jakim
powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych,
ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.
DZIAŁ III
Prawa z rejestracji topografii
Art. 211. Przez uzyskanie prawa z rejestracji nabywa się prawo do
wyłącznego korzystania z topografii w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 212. 1. Prawo z rejestracji narusza osoba, która bez zgody
uprawnionego:
1) reprodukuje w całości lub części chronioną topografię, z wyjątkiem
reprodukowania tej części, która nie spełnia wymogu oryginalności
określonego w art. 198;
2) importuje, sprzedaje lub w jakikolwiek inny sposób wprowadza do obrotu
kopię chronionej topografii, układy scalone wytworzone przy użyciu takiej
kopii, a także wyroby zawierające takie układy scalone.
2. Reprodukowanie topografii polega na jej odtworzeniu w układzie scalonym
na podstawie wzorca, dokumentacji lub analizy.
Art. 213. Nie narusza się prawa z rejestracji przez zastosowanie topografii
układu scalonego w środkach komunikacji i ich częściach lub urządzeniach, które
©Kancelaria Sejmu s. 92/148
14.04.2020
znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej czasowo, a także w produktach,
które znajdują się na tym obszarze w komunikacji tranzytowej.
Art. 214. Nie narusza prawa z rejestracji osoba, która kopiuje bez zgody
uprawnionego chronioną topografię, jeżeli czyni to w celach osobistych albo
wyłącznie w celu oceny, analizy, badania lub nauczania.
Art. 215. Nie narusza prawa z rejestracji osoba, która na podstawie oceny lub
analizy chronionej topografii opracuje topografię spełniającą wymóg
oryginalności, o którym mowa w art. 198.
Art. 216. Nie narusza się prawa z rejestracji przez korzystanie, w niezbędnym
wymiarze, z topografii dla celów państwowych bez prawa wyłączności, jeżeli jest
to konieczne dla zapobieżenia lub usunięcia stanu zagrożenia ważnych interesów
Państwa, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Przepisy art. 69 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.
Art. 217. Nie stanowi naruszenia prawa z rejestracji topografii import lub
wprowadzenie do obrotu produktu zawierającego bezprawnie wykorzystaną
topografię przez osobę działającą w dobrej wierze. Po uzyskaniu informacji
o istnieniu ochrony tej topografii dalsze prowadzenie działalności handlowej w tym
zakresie jest możliwe tylko za zgodą uprawnionego. Towary posiadane lub
zamówione przed uzyskaniem takiej informacji można wprowadzić do obrotu pod
warunkiem zapłaty uprawnionemu kwoty odpowiadającej opłacie licencyjnej.
Art. 218. 1. Prawo z rejestracji nie rozciąga się na działania dotyczące kopii
chronionej topografii, układów scalonych wytworzonych przy użyciu takiej kopii,
a także wyrobów zawierających takie układy scalone, polegające w szczególności
na ich oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu, jeżeli
zostały one uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.
2. Nie stanowi również naruszenia prawa z rejestracji import oraz inne
działania, o których mowa w ust. 1, dotyczące kopii chronionej topografii, układów
scalonych wytworzonych przy użyciu takiej kopii, a także wyrobów zawierających
takie układy scalone, jeżeli zostały one uprzednio wprowadzone do obrotu na
terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego
zgodą.
©Kancelaria Sejmu s. 93/148
14.04.2020
Art. 219. 1. Uprawniony nie może dochodzić swoich praw w odniesieniu do
innej identycznej topografii, jeżeli została ona stworzona niezależnie przez osobę
trzecią.
2. Jeżeli dwie topografie są identyczne w całości lub części, domniemywa się,
że topografia, która mogła być reprodukcją topografii wcześniej zgłoszonej
w Urzędzie Patentowym lub wcześniej jawnie wprowadzonej do obrotu, jest jej
reprodukcją.
Art. 220. Ochrona topografii ustaje po dziesięciu latach od końca roku
kalendarzowego, w którym topografia lub układ scalony zawierający taką
topografię był wprowadzony do obrotu, lub końca roku kalendarzowego, w którym
dokonano zgłoszenia topografii w Urzędzie Patentowym, w zależności od tego,
który z tych terminów upływa wcześniej.
Art. 221. 1. Do prawa z rejestracji topografii stosuje się odpowiednio,
z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy art. 67, 68, 72, 74, 75, 76–79, 81–90 i 92.
2. Prawo z rejestracji topografii wygasa również po piętnastu latach od jej
dokonania i utrwalenia, jeżeli okres ten upływa wcześniej niż okres, na jaki zostało
udzielone prawo z rejestracji, a topografia nie była w tym czasie wykorzystywana
w celach handlowych.
TYTUŁ V
Opłaty, rejestry, dokumenty i ogłoszenia urzędowe
DZIAŁ I
Opłaty
Art. 222. 1. Urząd Patentowy pobiera opłaty jednorazowe oraz opłaty
okresowe w związku z ochroną wynalazków, produktów leczniczych, produktów
ochrony roślin, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków
towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu Państwa.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
ustalania, uiszczania i wysokość opłat, uwzględniając podział na jednoroczne lub
kilkuletnie okresy ochrony. Opłaty te nie mogą prowadzić do nadmiernego
©Kancelaria Sejmu s. 94/148
14.04.2020
i nieuzasadnionego ograniczenia dostępności procedur w zakresie uzyskiwania
i utrzymywania ochrony.
Art. 223. 1. Opłaty jednorazowe za zgłoszenia, wnioski, oświadczenia i inne
czynności przewidziane w ustawie powinny być uiszczane z góry, o ile ustawa lub
rozporządzenie, o którym mowa w art. 222 ust. 3, nie przewiduje uiszczenia opłaty
na wezwanie Urzędu Patentowego w określonym terminie.
2. Opłata jednorazowa za zgłoszenie może być również uiszczona w ciągu
jednego miesiąca od daty doręczenia wezwania Urzędu Patentowego.
3. Jeżeli w wyniku złożonego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego zostało uchylone, opłata uiszczona
od tego wniosku podlega zwrotowi.
4. W razie nieuiszczenia w terminie opłat, które powinny być uiszczone
z góry, Urząd Patentowy wzywa do wniesienia tych opłat w terminie 14 dni.
W razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu, postępowanie wszczęte w
wyniku dokonania zgłoszenia lub złożenia wniosku podlega umorzeniu bądź
czynność uzależniona od opłaty zostaje zaniechana.
Art. 224. 1. Termin do uiszczenia opłaty jednorazowej za ochronę lub opłaty
za pierwszy okres ochrony, określonej w decyzji o udzieleniu patentu, prawa
ochronnego lub odpowiednio prawa z rejestracji, wynosi trzy miesiące od daty
doręczenia wezwania. Jednocześnie zgłaszający może uiścić opłatę za dalsze
rozpoczęte okresy ochrony lub opłatę wymaganą do przedłużenia ochrony na
okresy rozpoczęte przed tym terminem.
2. Opłaty za dalsze okresy ochrony są uiszczane, z zastrzeżeniem ust. 1,
z góry, nie później niż w dniu, w którym upływa poprzedni okres ochrony.
21. Urząd Patentowy informuje uprawnionego z prawa ochronnego na znak
towarowy o zbliżającym się terminie uiszczenia opłaty za dalszy okres ochrony nie
później niż na sześć miesięcy przed dniem, w którym upływa poprzedni okres
ochrony.
22. Na wniosek uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego,
prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji Urząd Patentowy
informuje o zbliżającym się terminie uiszczenia opłaty za dalszy okres ochrony nie
później niż na miesiąc przed dniem, w którym upływa poprzedni okres ochrony.
©Kancelaria Sejmu s. 95/148
14.04.2020
23. Nieotrzymanie przez uprawnionego informacji, o której mowa w ust. 21
i 22, pozostaje bez wpływu na ocenę zachowania przez uprawnionego terminu na
uiszczenie opłaty.
3. Opłaty okresowe, o których mowa w ust. 2, mogą być uiszczone w ciągu
jednego roku przed terminem określonym w ust. 2. Opłaty te podlegają zwrotowi,
jeżeli przed tym terminem udzielone prawo zostanie unieważnione lub wygaśnie.
Opłaty za okresy ubiegłe i za okres bieżący nie podlegają zwrotowi.
4. Opłaty, o których mowa w ust. 2, można uiszczać również w terminie
sześciu miesięcy po upływie terminu określonego w ust. 2, przy równoczesnym
uiszczeniu opłaty dodatkowej w wysokości 30% opłaty należnej. Termin ten nie
podlega przywróceniu.
5. W razie udzielenia patentu dodatkowego pobiera się za ochronę wynalazku
opłatę jednorazową.
6. Jeżeli patent dodatkowy stanie się patentem, pobiera się opłaty okresowe,
poczynając od okresu ochrony następującego po ustaniu patentu głównego,
w wysokości, jaka przypadałaby za ten okres i dalsze okresy ochrony wynalazku
stanowiącego przedmiot patentu głównego.
7. Do opłat okresowych za ochronę produktu leczniczego i produktu ochrony
roślin na podstawie dodatkowego prawa ochronnego przepisy ust. 2–4 stosuje się
odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 8.
8. W przypadku wydania decyzji o udzieleniu dodatkowego prawa
ochronnego, jeżeli upływa lub upłynął okres, na jaki udzielony był patent
podstawowy, należna opłata za ochronę może być uiszczona w ciągu 3 miesięcy od
otrzymania decyzji.
Art. 225. 1. Termin do uiszczenia opłaty, o którym mowa w art. 223 ust. 2 lub
art. 224 ust. 1, może być, z zastrzeżeniem ust. 3, przywrócony na wniosek
zgłaszającego, jeżeli w ciągu dwóch miesięcy od dnia ustania przyczyny
uchybienia terminu, nie później jednak niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia,
w którym termin ten upłynął, uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło bez jego
winy. Jednocześnie ze złożeniem takiego wniosku zgłaszający powinien uiścić
zaległą opłatę.
2. Przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest
niedopuszczalne.
©Kancelaria Sejmu s. 96/148
14.04.2020
3. Jeżeli została wydana decyzja o umorzeniu postępowania z powodu
nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 223 ust. 2, albo decyzja stwierdzająca
wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub odpowiednio
prawa z rejestracji z powodu nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 224 ust. 1,
decyzja taka może zostać uchylona na wniosek zgłaszającego o ponowne
rozpatrzenie sprawy, w którym uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło bez
jego winy, i po jednoczesnym uiszczeniu zaległej opłaty.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio w przypadku nieuiszczenia,
w terminie wskazanym w art. 224 ust. 1 zdanie drugie, opłaty za dalsze rozpoczęte
okresy ochrony lub opłaty wymaganej do przedłużenia ochrony na okresy
rozpoczęte przed tym terminem.
Art. 226. 1. W przypadku gdy zgłaszający wykaże, że nie jest w stanie
ponieść w pełnej wysokości opłaty za zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego,
znaku towarowego lub wzoru przemysłowego, Urząd Patentowy, na wniosek
zgłaszającego, zwalnia go częściowo od tej opłaty. Pozostała część opłaty nie może
być niższa niż 20% opłaty należnej.
2. W przypadku gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść
w pełnej wysokości opłaty od wniosku o wydanie decyzji w postępowaniu
spornym oraz od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Urząd Patentowy
zwalnia go częściowo lub całkowicie od tej opłaty.
3. Przepis ust. 2 stosuje się także do opłat okresowych za ochronę wynalazku,
wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub znaku towarowego oraz opłaty
jednorazowej za ochronę wynalazku stanowiącego przedmiot patentu
dodatkowego. Nie dotyczy to opłat za okresy przekraczające dziesięć lat od
zgłoszenia.
31. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, Urząd Patentowy może, pod
rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia, wezwać zgłaszającego lub
wnioskodawcę do złożenia oświadczenia o stanie majątkowym lub stanie
rodzinnym i majątkowym osób pozostających ze zgłaszającym lub wnioskodawcą
we wspólnym gospodarstwie domowym.
4. Na uzasadniony wniosek zgłaszającego, wniesiony przed upływem
wyznaczonego terminu, termin do uiszczenia opłat, o których mowa w art. 224 ust.
©Kancelaria Sejmu s. 97/148
14.04.2020
1, może być przez Urząd Patentowy odroczony, nie dłużej jednak niż o 6 miesięcy.
Odroczony termin nie ulega przywróceniu.
5. W sprawach, o których mowa w ust. 1–4, Urząd Patentowy wydaje
postanowienia. W przypadku odmowy zwolnienia lub częściowego zwolnienia od
opłaty, wyznacza się termin jej uiszczenia.
6. Zwalnia się od opłaty za wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy
w związku z wydanym postanowieniem, o którym mowa w ust. 5.
Art. 227. Urząd Patentowy pobiera jednorazową opłatę za zamieszczenie
w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” informacji o udzieleniu patentu,
dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego, prawa z rejestracji oraz za
publikację tych części zgłoszenia, które podlegają publikacji, a także za wydanie
dokumentu stwierdzającego udzielenie prawa (opłata za publikację). Zgłaszający
obowiązany jest uiścić opłatę po otrzymaniu decyzji o udzieleniu prawa, w terminie
trzech miesięcy od doręczenia wezwania. W tym przypadku art. 223 ust. 4 nie
stosuje się.
Art. 2271. Urząd Patentowy wstrzyma wydanie dokumentu patentowego,
dodatkowego świadectwa ochronnego, świadectwa ochronnego lub świadectwa
rejestracji do dnia uiszczenia opłaty za publikację, o której mowa w art. 227.
DZIAŁ II
Rejestry i dokumenty
Art. 228. 1. Dla dokonywania wpisów o udzielonych patentach, dodatkowych
prawach ochronnych, prawach ochronnych i prawach z rejestracji Urząd Patentowy
prowadzi:
1) rejestr patentowy;
11) rejestr dodatkowych praw ochronnych;
2) rejestr wzorów użytkowych;
3) rejestr wzorów przemysłowych;
4) rejestr znaków towarowych;
5) rejestr oznaczeń geograficznych;
6) rejestr topografii układów scalonych.
11. Rejestr, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oprócz wpisów o stanie prawnym
udzielonych patentów, zawiera również wyodrębnioną część obejmującą wpisy
©Kancelaria Sejmu s. 98/148
14.04.2020
patentów europejskich w rozumieniu ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o
dokonywaniu europejskich zgłoszeń patentowych oraz skutkach patentu
europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2).
2. (uchylony)
3. Rejestry, o których mowa w ust. 1, są jawne.
4. Domniemywa się, że wpisy w rejestrach, o których mowa w ust. 1, są
prawdziwe i że każdemu jest znana ich treść.
5. Na potwierdzenie danych zawartych w rejestrach prowadzonych przez
Urząd Patentowy wydaje się wyciągi.
Art. 229. 1. W sprawach, w których wpis do rejestru jest uzależniony od
złożenia wniosku, wpisu dokonuje się na podstawie decyzji.
11. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) oznaczenie wnioskodawcy i jego adres;
2) wyraźnie określone żądanie;
3) podpis wnioskodawcy albo jego przedstawiciela ustawowego lub
pełnomocnika oraz datę wniosku;
4) wykaz załączników.
12. Do wniosku należy dołączyć:
1) pełnomocnictwo, jeżeli wnioskodawca ustanowił pełnomocnika;
2) dowód uiszczenia należnej opłaty od wniosku;
3) dokumenty uzasadniające wydanie decyzji o dokonaniu wpisu w rejestrze.
13. Jeżeli wniosek nie odpowiada wymaganiom, o których mowa w ust. 11 lub
12, Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia lub poprawienia
w terminie, o którym mowa w art. 242 ust. 1, pod rygorem pozostawienia wniosku
bez rozpoznania.
2. Rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy bada, czy
złożone dokumenty, mające uzasadnić wydanie decyzji o dokonaniu wpisu do
rejestru, nie naruszają ustawy i odpowiadają co do formy obowiązującym
przepisom.
21. Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie dokonania wpisu do rejestru,
gdy złożone dokumenty oraz wyjaśnienia nie uzasadniają wydania decyzji
o dokonaniu takiego wpisu. Przed wydaniem decyzji Urząd Patentowy wzywa
©Kancelaria Sejmu s. 99/148
14.04.2020
wnioskodawcę postanowieniem do usunięcia braków bądź złożenia
wyjaśnień, w terminie, o którym mowa w art. 242 ust. 1, pod rygorem umorzenia
postępowania.
3. Wpisy, o których mowa w ust. 1, nie wiążą organu, do którego
kompetencji, zgodnie z przepisami prawa, należy rozstrzyganie w sprawie
dokumentu będącego podstawą decyzji o wpisie do rejestru bądź w sprawie, której
wynik mógłby mieć wpływ na decyzję Urzędu Patentowego o dokonaniu wpisu
w rejestrze.
Art. 230. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób
prowadzenia rejestrów, warunki i tryb dokonywania w nich wpisów, sposób i tryb
przeglądania rejestrów oraz wydawania z nich wyciągów. Określenie tego sposobu,
warunków i trybu powinno sprzyjać wykorzystaniu nowoczesnych technik
udostępniania informacji, jednakże nie może tworzyć nadmiernych, ponad potrzebę
utrudnień dla uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa
ochronnego lub prawa z rejestracji.
Art. 231. 1. Urząd Patentowy wydaje uprawnionym dokumenty patentowe,
dodatkowe świadectwa ochronne, świadectwa ochronne na wzór użytkowy,
świadectwa ochronne na znak towarowy, świadectwa rejestracji wzoru
przemysłowego, świadectwa rejestracji oznaczenia geograficznego i świadectwa
rejestracji topografii oraz dowody pierwszeństwa. Dokumenty stwierdzające
udzielenie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego, prawa z
rejestracji oraz dowody pierwszeństwa opatruje się pieczęcią okrągłą z
wizerunkiem orła w koronie i napisem w otoku: „Urząd Patentowy
Rzeczypospolitej Polskiej”.
2. Urząd Patentowy na wniosek uprawnionego wydaje duplikat dokumentu,
o którym mowa w ust. 1.
Art. 2311. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór
dokumentu patentowego, dodatkowego świadectwa ochronnego, świadectwa
ochronnego na wzór użytkowy, świadectwa ochronnego na znak towarowy,
świadectwa rejestracji wzoru przemysłowego, świadectwa rejestracji oznaczenia
geograficznego, świadectwa rejestracji topografii i dowodu pierwszeństwa,
uwzględniając konieczność ujednolicenia formy i treści dokumentów
©Kancelaria Sejmu s. 100/148
14.04.2020
potwierdzających uzyskanie przez uprawnionego patentu, prawa ochronnego lub
prawa z rejestracji albo pierwszeństwo.
DZIAŁ III
Ogłoszenia urzędowe
Art. 232. 1. O udzielonych patentach, dodatkowych prawach ochronnych,
prawach ochronnych, prawach z rejestracji, ochronie międzynarodowych znaków
towarowych i wzorów przemysłowych, a także złożonych tłumaczeniach patentów
europejskich ogłasza się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.
2. Ogłoszeniu w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” podlegają również,
z zastrzeżeniem ust. 3, dokonywane wpisy i zmiany w rejestrach dotyczące
udzielonych praw.
3. Nie ogłasza się o wygaśnięciu patentu, dodatkowego prawa ochronnego,
prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, jeśli nastąpiło ono na skutek upływu
okresu, na jaki prawo zostało udzielone.
Art. 233. W „Wiadomościach Urzędu Patentowego” ogłasza się także
informacje o podjętych decyzjach odmawiających udzielenia patentu,
dodatkowego prawa ochronnego bądź prawa ochronnego, umarzających
postępowanie albo stwierdzających wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu,
dodatkowego prawa ochronnego bądź prawa ochronnego, a także o złożonych
wnioskach o udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy (art. 38), w sprawach
wynalazków i wzorów użytkowych oraz znaków towarowych, o których
zgłoszeniu Urząd Patentowy uprzednio dokonał ogłoszenia w sposób przewidziany
w ustawie, oraz o adresach, oprogramowaniu i formacie danych używanych
w Urzędzie Patentowym dla zgłoszeń w postaci elektronicznej lub na
informatycznym nośniku danych, a także o dokumentach, które mogą być
przesłane w postaci elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych.
Art. 2331. O zgłoszeniu wynalazku, wzoru użytkowego i znaku towarowego
oraz o wyznaczeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego
znaku towarowego, w zakresie wskazanym w art. 1461 ust. 1 i 3 oraz art. 1526b
ust. 1 i 2, a także o wniesieniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 1526a ust. 1 oraz
art. 15217 ust. 1, ogłasza się w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.
©Kancelaria Sejmu s. 101/148
14.04.2020
Art. 234. Inne niż wymienione w art. 232, art. 233 i art. 2331 ogłoszenia
określone w ustawie, akty o charakterze urzędowym oraz komunikaty zamieszcza
się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.
TYTUŁ VI
Strona, pełnomocnicy, terminy, dokonywanie zgłoszeń i prowadzenie
korespondencji, środki zaskarżenia oraz informacje o zgłoszeniu
w postępowaniu zgłoszeniowym i rejestrowym
Art. 235. 1. (uchylony)
2. Stroną w postępowaniu przed Urzędem Patentowym w sprawie uzyskania
patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji jest zgłaszający.
Art. 236. 1. Pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed Urzędem
Patentowym w sprawach związanych z dokonywaniem i rozpatrywaniem zgłoszeń
oraz utrzymywaniem ochrony wynalazków, produktów leczniczych oraz pro-
duktów ochrony roślin, wzorów użytkowych i topografii układów scalonych może
być rzecznik patentowy lub osoba świadcząca usługi transgraniczne w rozumieniu
ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1861), zwanej dalej „ustawą o rzecznikach patentowych”.
11. Pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed Urzędem Patentowym
w sprawach związanych z dokonywaniem i rozpatrywaniem zgłoszeń oraz
utrzymywaniem ochrony znaków towarowych, wzorów przemysłowych i oznaczeń
geograficznych może być rzecznik patentowy, adwokat, radca prawny lub osoba
świadcząca usługi transgraniczne w rozumieniu ustawy o rzecznikach
patentowych.
2. Pełnomocnikiem osoby fizycznej, z zastrzeżeniem ust. 3, może być również
współuprawniony, a także rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz
osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia.
3. Osoby niemające miejsca zamieszkania lub siedziby na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 11, mogą działać
tylko za pośrednictwem odpowiednio rzecznika patentowego, adwokata, radcy
prawnego lub osoby świadczącej usługi transgraniczne w rozumieniu ustawy
o rzecznikach patentowych. Obowiązek ten nie dotyczy osób mających miejsce
zamieszkania lub siedzibę na obszarze Unii Europejskiej, państwa członkowskiego
©Kancelaria Sejmu s. 102/148
14.04.2020
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.
Art. 237. 1. Pełnomocnikiem strony do jednej czynności może być tylko
jedna osoba fizyczna.
2. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie i dołączone do akt przy
dokonywaniu pierwszej czynności prawnej.
3. Jeżeli pełnomocnictwo dotyczy więcej niż jednej sprawy, powinno być ono
dołączone do akt sprawy, w której pełnomocnik dokonuje pierwszej czynności.
Dokonując czynności w pozostałych sprawach objętych pełnomocnictwem, pełno-
mocnik powinien dołączyć uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa.
4. Rzecznik patentowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu
pełnomocnictwa.
5. W przypadku nienadesłania dokumentu pełnomocnictwa lub nieuiszczenia
należnej opłaty od pełnomocnictwa, Urząd Patentowy, wyznaczając w tym celu
odpowiedni termin, wzywa, w drodze postanowienia, pełnomocnika do usunięcia
stwierdzonych braków oraz stronę do potwierdzenia czynności dokonanych przez
pełnomocnika, pod rygorem umorzenia postępowania lub zaniechania czynności
uzależnionej od uiszczenia opłaty.
Art. 238. 1. Jeżeli w sprawie działał już pełnomocnik, a zostanie ustanowiony
przez stronę inny pełnomocnik z tym samym zakresem działania, uważa się, że
pierwsze pełnomocnictwo zostało odwołane.
2. Jeżeli pełnomocnictwo obejmuje kilka osób ustanowionych do tych samych
czynności, za pełnomocnika uważa się tego z nich, który dokonał czynności
i dołączył pełnomocnictwo do akt. Przy podjęciu czynności przez inną wymienioną
w pełnomocnictwie osobę przepis ust. 1 oraz art. 237 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
Art. 239. W razie upoważnienia przez stronę do działania w postępowaniu
przed Urzędem Patentowym jednostki świadczącej usługi w tym zakresie i złożenia
oświadczenia przez kierownika tej jednostki, wskazującego zatrudnionego w niej
rzecznika patentowego jako upoważnionego do działania, oświadczenie takie
uważa się za pełnomocnictwo.
©Kancelaria Sejmu s. 103/148
14.04.2020
Art. 240. 1. Pełnomocnik, z wyjątkiem osób, o których mowa w art. 236 ust.
2, może udzielić dalszego pełnomocnictwa (substytucja).
2. Przy dokonywaniu czynności zachowawczych nie jest wymagane
pełnomocnictwo od drugiego współuprawnionego.
Art. 241. 1. Jeżeli stroną w sprawie jest kilka osób i nie wyznaczyły one
wspólnego pełnomocnika, powinny wskazać jeden adres do korespondencji.
W przypadku niewskazania takiego adresu uważa się, że jest nim adres osoby
wymienionej na pierwszym miejscu w zgłoszeniu albo w innym dokumencie
będącym podstawą wszczęcia postępowania.
2. Na wniosek strony Urząd Patentowy przekazuje pisma kierowane zgodnie
z ust. 1 także na dodatkowo wskazane przez stronę adresy. Przepis ten ma
odpowiednie zastosowanie również w przypadku, gdy stroną w sprawie jest jedna
osoba, która wyznaczyła pełnomocnika.
Art. 2411. 1. W postępowaniu przed Urzędem Patentowym w sprawie
uzyskania patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa
z rejestracji, a także utrzymywania ich w mocy, dokonywane zgłoszenia i
korespondencja wymagają zachowania formy pisemnej; zgłoszenia
i korespondencja mogą być przesyłane również za pomocą telefaksu lub w postaci
elektronicznej.
11. Zawiadomienie i informacje Urzędu Patentowego, o których mowa
w art. 1461 ust. 6 oraz art. 224 ust. 21 i 22, a także pisemne informacje Urzędu
Patentowego o zgłoszonym wynalazku, produkcie leczniczym i produkcie ochrony
roślin, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym, znaku towarowym, oznaczeniu
geograficznym i topografii układów scalonych nie wymagają podpisu i pieczęci.
2. Do korespondencji przesłanej:
1) za pomocą telefaksu przepisy art. 13 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio;
2) w postaci elektronicznej przepisy art. 13 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
21. W zgłoszeniach i korespondencji przesyłanych w postaci elektronicznej za
podpis równoważny z podpisem własnoręcznym uważa się również podpis
elektroniczny spełniający wymagania określone w umowach międzynarodowych
lub przepisach prawa Unii Europejskiej, o których mowa w art. 4.
©Kancelaria Sejmu s. 104/148
14.04.2020
22. Zgłoszeń w postaci elektronicznej należy dokonywać za pomocą systemu
teleinformatycznego, przy użyciu formularzy elektronicznych udostępnionych
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Urzędu Patentowego.
23. Zgłoszenia i korespondencję w postaci elektronicznej, o których mowa w
ust. 1 i 22, sporządza się w formatach określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 18 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848,
1590 i 2294).
3. (uchylony)
Art. 242. 1. O ile ustawa nie stanowi inaczej, w toku postępowania
w sprawach związanych z rozpatrywaniem zgłoszeń oraz utrzymaniem ochrony
wynalazków, produktów leczniczych, produktów ochrony roślin, wzorów
użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń
geograficznych i topografii układów scalonych, a także w postępowaniu w sprawie
dokonywania wpisów w rejestrach prowadzonych przez Urząd Patentowy,
o których mowa w art. 228 ust. 1, Urząd Patentowy wyznacza stronie do dokonania
określonych czynności terminy nie krótsze niż:
1) miesiąc, gdy strona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) 2 miesiące, gdy strona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą.
2. W uzasadnionych przypadkach Urząd Patentowy wyznacza odpowiednio
dłuższy termin, o którym mowa w ust. 1, lecz nie więcej niż o 3 miesiące.
3. Czynność może być dokonana w ciągu 2 miesięcy po upływie terminu
wyznaczonego zgodnie z ust. 1 lub 2, jeżeli przed jego upływem strona zawiadomi
Urząd Patentowy na piśmie o przyczynach niedotrzymania tego terminu.
Art. 2421. 1. Zgłaszający, który w toku postępowania przed Urzędem
Patentowym wnosi o przetłumaczenie sporządzonych w języku obcym materiałów
i dokumentów mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania patentu,
dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, ponosi
koszty ich tłumaczenia na język polski.
2. Urząd Patentowy może wezwać zgłaszającego do uiszczenia zaliczki na
pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1.
©Kancelaria Sejmu s. 105/148
14.04.2020
3. W przypadku nieuiszczenia przez zgłaszającego zaliczki w wysokości i
terminie wskazanych w wezwaniu wniosek, o którym mowa w ust. 1, uważa się za
wycofany.
4. Do tłumaczenia materiałów i dokumentów na potrzeby postępowania przed
sądem administracyjnym przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 243. 1. Jeżeli w toku rozpatrywania sprawy uchybiono terminowi do
dokonania czynności warunkującej, zgodnie z ustawą, bieg postępowania, Urząd
Patentowy może na wniosek strony, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, przywrócić
termin, o ile strona uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jej winy.
Jednocześnie ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu wnioskodawca
dokonuje czynności, dla której termin został wyznaczony.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do Urzędu Patentowego w
terminie:
1) sześciu miesięcy od dnia, w którym upłynął termin do dokonania określonej
czynności – w przypadku znaków towarowych;
2) dwóch miesięcy od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi, nie później
jednak niż w terminie sześciu miesięcy od dnia, w którym upłynął termin do
dokonania określonej czynności – w przypadku wynalazków, dodatkowych
praw ochronnych, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, oznaczeń
geograficznych i topografii.
3. Przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, jest
niedopuszczalne.
4. Jeżeli została wydana decyzja o umorzeniu postępowania na skutek
uchybienia terminu do dokonania określonej czynności, może ona zostać uchylona,
jeżeli strona złoży wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym
uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jej winy, i jednocześnie dokona
czynności, dla której termin został wyznaczony.
5. Jeżeli termin dokonania zgłoszenia w celu zachowania uprzedniego
pierwszeństwa lub termin złożenia dokumentu przypada na dzień, w którym Urząd
Patentowy jest nieczynny dla interesantów, doręczenie zgłoszenia lub dokumentu
w pierwszym dniu otwarcia Urzędu Patentowego traktuje się jako dokonane
w terminie.
©Kancelaria Sejmu s. 106/148
14.04.2020
6. Do terminów, do których nie ma zastosowania przepis ust. 1, uchybionych
z powodu nadzwyczajnych okoliczności, stosuje się odpowiednio przepisy
o zawieszeniu biegu przedawnienia z powodu siły wyższej. W sprawach tych
Urząd Patentowy wydaje, po przedstawieniu przez zainteresowanego
odpowiednich dowodów, postanowienia.
7. Niezależnie od przepisu ust. 5 i 6 Urząd Patentowy zapewnia
przyjmowanie w każdym czasie przesyłek doręczanych przez osoby
zainteresowane, bez względu na porę dnia.
Art. 244. 1. Od decyzji Urzędu Patentowego stronie służy wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego.
11. Do postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się
odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 12–14, przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego dotyczące rozpatrywania odwołania od decyzji.
12. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wymaga uzasadnienia.
13. Rozprawę przeprowadza się w przypadku, o którym mowa w art. 89 §
2 Kodeksu postępowania administracyjnego, również na wniosek zgłaszającego.
14. Do ponownego rozpatrzenia sprawy Prezes Urzędu Patentowego wyznacza
eksperta.
2. (uchylony)
3. Przepisy ust. 1 oraz ust. 11–14 stosuje się odpowiednio do postanowień.
4. Termin do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej
decyzją wynosi 2 miesiące, a zakończonej postanowieniem – 1 miesiąc od dnia
doręczenia stronie decyzji lub postanowienia.
5. Przed upływem terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie
sprawy decyzja nie podlega wykonaniu.
Art. 2441. Jeżeli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie spełnia
wymogów formalnych, Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę postanowieniem
do usunięcia braków w terminie 30 dni pod rygorem umorzenia postępowania.
Art. 245. 1. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Urząd Patentowy
wydaje decyzję, w której:
1) utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo
©Kancelaria Sejmu s. 107/148
14.04.2020
2) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo części i w tym zakresie rozstrzyga
co do istoty sprawy, albo
3) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo części i w tym zakresie umarza
postępowanie w sprawie, albo
4) umarza postępowanie w części, a w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy
zaskarżoną decyzję lub uchyla zaskarżoną decyzję i rozstrzyga co do istoty
sprawy, albo
5) umarza postępowanie.
2. W razie nieuwzględnienia wniosku i utrzymania decyzji w mocy termin
dokonania czynności, wyznaczony w zaskarżonej decyzji, biegnie na nowo.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy rozstrzyganiu wniosku
o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej wydanego postanowienia.
Art. 246. 1. Każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec
prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego
na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od daty opublikowania
w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” informacji o udzieleniu prawa.
2. Podstawę sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, stanowią okoliczności, które
uzasadniają unieważnienie patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub
prawa z rejestracji.
Art. 247. 1. O wniesieniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 246, Urząd
Patentowy niezwłocznie zawiadamia uprawnionego, wyznaczając mu termin na
ustosunkowanie się do sprzeciwu.
2. W przypadku uznania przez uprawnionego sprzeciwu za zasadny, Urząd
Patentowy wydaje decyzję o uchyleniu decyzji o udzieleniu patentu, prawa
ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji i umorzeniu postępowania.
3. Jeżeli uprawniony podniesie zarzut, że sprzeciw jest bezzasadny albo
uprawniony nie ustosunkuje się do sprzeciwu, Prezes Urzędu Patentowego
wyznacza eksperta do rozpatrzenia sprawy, który prowadzi w tym względzie
postępowanie. W sprawach tych eksperci mogą orzekać również w zespołach
orzekających. Przepisy art. 245 ust. 1 oraz art. 256 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 3, stroną jest również wnoszący
sprzeciw.
©Kancelaria Sejmu s. 108/148
14.04.2020
5. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 3, Urząd Patentowy rozstrzyga
sprawę w granicach sprzeciwu i jest związany podstawą prawną wskazaną przez
wnoszącego sprzeciw.
6. Rozpoznając sprzeciw, Urząd Patentowy może wezwać postanowieniem
uprawnionego do nadesłania, w wyznaczonym terminie, wyjaśnień i dokumentów
dotyczących przedmiotu sprawy, pod rygorem utraty prawa powoływania ich
w toku postępowania.
7. Po rozpoznaniu sprzeciwu i uprawomocnieniu się decyzji o uchyleniu
w części decyzji o udzieleniu patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub
prawa z rejestracji Urząd Patentowy może wezwać postanowieniem uprawnionego
do nadesłania, w wyznaczonym terminie, zmienionego opisu patentowego lub
opisu ochronnego bądź ilustracji wzoru przemysłowego, pod rygorem uchylenia
decyzji o udzieleniu patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa
z rejestracji i umorzenia postępowania.
Art. 248. Na decyzje oraz postanowienia Urzędu Patentowego stronie
przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Art. 249. 1. Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta do rozpatrzenia
zasadności otrzymanej skargi.
2. W wyniku rozpatrzenia skargi Urząd Patentowy uwzględnia ją w całości
albo przekazuje sądowi administracyjnemu odpowiedź na skargę wraz z aktami
sprawy.
Art. 250. Wykonanie decyzji lub postanowienia może być na skutek
wniesienia skargi, o której mowa w art. 248, wstrzymane przez Prezesa Urzędu
Patentowego również wtedy, gdy wstrzymanie takie nie nastąpiło z mocy prawa
albo w wyniku postanowienia sądu administracyjnego.
Art. 251. 1. Urząd Patentowy udziela informacji o zgłoszeniu wynalazku,
dodatkowego prawa ochronnego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego,
znaku towarowego, oznaczenia geograficznego i topografii oraz udostępnia akta
zgłoszenia w każdym stadium postępowania:
1) zgłaszającemu i jego pełnomocnikowi;
2) organom ścigania i wymiaru sprawiedliwości – w związku z prowadzonymi
przez nie sprawami;
©Kancelaria Sejmu s. 109/148
14.04.2020
3) innym osobom, które przedstawią na piśmie zgodę zgłaszającego.
2. Po upływie terminów zastrzeżonych dla nieujawniania informacji o
zgłoszeniach, o których mowa w ust. 1, Urząd Patentowy może na wniosek osoby,
która ma w tym interes prawny, udostępnić jej dokumenty zawarte w aktach
zgłoszenia, a także dokumenty dołączone do tych akt w toku postępowania
rejestrowego.
21. Urząd Patentowy może odmówić udostępnienia dokumentów w trybie, o
którym mowa w ust. 2, w przypadku gdy mogłoby to zagrozić prawnie
uzasadnionym interesom uprawnionego, w szczególności naruszyć tajemnicę jego
przedsiębiorstwa.
3. O udzieleniu niejawnej informacji o zgłoszeniu oraz o udostępnieniu akt
zgłoszenia dokonuje się adnotacji w aktach zgłoszenia.
4. Przepisy ust. 1–3 nie mają zastosowania do zgłoszeń tajnych wynalazków
i tajnych wzorów użytkowych.
5. Do zgłoszeń topografii układów scalonych przepisy ust. 2 i 3 stosuje się
z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 207 ust. 2 i 3.
Art. 252. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed
Urzędem Patentowym stosuje się, z zastrzeżeniem art. 253, odpowiednio przepisy
Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 253. 1. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego
o terminach załatwiania sprawy nie stosuje się do rozpatrywania zgłoszeń do-
konanych w celu uzyskania patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa
ochronnego lub prawa z rejestracji.
2. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o wznowieniu
postępowania i stwierdzeniu nieważności decyzji nie stosuje się, jeżeli okoliczności
uzasadniające wznowienie postępowania bądź stwierdzenie nieważności decyzji
mogą być podniesione w sporze o unieważnienie udzielonego patentu,
dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.
Art. 2531. Przy ocenie spełniania warunków wymaganych do uzyskania
patentu, prawa ochronnego, dodatkowego prawa ochronnego i prawa z rejestracji
nie stosuje się dowodu z opinii biegłego, chyba że Urząd Patentowy uzna taki
dowód za niezbędny.
©Kancelaria Sejmu s. 110/148
14.04.2020
Art. 254. Na prawomocne orzeczenie Urzędu Patentowego, kończące
postępowanie w sprawie, a rażąco naruszające prawo, Prezes Urzędu Patentowego,
Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rzecznik Praw
Obywatelskich mogą wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie
6 miesięcy od dnia doręczenia stronie orzeczenia.
TYTUŁ VII
Postępowanie sporne
Art. 255. 1. Urząd Patentowy – w trybie postępowania spornego – rozstrzyga
sprawy o:
1) unieważnienie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego
albo prawa z rejestracji;
11) unieważnienie patentu europejskiego, udzielonego w trybie określonym
w Konwencji o patencie europejskim;
12) unieważnienie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony
międzynarodowego znaku towarowego;
13) ograniczenie patentu w trakcie postępowania o unieważnienie patentu;
2) stwierdzenie wygaśnięcia patentu na wynalazek dotyczący materiału
biologicznego lub jego użycia, w przypadku określonym w art. 90 ust. 1 pkt
4;
21) stwierdzenie wygaśnięcia dodatkowego prawa ochronnego, w przypadkach
określonych w art. 756 ust. 3;
3) stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy,
w przypadkach określonych w art. 169;
31) stwierdzenie wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony
międzynarodowego znaku towarowego w przypadkach określonych w art.
169;
32) unieważnienie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony
międzynarodowego wzoru przemysłowego;
4) stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego,
w przypadku określonym w art. 192 ust. 1;
5) stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji topografii, w przypadkach
określonych w art. 221 ust. 2;
©Kancelaria Sejmu s. 111/148
14.04.2020
6) udzielenie licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku, wzoru
użytkowego, wzoru przemysłowego albo topografii;
61) udzielenie licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku, na który
udzielono patentu w trybie określonym w Konwencji o patencie europejskim;
7) zmianę decyzji o udzieleniu licencji przymusowej;
8) stwierdzenie bezzasadności zmiany warunków korzystania z oznaczenia
geograficznego, w przypadku określonym w art. 188 ust. 3;
9) (uchylony)
2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, rozpatrują kolegia orzekające do spraw
spornych.
3. Do spraw rozpatrywanych przez Urząd Patentowy w trybie postępowania
spornego nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego
o terminach załatwiania spraw. Urząd Patentowy dąży do rozstrzygnięcia sprawy
w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku.
4. Urząd Patentowy rozstrzyga sprawy w trybie postępowania spornego
w granicach wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez
wnioskodawcę.
Art. 2551. 1. Postępowanie sporne w sprawach, o których mowa
w art. 255 ust. 1, wszczyna się na pisemny wniosek.
2. Od wniosku o wszczęcie postępowania należy wnieść opłatę.
3. Wniosek powinien zawierać:
1) oznaczenie stron i ich adresy;
2) zwięzłe przedstawienie sprawy;
3) wyraźnie określone żądanie;
4) wskazanie podstawy prawnej;
5) wskazanie środków dowodowych;
6) podpis wnioskodawcy i datę.
4. Do wniosku należy dołączyć:
1) pełnomocnictwo, jeżeli wniosek składa pełnomocnik;
2) odpisy wniosku w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania
spornego;
3) dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2.
©Kancelaria Sejmu s. 112/148
14.04.2020
5. Urząd Patentowy bada, czy wniosek o wszczęcie postępowania spornego
spełnia wymogi formalne, o których mowa w ust. 3 i 4.
6. Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wzywa
wnioskodawcę do usunięcia usterek lub braków w terminie 30 dni pod rygorem
umorzenia postępowania.
Art. 2552. 1. Urząd Patentowy doręcza stronom postępowania spornego
odpisy wniosku, wyznaczając jednocześnie termin do nadesłania pisemnej odpo-
wiedzi na wniosek.
2. Strona wezwana do udzielenia odpowiedzi na wniosek dołącza do
odpowiedzi odpisy w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania spornego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do innych pism składanych
przez strony postępowania spornego.
Art. 2553. 1. Po upływie terminu wyznaczonego stronie do udzielenia
odpowiedzi na wniosek Urząd Patentowy wyznacza termin rozprawy, o czym
zawiadamia strony lub ich pełnomocników, doręczając im jednocześnie odpis
odpowiedzi na wniosek, jeżeli została udzielona.
2. W sprawach wymienionych w art. 2551 ust. 6, w art. 2554, w art. 2555 ust.
2, w art. 2556 ust. 3, a także w przypadku przywrócenia terminu określonego w art.
2551 ust. 6, Urząd Patentowy może orzekać na posiedzeniach niejawnych.
3. W zawiadomieniu o rozprawie określa się termin, miejsce i przedmiot
rozprawy.
4. Zawiadomienie o rozprawie powinno być doręczone stronom nie później
niż 7 dni przed wyznaczonym terminem.
5. W przypadku nadmiernego przewlekania postępowania przez strony Urząd
Patentowy może wyznaczyć stronom postępowania w toku prowadzonego
postępowania, także na posiedzeniu niejawnym, termin na podanie wszystkich
twierdzeń oraz dodatkowych dowodów na ich poparcie, pod rygorem utraty prawa
powoływania ich w toku postępowania, chyba że strona wykaże, że ich powołanie
w wyznaczonym terminie nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła
później.
©Kancelaria Sejmu s. 113/148
14.04.2020
Art. 2554. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że nie jest właściwy do
rozpatrzenia wniosku w trybie postępowania spornego, wydaje w tej sprawie
postanowienie.
2. Jeżeli wnioskodawca wycofał wniosek przed rozprawą, Urząd Patentowy
wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.
Art. 2555. 1. Rozprawa jest jawna, chyba że postępowanie sporne dotyczy
wynalazku tajnego lub wzoru użytkowego tajnego.
2. Jeżeli rozpatrzenie sprawy wymaga powoływania się przez strony na
informacje prawnie chronione na podstawie odrębnych przepisów, jawność
rozprawy może być wyłączona – w drodze postanowienia – w całości lub w części.
Wyłączenie nie może obejmować obecności stron na rozprawie.
Art. 2556. 1. Z przebiegu rozprawy sporządza się protokół, który podpisują
przewodniczący składu orzekającego i protokolant.
2. Protokół powinien zawierać:
1) oznaczenie organu orzekającego, miejsca i daty posiedzenia, imiona
i nazwiska członków składu orzekającego, protokolanta, stron, ich
pełnomocników i ustawowych przedstawicieli oraz oznaczenie sprawy
i wzmiankę co do tajności rozprawy;
2) przebieg rozprawy, w szczególności wnioski i twierdzenia stron, przebieg
postępowania dowodowego, wymienienie zarządzeń i postanowień wydanych
na rozprawie ze wzmianką o ich ogłoszeniu; zamiast podania wniosków i
twierdzeń stron można w protokole powołać się na pisma przygotowawcze;
3) czynności stron, w szczególności ugodę, uznanie żądania, wycofanie, zmianę,
rozszerzenie lub ograniczenie wniosku.
3. Strony mogą żądać sprostowania lub uzupełnienia protokołu, nie później
jednak niż na następnym posiedzeniu, a po wydaniu decyzji – w terminie 30 dni od
jej wydania.
Art. 2557. 1. Po przeprowadzeniu postępowania spornego Urząd Patentowy
wydaje decyzję.
2. Decyzję podejmuje się zwykłą większością głosów.
3. Członek składu orzekającego, który nie zgadza się z rozstrzygnięciem
sprawy, może złożyć zdanie odrębne wraz z pisemnym uzasadnieniem.
©Kancelaria Sejmu s. 114/148
14.04.2020
4. Zgłoszenie zdania odrębnego zaznacza się przy podpisie złożonym na
decyzji przez zamieszczenie odpowiedniej wzmianki.
5. Zdanie odrębne nie podlega ogłoszeniu.
Art. 2558. 1. Decyzja powinna zawierać:
1) oznaczenie organu orzekającego;
2) datę wydania decyzji;
3) imiona i nazwiska członków składu orzekającego i protokolanta;
4) oznaczenie stron;
5) oznaczenie przedmiotu sprawy i jej rozstrzygnięcie;
6) powołanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia;
7) rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania;
8) uzasadnienie faktyczne i prawne;
9) pouczenie o trybie zaskarżania;
10) podpisy członków składu orzekającego.
2. Pisemne uzasadnienie decyzji sporządza się z urzędu w terminie 30 dni od
dnia jej ogłoszenia. Uzasadnienie podpisuje przewodniczący składu orzekającego
i członek składu orzekającego, który sporządził uzasadnienie. Odpis decyzji wraz
z uzasadnieniem doręcza się stronom.
3. Jeżeli którakolwiek z osób, o których mowa w ust. 2 zdanie drugie, nie
może podpisać uzasadnienia, przewodniczący składu orzekającego albo członek
składu orzekającego, który sporządził uzasadnienie, zaznacza w decyzji przyczynę
braku podpisu.
Art. 2559. 1. Decyzje Urzędu Patentowego podlegają ogłoszeniu,
z zastrzeżeniem art. 25510 ust. 1.
2. Decyzję ogłasza się bezpośrednio po przeprowadzeniu rozprawy.
3. Ogłoszenie decyzji może być odroczone na czas do 2 tygodni, o czym
przewodniczący składu orzekającego ogłasza, podając termin i miejsce ogłoszenia
decyzji.
Art. 25510. 1. Postanowienia i decyzje wydane na posiedzeniu niejawnym nie
podlegają ogłoszeniu.
2. Do postanowień i decyzji, o których mowa w ust. 1, przepisy
art. 2558 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
©Kancelaria Sejmu s. 115/148
14.04.2020
Art. 25511. Do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym stosuje
się odpowiednio przepisy art. 242 i 243.
Art. 25512. (uchylony)
Art. 256. 1. Do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym
w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy
Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. W kwestii kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy
obowiązujące w postępowaniu cywilnym.
3. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o ponownym
rozpatrywaniu, na wniosek strony, spraw załatwionych przez wydanie decyzji, od
której nie służy odwołanie, nie stosuje się do decyzji rozstrzygającej sprawę co do
jej istoty i wydanej po przeprowadzeniu rozprawy.
31. W sprawach, o których mowa w art. 2553 ust. 2, przysługuje wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy. Termin do jego złożenia w przypadku decyzji
wynosi 2 miesiące, a w przypadku postanowienia – 1 miesiąc od dnia doręczenia
stronie decyzji lub postanowienia.
4. (uchylony)
Art. 257. Na decyzje oraz postanowienia Urzędu Patentowego w sprawach,
o których mowa w art. 255, stronom przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Art. 258. Do prawomocnych orzeczeń Urzędu Patentowego w sprawach,
o których mowa w art. 255, przepis art. 254 stosuje się odpowiednio.
TYTUŁ VIII
Urząd Patentowy
DZIAŁ I
Zadania i organizacja Urzędu Patentowego
(oznaczenie rozdziału 1 i tytuł – uchylone)
Art. 259. Centralnym organem administracji rządowej w sprawach z zakresu
własności przemysłowej jest Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej.
©Kancelaria Sejmu s. 116/148
14.04.2020
Art. 260. 1. Urząd Patentowy podlega Radzie Ministrów. Nadzór nad
działalnością Urzędu Patentowego sprawuje z ramienia Rady Ministrów minister
właściwy do spraw gospodarki.
11. W ramach nadzoru nad działalnością Urzędu Patentowego minister
właściwy do spraw gospodarki:
1) sprawuje kontrolę nad Urzędem Patentowym na zasadach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji
rządowej (Dz. U. poz. 1092 oraz z 2019 r. poz. 730);
2) zatwierdza sprawozdanie z działalności Urzędu Patentowego;
3) dokonuje oceny działalności Urzędu Patentowego na podstawie sprawozdania
z działalności Urzędu Patentowego;
4) może żądać od Urzędu Patentowego informacji lub udostępnienia
dokumentów związanych z realizacją zadań Urzędu Patentowego;
uprawnienie to nie obejmuje spraw indywidualnych prowadzonych w ramach
zadań, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 1–31;
5) stosuje inne środki nadzorcze przewidziane w przepisach odrębnych.
2. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Urzędowi
Patentowemu, w którym w szczególności określi organizację, strukturę i zasady
kierowania Urzędem oraz podział kompetencji, z uwzględnieniem statusu
ekspertów, urzędników służby cywilnej i innych pracowników.
Art. 261. 1. Urząd Patentowy wykonuje zadania w sprawach własności
przemysłowej, wynikające z ustawy, z przepisów odrębnych oraz z umów
międzynarodowych.
2. Do zadań Urzędu Patentowego należy w szczególności:
1) przyjmowanie i badanie zgłoszeń dotyczących wynalazków, wzorów
użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń
geograficznych oraz topografii układów scalonych, dokonanych w celu
uzyskania ochrony;
2) orzekanie w sprawach udzielania patentów i dodatkowych praw ochronnych
na wynalazki, praw ochronnych na wzory użytkowe oraz znaki towarowe,
a także praw z rejestracji wzorów przemysłowych, oznaczeń geograficznych
i topografii układów scalonych;
©Kancelaria Sejmu s. 117/148
14.04.2020
3) rozstrzyganie spraw w postępowaniu spornym w zakresie określonym
ustawą;
31) rozpatrywanie sprzeciwów w zakresie określonym ustawą;
<32) współpraca z sądami orzekającymi w postępowaniu w sprawach
własności intelektualnej;>
4) prowadzenie rejestrów, o których mowa w art. 228;
5) wydawanie organu urzędowego pod nazwą „Wiadomości Urzędu
Patentowego”;
51) wydawanie „Biuletynu Urzędu Patentowego”;
6) udział w pracach organów międzynarodowych z tytułu zawartych przez
Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych w sprawach z zakresu
własności przemysłowej, w szczególności Konwencji paryskiej o ochronie
własności przemysłowej;
7) prowadzenie centralnego zbioru polskich i zagranicznych opisów
patentowych.
3. Przy wykonywaniu zadań, w szczególności w sprawach dotyczących
współpracy międzynarodowej oraz przy opracowywaniu projektów przepisów
prawnych dotyczących własności przemysłowej, Urząd Patentowy działa w
porozumieniu i we współpracy z zainteresowanymi organami administracji
rządowej i samorządowej.
4. Prezes Urzędu Patentowego przygotowuje i przedstawia, w terminie do
dnia 31 marca danego roku, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do
zatwierdzenia sprawozdanie, za rok poprzedni, z wykonania zadań, o których
mowa w ust. 1–3 (sprawozdanie z działalności Urzędu Patentowego).
Sprawozdanie z działalności Urzędu Patentowego uwzględnia omówienie
realizacji wytycznych i poleceń ministra właściwego do spraw gospodarki, jeżeli
takie miały miejsce.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki zatwierdza sprawozdanie
z działalności Urzędu Patentowego albo odmawia jego zatwierdzenia i dokonuje
oceny działalności Urzędu Patentowego, o której mowa w art. 260 ust. 11 pkt 3,
w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku.
Art. 262. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
zakres działania Urzędu Patentowego, uwzględniając w szczególności jego zadania
Dodany pkt 32 w
ust. 2 w art. 261
wejdzie w życie z
dn. 1.07.2020 r.
(Dz. U. z 2020 r.
poz. 288).
©Kancelaria Sejmu s. 118/148
14.04.2020
i kompetencje, a także zasady i formy współdziałania Urzędu z innymi organami
administracji rządowej oraz z jednostkami samorządu terytorialnego,
organizacjami społecznymi i związkami zawodowymi w sprawach objętych jego
zakresem działania.
Art. 263. 1. Na czele Urzędu Patentowego stoi Prezes Urzędu Patentowego,
który kieruje Urzędem i, z zastrzeżeniem art. 264 ust. 2, reprezentuje go na
zewnątrz oraz ustala szczegółową organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres
zadań komórek organizacyjnych.
2. Prezes Urzędu Patentowego jest powoływany przez Prezesa Rady
Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego
naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki. Kadencja Prezesa
Urzędu Patentowego trwa 5 lat, licząc od dnia powołania. Ta sama osoba nie może
być Prezesem Urzędu Patentowego więcej niż dwie kadencje. Po upływie kadencji
Prezes Urzędu Patentowego pełni swoją funkcję do czasu objęcia stanowiska przez
swojego następcę.
21. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa Urzędu Patentowego
w przypadku:
1) złożenia rezygnacji;
2) utraty zdolności do pełnienia obowiązków na skutek długotrwałej choroby,
trwającej co najmniej 6 miesięcy;
3) zaprzestania spełniania któregokolwiek z wymagań określonych
w art. 263 ust. 4 pkt 1–4;
4) działania niezgodnego z prawem lub zasadami rzetelności i gospodarności;
5) odmowy zatwierdzenia sprawozdania z działalności Urzędu Patentowego lub
jego nieprzedstawienia w terminie określonym w art. 261 ust. 4.
3. Zastępców Prezesa Urzędu Patentowego powołuje Prezes Rady Ministrów,
spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na
wniosek Prezesa Urzędu Patentowego. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Prezesa
Urzędu Patentowego, odwołuje jego zastępców.
4. Stanowisko Prezesa Urzędu Patentowego może zajmować osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
©Kancelaria Sejmu s. 119/148
14.04.2020
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
6) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy
na stanowisku kierowniczym;
7) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości
Urzędu Patentowego.
5. Informację o naborze na stanowisko Prezesa Urzędu Patentowego ogłasza
się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie
urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji
Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno zawierać:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
6. Termin, o którym mowa w ust. 5 pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od
dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
7. Nabór na stanowisko Prezesa Urzędu Patentowego przeprowadza zespół,
powołany przez ministra właściwego do spraw gospodarki, liczący co najmniej
3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych
kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata,
wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest
przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
8. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 7,
może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu,
która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
9. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 8, mają obowiązek
zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się
o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
©Kancelaria Sejmu s. 120/148
14.04.2020
10. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których
przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.
11. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę
kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań
określonych w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
12. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania
w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewy-
łonieniu kandydata.
13. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
14. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 3,
powołuje Prezes Urzędu Patentowego.
15. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa
w ust. 3, stosuje się odpowiednio ust. 4–13.
Art. 264. 1. Do powołanych przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspertów
należy orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2–31, a także
w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów, o których mowa w art. 228 ust. 1.
11. W sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2, eksperci mogą
orzekać również w zespołach orzekających.
2. Ekspert reprezentuje Urząd Patentowy w postępowaniu przed sądem
administracyjnym w sprawach, o których mowa w art. 248 i 257.
©Kancelaria Sejmu s. 121/148
14.04.2020
3. Ekspertowi, o którym mowa w ust. 1, mogą być powierzone dodatkowe
funkcje, w szczególności kierownicza, koordynacyjna lub kontrolna, lub
dodatkowe zadania związane z prowadzeniem działalności edukacyjnej w zakresie
ochrony własności przemysłowej.
4. Powierzenie dodatkowej funkcji, o której mowa w ust. 3, może nastąpić na
czas nieokreślony lub na czas wykonywania określonej pracy.
5. Skład zespołu orzekającego, o którym mowa w ust. 11, ustala:
1) Prezes Urzędu Patentowego, albo
2) upoważniony przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspert sprawujący funkcję
kierowniczą lub kontrolną
– mając na uwadze zapewnienie szybkości i poprawności rozpatrywania spraw.
Art. 265. 1. Eksperci współuczestniczą w czynnościach z zakresu
zarządzania w Urzędzie Patentowym poprzez Kolegium Ekspertów, stanowiące
powszechne ich zgromadzenie.
2. Kolegium Ekspertów wybiera ze swego grona Rzecznika Interesu
Zawodowego, który reprezentuje ekspertów wobec organów władzy i administracji
we wszystkich sprawach dotyczących pracy.
3. Do zadań Kolegium należy:
1) składanie wniosków i wyrażanie opinii co do zadań w zakresie rozpatrywania
wpływających zgłoszeń oraz co do środków potrzebnych na ich wykonanie;
2) ustalanie zasad podziału środków funduszu nagród, tworzonego na podstawie
przepisu art. 271 ust. 3;
3) wyrażanie opinii co do problemów związanych z orzekaniem,
w szczególności co do przypadków niejednolitości orzecznictwa, oraz
przedstawianie odpowiednich wniosków w tym zakresie;
4) wyrażanie opinii w innych sprawach, przedstawionych przez Prezesa Urzędu
Patentowego lub przez Rzecznika Interesu Zawodowego.
4. Kolegium Ekspertów zwołuje co najmniej raz w roku, z zastrzeżeniem ust.
5, Prezes Urzędu Patentowego, który mu przewodniczy. Kolegium Ekspertów
może również zwołać, w każdym czasie, Rzecznik Interesu Zawodowego, dla
przedstawienia sprawy wymagającej wyrażenia opinii przez Kolegium.
5. Kolegium Ekspertów może również obradować w sekcjach, na które
eksperci zostają podzieleni według kryteriów rzeczowo-problemowych, stosownie
©Kancelaria Sejmu s. 122/148
14.04.2020
do wykonywanych zadań. Sekcji może przewodniczyć Prezes Urzędu
Patentowego, zastępca Prezesa albo ekspert, któremu powierzona została funkcja
kierownicza na podstawie art. 264 ust. 3.
6. Podział na sekcje i wyznaczenie przewodniczących sekcji należy do
Prezesa Urzędu Patentowego.
Art. 2651. Pracownicy Urzędu Patentowego na stanowiskach urzędniczych,
z wyłączeniem ekspertów, asesorów oraz aplikantów eksperckich, są członkami
korpusu służby cywilnej.
DZIAŁ II
Eksperci, asesorzy i aplikanci eksperccy
Art. 266. 1. Uzyskanie uprawnień eksperta wymaga, z zastrzeżeniem ust. 2,
posiadania wyższego wykształcenia odpowiadającego zadaniom eksperta, odbycia
aplikacji eksperckiej, zwanej dalej „aplikacją”, oraz asesury.
2. Ekspertem może być osoba, która:
1) jest obywatelem polskim i korzysta z pełni praw publicznych;
2) nie była karana za przestępstwo umyślne;
3) posiada znajomość języków obcych w zakresie i stopniu określonym potrzebą
spełnienia warunków niezbędnych do wykonywania zadań eksperta,
z uwzględnieniem umów międzynarodowych, nie mniej jednak niż jednego
języka obcego;
4) jest nieskazitelnego charakteru;
5) ma stan zdrowia oraz predyspozycje pozwalające na powierzenie jej zadań
eksperta.
6) (uchylony)
3. Od aplikanta eksperckiego, który powinien posiadać znajomość więcej niż
jednego języka obcego, można nie wymagać znajomości jednego z potrzebnych
języków, jeżeli brak ten uzupełni on w czasie przeznaczonym na aplikację.
Art. 267. 1. Prezes Urzędu Patentowego organizuje nabór na aplikację przez
umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu
Patentowego, a także przez opublikowanie go w „Wiadomościach Urzędu Patento-
wego”.
©Kancelaria Sejmu s. 123/148
14.04.2020
2. Prezes Urzędu Patentowego przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne.
Kandydaci powinni posiadać wyższe wykształcenie i spełniać wymagania,
o których mowa w art. 266 ust. 2 i 3.
3. Aplikacja trwa 3 lata, z tym że w przypadkach uzasadnionych posiadaniem
przez aplikanta eksperckiego wiedzy i co najmniej rocznego doświadczenia
w sprawach z zakresu własności przemysłowej, na wniosek aplikanta
eksperckiego, aplikacja może być skrócona. Aplikacja nie może trwać krócej niż
6 miesięcy.
4. Stosunek pracy z aplikantem eksperckim nawiązuje Prezes Urzędu
Patentowego na podstawie umowy o pracę na czas określony.
5. Aplikantowi eksperckiemu może być powierzane wykonywanie
określonych czynności związanych z orzekaniem, bez prawa podejmowania
decyzji.
6. Aplikacja kończy się egzaminem. Powtórny egzamin może być złożony
tylko raz, nie wcześniej niż po 6 miesiącach i nie później niż po roku od daty
pierwszego egzaminu.
7. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Prezesa
Urzędu Patentowego. Za udział w pracach komisji przysługuje wynagrodzenie.
8. Prezes Urzędu Patentowego rozwiązuje umowę o pracę z aplikantem
eksperckim w przypadku dwukrotnego nieprzystąpienia przez niego bez
usprawiedliwienia do egzaminu lub w przypadku niezłożenia przez niego
powtórnego egzaminu.
9. Za naruszenie obowiązków służbowych aplikant ekspercki odpowiada
dyscyplinarnie. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej stosuje się odpowiednio
przepisy działu III.
Art. 268. 1. Po złożeniu egzaminu stosunek pracy z asesorem nawiązuje
Prezes Urzędu Patentowego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
2. Asesorowi powierza się wykonywanie czynności eksperta, które podlega
ocenie na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8.
3. W przypadku pozytywnej oceny przebiegu asesury, asesor uzyskuje
uprawnienia eksperta.
31. Prezes Urzędu Patentowego powołuje eksperta na dane stanowisko
eksperckie na czas określony albo nieokreślony.
©Kancelaria Sejmu s. 124/148
14.04.2020
4. Przy powołaniu ekspert składa ślubowanie wobec Prezesa Urzędu
Patentowego według następującej roty: „Ślubuję uroczyście na powierzonym mi
stanowisku eksperta sumiennie wykonywać zadania, orzekać bezstronnie i zgodnie
z przepisami prawa, dochować tajemnicy prawnie chronionej, a w postępowaniu
kierować się zasadami godności i uczciwości.”.
5. Ekspert, który przechodzi na inne stanowisko eksperckie, nie składa
ponownie ślubowania.
6. Przepisy ustawy dotyczące ekspertów stosuje się odpowiednio, o ile ustawa
nie stanowi inaczej, do asesorów.
7. W przypadku gdy po upływie dwóch lat asesury asesor nie uzyska
pozytywnej oceny przebiegu asesury, Prezes Urzędu Patentowego może rozwiązać
z nim umowę o pracę za wypowiedzeniem.
8. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady, zakres i tryb odbywania aplikacji i asesury, a także składania egzaminów,
z uwzględnieniem wynagrodzenia dla osób przeprowadzających egzamin.
Art. 269. 1. W zakresie orzekania eksperci podlegają tylko ustawom.
2. Do ekspertów nie stosuje się w zakresie, o którym mowa w ust. 1,
przewidzianych w odrębnych ustawach przepisów o obowiązku wykonywania
poleceń służbowych przełożonego, jak też przepisów przewidujących dokonywanie
okresowych bądź doraźnych ocen pracownika dotyczących wykonywania przez
niego zadań.
3. Orzekając w sprawie, ekspert obowiązany jest uwzględnić dyrektywy
interpretacyjne ustalone w ogólnych wytycznych Prezesa Urzędu Patentowego,
wydawanych w trybie określonym w ust. 4 i 5.
4. Ogólne wytyczne, o których mowa w ust. 3, Prezes Urzędu Patentowego
wydaje po zasięgnięciu opinii lub na wniosek Kolegium Ekspertów.
5. Ogólne wytyczne Prezesa, o których mowa w ust. 3, podaje się do
wiadomości publicznej.
6. Ogólne wytyczne Prezesa, o których mowa w ust. 3, wiążą wyłącznie
ekspertów przy rozpatrywaniu sprawy i nie mogą być powoływane jako podstawa
prawna wydanej decyzji bądź postanowienia.
7. Na zasadach określonych w odrębnych przepisach eksperci korzystają
z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
©Kancelaria Sejmu s. 125/148
14.04.2020
8. Bezpośredni nadzór nad działalnością komórek organizacyjnych,
w których orzekają eksperci, sprawuje Prezes Urzędu Patentowego lub z jego
upoważnienia zastępca Prezesa. Nadzór ten nie może wkraczać w zakres orzekania.
Art. 270. 1. Ekspert jest obowiązany postępować zgodnie ze złożonym
ślubowaniem, a w szczególności:
1) przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów
prawa;
2) przestrzegać przy orzekaniu ogólnych wytycznych Prezesa Urzędu
Patentowego, o których mowa w art. 269 ust. 3;
3) rzetelnie, bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone
zadania;
4) dochowywać tajemnicy prawnie chronionej;
5) godnie zachowywać się w pracy oraz poza nią.
2. Ekspert nie może tworzyć ani być członkiem związków zawodowych lub
partii politycznych. W dniu powołania eksperta na stanowisko jego członkostwo
w związkach zawodowych i partiach politycznych ustaje z mocy prawa.
3. Ekspert nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia bez zgody
Prezesa Urzędu Patentowego ani wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych
z obowiązkami eksperta lub podważających zaufanie do niego.
4. Ekspert nie może występować w roli biegłego sądowego w zakresie,
w którym orzeka.
5. Do ekspertów stosuje się przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, odnoszące się do członków
korpusu służby cywilnej zajmujących stanowiska kierownicze.
6. Ekspert jest obowiązany, na uzasadnione potrzebą pisemne wezwanie
Prezesa Urzędu Patentowego, przedłożyć w ciągu miesiąca orzeczenie
uprawnionego lekarza, potwierdzające zachowanie przez eksperta zdolności
fizycznej i psychicznej do pracy na zajmowanym stanowisku.
7. Ekspert może być, stosownie do potrzeb, zatrudniony w niepełnym
wymiarze czasu pracy.
8. (uchylony)
©Kancelaria Sejmu s. 126/148
14.04.2020
Art. 271. 1. Wynagrodzenie eksperta składa się z wynagrodzenia
zasadniczego, przewidzianego dla zajmowanego stanowiska eksperta, oraz dodatku
za wieloletnią pracę na tym stanowisku, a także – w razie powierzenia mu
dodatkowej funkcji – z dodatku funkcyjnego. Wysokość tego wynagrodzenia
i dodatków ustala się z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej, której
wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
2. Ekspertowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne dla
pracowników jednostek sfery budżetowej, w wysokości i na zasadach określonych
w odrębnych przepisach.
3. Tworzy się fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w pracy ekspertów,
asesorów i aplikantów eksperckich w wysokości 3% planowanych środków na ich
wynagrodzenia osobowe. Wielkość odpisu na fundusz nagród może być
podwyższona przez Prezesa Urzędu Patentowego w ramach posiadanych środków
na te wynagrodzenia.
4. Do ekspertów mają odpowiednie zastosowanie przepisy ustawy o służbie
cywilnej w zakresie przyznawania nagród jubileuszowych oraz jednorazowych
odpraw w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub
emeryturę.
5. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, mnożniki kwoty
bazowej, o której mowa w ust. 1, jako podstawy do ustalenia wynagrodzenia
zasadniczego na stanowiskach ekspertów, asesorów i aplikantów eksperckich oraz
stawek dodatku za wieloletnią pracę oraz dodatku funkcyjnego, z uwzględnieniem
powierzanego zakresu uprawnień oraz stanowiska.
Art. 272. 1. Czas pracy ekspertów nie może przekraczać 8 godzin na dobę
i średnio 40 godzin tygodniowo.
2. Rozkład czasu pracy w tygodniu oraz jego wymiar w poszczególnych
dniach tygodnia ustala się odpowiednio do warunków pracy przewidzianych dla
ogółu pracowników Urzędu Patentowego. Dni tygodnia niebędących dniami pracy
w Urzędzie nie wlicza się do urlopu wypoczynkowego.
3. Osobie zajmującej stanowisko eksperta co najmniej 10 lat przysługuje
dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 6 dni roboczych, a po 20 latach
orzekania na tym stanowisku – 12 dni roboczych.
4. (uchylony)
©Kancelaria Sejmu s. 127/148
14.04.2020
5. Za czas niezdolności do pracy wskutek choroby ekspertowi przysługuje
przez okres roku wynagrodzenie i zasiłek chorobowy w wysokości i na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
6. Przepisy ust. 3–5 nie mają zastosowania do asesorów.
Art. 2721. 1. Do ekspertów i aplikantów eksperckich mają odpowiednio
zastosowanie przepisy art. 72 i art. 78 ust. 3, a do aplikantów eksperckich również
przepisy art. 91, art. 92 i art. 94 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie
cywilnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1559 oraz z 2019 r. poz. 730 i 2020).
2. W sprawach wynikających ze stosunku pracy ekspertów i aplikantów
eksperckich nieuregulowanych w ustawie i przepisach wskazanych w ust. 1 stosuje
się ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040,
1043 i 1495).
DZIAŁ III
Odpowiedzialność dyscyplinarna.
Zawieszenie oraz rozwiązanie stosunku pracy z ekspertem
Art. 273. 1. Za naruszenie obowiązków służbowych ekspert odpowiada
dyscyplinarnie.
2. Do prowadzenia postępowania i orzekania w sprawach, o których mowa
w ust. 1, Prezes Urzędu Patentowego powołuje, spośród ekspertów, rzecznika
dyscyplinarnego oraz członków Komisji Dyscyplinarnej Ekspertów i Wyższej
Komisji Dyscyplinarnej Ekspertów, w liczbie umożliwiającej tworzenie składów
orzekających.
3. W przypadkach uzasadnionych potrzebą, gdy rzecznik dyscyplinarny,
o którym mowa w ust. 2, nie może działać w sprawie, Prezes Urzędu Patentowego
może powołać doraźnie zastępcę rzecznika dyscyplinarnego.
4. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w Urzędzie Patentowym;
4) zakaz zajmowania stanowiska eksperta.
©Kancelaria Sejmu s. 128/148
14.04.2020
5. W sprawach nieunormowanych w niniejszej ustawie do odpowiedzialności
dyscyplinarnej ekspertów stosuje się odpowiednio przepisy o odpowiedzialności
dyscyplinarnej urzędników służby cywilnej.
Art. 274. 1. Prezes Urzędu Patentowego odwołuje eksperta ze stanowiska
w razie utraty przez eksperta zdolności
fizycznej lub psychicznej do pracy, potwierdzonej orzeczeniem lekarskim
wydanym dla celów emerytalno-rentowych lub orzeczeniem o utracie zdolności do
pracy na zajmowanym stanowisku, wydanym przez lekarza uprawnionego do
przeprowadzania badań lekarskich pracowników Urzędu Patentowego.
2. Prezes Urzędu Patentowego może odwołać eksperta ze stanowiska w razie:
1) złożenia przez eksperta oświadczenia o rezygnacji ze stanowiska;
2) potrzeby zmniejszenia stanu zatrudnienia ekspertów w wyniku zmiany
zakresu zadań Urzędu Patentowego bądź trwałego zmniejszenia ilości spraw
do rozpatrzenia;
3) nieprzedłożenia przez eksperta w terminie orzeczenia uprawnionego lekarza
o zachowaniu przez niego zdolności fizycznej i psychicznej do pracy,
w sytuacji, o której mowa w art. 270 ust. 6;
4) (uchylony)
5) nieobecności eksperta w pracy z powodu choroby lub odosobnienia ze
względu na chorobę zakaźną, trwającej dłużej niż okres pobierania zasiłku,
a także w razie usprawiedliwionej nieobecności w pracy z innych przyczyn,
po upływie okresów przewidzianych w art. 53 Kodeksu pracy.
6) (uchylony)
3. Stosunek pracy eksperta tymczasowo aresztowanego ulega z mocy prawa
zawieszeniu.
4. Prezes Urzędu Patentowego może zawiesić eksperta w pełnieniu
obowiązków, jeżeli zostało wszczęte przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne
lub karne.
5. W przypadku zawieszenia, o którym mowa w ust. 3 i 4, ekspertowi
przysługuje wynagrodzenie oraz inne uprawnienia i świadczenia odpowiednio na
zasadach określonych w ustawie o służbie cywilnej.
©Kancelaria Sejmu s. 129/148
14.04.2020
6. Stosunek pracy eksperta wygasa w przypadkach określonych w Kodeksie
pracy oraz przepisach szczególnych, a także w razie:
1) utraty obywatelstwa polskiego;
2) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej zakazu zajmowania
stanowiska eksperta;
3) prawomocnego orzeczenia przez sąd pozbawienia eksperta praw publicznych
bądź zakazu zajmowania przez niego stanowiska eksperta;
4) odmowy złożenia ślubowania;
5) prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie.
7. Jeżeli w odwołaniu nie określono inaczej, odwołanie eksperta ze
stanowiska następuje z chwilą doręczenia mu zawiadomienia o odwołaniu; osobie
odwołanej ze stanowiska można wyznaczyć na okres do rozwiązania stosunku
pracy inne zadania do wykonywania, odpowiadające jej kwalifikacjom.
8. Wygaśnięcie stosunku pracy z ekspertem jest równoznaczne z odwołaniem
go ze stanowiska eksperta z chwilą wygaśnięcia stosunku pracy.
9. Odwołanie eksperta ze stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust.
1 oraz ust. 2 pkt 2 i 3, a także w razie złożenia przez eksperta oświadczenia
o rezygnacji ze stanowiska jest równoznaczne, z zastrzeżeniem ust. 11, z
wypowiedzeniem umowy o pracę lub jej rozwiązaniem za porozumieniem stron.
10. Odwołanie eksperta ze stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust.
2 pkt 5, jest równoznaczne, z zastrzeżeniem ust. 11, z rozwiązaniem umowy o pracę
bez wypowiedzenia.
11. Odwołanie eksperta ze stanowiska nie może naruszać przepisów
dotyczących szczególnej ochrony pracowników w zakresie wypowiedzenia
i rozwiązania stosunku pracy.
12. Ograniczenie w zakresie rozwiązywania stosunku pracy z ekspertem nie
dotyczy odwołania z dodatkowej funkcji, o której mowa w art. 264 ust. 3.
Rozdział 4
(uchylony)
©Kancelaria Sejmu s. 130/148
14.04.2020
DZIAŁ IV
Kolegia orzekające do spraw spornych
Art. 279. 1. Kolegia orzekające do spraw spornych, zwane dalej „kolegiami”,
działają w Urzędzie Patentowym.
2. Kolegia rozpatrują sprawy należące do ich właściwości w składzie:
przewodniczący kolegium i dwaj członkowie kolegium. W sprawach zawiłych
można wyznaczyć skład pięcioosobowy.
3. Wniosek o wyłączenie przewodniczącego lub członka kolegium strona
zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu, jednocześnie uprawdopodobniając
przyczyny wyłączenia.
4. O wyłączeniu członka kolegium rozstrzyga przewodniczący kolegium, po
złożeniu wyjaśnień przez osobę, której wniosek dotyczy.
5. O wyłączeniu przewodniczącego kolegium lub całego kolegium rozstrzyga
kolegium w innym składzie.
6. Ponowny wniosek o wyłączenie oparty na tych samych okolicznościach
podlega odrzuceniu bez składania wyjaśnień przez członka kolegium, którego
wniosek dotyczy. O odrzuceniu wniosku orzeka kolegium rozpoznające sprawę.
Art. 280. 1. Przewodniczącym kolegium może być pracownik Urzędu
Patentowego, który:
1) ma obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw publicznych;
2) jest nieskazitelnego charakteru;
3) nie był karany za przestępstwo umyślne;
4) ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł
magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej
Polskiej;
5) odbył aplikację sędziowską, radcowską, adwokacką, prokuratorską albo jest
profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, albo też przez
dziesięć lat pozostawał w instytucjach publicznych na stanowiskach
związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego.
2. Do przewodniczących kolegiów przepisy o ekspertach stosuje się
odpowiednio, jeżeli uzyskali oni wcześniej uprawnienia ekspertów, lub o
©Kancelaria Sejmu s. 131/148
14.04.2020
asesorach, z tym że w takim przypadku przewodniczący kolegiów są zwolnieni od
aplikacji i egzaminu, o których mowa w art. 266 ust. 1 oraz w art. 267 ust. 6.
3. W skład kolegium, oprócz przewodniczącego kolegium, wchodzą jako jego
członkowie eksperci upoważnieni do orzekania w sprawach spornych przez
Prezesa Urzędu Patentowego.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
Art. 281. 1. Obsługę kolegiów sprawuje wyodrębniona komórka
organizacyjna Urzędu Patentowego.
2. Kierownik komórki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, wyznaczony
przez Prezesa Urzędu Patentowego, podejmuje czynności mające na celu
przygotowanie sprawy rozpatrywanej w trybie postępowania spornego do
rozpatrzenia, w szczególności wyznacza skład orzekający oraz terminy posiedzeń
jawnych i niejawnych.
Art. 282. (uchylony)
TYTUŁ IX
Dochodzenie roszczeń w postępowaniu cywilnym
DZIAŁ I
Przepisy wspólne
[Art. 283. Sprawy dotyczące roszczeń cywilnoprawnych z zakresu ochrony
własności przemysłowej, nienależące do kompetencji innych organów,
rozstrzygane są, z zastrzeżeniem art. 257, w trybie postępowania cywilnego na
zasadach ogólnych.]
<Art. 283. Sprawy dotyczące roszczeń cywilnoprawnych z zakresu
ochrony własności przemysłowej są rozstrzygane w postępowaniu w sprawach
własności intelektualnej, o ile nie przewidziano właściwości innego organu
albo innego postępowania.>
Art. 284. [W trybie postępowania cywilnego, na zasadach ogólnych,
rozpatrywane są w szczególności sprawy o:] <W postępowaniu w sprawach
własności intelektualnej rozpatrywane są w szczególności sprawy o:>
Nowe brzmienie
art. 283 wejdzie
w życie z dn.
1.07.2020 r. (Dz.
U. z 2020 r. poz.
288).
Nowe brzmienie
wprowadzenia do
wyliczenia w art.
284 wejdzie w
życie z dn.
1.07.2020 r. (Dz.
U. z 2020 r. poz.
288).
©Kancelaria Sejmu s. 132/148
14.04.2020
1) ustalenie autorstwa projektu wynalazczego;
2) ustalenie prawa do patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji;
3) wynagrodzenie za korzystanie z projektu wynalazczego;
4) wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku, wzoru użytkowego lub topografii
dla celów państwowych;
5) odszkodowanie za przejście na Skarb Państwa prawa do patentu lub prawa
ochronnego odpowiednio na wynalazek tajny lub na wzór użytkowy tajny;
6) naruszenie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub
prawa z rejestracji;
7) stwierdzenie prawa korzystania z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru
przemysłowego w przypadkach określonych w art. 71 i 75;
8) stwierdzenie prawa używania w ramach lokalnej działalności oznaczenia
zarejestrowanego jako znak towarowy na rzecz innej osoby;
9) stwierdzenie prawa używania oznaczenia geograficznego;
10) stwierdzenie utraty prawa używania oznaczenia geograficznego;
11) przeniesienie patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa
z rejestracji wzoru przemysłowego lub topografii, uzyskanego przez osobę
nieuprawnioną;
12) przeniesienie prawa ochronnego na znak towarowy w przypadku określonym
w art. 161.
Art. 285. Uprawniony z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa
ochronnego lub prawa z rejestracji bądź osoba, której ustawa na to zezwala, może
żądać zaprzestania działań grożących naruszeniem prawa.
Art. 286. Sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec, na wniosek
uprawnionego, o będących własnością naruszającego bezprawnie wytworzonych
lub oznaczonych wytworach oraz środkach i materiałach, które zostały użyte do ich
wytworzenia lub oznaczenia. W szczególności sąd może orzec o ich wycofaniu
z obrotu, przyznaniu uprawnionemu na poczet zasądzonej na jego rzecz sumy
pieniężnej albo zniszczeniu. Orzekając, sąd uwzględnia wagę naruszenia oraz
interesy osób trzecich.
Art. 2861. [1. Uprawniony z patentu, dodatkowego prawa ochronnego,
prawa ochronnego lub prawa z rejestracji lub osoba, której ustawa na to zezwala,
©Kancelaria Sejmu s. 133/148
14.04.2020
może żądać, także przed wytoczeniem powództwa, zabezpieczenia dowodów
naruszenia tych praw, w sposób umożliwiający zachowanie tych dowodów,
w szczególności przez zajęcie rozsądnej ilości i wielkości próbek towarów,
materiałów lub narzędzi użytych do produkcji lub dystrybucji tych towarów oraz
związanych z nimi dokumentów. Stosownie do okoliczności zabezpieczenie
dowodów może polegać także na opisie przedmiotu zabezpieczenia.]
<1. W sprawach dotyczących roszczeń cywilnoprawnych z zakresu
ochrony własności przemysłowej, nienależących do kompetencji innych
organów, sąd rozpoznaje wniosek o:
1) zabezpieczenie środka dowodowego;
2) wyjawienie lub wydanie środka dowodowego;
3) wezwanie do udzielenia informacji.>
[2. Zabezpieczenia dowodów może żądać osoba, o której mowa w ust. 1, jeżeli
uprawdopodobni roszczenie z tytułu naruszenia prawa lub zagrożenie jego
naruszenia.]
<2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, są rozstrzygane w postępowaniu
w sprawach własności intelektualnej.>
[3. Celem dokonanego zabezpieczenia dowodów jest przeprowadzenie
postępowania dowodowego przed sądem.
4. Wniosek o zabezpieczenie dowodów rozpoznaje sąd właściwy do
rozpoznania spraw o naruszenie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa
ochronnego lub prawa z rejestracji nie później niż w terminie 7 dni od dnia złożenia
wniosku w sądzie.
5. Sąd w postępowaniu w przedmiocie zabezpieczenia dowodów zapewnia
zachowanie tajemnicy przedsiębiorstwa i innych tajemnic ustawowo chronionych.
6. Rzeczy zajęte tytułem zabezpieczenia dowodów przechowuje się w miejscu
wyznaczonym przez sąd.
7. Zażalenie na postanowienie sądu w przedmiocie zabezpieczenia dowodów
sąd rozpoznaje w terminie 7 dni.
8. Do zabezpieczenia dowodów przepisy art. 310–315, art. 733 i art. 738–
746 Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.]
[Art. 2862. 1. Uprawniony z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa
ochronnego lub prawa z rejestracji lub osoba, której ustawa na to zezwala, może
Nowe brzmienie
ust. 1 i 2 w art.
2861 wejdzie w
życie z dn.
1.07.2020 r. (Dz.
U. z 2020 r. poz.
288).
Przepis
uchylający ust.
3–8 w art. 2861
wejdzie w życie z
dn. 1.07.2020 r.
(Dz. U. z 2020 r.
poz. 288).
Przepis
uchylający art.
2862 wejdzie w
życie z dn.
1.07.2020 r. (Dz.
U. z 2020 r. poz.
288).
©Kancelaria Sejmu s. 134/148
14.04.2020
wystąpić z wnioskiem do sądu właściwego do rozpoznania spraw o naruszenie tych
praw, także przed wytoczeniem powództwa, o nakazanie naruszającemu udzielenia
informacji o pochodzeniu, sieciach dystrybucji, ilości i cenach towarów lub usług,
które są konieczne dla dochodzenia roszczenia przez tego uprawnionego, jeżeli
wykaże on wiarygodne okoliczności wskazujące na naruszenie patentu,
dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do innej osoby, jeżeli:
1) u tej osoby stwierdzono, że posiada ona towary naruszające patent,
dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub
2) u tej osoby stwierdzono, że korzysta ona z usług naruszających patent,
dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub
3) u tej osoby stwierdzono, że świadczy ona usługi wykorzystywane
w działaniach naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo
ochronne lub prawo z rejestracji, lub
4) została przez osobę, o której mowa w pkt 1, 2 lub 3, wskazana jako
uczestnicząca w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub
świadczeniu usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo
ochronne lub prawo z rejestracji
– i to posiadanie, korzystanie z usług lub ich świadczenie, lub uczestniczenie
w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadczeniu usług ma na
celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio zysku lub innej korzyści ekonomicznej.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konsumentów działających w dobrej
wierze.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą dotyczyć wyłącznie:
1) firm i adresów producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz
innych poprzednich posiadaczy towarów lub świadczących usługi, które
naruszają patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo
z rejestracji, jak również przewidywanych odbiorców hurtowych lub
prowadzących sprzedaż detaliczną tych towarów lub usług;
2) ilości wyprodukowanych, wytworzonych, zbytych, otrzymanych lub
zamówionych towarów lub usług naruszających patent, dodatkowe prawo
ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jak również cen
uiszczonych za te towary lub usługi.
©Kancelaria Sejmu s. 135/148
14.04.2020
5. Sąd rozpoznaje wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, na rozprawie,
zapewniając zachowanie tajemnicy przedsiębiorstwa i innych tajemnic ustawowo
chronionych.
6. Od obowiązku udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, może
uchylić się osoba, która według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego
mogłaby jako świadek odmówić zeznań lub odpowiedzi na zadane mu pytanie.
7. Na udokumentowane żądanie osoby, o której mowa w ust. 1 i 2,
uprawniony jest obowiązany zwrócić koszty i wydatki poniesione w związku
z udzieleniem informacji, o których mowa w ust. 1 i 2.
8. Zażalenie na postanowienie sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2,
sąd rozpoznaje w terminie 7 dni.
9. Jeżeli uprawniony nie wniósł pisma wszczynającego postępowanie
przeciwko naruszającemu patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub
prawo z rejestracji w terminie wyznaczonym przez sąd albo pismo wszczynające
postępowanie zostało wycofane, jak również gdy pismo wszczynające postępowanie
zostało zwrócone albo odrzucone albo powództwo bądź wniosek oddalono lub
postępowanie umorzono, udzielającemu informacji, o którym mowa w ust. 1 i 2,
przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem obowiązku
udzielenia informacji na zasadach ogólnych.
10. Roszczenie, o którym mowa w ust. 9, wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone
w ciągu roku od dnia jego powstania. Przepisy art. 746 § 11–3 Kodeksu
postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.
11. W przypadku wykorzystania przez uprawnionego informacji, o których
mowa w ust. 1 i 2, dla celów innych niż dochodzenie przez uprawnionego
roszczenia, udzielającemu informacji, o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługuje
roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem obowiązku udzielenia
informacji, na zasadach ogólnych.
12. Do wniosków, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy art. 733, art. 739 § 1,
art. 742, art. 744 i art. 745 Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się
odpowiednio.]
©Kancelaria Sejmu s. 136/148
14.04.2020
DZIAŁ II
Roszczenia dotyczące wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów
przemysłowych i topografii układów scalonych
Art. 287. 1. Uprawniony z patentu, którego patent został naruszony, lub
osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od naruszającego patent
zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie
zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:
1) na zasadach ogólnych albo
2) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie
licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich
dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na
korzystanie z wynalazku.
2. Sąd, rozstrzygając o naruszeniu patentu, może orzec, na wniosek
uprawnionego, o podaniu do publicznej wiadomości części albo całości orzeczenia
lub informacji o orzeczeniu, w sposób i w zakresie określonym przez sąd.
3. Sąd może nakazać osobie, która naruszyła patent, na jej wniosek,
w przypadku gdy naruszenie jest niezawinione, zapłatę stosownej sumy pieniężnej
na rzecz uprawnionego, jeżeli zaniechanie naruszania lub orzeczenie, o którym
mowa w art. 286, byłyby dla osoby naruszającej niewspółmiernie dotkliwe,
a zapłata stosownej sumy pieniężnej należycie uwzględnia interesy uprawnionego.
Art. 288. 1. Roszczeń z tytułu naruszenia patentu można dochodzić po
uzyskaniu patentu.
2. Roszczenia z tytułu naruszenia patentu, jeżeli sprawca działał w dobrej
wierze, mogą być dochodzone za okres rozpoczynający się po dniu, w którym
Urząd Patentowy dokonał ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku, a w przypadku
wcześniejszego powiadomienia przez uprawnionego osoby naruszającej prawo
o dokonanym zgłoszeniu – od daty tego powiadomienia.
Art. 289. 1. Roszczenia z tytułu naruszenia patentu ulegają przedawnieniu
z upływem 3 lat. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym
uprawniony dowiedział się o naruszeniu swego prawa i o osobie, która naruszyła
patent, oddzielnie co do każdego naruszenia. Jednakże w każdym przypadku
©Kancelaria Sejmu s. 137/148
14.04.2020
roszczenie przedawnia się z upływem pięciu lat od dnia, w którym nastąpiło
naruszenie patentu.
2. Bieg przedawnienia ulega zawieszeniu w okresie między zgłoszeniem
wynalazku do Urzędu Patentowego a udzieleniem patentu.
Art. 290. Uprawniony, o którym mowa w art. 74, może żądać od osoby, która,
nie będąc do tego uprawniona, zgłosiła wynalazek lub uzyskała patent, wydania
uzyskanych bezpodstawnie korzyści i naprawienia szkody na zasadach ogólnych.
Art. 291. Jeżeli strony nie postanowiły inaczej, w razie unieważnienia patentu
nabywca, licencjobiorca albo inna osoba, na rzecz której uprawniony dokonał
odpłatnego rozporządzenia, może żądać zwrotu wniesionej zapłaty oraz
naprawienia szkody na zasadach ogólnych. Zbywca może jednak potrącić sobie
korzyści, jakie nabywca uzyskał przez korzystanie z wynalazku przed
unieważnieniem patentu; jeżeli korzyści te są wyższe od wniesionej zapłaty
i dochodzonego odszkodowania, zbywca nie ponosi odpowiedzialności.
Art. 2911. Do dodatkowego prawa ochronnego przepisy art. 287–291 stosuje
się odpowiednio.
Art. 292. 1. W odniesieniu do wzorów użytkowych oraz, z zastrzeżeniem ust.
2, do wzorów przemysłowych przepisy art. 287–291 stosuje się odpowiednio.
2. Roszczenia z tytułu naruszenia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego,
jeżeli sprawca działał w dobrej wierze, mogą być dochodzone za okres
rozpoczynający się po dniu dokonania ogłoszenia w „Wiadomościach Urzędu
Patentowego” informacji o udzieleniu prawa, a w przypadku wcześniejszego
powiadomienia przez uprawnionego osoby naruszającej prawo o dokonanym
zgłoszeniu – od daty tego powiadomienia.
Art. 293. 1. W odniesieniu do topografii układów scalonych stosuje się
odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przepisy art. 287–291.
2. Roszczenia z tytułu naruszenia prawa z rejestracji, jeżeli sprawca działał
w dobrej wierze, mogą być dochodzone za okres rozpoczynający się po dniu
dokonania ogłoszenia w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” informacji o
udzieleniu prawa, a w przypadku wcześniejszego powiadomienia osoby
naruszającej prawo o dokonanym zgłoszeniu – od daty tego powiadomienia.
©Kancelaria Sejmu s. 138/148
14.04.2020
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli w okresie 2 lat od pierwszego
wykorzystania topografii w celach handlowych uprawniony do uzyskania prawa
z rejestracji na tę topografię powiadomi osobę, która korzystała z niej bez jego
zgody, o zamiarze zgłoszenia tej topografii do Urzędu Patentowego.
Art. 294. 1. Twórca wynalazku może dochodzić roszczenia o wynagrodzenie
za korzystanie z jego wynalazku przed sądem okręgowym.
[2. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu postępowania cywilnego, dotyczące postępowania w sprawach
o roszczenia pracowników.]
<2. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
dotyczące postępowania w sprawach o roszczenia pracowników.>
Art. 295. Do wynagrodzeń za wzory użytkowe, wzory przemysłowe
i topografie układów scalonych przepisy art. 294 stosuje się odpowiednio.
DZIAŁ III
Roszczenia dotyczące znaków towarowych i oznaczeń geograficznych
Art. 296. 1. Osoba, której prawo ochronne na znak towarowy zostało
naruszone, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od osoby, która
naruszyła to prawo, zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych
korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej
szkody:
1) na zasadach ogólnych albo
2) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie
licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich
dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na
korzystanie ze znaku towarowego.
11. Do roszczeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 287 ust. 2
i 3.
12. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że opakowania, etykiety, metki,
zabezpieczenia, elementy lub urządzenia służące weryfikacji autentyczności lub
wszelkie inne środki, na których umieszczony jest znak towarowy, mogłyby być
używane w odniesieniu do towarów, a takie użycie stanowiłoby naruszenie prawa
Nowe brzmienie
ust. 2 w art. 294
wejdzie w życie z
dn. 1.07.2020 r.
(Dz. U. z 2020 r.
poz. 288).
©Kancelaria Sejmu s. 139/148
14.04.2020
ochronnego, o którym mowa w ust. 2 i 21, uprawniony z prawa ochronnego na znak
towarowy lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać zaniechania:
1) umieszczania oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym lub do niego
podobnego na opakowaniach, etykietach, metkach, zabezpieczeniach lub
elementach lub urządzeniach służących weryfikacji autentyczności lub
wszelkich innych środkach, na których ten znak może być umieszczony;
2) oferowania, wprowadzania do obrotu, importu lub eksportu lub składowania
w celu oferowania lub wprowadzania do obrotu, opakowań, etykiet, metek,
zabezpieczeń, elementów lub urządzeń służących weryfikacji autentyczności
lub wszelkich innych środków, na których ten znak jest umieszczony.
13. W przypadku gdy reprodukcja znaku towarowego w słowniku,
encyklopedii lub podobnym zbiorze informacji w formie drukowanej lub
elektronicznej stwarza wrażenie, że stanowi on nazwę rodzajową towaru, wydawca
zapewnia, na żądanie uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy, aby
reprodukcji znaku towarowego bezzwłocznie, a w przypadku zbiorów w formie
drukowanej – najpóźniej w następnym wydaniu publikacji, towarzyszyło
wskazanie, że jest to zarejestrowany znak towarowy.
14. Bez uszczerbku dla praw nabytych przez osoby trzecie przed datą
zgłoszenia lub datą uprzedniego pierwszeństwa znaku towarowego, uprawnionemu
z prawa ochronnego na znak towarowy lub osobie, której ustawa na to zezwala,
przysługuje prawo zakazania osobom trzecim wprowadzenia towarów, w ramach
działalności gospodarczej, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez
dopuszczenia ich do swobodnego obrotu, w przypadku gdy towary te lub ich
opakowania pochodzą z państw trzecich i są opatrzone, bez zezwolenia
uprawnionego, znakiem towarowym, który jest identyczny ze znakiem towarowym
zarejestrowanym w odniesieniu do tych towarów lub którego nie można odróżnić
pod względem jego istotnych cech od tego znaku towarowego.
15. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 14, wygasa, jeżeli w postępowaniu
służącym ustaleniu, czy prawo do zarejestrowanego znaku towarowego zostało
naruszone, wszczętym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 608/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie egzekwowania praw
własności intelektualnej przez organy celne oraz uchylającym rozporządzenie Rady
(WE) nr 1383/2003 (Dz. Urz. UE L 181 z 29.06.2013, str. 15), zgłaszający lub
©Kancelaria Sejmu s. 140/148
14.04.2020
posiadacz towarów udowodni, że uprawnionemu z prawa ochronnego na znak
towarowy nie przysługuje prawo zakazania wprowadzenia towarów do obrotu
w państwie końcowego przeznaczenia.
16. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 14, nie przysługuje, jeżeli
identyczność lub podobieństwo znaków towarowych, odnoszących się do leków,
wynika wyłącznie z identyczności lub podobieństwa do międzynarodowej
niezastrzeżonej nazwy aktywnego składnika leków (INN).
2. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy, na który udzielono
prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem, może zakazać innej osobie
bezprawnego używania w obrocie gospodarczym znaku identycznego:
1) ze znakiem towarowym, na który udzielono prawa ochronnego
z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz tego uprawnionego w odniesieniu
do identycznych towarów;
2) lub podobnego do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego
z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz tego uprawnionego w odniesieniu
do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko
wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko
skojarzenia znaku ze znakiem towarowym, na który udzielono prawa
ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz tego uprawnionego;
3) lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, na który udzielono
prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz tego
uprawnionego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli używanie tego
znaku bez uzasadnionej przyczyny przynosi nienależną korzyść lub jest
szkodliwe dla odróżniającego charakteru lub renomy znaku wcześniejszego.
21. Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy, o którym mowa
w ust. 2, polega także na używaniu znaku towarowego:
1) jako nazwy handlowej lub nazwy przedsiębiorstwa albo jako części tych
nazw, chyba że pozostaje ono bez wpływu na możliwość odróżnienia towarów
w obrocie;
2) w reklamie stanowiącej czyn nieuczciwej konkurencji zgodnie z art. 16 ust. 3
i 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1010 i 1649).
©Kancelaria Sejmu s. 141/148
14.04.2020
3. Z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, można wystąpić również
przeciwko osobie, która tylko wprowadza do obrotu oznaczone już znakiem
towarowym towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego albo osoby, która
miała jego zezwolenie na używanie znaku towarowego, jak również przeciwko
osobie, z usług której korzystano przy naruszeniu prawa ochronnego na znak
towarowy. Przepisu nie stosuje się do osoby, której odpowiedzialność jest
wyłączona na podstawie art. 12–15 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu
usług drogą elektroniczną.
31. W postępowaniu w sprawie naruszenia prawa ochronnego na znak
towarowy uprawnionemu nie przysługuje prawo zakazania używania później
zarejestrowanego znaku towarowego, jeżeli ten późniejszy znak towarowy nie
mógłby zostać unieważniony na podstawie art. 165 ust. 1 i 3 lub art. 166 ust. 3.
32. W postępowaniu w sprawie naruszenia prawa ochronnego na znak
towarowy uprawnionemu nie przysługuje prawo zakazania używania później
zarejestrowanego znaku towarowego Unii Europejskiej, jeżeli ten późniejszy znak
towarowy nie mógłby zostać unieważniony zgodnie z art. 60 ust. 1, 3 lub 4,
art. 61 ust. 2 lub art. 64 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii
Europejskiej.
33. W przypadku gdy uprawnionemu z prawa ochronnego na znak towarowy
nie przysługuje prawo zakazania używania późniejszego znaku towarowego na
podstawie ust. 31 lub 32, uprawnionemu do późniejszego znaku towarowego nie
przysługuje, w ramach postępowania w sprawie naruszenia prawa ochronnego na
ten znak, prawo zakazania używania wcześniejszego znaku towarowego, nawet
jeśli nie można już się powoływać na prawo do wcześniejszego znaku towarowego
przeciwko późniejszemu znakowi towarowemu.
4. Licencjodawca, powołując się na udzielone mu prawo ochronne na znak
towarowy, może wystąpić z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, przeciwko
licencjobiorcy, który narusza postanowienia umowy licencyjnej, odnoszące się do
okresu i terenu jej obowiązywania, postaci znaku będącego przedmiotem licencji,
a także wskazania towarów, dla których znak może być używany, oraz ich jakości.
Przepis stosuje się odpowiednio do sublicencji.
©Kancelaria Sejmu s. 142/148
14.04.2020
5. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może wystąpić
z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, przeciwko licencjobiorcy lub
sublicencjobiorcy w razie naruszenia tych postanowień umowy sublicencyjnej,
o których mowa w ust. 4, a także w przypadku gdy umowa ta zawarta została
z naruszeniem przepisu art. 163 ust. 2.
Art. 297. 1. W razie oznaczenia towarów znakiem towarowym podrobionym,
sąd orzekając, zgodnie z art. 286, o dalszym rozporządzeniu tymi towarami, może
tylko w wyjątkowych przypadkach uznać za wystarczające do dopuszczenia
towarów do obrotu usunięcie znaku z towarów.
2. (uchylony)
Art. 298. Roszczenia z tytułu naruszenia prawa ochronnego na znak
towarowy, jeżeli sprawca działał w dobrej wierze, mogą być dochodzone za okres
rozpoczynający się po dniu, w którym Urząd Patentowy dokonał ogłoszenia o
zgłoszeniu zgodnie z art. 1461 ust. 1, a w przypadku wcześniejszego powiadomienia
osoby naruszającej prawo o dokonanym zgłoszeniu – od daty powiadomienia.
Przepisy art. 288 ust. 1 oraz art. 289 stosuje się odpowiednio.
Art. 299. (uchylony)
Art. 300. (uchylony)
Art. 301. Uprawniony do znaku towarowego powszechnie znanego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może żądać, z zastrzeżeniem art. 165 ust.
1 pkt 3, zaprzestania używania znaku identycznego lub podobnego w odniesieniu
do towarów identycznych lub podobnych, gdy używanie takie może wprowadzać
odbiorców w błąd co do pochodzenia towaru.
Art. 302. 1. Do oznaczeń geograficznych stosuje się odpowiednio,
z zastrzeżeniem art. 186, przepisy art. 296–298.
2. Z roszczeniami, o których mowa w art. 296, może wystąpić uprawniony
z tytułu prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, a także każdy, kto jest
ujawniony w rejestrze jako uprawniony do jego używania.
©Kancelaria Sejmu s. 143/148
14.04.2020
TYTUŁ X
Przepisy karne
Art. 303. 1. Kto przypisuje sobie autorstwo albo wprowadza w błąd inną
osobę co do autorstwa cudzego projektu wynalazczego albo w inny sposób narusza
prawa twórcy projektu wynalazczego, podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności
albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 304. 1. Kto, nie będąc uprawnionym do uzyskania patentu, prawa
ochronnego lub prawa z rejestracji, zgłasza cudzy wynalazek, wzór użytkowy, wzór
przemysłowy lub cudzą topografię układu scalonego w celu uzyskania patentu,
prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto ujawnia uzyskaną informację o cudzym
wynalazku, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym albo cudzej topografii
układu scalonego lub w inny sposób uniemożliwia uzyskanie patentu, prawa
ochronnego lub prawa z rejestracji.
3. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 2 działa nieumyślnie, będąc
zobowiązanym do zachowania w tajemnicy uzyskanej informacji, podlega
grzywnie.
Art. 305. 1. Kto, w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary
podrobionym znakiem towarowym, w tym podrobionym znakiem towarowym Unii
Europejskiej, zarejestrowanym znakiem towarowym lub znakiem towarowym Unii
Europejskiej, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami
oznaczonymi takimi znakami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo
pozbawienia wolności do lat 2.
2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego w ust.
1 podlega grzywnie.
3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust.
1 stałe źródło dochodu albo dopuszcza się tego przestępstwa w stosunku do towaru
o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
©Kancelaria Sejmu s. 144/148
14.04.2020
Art. 306. 1. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 305 ust. 3 sąd
orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa materiałów i narzędzi, jak również
środków technicznych, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia
przestępstwa; jeżeli takie materiały, narzędzia albo środki techniczne nie były
własnością sprawcy, sąd może orzec ich przepadek na rzecz Skarbu Państwa.
2. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 305 ust. 1 i 2, sąd może
orzec przepadek na rzecz Skarbu Państwa materiałów i narzędzi, jak również
środków technicznych, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia
przestępstwa, chociażby nie były własnością sprawcy.
3. W razie orzeczenia przepadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, art.
195 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się odpowiednio niezależnie od
wartości towarów, których przepadek orzeczono.
Art. 307. 1. Kto w celu wprowadzenia do obrotu oznacza przedmioty
niechronione patentem, dodatkowym prawem ochronnym, prawem ochronnym na
wzór użytkowy lub prawem z rejestracji wzoru przemysłowego, topografii układu
scalonego lub rejestracji na oznaczenie geograficzne, napisami lub rysunkami
mającymi wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają z takiej
ochrony, podlega karze grzywny lub aresztu.
2. Tej samej karze podlega, kto przedmioty wymienione w ust. 1, wiedząc
o mylnym ich oznaczeniu, wprowadza do obrotu albo do celów obrotu
przygotowuje lub przechowuje, albo podaje w ogłoszeniach, zawiadomieniach lub
w inny sposób wiadomości mające wywołać mniemanie, że te przedmioty
korzystają z ochrony prawnej.
Art. 308. Kto wprowadza do obrotu towary oznaczone znakiem towarowym
z wyróżnikiem mającym wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają
z takiej ochrony, podlega karze grzywny.
Art. 309. W jednostkach organizacyjnych odpowiedzialność określoną w art.
303, art. 304, art. 305, art. 307 i art. 308 ponosi osoba prowadząca lub kierująca
jednostką, chyba że z podziału kompetencji wynika odpowiedzialność innej osoby.
Art. 310. 1. Ściganie sprawców przestępstw określonych w art. 303, art. 304
i art. 305 ust. 1 i 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
©Kancelaria Sejmu s. 145/148
14.04.2020
2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 307 i art. 308 następuje
w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
TYTUŁ XI
Zmiany w przepisach obowiązujących.
Przepisy przejściowe i końcowe
DZIAŁ I
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 311–314. (pominięte)
DZIAŁ II
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 315. 1. Prawa w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów
zdobniczych, topografii układów scalonych, znaków towarowych oraz projektów
racjonalizatorskich, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, pozostają w mocy.
Do praw tych stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile przepisy niniejszego działu
nie stanowią inaczej.
2. Do stosunków prawnych powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy
stosuje się przepisy dotychczasowe.
3. Ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, prawa ochronnego
albo prawa z rejestracji ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu
zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego albo topografii
układów scalonych w Urzędzie Patentowym. Jednakże do zgłoszeń wynalazków
i wzorów użytkowych, nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy,
stosuje się przepis art. 37 ust. 2.
Art. 316. 1. Zgłoszenia wzorów zdobniczych dokonane przed dniem wejścia
w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu uważa się za zgłoszenia wzorów
przemysłowych.
2. Zgłoszenia o udzielenie patentu na wynalazek tajny lub prawa ochronnego
na wzór użytkowy tajny, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy
i nierozpatrzone do tego czasu, uważa się za zgłoszenia dokonane w celu
zastrzeżenia pierwszeństwa.
©Kancelaria Sejmu s. 146/148
14.04.2020
3. Zgłoszenia o udzielenie prawa ochronnego dodatkowego na wzór
użytkowy, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego
czasu, uważa się za zgłoszenia dokonane w celu uzyskania prawa ochronnego.
4. Postępowanie związane ze zgłoszeniem wynalazku, wzoru użytkowego,
wzoru przemysłowego, znaku towarowego i topografii układów scalonych
w Urzędzie Patentowym toczy się od dnia wejścia w życie ustawy według jej
przepisów.
5. Dotychczasowy rejestr wspólnych znaków towarowych uważa się za
odrębną zamkniętą księgę rejestru znaków towarowych.
Art. 317. Postępowanie sporne przed Urzędem Patentowym i postępowanie
przed Komisją Odwoławczą przy Urzędzie Patentowym, wszczęte i niezakończone
przed dniem wejścia w życie ustawy, toczy się od dnia wejścia w życie ustawy
według jej przepisów, z zastrzeżeniem art. 318 i 319.
Art. 318. 1. Sprawy, o których mowa w art. 255, rozpatrywane według
dotychczasowych przepisów w Urzędzie Patentowym w postępowaniu spornym
przekazuje się do Wydziału Spraw Spornych.
2. Sprawy, o których mowa w art. 255, rozpatrywane według
dotychczasowych przepisów w Komisji Odwoławczej przekazuje się do
Naczelnego Sądu Administracyjnego.
3. Sprawy, rozpatrywane według dotychczasowych przepisów w Komisji
Odwoławczej w wyniku zażaleń i odwołań w postępowaniu administracyjnym,
przekazuje się do Urzędu Patentowego w celu rozpatrzenia w Izbie Odwoławczej,
w trybie przepisów o ponownym rozpatrzeniu sprawy.
4. Postępowanie w sprawach rozpatrywanych według dotychczasowych
przepisów w Urzędzie Patentowym oraz w Komisji Odwoławczej w postępowaniu
spornym i nienależące według ustawy do kompetencji Urzędu Patentowego
podlega umorzeniu. Wniesione opłaty od wniosków o wydanie decyzji,
a w przypadku sprawy rozpatrywanej w Komisji Odwoławczej – także opłaty od
odwołań i zażaleń podlegają zwrotowi.
Art. 319. Wszczęte i niezakończone, do dnia wejścia w życie ustawy, sprawy
o wydanie decyzji o wygaśnięciu prawa z rejestracji na znak towarowy z powodu
nieużywania znaku towarowego przekazuje się do Wydziału Spraw Spornych,
©Kancelaria Sejmu s. 147/148
14.04.2020
a odwołania od takich decyzji przekazuje się do Naczelnego Sądu
Administracyjnego, jako skargi na decyzje Urzędu Patentowego.
Art. 320. Do odwołań i zażaleń przekazywanych do Naczelnego Sądu
Administracyjnego, zgodnie z art. 318 ust. 2 i art. 319, stosuje się odpowiednio
przepis art. 318 ust. 4 zdanie drugie.
Art. 321. Orzeczenia Sądu Najwyższego wydane w wyniku rewizji
nadzwyczajnej przekazuje się do wykonania organom właściwym według
przepisów ustawy.
Art. 322. (pominięty)2)
Art. 323. 1. Pracownicy Urzędu Patentowego, którzy w dniu wejścia w życie
ustawy są upoważnieni przez Prezesa Urzędu Patentowego, na podstawie
dotychczasowych przepisów, do orzekania w sprawach, o których mowa w art. 261
ust. 2 pkt 2 i 3, oraz w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów, mają prawo
do orzekania w zakresie przewidzianym ustawą przez okres trzech lat od dnia
wejścia ustawy w życie. Prezes Urzędu Patentowego może jednak, w zależności od
potrzeby, zmienić zakres udzielonego upoważnienia.
2. Stosunek pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, nawiązany na
podstawie mianowania, przekształca się, z dniem wejścia w życie ustawy,
w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
3. Warunkiem nadania pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, upoważnienia
do orzekania po upływie trzech lat od dnia wejścia ustawy w życie, jest złożenie
egzaminu. Przepisy art. 267 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
4. Pracownik, który złożył egzamin wymagany zgodnie z ust. 3, może
uzyskać uprawnienia eksperta z pominięciem okresu asesury.
Art. 324. Do ustalania wynagrodzeń oraz limitów zatrudnienia ekspertów
i asesorów w Urzędzie Patentowym stosuje się odpowiednio, o ile ustawa nie
stanowi inaczej, przepisy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze
budżetowej, odnoszące się do członków korpusu służby cywilnej.
2) Jako niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie wyroku Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 21 marca 2001 r. sygn. akt K. 24/2000 (M.P. poz. 160).
©Kancelaria Sejmu s. 148/148
14.04.2020
Art. 325. 1. W przypadku jednostek organizacyjnych niemających
osobowości prawnej, patent, prawo ochronne albo prawo z rejestracji może być
udzielone tylko na rzecz osoby prawnej, w skład której wchodzi ta jednostka, bądź
na rzecz osoby fizycznej, bądź osób fizycznych prowadzących tę jednostkę na
własny rachunek.
2. Prawa przysługujące Skarbowi Państwa wykonuje w jego imieniu organ
administracji rządowej lub państwowa jednostka organizacyjna, według
właściwości w zakresie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa będącym
przedmiotem prawa.
Art. 326. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. poz.
117 oraz z 1997 r. poz. 554 i 770);
2) ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. poz. 17,
z 1989 r. poz. 192, z 1993 r. poz. 46, z 1994 r. poz. 331 oraz z 1997 r.
poz. 554);
3) ustawa z dnia 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów
scalonych (Dz. U. poz. 498 oraz z 1997 r. poz. 554 i 770);
4) ustawa z dnia 31 maja 1962 r. o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. z 1993 r. poz. 118);
5) przepisy art. 5–7 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy
o wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 1993 r. poz. 14).
Art. 327. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia3).
3) Ustawa została ogłoszona w dniu 21 maja 2001 r.