قانون العلامات التجارية المؤرخ 24 ديسمبر 2004، الجبل الأسود

Article 2

(1)

A trademark may be individual, collective, or warranty trademark.

(2)

A collective trademark shall mean a trademark of a legal person representing a certain type of association of manufactures and/or providers of services, which may be used by persons who are members of such association, under the conditions prescribed by this Law.

(3)

The user of a collective trademark shall be entitled to use such mark only in the manner laid down in the general act on collective trademarks.

(4)

A warranty trademark shall mean a trademark that is used by several companies under supervision of the trademark holder, as a warranty of quality, geogeraphic origin, manner of manufacturing or other common characthteristics of the goods and/or services provided by such companies.

(5)

The holder of the warranty trademark shall allow any company to use the warranty trademark for goods and/or services which have common charachteristics prescribed by general act on the warranty trademark.

Article 3

Seals, stamps and hallmarks (official marks for marking precious metals, measurements and the like) shall not be deemed trademarks for the purposes of this Law.

¹ Official Gazette of Serbia and Montenegro, No. 61, 24 December 2004. Entered into force 1 January 2005.

Article 4

Any mark that is used to distinguish goods and/or services in trade and that may be graphically presented, shall be protected by the trademark. A mark may be comprised, inter alia, of the following: words, slogans, letters, numbers, images, drawings, combinations of colors, three-dimensional shapes, combinations of such marks, as well as of graphically presentable musical notes.

Article 5

(1) A trademark shall not be used to protect a mark that: 1) is contrary to the morals or public order; 2) has a general appearance that does not enable goods and/or services to be distinguished in the course of trade; 3) represents a shape determined exclusively by the nature of the product or a shape indispensable to obtain a given technical result; 4) designates exclusively the type, purpose, time or method of production, quality, price, quantity, weight or geographical origin of the goods and/or services; 5) is customary for designating a given type of goods and/or service; 6) by its appearance or content, may create confusion in commerce with respect to the origin, type, quality or other characteristics of the goods and/or services; 7) contains official marks or hallmarks of quality control or warranty, or imitations thereof; 8) is identical with a protected mark of another person for identical or similar goods and/or services; 9) is similar to a mark already protected on behalf of another person for identical or similar goods and/or services, if such similarity may lead to confusion in commerce and misleads the participants in commerce; 10) is identical or similar to a mark for identical or similar goods and/or services, which is well-known in Serbia and Montenegro within the meaning of Article 6^bis of the Paris Convention for the Protection of Industrial Property; 11) regardless of the goods and/or services concerned, is a reproduction, imitation, translation or transliteration of a registered trademark, or the essential segment thereof, which is known without any doubt to those participating in the commerce in Serbia and Montenegro as a mark of widespread reputation (hereinafter; "well-known trademark") used by other persons for marking their goods and/or services, if the use of such a mark would result in an unfair benefit from the reputation acquired by the well-known trademark or in harm to its distinctive character and/or reputation; 12) by its appearance or content, infringes copyright or industrial property rights;

13) comprises of state or other public coat of arms, flag or other emblem, name or abbreviation of the name of a country or of an international organization, or imitations thereof, unless the competent authority of the country or organization concerned has given its authorization for such use;

14) represents or imitates a national or religious symbol.

(2)

A mark referred to in items 2, 4 and 5 of paragraph 1 of this Article may be protected as a trademark if the applicant for trademark registration proves that the serious use of such mark has rendered the mark capable of being distinguished in the trade in goods and/or services concerned.

(3)

A mark which is a subject-matter of application for trademark registration, shall also be considered as protected mark referred to in items 8 and 9 of paragraph 1 of this Article, provided that such application for trademark registration is granted.

(4)

The awareness of the relevant part of the public about the mark, including knowledge gained through promotion of the mark shall be taken into account when determining whether the mark defined in item 11 of paragraph 1 of this Article is known without any doubt as a mark of widespread reputation. The relevant part of the public shall comprise actual and potential users of the goods and/or services which bear such mark, as well as persons involved in the distribution channels of concerned goods and/ or services

(5)

The likeness or name of a person shall be protected as a trademark only with such person’s consent.

(6)

The likeness or name of a deceased person shall be protected as a trademark only with consent of parents, spouse and children of the deceased person.

(7)

The likeness of a historical person or other deceased famous person shall be protected as a trademark only with the authorization of the competent authority and the consent of such persons’s relatives up to the third degree of kinship.

Article 6

Foreign natural and legal persons in Serbia and Montenegro shall enjoy the same rights with respect to the trademark protection as domestic natural and legal persons if such rights derive from international agreements or from the principle of reciprocity. The person claiming reciprocity shall have to prove its existence.

II. PROTECTION PROCEEDURE

Common Provisions

Article 13

The procedure for the trademark registration shall be initiated by filing an application for trademark registration (hereinafter referred to as "the application"). The essential elements of the application shall be:

1) the request for the trademark registration;

2) the mark for which protection is requested;

3) the list of goods and/or services to which the mark relates.

Content of the Essential Elements of the Application

Article 14

(1)

The request for the trademark registration shall include: 1) the particulars of the applicant; 2) a statement to the effect that the mark is an individual mark, collective mark or

warranty mark; 3) the signature and the stamp of the applicant.

(2)

An application may contain a request for registration of a single trademark relating to one or more types of goods and/or services.

(3)

If the mark referred to in Article 13, paragraph 2, item 2 of this Law includes a figurative element, the depiction of such element shall be clear, made on a good quality paper and suitable for reproduction.

(4)

An application may contain a description of the mark specifying the appearance and/or the meaning thereof.

(5)

If protection is requested for a mark in color, the application shall include the relevant color and/or combination of colors.

(6)

The goods and/or services referred to in Article 13, paragraph 2, item 3 of this Law shall be marked and classified in accordance with the classes of the Nice Agreement Concerning the International Classification of Goods and Services for the Purposes of the Registration of Trademarks.

(7)

The manner of presentation and number of copies of certain essential parts of application, as well as the content of any annexes that may be submitted with the application, shall be prescribed by the special regulaton.

Application for Registration of a Collective and Warranty Trademarks

Article 15

(1)

An application for registration of a collective trademark shall, in addition to the elements referred to in Article 14 of this Law, be accompanied with the general act on collective trademark, whereas the application for the registration of a warranty trademark shall be accompanied with the general act on warranty trademark.

(2)

The general act on collective trademark shall contain: the particulars of the applicant or its representative; the provisions relating to the appearance of the mark and to the goods and/or services to which it relates; the provisions identifying the holders of the right to use the collective trademark and setting out the conditions for such use; the provisions on the rights and obligations of users of the collective trademark in the event of infringement of the trademark and the provisions setting out measures and consequences in case of violation of the provisions of the general act.

(3)

The general act on warranty trademark shall contain, besides the provisions referred to in paragraph 2 of this Article, provisions on common characteristics of goods and/or services guaranteed by the warranty trademark and provisions on the supervision of use of the warranty trademark by its holder.

(4)

The applicant, and/or the holder of the collective trademark and/or the warranty trademark shall submit to the competent authority any change of the provisions of the general act on collective trademark or warranty trademark.

(5)

Any person may examine the general act on collective trademark and/or the warranty trademark.

Article 16

In the administrative proceedings before the competent authority, fees and costs of proceedings shall be paid in accordance with special regulation on administrative fees and costs of proceedings, as well as the fees for the provision of information services.

Register of Applications Article 17

(1)

The data on the essential elements of the application referred to in Articles 13, 14 and 15 of this Law, and other prescribed data, shall be entered into the Register of Applications.

(2)

The content of the Register referred to in paragraph 1 of this Article shall be prescribed by the special regulation.

Filing Date of an Application

Article 18

(1) In order for the filing date of an application to be recognized, the application submitted to the competent authority on such date shall contain:

1) Indication that the trademark registration is requested;

2) First name and the last name, or the company name and the address of the

applicant;

3) Mark for which protection is requested;

4) List of goods and/or services to which the mark relates.

(2)

Upon the receipt of the application the competent authority shall examine whether the conditions referred to in paragraph 1 of this Article have been met.

(3)

The note of a filing number, date and the time of the receipt shall be made by the competent authority on an application submitted, which contains elements referred to in paragraph 1 of this Article, and the certificate to that effect shall be issued to the applicant.

(4)

Where the application does not contain elements referred to in paragraph 1 of this Article, the competent authority shall request the applicant to correct the deficiencies because of which it has not been possible to enter the application into the appropriate register within a period of 30 days.

(5)

If the applicant corrects deficiencies within the period referred to in paragraph 4 of this Article, the competent authority shall, by an individual decision, recognize the date when the motion correcting deficiencies was received as the filing date of the application.

(6)

The application for which the filing date has been recognized shall be entered in the appropriate register of applications.

(7)

If the applicant does not correct deficiencies within the period referred to in paragraph 4 of this Article, the competent authority shall, by an individual decision, reject the application.

Priority Right Article 19

As of the filing date the applicant shall enjoy a priority right over all other persons who have subsequently filed an application for the same mark or for a similar mark concerning the same or similar product and/or service.

Article 20

(1)

Any legal or natural person who has filed an orderly trademark application effective in any country member of the Paris Union or the World Trade Organization shall be granted a right of priority in Serbia and Montenegro as of the filing date of the original application, provided that an application for the same mark is filed in Serbia and Montenegro within six months from the effective date of the application in the concerned country. The filing date of the original application, the number of the application and the country where it has been filed shall be specified in the application for trademark registration.

(2)

An orderly application referred to in paragraph 1 of this Article shall be deemed to be any application that meets all the necessary requirements prescribed by the law of any Paris Union or World Trade Organization member-country in which the application was filed or by an international agreement signed between these countries, regardless of the subsequent legal effect of such application.

(3)

Any legal or natural person referred to in paragraph 1 of this Article shall submit to the competent authority a copy of the application duly certified by a competent authority of the Paris Union, the World Trade Organization member-country or the international organization to which the application has been filed, within three months from the filing date of the application in Serbia and Montenegro.

(4)

The content of a request for issuance of a certificate of priority right and the content of such certificate, which is issued by the competent authority, shall be prescribed by the special regulation.

Article 21

(1)

An applicant who, within three months preceding filing of the application, has used a mark, to mark a product and/or service in an exhibition or a fair of international character in Serbia and Montenegro or in any other member-country of the Paris Union or the World Trade Organization, may request in his application to be granted the priority right as from the date of the first use of such mark.

(2)

The applicant referred to in paragraph 1 of this Article shall submit the application accompanied by an attestation by the competent body of the member-country of the Paris Union or the World Trade Organization, certifying that an exhibition and/or a fair was of an international character and also providing information on the nature of an exhibition or a fair, the place where it was held, opening and closing dates and the date of the first use of the mark for which protection is requested.

(3)

The attestation certifying that an exhibition or a fair held in Serbia and Montenegro was of an officially recognized international character shall be issued by the Chamber of Commerce of Serbia or the Chamber of Commerce of Montenegro.

Article 22

Recognition of the priority right referred to in Article 21 shall not extend the time limits referred to in Article 20 of this Law.

Article 23

(1)

The application may not be subsequently substantially amended with respect to the appearance of the mark nor can additions be made to the list of goods and/or services.

(2)

The transcription of a mark consisting of words into a particular typeface shall not be deemed to be an amendment of the mark.

Article 24

(1)

Applications shall be examined in the order determined by their filing dates.

(2)

Notwithstanding the provisions of paragraph 1 of this Article, an application may be examined under the expedited procedure:

1) in the case of the court proceedings or the inspectorial supervision, at the request of the court or the competent market inspectorate authority; 2) if the application for the international registration of the trademark has been filed; 3) where, in accordance with other regulations, it is critical to carry out the registration rapidly, subject to filing of a special request to that effect.

(3)

In the cases referred to in paragraph 2 of this Article, the request for an expedited examination of an application shall be filed.

(4)

The request for an expedited examination of an application referred to in items 2 and 3 of paragraph 2 of this Article shall be accompanied with the payment of the prescribed fee.

Formal Examination of the Application Article 25

(1)

An application shall be deemed orderly if it contains essential elements referred to in Articles 13, 14 and 15 of this Law, proof of payment of the filing fee and any other prescribed data.

(2)

Where the application was found not to be orderly, the competent authority shall notify the applicant in writing and request the application to be regularized within the specified period of time, asserting the reasons for such request.

(3)

Upon the justified request of the applicant, the competent authority may extend the time limit referred to in paragraph 2 of this Article for a period deemed appropriate, against the payment of the prescribed fee.

(4)

Where the applicant fails to regularize the application or does not pay the regularization fee within the prescribed time limit, the competent authority shall decide to reject the application.

(5)

In the case referred to in paragraph 4 of this Article, the applicant may file a motion and request for the restoration in the previous condition, within three months as of the date he vas served the decision rejecting the application.

Examination of Conditions for Recognition of Right

Article 26

(1)

Where the application was found orderly within the meaning of Article 25 of this Law, the competent authority shall edxamine whether the requirements for registration of the trademark are met.

(2)

The requirements for the registration of a trademark need to be met at the time of passing a decision to register a trademark.

(3)

The competent authority shall not examine ex officio whether requirements refered to in Article 5, paragraph 1, item 10 of this Law have been met.

Article 27

(1)

If the competent authority determines that the application does not meet requirements for registration of a trademark, it shall notify the applicant in writing asserting the reasons for which the trademark cannot be registered and request the applicant to submit his comments within a period of time specified by the authority.

(2)

Upon the justified request of the applicant, the competent authority may extend the time limit referred to in paragraph 1 of this Article for a period deemed appropriate, against payment of the prescribed fee.

(3)

If a trademark contains an element which is not appropriate for the purposes of distinguishing the goods and/or services in circulation, and if inclusion of such element in the mark could cause doubt about the extent of the protection of the registered trademark, the competent authority may request the applicant to submit, within a specified period of time, a written declaration waiving any exclusive rights with respect to such element.

(4)

If a trademark contains a vague or ambiguous element, the competent authority shall request the applicant to submit, within a specified period, a description of the mark more closely explaining such element.

(5)

The competent authority shall decide to reject the application for the trademark registration if the applicant does not act upon the request of the competent authority refereed to in paragraphs 1, 3 and 4 of this Article or, if he does act but the competent authority nevertheless finds that the mark may not be registered.

(6)

The competent authority shall decide to accept an application for trademark registration in part, if the applicant does not act upon the request of the competent authority refereed to in paragraphs 1, 3 and 4 of this Article or, if he does act but the competent authority finds that the mark may be registered only for particular goods and/or services.

Article 28

(1)

In examining whether the requirements for registering a collective trademark and warranty trademark have been met, the competent authority shall especially examine whether the general act on a collective trademark and/or warranty trademark is in contravention of the morality or public order.

(2)

If the general act on a collective trademark and/or guarantee trademark is found to be in contravention of the morality or public order, the provisions of Article 27 of this Law shall apply mutatis mutandis.

(3)

Paragraphs 1 and 2 of this Article shall apply to all alterations of the general act on a collective trademark and/or a warranty trademark.

Division of the Application

Article 29

(1)

The application for the registration of a trademark specifying a list of products and/or services (hereinafter: initial application) may, at the request of the applicant, be separated into two or more applications, before the trademark is entered into the Register of Trademarks, by dividing the list of products and/or services. The application for division of application shall contain all prescribed data.

(2)

A separated application shall retain the filing date of the initial application and its right of priority.

(3)

A special decision shall be issued on a division of an application specifying the number or numbers of the new application(s), the mark from the initial application as well as the goods and/or services that will remain in the initial application and/or the goods and/or services that will be included in separate application(s).

(4)

Separated applications shall be entered into the Register of Applications.

(5)

Provisions of paragraphs 1 to 4 shall not apply to application for registration of a collective and/or warranty trademark.

Article 30

(1)

If the application meets requirements for the registration of a trademark, the competent authority shall request the applicant to pay a fee for the first ten years of protection and the costs of publication of the trademark and to furnish the evidence of payment.

(2)

The application shall be deemed withdrawn if the applicant does not furnish the evidence of payment referred to in paragraph 1 of this Article within the specified time limit.

(3)

In the case referred to in paragraph 2 of this Article, the applicant may file a request for restoration to the previous conditions against the payment of prescribed fee within three months as of the date he vas served the decision on termination of the proceedings.

Entry in the Trademark Register

Article 31

When the applicant submits the evidence of payment referred to in the Article 30, paragraph 1 of this Law, the competent authority shall enter the recognized right together with the prescribed data in the Trademark Register and issue a trademark registration certificate to the holder of the right. The trademark registration certificate shall be considered to be a decision in an administrative procedure.

Publication of the Recognized Right

Article 32

(1)

Recognized right referred to in Article 31 of this Law shall be published in the official publication of the competent authority.

(2)

The content of the trademark registration certificate and data which are to be published in the official publication shall be prescribed by the special regulation.

III. CONTENT, ACQUISITION AND THE SCOPE OF RIGHTS

Article 35

(1)

If the reproduction of a protected mark in a dictionary, encyclopedia or similar publication creates an impression that the mark is a generic term for goods or services for which that mark has been protected, the holder of the trademark may request from the publisher that in the following edition, at the latest, the reproduction of the mark is accompanied with a idication clarifying that it is the protected mark (the symbol "®").

(2)

Provision of paragraph 1 of this Article shall also apply when the work is published in an electronic form.

Exhaustion of Rights Article 36

(1)

A trademark does not entitle its holder to bar its use in connection with goods marked with such trademark and placed in circulation anywhere in the world by the holder of the trademark or other person authorized by the holder.

(2)

Provision of paragraph 1 of this Article shall not apply if the holder of the trademark has a legitimate interest to oppose further placement in circulation of goods marked with such trademark, especially if a defect or other fundamental change of condition of the goods has occurred after their placement into circulation for the first time.

Limitations of Rights

Article 37

(1)

The holder of a trademark shall not to bar other persons from placing into circulation their goods and/or services marked with the same or similar mark if that mark represents their company name or a designation acquired in good faith before the recognized priority date of trademark.

(2)

The holder of a trademark shall not to bar others from using, in accordance with good business practices, of: 1) its name or address; 2) the indication of the type, quality, quantity, purpose, value, geographical

origin, date of production or other characteristics of the goods and/or services;

3) the registered trademark, in cases where its use is necessary to indicate the purpose of the goods or services, in particular where the spare parts or equipment are concerned.

Article 38

If the object of protection of a collective trademark or warranty trademark is a mark that implies a specific geographical area where the goods and/or services originated from, the user of a collective trademark or warranty trademark shall not bar others from using such mark in accordance with good business practices or bar its use to users of identical or similar registered mark of origin for the same or similar types of goods and/or services.

Article 39

(1)

The holder of a trademark shall not bar other persons from using the same or similar mark for marking goods and/or services of a different type, except in the case of a well-known trademark.

(2)

The holder of a registered well-known trademark may bar other persons from using the same or similar mark for marking goods and/or service, which are not similar to those for which the trademark has been registered if such use of the mark would indicate a connection between those goods and/or service and the holder of a well-known trademark and if it is likely that the interests of the holder of the well-known trademark would suffer damages by such use.

Article 40

The right to a trademark shall be acquired by the entry into the Register of Trademarks and shall be effective as of the filing date of the application.

Article 41

(1)

A trademark shall be valid for a period of ten years as of the filing date of the application. This period may be extended, upon the payment of the prescribed fee, for an unlimited number of times.

(2)

The content of the application for extension of a trademark protection shall be prescribed by the special regulation.

Article 42

The holder of a trademark must use the trademark.

Division of a Trademark

Article 43

(1)

A trademark registered for several goods and/or services (hereinafter referred to as: "initial registration"') may be divided at any time, at the request of the holder of trademark, into two or more registrations by separating the list of products and/or services. The request for trademark division shall contain all prescribed data.

(2)

A separated trademark shall retain all the rights contained in the initial registration.

(3)

A special decision shall be issued on a division of a trademark, specifying the number or numbers of the new trademark(s), the mark from the initial registration as well as the list of goods and/or services which remain in the initial registration and the goods and/or services that belong to separate trademark.(s).

(4)

Separated trademark(s) shall be entered into the Register of Trademarks.

(5)

Provisions of paragraphs 1 to 4 of this Article shall not apply to collective warranty trademarks.

IV. TRANSFER OF RIGHTS

Article 45

(1)

The holder of a trademark or the applicant may, by a contract, cede the trademark and/or the right arising from the trademark application, either for all or for some of the goods and/or services comprised.

(2)

The contract on cession referred to in paragraph 1 of this Article shall be made in writing and shall contain: the identification of the contracting parties, the number of the trademark or the application filing number and the amount of remuneration, if agreed upon.

(3)

A collective trademark, warranty trademark and the right to their use shall not be the subject of the a contract on cession.

The License

Article 46

(1)

The holder of a trademark or the applicant may license the right to use the trademark or the right arising from the application either for all or for some of the goods and/or services comprised.

(2)

The licensing contract referred to in paragraph 1 of this Article shall be made in writing and shall contain: the duration of license, its scope and the amount of remuneration, if agreed upon.

(3)

A collective trademark and guarantee trademark shall not be the subject of a licensing contract.

Article 57

(1) In the event of a trademark infringement or an infringement of the right from the trademark application, the action may be filed and the plaintiff may request the following:

1) determination of infringement;

2) termination of the infringement;

3) destruction or alteration of the infringing objects;

4) destruction or alteration of the tools and equipment used to manufacture the

infringing objects, if necessary for the protection of rights;

5) reimbursement of pecuniary damages and justifiable legal costs and expenses;

6) publication of the court decision at the expense of the defendant;

7) supplying of information about third parties participating in the infringement

of rights.

(2)

Any infringer shall be liable for the damages in accordance with general rules of compensation of damages.

(3)

If the infringement was intentional, the plaintiff may, instead of remuneration of the pecuniary damage, request from defendant the compensation amounting up to

three times of usual license fee he would have obtained for the use of the trademark

(4)

Proceedings on action referred to in paragraph 1 of this Article shall be urgent.

Article 58

(1)

Any unauthorized use of a protected mark by any economic operator within the meaning of Article 33 shall constitute an infringement of a trademark or any rights arising from an application.

(2)

The imitation of a protected mark shall also constitute an infringement referred to in paragraph 1 of this Article.

(3)

Addition to the protected mark of the words 'type', 'manner', 'according to the procedure' or a like, shall also constitute an infringement referred to in paragraph 1 of this Article.

Article 59

(1)

An action for infringement of trademark may be filed by a trademark holder, by an applicant, by the holder of an exclusive license, any user of the collective trademark, with the consent of the collective trademark holder and any user of the warranty trademark, with the consent of the warranty trademark holder.

(2)

An action for infringements of trademark may be filed provided that trademark was used within the meaning of Article 53 of this Law.

(3)

The Court shall suspend proceedings on actions for infringement of rights arising from the application for trademark registration, pending a decision by the competent authority.

(4)

If procedures defined in Articles 50, 53, 55, 66 and 67 of this Law have been initiated before the competent authority or the court, the court acting on the basis of the action referred to in Article 57 of this Law must delay proceedings, pending a final decision of the competent authority or the court.

Article 60

An action for trademark infringement or infringement of rights arising from an application may be filed within a period of three years as of the day on which the plaintiff became aware of the infringement and the identity of the infringer, but not later than five years as of the day of the first infringement.

Article 61

(1)

At the request of a person that makes it probable that his registered trademark or the right arising from the trademark application has been infringed or is about to

be infringed, the court may order a provisional measure for seizure or removal from the circulation of infringing products, the equipment for production of those products, and/or an injunction prohibiting the continuation of activities already commenced which could result in an infringement.

(2)

The court must order a provisional measure referred to in paragraph 1 of this Article if it determines the identity or significant similarity within the meaning of Article 34 of this Law.

Article 62

(1)

At the request of a person who makes it probable that its trademark or a right contained in the application for trademark has been infringed, and that there is reasonable doubt that evidence thereof will be destroyed or that later it will not be possible to obtain them, the court may decide to secure an evidence without prior notification or hearing of the person from whom the evidence is to be collected.

(2)

An inspection of premises, vehicles, books and documents, as well as the seizure of objects, hearing of witnesses and expert witnesses shall be deemed securing of evidence within the meaning of paragraph 1 of this Article.

(3)

The person from whom the evidence is being collected shall be served a decision to secure an evidence at the time of the collection of evidence, and to the absent person, as soon as it becomes possible.

Article 63

(1)

The provisional measures referred to in Article 61 of this Law and the securing of evidence referred to in Article 62 of this Law may also be requested before an action for infringement of a trademark or for infringement of right arising from the application is filed, provided that action is filed within 15 days from the date of execution of the request for provisional measure or a request to secure an evidence.

(2)

An appeal against a court decision ordering a provisional measure referred to in Article 61 shall not stay the execution of the decision.

Article 64

At the request of a person against whom a proceedings for infringement of a registered trademark or a proceedings for a provisional measure has been initiated, the court may determine an appropriate sum of money, to be borne by the applicant, as a security in the event that request is found to be groundless.

Article 65

(1)

A court may order a person responsible for an infringement of a trademark or a right arising from the application for a trademark registration to provide information about any third parties who have participated in the infringement of rights and about their distribution channels.

(2)

Person referred to in paragraph 1 of this Article who does not fulfill the obligation of providing information shall be held liable for any damages arising therefrom.

Challenge of a Trademark

Article 66

(1)

If an application was filed in contravention to the principle of a good faith or if a trademark was registered on the basis of such an application or on the basis of an application being a breach of a legal or contractual obligation, any person whose legal interest has been violated therefrom may request the court to declare such person as an applicant, or the right holder.

(2)

If the court grants the claim referred to in paragraph 1 of this Article, the competent authority shall, upon receipt of the court decision or at the request of the plaintiff, enter the plaintiff in the appropriate register as the trademark holder.

Article 67

(1)

Any natural or legal person who, in commercial activity, uses mark for marking of goods and/or service for which other person has filed an application or has registered it on its name for marking of the same or similar goods and/or services, may request the court to declare such person as an applicant or the right holder, provided such person proves that the concerned mark was well-known for marking of its goods and/or services, within the meaning of Article 6^bis of the Paris Convention for Protection of Industrial Property before the defendant has filed his application.

(2)

If the defendant proves that he has used the same or similar mark in commercial activity for marking of the same or similar goods and/or services for the same period of time as plaintiff or longer, the court shall reject the claim referred to in paragraph 1 of this Article.

(3)

The action referred to in paragraph 1 of this Article may not be filed if 5 years have expired from the day the trademark was entered into the Register of Trademarks.

Article 68

If the court grants the claim referred to in Article 67 of this Law, the competent authority shall, after receipt of the court decision or at the request of the plaintiff, enter the plaintiff in the appropriate register as the applicant or as the trademark holder.

Article 69

Any rights that any third party may have acquired from the former applicant or the trademark holder referred to in Articles 66 and 67 of this Law shall be terminated as of the day of entry of the new applicant and/or holder of trademark in the appropriate register.

IX. PENAL PROVISIONS

Zakon o žigovima Zakon je objavljen u "Službenom listu SCG", br. 61/2004 i 7/2005.

Član 1. Ovim zakonom uređuju se način sticanja i zaštita prava na znak u prometu robe,

odnosno usluga. Žig je pravo kojim se štiti znak koji u prometu služi za razlikovanje robe, odnosno

usluga jednog fizičkog ili pravnog lica od iste ili slične robe, odnosno usluga drugog fizičkog ili pravnog lica.

Član 2. Žig može biti individualni, kolektivni ili žig garancije. Kolektivni žig je žig pravnog lica koje predstavlja određen oblik udruživanja

proizvođača, odnosno davalaca usluga, koji imaju pravo da koriste subjekti koji su članovi tog udruženja, pod uslovima predviđenim ovim zakonom.

Korisnik kolektivnog žiga ima pravo da koristi taj žig samo na način predviđen opštim aktom o kolektivnom žigu.

Žig garancije je žig koji koristi više preduzeća pod nadzorom nosioca prava na žig, a koji služi kao garancija kvaliteta, geografskog porijekla, načina proizvodnje ili drugih zajedničkih obilježja robe ili usluga tih preduzeća.

Nosilac prava na žig garancije mora da dozvoli korišćenje žiga garancije svakom preduzeću za robu ili usluge koje imaju zajedničke karakteristike propisane opštim aktom o žigu garancije.

Član 3. Žigom, u smislu ovog zakona, ne smatraju se pečat, štambilj i punc (službeni znak za

obilježavanje dragocjenih metala, mjera i slično).

I. PREDMET I USLOVI ZAŠTITE Član 4.

Žigom se štiti znak koji služi za razlikovanje robe, odnosno usluga u prometu, koji se može grafički predstaviti. Znak se može sastojati, na primer, od riječi, slogana, slova, brojeva, slika, crteža, rasporeda boja, trodimenzionalnih oblika, kombinacija tih znakova, kao i od muzičkih fraza prikazanih notnim pismom.

Član 5. Žigom se ne može zaštititi znak: 1) koji je protivan moralu ili javnom poretku; 2) koji po svom ukupnom izgledu nije podoban za razlikovanje robe, odnosno usluga u

prometu; 3) koji isključivo predstavlja oblik određen prirodom robe ili oblik robe neophodan za

dobijanje određenog tehničkog rezultata; 4) koji isključivo označava vrstu robe, odnosno usluga, njihovu namjenu, vrijeme ili

način proizvodnje, kvalitet, cijenu, količinu, masu i geografsko porijeklo; 5) koji je uobičajen za označavanje određene vrste robe, odnosno usluga; 6) koji svojim izgledom ili sadržajem može da stvori zabunu u prometu u pogledu

porijekla, vrste, kvaliteta ili drugih svojstava robe, odnosno usluga; 7) koji sadrži zvanične znakove ili punceve za kontrolu ili garanciju kvaliteta ili ih

podražava; 8) koji je istovetan zaštićenom znaku drugog lica za istu ili sličnu vrstu robe, odnosno

usluga;

9) koji je sličan zaštićenom znaku drugog lica za istu ili sličnu vrstu robe, odnosno usluga, ako ta sličnost može da stvori zabunu u prometu i dovede u zabludu učesnike u prometu;

10) koji je istovetan ili sličan, za istu ili sličnu vrstu robe, znaku koji je poznat u Srbiji i Crnoj Gori u smislu člana 6bis Pariske konvencije o zaštiti industrijske svojine;

11) koji bez obzira na robu, odnosno usluge na koje se odnosi, predstavlja reprodukciju, imitaciju, prevod ili transliteraciju zaštićenog znaka, ili njegovog bitnog dijela koji je kod učesnika u prometu u Srbiji i Crnoj Gori nesumnjivo poznat kao znak visoke reputacije (u daljem tekstu: čuveni žig), kojim svoju robu, odnosno usluge obilježava drugo lice, ako bi se korišćenjem takvog znaka nelojalno izvlačila korist iz stečene reputacije čuvenog žiga ili bi se štetilo njegovom distinktivnom karakteru, odnosno reputaciji;

12) koji svojim izgledom ili sadržajem povređuje autorska prava ili prava industrijske svojine;

13) koji sadrži državni ili drugi javni grb, zastavu ili simbol, naziv ili skraćenicu naziva neke zemlje ili međunarodne organizacije, kao i njihovo podražavanje, osim po odobrenju nadležnog organa odnosne zemlje ili organizacije;

14) koji predstavlja ili podražava nacionalni ili religiozni simbol. Znak iz stava 1. tač. 2, 4. i 5. ovog člana može se zaštititi žigom ako podnosilac

prijave dokaže da je ozbiljnim korišćenjem znak postao podoban za razlikovanje u prometu robe i usluga na koje se odnosi.

Zaštićenim znakom iz stava 1. tač. 8. i 9. ovog člana smatra se i znak koji je predmet prijave za priznanje žiga, pod uslovom da žig po toj prijavi bude priznat.

Kod utvrđivanja da li je znak iz stava 1. tačka 11. ovog člana nesumnjivo poznat kao znak visoke reputacije, uzima se u obzir upoznatost relevantnog dijela javnosti sa znakom, uključujući i poznavanje do koga je došlo putem promocije znaka. Relevantnim dijelom javnosti smatraju se stvarni i potencijalni korisnici robe, odnosno usluga koje se obilježavaju tim znakom, kao i lica uključena u distributerske tokove te robe, odnosno usluga.

Znak koji sadrži lik ili ime lica može se zaštititi samo po pristanku tog lica. Znak koji sadrži lik ili ime umrlog lica može se zaštititi samo po pristanku roditelja,

bračnog druga i djece umrlog. Znak koji sadrži lik istorijske ili druge umrle znamenite ličnosti može se zaštititi uz

dozvolu nadležnog organa i pristanak njenih srodnika do trećeg stepena srodstva.

Član 6. Strana fizička i pravna lica, u pogledu zaštite znaka žigom u Srbiji i Crnoj Gori, uživaju

ista prava kao i domaća fizička i pravna lica ako to proizilazi iz međunarodnih ugovora ili iz načela uzajamnosti. Postojanje uzajamnosti dokazuje lice koje se na uzajamnost poziva.

II. POSTUPAK ZAŠTITE Zajedničke odredbe

Član 7. Pravna zaštita znakova koji se koriste u prometu robe, odnosno usluga ostvaruje se u

upravnom postupku koji vodi organ uprave Savjeta ministara nadležan za poslove intelektualne svojine (u daljem tekstu: nadležni organ).

Odluke u postupku iz stava 1. ovog člana konačne su i protiv njih se može voditi upravni spor.

Član 8. Nadležni organ vodi Registar prijava za priznanje žigova (u daljem tekstu: Registar

prijava) i Registar žigova. Registri iz stava 1. ovog člana su javne knjige i zainteresovana lica mogu da ih

razgledaju bez plaćanja posebnih taksa.

Spise registrovanih žigova zainteresovana lica mogu da razgledaju, na usmeni zahtjev, u prisustvu službenog lica.

Na pismeni zahtjev zainteresovanih lica i uz plaćanje propisane takse, nadležni organ izdaje kopije dokumenata i odgovarajuće potvrde i uvjerenja o činjenicama o kojima vodi službenu evidenciju.

Sadržina registara iz stava 1. ovog člana uređuje se posebnim propisom.

Član 9. Nadležni organ dužan je da zainteresovanim fizičkim licima učini dostupnim svoju

dokumentaciju i informacije o žigovima.

Član 10. Nosilac žiga, odnosno podnosilac prijave za priznanje žiga može podnijeti zahtjev za

međunarodno registrovanje žiga u skladu sa međunarodnim ugovorom. Zahtjev za međunarodno registrovanje iz stava 1. ovog člana podnosi se preko

nadležnog organa. Za zahtjev za međunarodno registrovanje plaća se propisana taksa. Sadržina zahtjeva za međunarodno registrovanje žiga i postupanje nadležnog organa

po tom zahtjevu uređuju se posebnim propisom. Član 11.

Strano fizičko ili pravno lice u postupku pred nadležnim organom mora zastupati zastupnik upisan u registar zastupnika koji vodi nadležni organ ili domaći advokat.

Član 12. U registar zastupnika koji vodi nadležni organ upisuju se fizička i pravna lica koja

ispunjavaju uslove utvrđene zakonom kojim se uređuju patenti. Zastupnik koji obavlja poslove zastupanja u ostvarivanju prava iz ovog zakona mora

imati završen pravni fakultet.

Pokretanje postupka za priznanje žiga Član 13.

Postupak za priznanje žiga pokreće se prijavom za priznanje žiga (u daljem tekstu: prijava).

Bitni dijelovi prijave su: 1) zahtjev za priznanje žiga; 2) znak koji se želi zaštititi; 3) spisak robe, odnosno usluga na koje se znak odnosi.

Sadržina bitnih dijelova prijave Član 14.

Zahtjev za priznanje žiga sadrži: 1) podatke o podnosiocu prijave; 2) naznačenje da li je u pitanju individualni, kolektivni ili žig garancije; 3) potpis i pečat podnosioca prijave. Prijava može da sadrži zahtjev za priznanje samo jednog žiga koji se odnosi na jednu

ili više vrsta robe, odnosno usluga. Ako znak iz člana 13. stav 2. tačka 2. ovog zakona sadrži figurativni element, njegov

izgled mora biti jasan, urađen na kvalitetnom papiru i pogodan za reprodukovanje. Prijava može da sadrži opis znaka kojim se precizira izgled znaka, odnosno njegovo

značenje. Ako se zaštita traži za znak u boji, prijava mora da sadrži naznačenje boje, odnosno kombinacije boja.

Roba, odnosno usluge iz člana 13. stav 2. tačka 3. ovog zakona moraju biti označeni i svrstani prema klasama iz Ničanskog aranžmana o međunarodnoj klasifikaciji robe i usluga radi registrovanja žigova.

Način prezentacije i broj primjeraka pojedinih bitnih dijelova prijave, kao i sadržina priloga koji se mogu podnijeti uz prijavu, uređuju se posebnim propisom.

Prijava za priznanje kolektivnog žiga i žiga garancije Član 15.

Pored dijelova prijave iz člana 14. ovog zakona, uz prijavu za priznanje kolektivnog žiga prilaže se opšti akt o kolektivnom žigu, a uz prijavu za priznanje žiga garancije, opšti akt o žigu garancije.

Opšti akt o kolektivnom žigu sadrži: podatke o podnosiocu prijave, odnosno licu ovlašćenom da ga predstavlja; odredbe o izgledu znaka i robi, odnosno uslugama na koje se znak odnosi; odredbe o tome ko ima pravo na korišćenje kolektivnog žiga i pod kojim uslovima; odredbe o pravima i obavezama korisnika kolektivnog žiga u slučaju povrede žiga i odredbe o mjerama i posljedicama u slučaju nepridržavanja odredaba opšteg akta.

Opšti akt o žigu garancije, pored odredaba iz stava 2. ovog člana, sadrži i odredbe o zajedničkim karakteristikama robe, odnosno usluga koje se garantuju žigom garancije i odredbe o nadzoru korišćenja žiga garancije od strane njegovog nosioca prava.

Podnosilac prijave odnosno nosilac kolektivnog žiga, odnosno žiga garancije, dužan je da nadležnom organu dostavi svaku izmjenu opšteg akta o kolektivnom žigu, odnosno o žigu garancije.

Svako može pregledati opšti akt o kolektivnom žigu odnosno o žigu garancije. Član 16.

U upravnom postupku pred nadležnim organom plaćaju se takse i naknade troškova postupka, saglasno posebnim propisima kojima se uređuju administrativne takse i naknade troškova postupka i troškova za pružanje informacionih usluga.

Registar prijava Član 17.

U Registar prijava upisuju se podaci o bitnim dijelovima prijave iz čl. 13, 14. i 15. ovog zakona i drugi propisani podaci.

Sadržina registra iz stava 1. ovog člana uređuje se posebnim propisom.

Datum podnošenja prijave Član 18.

Za priznanje datuma podnošenja prijave potrebno je da prijava podneta nadležnom organu na taj datum sadrži:

1) naznačenje da se traži priznanje žiga; 2) ime i prezime, odnosno naziv i adresu podnosioca prijave; 3) znak koji se želi zaštititi i 4) spisak robe, odnosno usluga na koje se znak odnosi. Po prijemu prijave, nadležni organ ispituje da li su ispunjeni uslovi iz stava 1. ovog

člana. Na prijavu podnetu nadležnom organu koja sadrži dijelove iz stava 1. ovog člana

upisuje se broj prijave i dan i čas njenog prijema u nadležnom organu i o tome se podnosiocu prijave izdaje potvrda.

Ako prijava ne sadrži dijelove iz stava 1. ovog člana, nadležni organ će pozvati podnosioca prijave da u roku od 30 dana otkloni nedostatke zbog kojih prijava nije mogla biti upisana u odgovarajući registar.

Ako podnosilac prijave u roku iz stava 4. ovog člana otkloni nedostatke, nadležni organ zaključkom priznaje kao datum podnošenja prijave onaj datum kad je podnosilac prijave otklonio uočene nedostatke.

Prijava kojoj je priznat datum podnošenja upisuje se u odgovarajući registar prijava. Ako podnosilac prijave u roku iz stava 4. ovog člana ne otkloni nedostatke, nadležni

organ zaključkom odbacuje prijavu.

Pravo prvenstva

Član 19. Podnosilac prijave ima pravo prvenstva od datuma podnošenja prijave u odnosu na

sva druga lica koja su za isti ili sličan znak kojim se obilježava ista ili slična roba, odnosno usluge, docnije podnela prijavu.

Član 20. Pravnom ili fizičkom licu koje je podnelo urednu prijavu žiga sa dejstvom u nekoj

zemlji članici Pariske unije ili Svjetske trgovinske organizacije, priznaće se u Srbiji i Crnoj Gori pravo prvenstva od datuma podnošenja te prijave ako u Srbiji i Crnoj Gori za isti znak podnese prijavu u roku od šest mjeseci od dana podnošenja prijave sa dejstvom u odnosnoj zemlji. U zahtjevu za priznanje žiga naznačava se datum podnošenja, broj prijave i zemlja za koju je prijava podnesena.

Urednom prijavom iz stava 1. ovog člana smatra se svaka prijava koja ispunjava uslove urednosti prema nacionalnom zakonodavstvu zemlje članice Pariske unije ili Svjetske trgovinske organizacije za koju je prijava podneta ili prema propisima međunarodne organizacije nastale na osnovu međunarodnog ugovora zaključenog između ovih zemalja, bez obzira na kasniju pravnu sudbinu te prijave.

Pravno ili fizičko lice iz stava 1. ovog člana dužno je da, u roku od tri mjeseca od dana podnošenja prijave u Srbiji i Crnoj Gori, dostavi nadležnom organu prepis prijave iz stava 1. ovog člana, ovjeren od nadležnog organa zemlje članice Pariske unije, Svjetske trgovinske organizacije, odnosno međunarodne organizacije kojoj je ta prijava podnesena.

Sadržina zahtjeva za izdavanje uvjerenja o pravu prvenstva i sadržina uvjerenja o pravu prvenstva koje izdaje nadležni organ uređuje se posebnim propisom.

Član 21. Podnosilac prijave koji je u roku od tri mjeseca prije donošenja prijave upotrebio

određeni znak za obilježavanje robe, odnosno usluga, na izložbi ili sajmu međunarodnog karaktera u Srbiji i Crnoj Gori ili u drugoj zemlji članici Pariske unije ili Svjetske trgovinske organizacije, može u prijavi tražiti priznanje prava prvenstva od dana prve upotrebe tog znaka.

Podnosilac prijave iz stava 1. ovog člana uz prijavu dostavlja potvrdu nadležnog organa zemlje članice Pariske unije ili Svjetske trgovinske organizacije da je u pitanju izložba odnosno sajam međunarodnog karaktera, uz naznačenje podataka o vrsti izložbe, odnosno sajma, mjestu održavanja, datumu otvaranja i zatvaranja izložbe, odnosno sajma i datumu prve upotrebe znaka čija se zaštita traži.

Uvjerenje da je izložbi, odnosno sajmu održanom u Srbiji i Crnoj Gori zvanično priznat međunarodni karakter izdaje Privredna komora Srbije, odnosno Privredna komora Crne Gore.

Član 22. Priznanjem prava prvenstva iz člana 21. ovog zakona ne produžavaju se rokovi iz

člana 20. ovog zakona. Član 23.

U prijavi se ne može naknadno bitno izmijeniti izgled znaka niti dopuniti spisak robe, odnosno usluga.

Ne smatra se izmjenom znaka u riječi ispisivanje znaka posebnim tipom slova. Član 24.

Prijave se ispituju po redosljedu određenom datumom njihovog podnošenja. Izuzetno od odredbe stava 1. ovog člana, prijava se može rješavati po hitnom

postupku: 1) u slučaju sudskog spora ili pokrenutog inspekcijskog nadzora, na zahtjev suda ili

nadležnog organa tržišne inspekcije; 2) ako je podnesen zahtjev za međunarodno registrovanje žiga; 3) ako je, saglasno drugim propisima, neophodno izvršiti hitnu registraciju, uz obavezu

podnošenja posebnog zahtjeva za to.

U slučajevima iz stava 2. ovog člana podnosi se zahtjev za ispitivanje prijave po hitnom postupku.

Za zahtjev za ispitivanje prijave po hitnom postupku iz tač. 2. i 3. stava 2. ovog člana plaća se posebna taksa.

Ispitivanje urednosti prijave Član 25.

Prijava je uredna ako sadrži bitne dijelove iz čl. 13, 14. i 15. ovog zakona, dokaz o uplati takse za prijavu i druge propisane podatke.

Ako utvrdi da prijava nije uredna, nadležni organ će pismeno, uz navođenje razloga, pozvati podnosioca prijave da je uredi u roku koji nadležni organ odredi.

Na obrazloženi zahtjev podnosioca prijave, uz plaćanje propisane takse, nadležni organ će produžiti rok iz stava 2. ovog člana za vrijeme koje smatra primjerenim.

Ako podnosilac prijave u ostavljenom roku ne uredi prijavu ili ne plati taksu za njeno uređivanje, nadležni organ će zaključkom odbaciti prijavu.

U slučaju iz stava 4. ovog člana, uz plaćanje propisane takse, podnosilac prijave može podneti predlog za povraćaj u pređašnje stanje, u roku od tri mjeseca od dana prijema zaključka o odbacivanju.

Ispitivanje uslova za priznanje žiga Član 26.

Ako je prijava uredna u smislu člana 25. ovog zakona, nadležni organ ispituje da li su ispunjeni uslovi za priznanje žiga.

Uslovi za priznanje žiga moraju da budu ispunjeni u vrijeme donošenja rješenja o priznanju žiga.

Nadležni organ ne ispituje po službenoj dužnosti ispunjenost uslova iz člana 5. stav 1. tačka 10. ovog zakona.

Član 27. Ako utvrdi da prijava ne ispunjava uslove za priznanje žiga, nadležni organ će

pismeno obavijestiti podnosioca prijave o razlozima zbog kojih se žig ne može priznati i pozvaće ga da se u roku koji nadležni organ odredi izjasni o tim razlozima.

Na obrazloženi zahtjev podnosioca prijave, uz plaćanje propisane takse, nadlježni organ može da produži rok iz stava 1. ovog člana za vrijeme koje smatra primjerenim.

Ako znak sadrži element koji nije podoban za razlikovanje robe, odnosno usluga u prometu, i ako bi uključivanje tog elementa u znak moglo izazvati sumnju u vezi sa obimom zaštite žiga, nadležni organ može da traži od podnosioca prijave da, u ostavljenom roku, podnese pismenu izjavu da ne traži bilo kakva isključiva prava na tom elementu.

Ako znak sadrži element koji je nejasan ili dvosmislen, nadležni organ će da traži od podnosioca prijave da, u ostavljenom roku, dostavi opis znaka u kome će taj element biti pojašnjen.

Nadležni organ će rješenjem odbiti zahtjev za priznanje žiga ako podnosilac prijave ne postupi po zahtjevu nadležnog organa iz st. 1, 3. i 4. ovog člana ili postupi ali nadležni organ i dalje smatra da se žig ne može priznati.

Nadležni organ će donijeti rješenje o djelimičnom usvajanju zahtjeva za priznanje žiga ako podnosilac prijave ne postupi po zahtjevu nadležnog organa iz st. 1, 3. i 4. ovog člana ili postupi ali nadležni organ smatra da se žig može priznati samo za pojedinu robu, odnosno uslugu.

Član 28. Prilikom ispitivanja uslova za priznanje kolektivnog žiga i žiga garancije, nadležni

organ će posebno ispitati da li je opšti akt o kolektivnom žigu, odnosno o žigu garancije u suprotnosti sa moralom ili javnim poretkom.

Ako je opšti akt o kolektivnom žigu, odnosno žigu garancije u suprotnosti sa moralom ili javnim poretkom, shodno će se primijeniti odredbe člana 27. ovog zakona.

Na sve izmjene opšteg akta o kolektivnom žigu, odnosno žigu garancije primijeniće se st. 1. i 2. ovog člana.

Razdvajanje prijave Član 29.

Prijava za priznanje žiga u kojoj je naveden spisak robe, odnosno usluga (u daljem tekstu: prvobitna prijava) može se na zahtjev podnosioca prijave, do upisa žiga u Registar žigova, razdvojiti na dvije ili više prijava, tako što će se razdvojiti spisak robe, odnosno usluga. Zahtjev za razdvajanje prijave mora da sadrži propisane podatke.

Izdvojena prijava zadržava datum podnošenja prvobitne prijave i njeno pravo prvenstva.

O razdvajanju prijava donosi se posebno rješenje, u kome se naznačava broj, odnosno brojevi novih prijava, znak iz prvobitne prijave, kao i roba, odnosno usluge koje ostaju u prvobitnoj prijavi i roba, odnosno usluge koje su u izdvojenoj, ili izdvojenim prijavama.

Izdvojena, odnosno izdvojene prijave upisuju se u Registar prijava. Na prijavu za priznanje kolektivnog žiga, odnosno žiga garancije neće se primjenjivati

odredbe st. 1. do 4. ovog člana. Član 30.

Ako prijava ispunjava uslove za priznanje žiga, nadležni organ zaključkom poziva podnosioca prijave da plati taksu za prvih deset godina i troškove objave žiga i da dostavi dokaze o izvršenim uplatama.

Ako podnosilac prijave u ostavljenom roku ne dostavi dokaze o izvršenim uplatama iz stava 1. ovog člana, smatraće se da je prijava povučena.

U slučaju iz stava 2. ovog člana podnosilac prijave može, uz plaćanje propisane takse, da podnese predlog za povraćaj u pređašnje stanje u roku od tri mjeseca od dana prijema zaključka o obustavi postupka.

Upis u Registar žigova Član 31.

Kad podnosilac prijave dostavi dokaze o izvršenim uplatama iz člana 30. stav 1. ovog zakona, nadležni organ priznato pravo s propisanim podacima upisuje u Registar žigova, a nosiocu prava izdaje ispravu o žigu. Isprava o žigu ima karakter rješenja u upravnom postupku.

Objavljivanje priznatog prava Član 32.

Priznato pravo iz člana 31. ovog zakona objavljuje se u službenom glasniku nadležnog organa.

Sadržina isprave o žigu i podaci koji se objavljuju u službenom glasilu uređuju se posebnim propisom.

III. SADRŽINA, STICANJE I OBIM PRAVA Član 33.

Nosilac žiga ima isključivo pravo da znak zaštićen žigom koristi za obilježavanje robe, odnosno usluga na koje se taj znak odnosi i da drugim licima zabrani da isti ili sličan znak neovlašćeno koriste za obilježavanje iste ili slične robe, odnosno usluga, ako taj znak može da izazove zabunu u prometu.

Pravo iz stava 1. ovog člana obuhvata: 1) stavljanje zaštićenog znaka na robu ili njeno pakovanje; 2) nuđenje robe, njeno stavljanje u promet ili njeno skladištenje u te svrhe, ili

obavljanje usluga pod zaštićenim znakom; 3) uvoz ili izvoz robe pod zaštićenim znakom; 4) korišćenje zaštićenog znaka u poslovnoj dokumentaciji ili u reklami.

Prava iz st. 1. i 2. ovog člana ima podnosilac prijave od datuma podnošenja prijave, kao i vlasnik znaka koji je poznat u Srbiji i Crnoj Gori u smislu člana 6bis Pariske konvencije o zaštiti industrijske svojine.

Član 34. Ako se znak zaštićen žigom sastoji od riječi ili slova, ili kombinacije riječi i slova,

zaštita obuhvata te riječi, slova i kombinacije, njihove transkripcije ili prevode, ispisane ma kojim tipom slova, u ma kojoj boji ili izražene na bilo koji drugi način.

Reprodukcija zaštićenog znaka u rječniku Član 35.

Ako reprodukcija zaštićenog znaka u rječniku, enciklopediji ili sličnom djelu stvara utisak da je znak generična oznaka robe ili usluga za koje je taj znak zaštićen, nosilac žiga može da zahtijeva od izdavača djela da najkasnije u sljedećem izdanju reprodukcija znaka bude praćena naznakom da je riječ o zaštićenom znaku (oznaka R).

Odredbe stava 1. ovog člana primjenjuju se i na djelo objavljeno u elektronskoj formi.

Iscrpljenje prava Član 36.

Žig ne daje pravo njegovom nosiocu da zabrani njegovo korišćenje u vezi sa robom koja je označena žigom i stavljena u promet bilo gdje u svijetu od strane nosioca žiga ili lica koje je on ovlastio.

Odredba stava 1. ovog člana neće se primijeniti u slučaju postojanja opravdanog razloga nosioca žiga da se suprotstavi daljem stavljanju u promet žigom označene robe, posebno ako je došlo do kvara ili druge bitne promjene stanja robe poslije njenog prvog stavljanja u promet.

Ograničenje prava Član 37.

Nosilac žiga ne može da zabrani drugom licu da pod istim ili sličnim znakom stavlja u promet svoju robu, odnosno usluge, ako taj znak predstavlja njegovu firmu ili naziv koji je na savjestan način stečen prije priznatog datuma prvenstva žiga.

Nosilac žiga ne može da zabrani drugom licu da u skladu sa dobrim poslovnim običajima koristi u privrednom prometu:

1) svoje ime ili adresu; 2) naznačenje vrste, kvaliteta, količine, namjene, vrijednosti, geografskog porijekla,

vremena proizvodnje ili drugog svojstva robe, odnosno usluge; 3) žigom zaštićeni znak, kad je njegovo korišćenje neophodno radi naznačenja

namjene robe, odnosno usluge, posebno kad je riječ o rezervnim dijelovima ili priboru.

Član 38. Ako je predmet zaštite kolektivnog žiga, odnosno žiga garancije znak koji ukazuje na

određeni geografski lokalitet sa kojeg potiče roba, odnosno usluga označena njime, korisnik kolektivnog žiga, odnosno žiga garancije ne može zabraniti drugome da taj znak koristi u skladu sa dobrim poslovnim običajima, niti može zabraniti njegovo korišćenje korisniku iste ili slične registrovane oznake porijekla za istu ili sličnu vrstu robe, odnosno usluga.

Član 39. Nosilac žiga ne može zabraniti drugom licu da isti ili sličan znak koristi za

obilježavanje robe, odnosno usluga druge vrste, osim ako je u pitanju čuveni žig. Nosilac registrovanog čuvenog žiga može zabraniti drugom licu da isti ili sličan znak

koristi za obilježavanje robe, odnosno usluga koje nisu slične onima za koje je žig

registrovan, ako bi korišćenje takvog znaka upućivalo na povezanost te robe, odnosno usluga i nosioca zaštićenog čuvenog žiga i ako postoji vjerovatnoća da bi nosilac čuvenog žiga trpeo štetu takvim korišćenjem.

Član 40. Žig se stiče upisom u Registar žigova, a važi od datuma podnošenja prijave.

Član 41. Žig traje deset godina, računajući od datuma podnošenja prijave, s tim što se njegovo

važenje, uz plaćanje odgovarajuće takse, može produžavati neograničen broj puta. Sadržina zahtjeva za produženje važenja žiga uređuje se posebnim propisom.

Član 42. Nosilac žiga dužan je da žig koristi.

Razdvajanje žiga Član 43.

Žig koji je registrovan za više vrsta robe, odnosno usluga (u daljem tekstu: prvobitna registracija), može se, na zahtjev nosioca žiga, u svako doba razdvojiti na dvije ili više registracija, tako što će se razdvojiti spisak robe, odnosno usluga. Zahtjev za razdvajanje žiga mora sadržati propisane podatke.

Izdvojeni žig zadržava sva prava iz prvobitne registracije. O razdvajanju žiga donosi se posebno rješenje, u kome će se naznačiti broj, odnosno

brojevi novih žigova, znak iz prvobitne registracije, kao i roba, odnosno usluge koje ostaju u prvobitnoj registraciji i roba, odnosno usluge koje su u izdvojenom, ili izdvojenim žigovima.

Izdvojeni žig, odnosno izdvojeni žigovi upisuju se u Registar žigova. Na kolektivan žig, odnosno žig garancije neće se primjenjivati odredbe st. 1. do 4.

ovog člana.

IV. PROMET PRAVA Član 44.

Žig, odnosno pravo iz prijave može biti predmet ugovora o prenosu prava, o licenci, zalogi, franšizi i sl.

Ugovor iz stava 1. ovog člana sastavlja se u pismenoj formi i upisuje u odgovarajući registar na zahtjev jedne od ugovornih strana.

Ugovor iz stava 1. ovog člana koji nije upisan u odgovarajući registar ne proizvodi pravno dejstvo prema trećim licima.

Postupak za upis u registre ugovora iz stava 1. ovog člana i promjena koje se odnose na nosioca žiga uređuju se posebnim propisom.

Prenos prava Član 45.

Nosilac žiga, odnosno podnosilac prijave može ugovorom prenijeti žig, odnosno pravo iz prijave, i to za sve ili samo za neku robu, odnosno uslugu.

Ugovor o prenosu prava iz stava 1. ovog člana sastavlja se u pismenoj formi i mora sadržati: naznačenje ugovornih strana, broj žiga ili broj prijave i visinu naknade, ako je ugovorena.

Kolektivni žig, žig garancije i pravo na njihovo korišćenje ne mogu biti predmet ugovora o prenosu prava.

Licenca Član 46.

Nosilac žiga, odnosno podnosilac prijave može ustupiti pravo korišćenja žiga, odnosno prava iz prijave, i to za sve ili samo za neku robu ili uslugu.

Ugovor o licenci iz stava 1. ovog člana sastavlja se u pismenoj formi i sadrži vreme trajanja licence, obim licence i visinu naknade, ako je naknada ugovorena.

Kolektivni žig i žig garancije ne mogu biti predmet ugovora o licenci.

V. PRESTANAK PRAVA Član 47.

Žig prestaje istekom roka od deset godina za koji je plaćena taksa, ako se njegovo važenje ne produži.

Žig prestaje i prije isteka roka iz stava 1. ovog člana: 1) ako se nosilac žiga odrekne svog prava - narednog dana od dana predaje

nadležnom organu podneska o odricanju; 2) na osnovu sudske odluke, odnosno odluke nadležnog organa, u slučajevima

predviđenim ovim zakonom - danom određenim tom odlukom; 3) ako je prestalo pravno lice, odnosno ako je umrlo fizičko lice koje je nosilac prava -

danom prestanka, odnosno smrti, osim ako je žig prešao na pravne sljedbenike tog lica. Kolektivni žig i žig garancije prestaju da važe i ako nadležni organ prilikom ispitivanja

izmjena opšteg akta o kolektivnom žigu utvrdi da nisu ispunjeni uslovi predviđeni članom 28. stav 1. ovog zakona, o čemu će donijeti posebno rješenje.

Član 48. Ako je u Registru žigova upisano određeno pravo u korist trećeg lica (licenca, zaloga

ili dr.), nosilac žiga se ne može odreći žiga bez pismene saglasnosti lica na čije ime je upisano to pravo.

Ako nosilac žiga u određenom roku ne plati propisanu taksu, a u Registru žigova je upisana licenca, zaloga ili neko drugo pravo u korist trećeg lica, nadležni organ će to lice obavijestiti da nije plaćena taksa i da je može platiti u roku od šest mjeseci od dana prijema obavještenja i time održati važenje žiga.

Član 49. Ako žig prestane zbog neplaćanja propisane takse, nosilac žiga ima isključivo pravo

da zahtijeva, u roku od jedne godine od dana prestanka važenja žiga, da se žig, uz ponovno podnošenje prijave, ponovo registruje na njegovo ime, za istu robu, odnosno usluge.

VI. OGLAŠAVANJE NIŠTAVIM RJEŠENJA O PRIZNANJU ŽIGA, ODNOSNO MEĐUNARODNOG REGISTROVANJA

Član 50. Rješenje o priznanju žiga, odnosno međunarodno registrovanje žiga za Srbiju i Crnu

Goru može se oglasiti ništavim, u cjelini ili samo za neku robu, odnosno usluge, ako se utvrdi da u vrijeme donošenja rješenja nisu bili ispunjeni uslovi za priznanje žiga predviđeni ovim zakonom.

Rješenje o priznanju kolektivnog žiga i rješenje o priznanju žiga garancije oglasiće se ništavim ako se utvrdi da opšti akt o kolektivnom žigu i opšti akt o žigu garancije, odnosno njihove izmjene, nisu ispunjavale, odnosno ne ispunjavaju uslove iz člana 28. stav 1. ovog zakona.

U slučaju da nije bio ispunjen uslov iz člana 5. stav 1. tačka 10. ovog zakona, lice koje uživa zaštitu u smislu člana 6bis Pariske konvencije o zaštiti industrijske svojine ostvaruje svoja prava u sudskom postupku iz člana 67. ovog zakona.

Postupak za oglašavanje ništavim rješenja o priznanju žiga iz stava 1. ovog člana uređuje se posebnim propisom.

Član 51. Rješenje o priznanju žiga, odnosno međunarodno registrovanje žiga za Srbiju i Crnu

Goru, može se oglasiti ništavim za sve vrijeme trajanja zaštite, i to po službenoj dužnosti, na predlog zainteresovanog lica ili na predlog javnog, odnosno državnog tužioca.

Izuzetno od odredbe stava 1. ovog člana, predlog za oglašavanje ništavim rješenja o priznanju žiga, odnosno međunarodnog registrovanja žiga za Srbiju i Crnu Goru na osnovu člana 5. stav 1. tač. 8, 9, 11. i 12. ovog zakona, može podnijeti samo nosilac starijeg prava ili lice koje on ovlasti, osim ako je tokom pet uzastopnih godina prije podnošenja predloga znao za korišćenje kasnijeg žiga čiji je nosilac bio savjestan i nije se tome protivio.

Rješenje o priznanju žiga, odnosno međunarodno registrovanje žiga za Srbiju i Crnu Goru ne može se oglasiti ništavim na osnovu člana 5. stav 1. tač. 8. i 9. ovog zakona ako raniji žig nije korišćen u Srbiji i Crnoj Gori za obilježavanje robe ili usluga na koje se odnosi u periodu od pet godina prije podnošenja predloga za oglašavanje ništavim, izuzev ako je podnosilac prijave kasnijeg žiga bio nesavjestan. U postupku po predlogu za oglašavanje žiga ništavim, nosilac ranijeg žiga ili njegov pravni sljedbenik dužan je da dokaže da je žig korišćen.

Uz predlog za oglašavanje ništavim rješenja o priznanju žiga, odnosno međunarodnog registrovanja žiga za Srbiju i Crnu Goru, podnose se odgovarajući dokazi.

Član 52. Ako podnosilac predloga za oglašavanje ništavim rješenja o priznanju žiga, odnosno

međunarodnog registrovanja žiga za Srbiju i Crnu Goru, u toku postupka odustane od svog predloga, nadležni organ može nastaviti postupak po službenoj dužnosti.

VII. POSEBNI SLUČAJEVI PRESTANKA ŽIGA Član 53.

Nadležni organ može, na zahtjev zainteresovanog lica, donijeti rješenje o prestanku žiga ako nosilac žiga ili lice koje je on ovlastio, bez opravdanog razloga nije na domaćem tržištu ozbiljno koristilo žig za obilježavanje robe, odnosno usluga na koje se žig odnosi, i to neprekidno u trajanju od pet godina od dana upisa žiga u registar žigova, odnosno od dana kad je žig posljednji put korišćen. U postupku po zahtjevu za prestanak žiga zbog nekorišćenja žiga nosilac žiga ili lice koje je on ovlastio dužno je da dokaže da je žig koristilo.

Korišćenjem žiga, u smislu stava 1. ovog člana i člana 51. stav 3. ovog zakona, smatra se i korišćenje znaka zaštićenog žigom u obliku koji se razlikuje u elementima koji ne mijenjaju distinktivni karakter znaka, kao i korišćenje zaštićenog znaka na robi ili pakovanju robe namijenjene isključivo izvozu.

Opravdanim razlogom za nekorišćenje žiga iz stava 1. ovog člana smatraće se okolnost koja je nastala nezavisno od volje nosioca žiga, a koja predstavlja smetnju za korišćenje žiga, kao što je odluka državnog organa, zabrana uvoza ili druga zabrana koja se odnosi na robu ili usluge za koje je priznata zaštita žigom.

Korišćenjem žiga ne smatra se reklamiranje zaštićenog znaka bez mogućnosti nabavke robe, odnosno korišćenje usluge za koju je znak zaštićen.

Korišćenjem žiga ne smatra se plaćanje takse za produženje važenja žiga, kao ni zaključivanje ugovora o prenosu prava, licenci, zalogi, franšizi i sl.

Neće se donijeti rješenje o prestanku žiga zbog nekorišćenja ako je korišćenje žiga započelo ili je nastavljeno poslije isteka petogodišnjeg perioda nekorišćenja žiga, a prije podnošenja zahtjeva za prestanak žiga zbog nekorišćenja, osim ako je do započinjanja ili nastavljanja korišćenja žiga došlo pošto je nosilac prava saznao da će biti podnijet zahtjev za prestanak njegovog žiga i ako je korišćenje započeto ili nastavljeno u periodu od tri mjeseca prije podnošenja zahtjeva za prestanak žiga.

Postupak za prestanak žiga zbog nekorišćenja iz stava 1. ovog člana uređuje se posebnim propisom.

Član 54. U slučaju iz člana 53. ovog zakona žig prestaje da važi istekom perioda od pet godina

od dana kada je žig posljednji put korišćen, odnosno istekom perioda od pet godina od dana upisa žiga u Registar žigova, ako žig nije korišćen.

Član 55. Nadležni organ može, na zahtjev zainteresovanog lica, donijeti rješenje o prestanku

žiga u sljedećim slučajevima: 1) ako je znak zaštićen žigom, zbog činjenja ili nečinjenja nosioca žiga ili njegovog

pravnog sljedbenika, postao generičan naziv robe, odnosno usluge za koju je registrovan;

2) ako je znak zaštićen žigom, zbog načina na koji ga je nosilac žiga ili njegov pravni sljedbenik koristio, mogao da u prometu izazove zabunu o porijeklu, vrsti, kvalitetu ili drugim svojstvima robe, odnosno usluge;

3) ako je znak zaštićen žigom postao protivan moralu ili javnom poretku. Pravo na korišćenje kolektivnog žiga i žiga garancije može prestati i ako se kolektivni

žig i žig garancije upotrebljavaju protivno opštem aktu o kolektivnom žigu, odnosno o žigu garancije.

U slučaju iz st. 1. i 2. ovog člana, žig prestaje da važi narednog dana od dana pravosnažnosti rješenja o prestanku žiga.

Postupak za prestanak žiga iz st. 1. i 2. ovog člana uređuje se posebnim propisom.

Član 56. Oglašavanje ništavim rješenja o priznanju žiga i prestanak žiga nemaju dejstvo na

sudske odluke u vezi s utvrđivanjem povrede prava koje su u momentu donošenja tog rješenja bile pravosnažne, kao i na zaključene ugovore o prenosu prava, odnosno ustupanju licence, ako su, i u mjeri u kojoj su ti ugovori izvršeni, pod uslovom da je tužilac, odnosno nosilac žiga bio savjestan.

U postupcima oglašavanja ništavim žiga i posebnim slučajevima prestanka žiga, nadležni organ može zakazati usmenu raspravu.

VIII. GRAĐANSKOPRAVNA ZAŠTITA Zaštita u slučaju povrede žiga

Član 57. U slučaju povrede žiga ili prava iz prijave žiga, tužilac može tužbom da zahtijeva: 1) utvrđenje povrede prava; 2) prestanak povrede prava; 3) uništenje ili preinačenje predmeta kojima je izvršena povreda prava; 4) uništenje ili preinačenje alata i opreme uz pomoć kojih su proizvedeni predmeti

kojima je izvršena povreda prava, ako je to neophodno za zaštitu prava; 5) naknadu imovinske štete i opravdanih troškova postupka; 6) objavljivanje presude o trošku tuženog; 7) davanje podataka o trećim licima koja su učestvovala u povredi prava. Lice koje povredi žig odgovara za štetu po opštim pravilima o naknadi štete. Ako je povreda žiga učinjena namjerno, tužilac može od tuženog, umjesto naknade

imovinske štete, zahtijevati naknadu do trostrukog iznosa uobičajene licencne naknade koju bi primio za korišćenje žiga.

Postupak po tužbi iz stava 1. ovog člana hitan je.

Član 58. Povredom žiga ili prava iz prijave smatra se svako neovlašćeno korišćenje zaštićenog

znaka od strane bilo kog učesnika u prometu, u smislu člana 33. ovog zakona. Povredom iz stava 1. ovog člana smatra se i podražavanje zaštićenog znaka. Povredom iz stava 1. ovog člana smatra se i dodavanje znaku riječi "tip", "način", "po

postupku" i sl.

Član 59. Tužbu zbog povrede žiga može podnijeti nosilac žiga, podnosilac prijave, sticalac

isključive licence, korisnik kolektivnog žiga uz saglasnost nosioca kolektivnog žiga i korisnik žiga garancije uz saglasnost nosioca žiga garancije.

Tužba zbog povrede žiga može se podnijeti pod uslovom da je žig korišćen u smislu člana 53. ovog zakona.

Postupak po tužbi zbog povrede prava iz prijave sud će prekinuti do odluke nadležnog organa.

Ako je pred nadležnim organom ili sudom pokrenut postupak iz čl. 50, 53, 55, 66. i 67. ovog zakona, sud koji postupa po tužbi iz člana 57. ovog zakona dužan je da zastane sa postupkom do konačne odluke nadležnog organa, odnosno suda.

Član 60. Tužba zbog povrede žiga, odnosno povrede prava i prijave može se podnijeti u roku

od tri godine od dana kada je tužilac saznao za povredu i učinioca, a najdocnije u roku od pet godina od dana kad je povreda prvi put učinjena.

Član 61. Na zahtjev lica koje učini vjerovatnim da je njegov žig ili pravo iz prijave žiga

povređeno ili da će biti povređeno, sud može da odredi privremenu mjeru oduzimanja ili isključenja iz prometa predmeta kojima se vrši povreda, sredstava za proizvodnju tih predmeta, odnosno mjeru zabrane nastavljanja započetih radnji kojima bi se mogla izvršiti povreda.

U slučaju istovjetnosti ili bitne sličnosti u smislu člana 34. ovog zakona, sud obavezno određuje privremenu mjeru iz stava 1. ovog člana.

Član 62. Na zahtjev lica koje učini vjerovatnim da je njegov žig ili pravo iz prijave žiga

povređeno, kao i da postoji opravdana sumnja da će dokazi o tome biti uništeni ili da će ih kasnije biti nemoguće pribaviti, sud može pristupiti obezbjeđenju dokaza bez prethodnog obavještavanja ili saslušanja lica od koga se dokazi prikupljaju.

Obezbjeđenjem dokaza u smislu stava 1. ovog člana smatra se pregled prostorija, vozila, knjiga, dokumenata, kao i zaplena predmeta, ispitivanje svjedoka i vještaka.

Licu od koga se dokazi prikupljaju, sudsko rješenje o određivanju privremene mjere obezbjeđenja dokaza biće uručeno u trenutku prikupljanja dokaza, a odsutnom licu, čim to postane moguće.

Član 63. Privremene mjere iz člana 61. ovog zakona i obezbeđenje dokaza iz člana 62. ovog

zakona mogu se tražiti i prije podnošenja tužbe zbog povrede žiga, odnosno povrede prava iz prijave, pod uslovom da se tužba podnese u roku od 15 dana od dana izvršenja zahtjeva za određivanje privremene mjere, odnosno zahtjeva za obezbjeđenje dokaza.

Žalba protiv rješenja kojim je sud odredio privremenu mjeru iz člana 61. ovog zakona ne odlaže izvršenje rješenja. +

Član 64. Na zahtjev lica protiv koga je pokrenut postupak zbog povrede žiga ili postupak za

izricanje privremene mjere, sud može da odredi odgovarajući novčani iznos kao sredstvo obezbjeđenja u slučaju neosnovanosti zahtjeva, na teret podnosioca zahtjeva.

Član 65. Sud može narediti licu koje je izvršilo povredu žiga ili prava iz prijave žiga da pruži

informaciju o trećim licima koja su učestvovala u povredi prava i o njihovim distributivnim kanalima.

Lice iz stava 1. ovog člana koje ne izvrši obavezu pružanja informacije, odgovara za štetu koja iz tog proizađe.

Osporavanje žiga Član 66.

Ako je prijava podneta protivno načelu savesnosti i poštenja ili je znak registrovan na osnovu takve prijave, odnosno na osnovu prijave kojom je povređena zakonska ili ugovorna obaveza, lice čiji je pravni interes time povređen može tražiti da ga sud oglasi za podnosioca prijave, odnosno nosioca prava.

Ako se sudskom odlukom usvoji tužbeni zahtjev iz stava 1. ovog člana, nadležni organ će po prijemu presude, ili na zahtjev tužioca, upisati tužioca u odgovarajući registar kao nosioca žiga.

Član 67. Fizičko ili pravno lice koje u prometu koristi znak za obilježavanje robe, odnosno

usluga, a za koji je drugo lice podnelo prijavu ili ga registrovalo na svoje ime za obilježavanje iste ili slične robe, odnosno usluga, može tražiti da ga sud oglasi za podnosioca prijave, odnosno nosioca prava, ako dokaže da je taj znak bio opštepoznat u smislu člana 6bis Pariske konvencije o zaštiti industrijske svojine za obelježavanje njegove robe, odnosno usluga, prije nego što je tuženi podnio prijavu.

Ako tuženi dokaže da je isti ili sličan znak koristio u prometu za obilježavanje iste ili slične robe, odnosno usluga isto koliko i tužilac, ili duže od njega, sud će odbiti tužbeni zahtjev iz stava 1. ovog člana.

Tužba iz stava 1. ovog člana ne može se podnijeti po isteku roka od pet godina od dana upisa žiga u Registar žigova.

Član 68. Ako se sudskom odlukom usvoji tužbeni zahtjev iz člana 67. ovog zakona, nadležni

organ će, po prijemu presude, ili na zahtjev tužioca, upisati tužioca u odgovarajući registar kao podnosioca prijave, odnosno nosioca žiga.

Član 69. Pravo koje je treće lice pribavilo od ranijeg podnosioca prijave, odnosno nosioca žiga

iz čl. 66. i 67. ovog zakona, prestaje danom upisa novog podnosioca prijave, odnosno nosioca žiga u odgovarajući registar.

IX. KAZNENE ODREDBE Član 70.

Kazniće se za privredni prestup novčanom kaznom preduzeće ili drugo pravno lice koje na način iz člana 58. ovog zakona povredi žig, odnosno pravo iz prijave (član 58).

Za radnje iz stava 1. ovog člana kazniće se privredni prestup novčanom kaznom i odgovorno lice u preduzeću ili drugom pravnom licu.

Član 71. Za radnje iz člana 70. stav 1. ovog zakona kazniće se za prekršaj novčanom kaznom

fizičko lice (član 58). Član 72.

Kazniće se za prekršaj novčanom kaznom preduzeće ili drugo pravno lice koje se neovlašćeno bavi zastupanjem u ostvarivanju prava iz ovog zakona (čl. 11. i 12).

Za radnje iz stava 1. ovog člana kazniće se za prekršaj novčanom kaznom i odgovorno lice u preduzeću ili drugom pravnom licu.

Kazniće se za prekršaj novčanom kaznom fizičko lice koje se neovlašćeno bavi zastupanjem u ostvarivanju prava iz ovog zakona (čl. 11. i 12).

Član 73. Visine novčanih kazni iz čl. 70, 71. i 72. ovog zakona utvrđuju se propisom država

članica.

H. PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE Član 74.

Registrovani žigovi koji važe na dan stupanja na snagu ovog zakona ostaju i dalje na snazi i na njih će se primjenjivati odredbe ovog zakona.

Odredbe ovog zakona primjenjivaće se i na prijave za priznanje žiga podnesene do dana stupanja na snagu ovog zakona, a po kojima upravni postupak nije okončan.

Odredbe člana 12. stav 2. ovog zakona neće se primjenjivati na lica koja su na dan stupanja na snagu ovog zakona upisana u registar zastupnika iz člana 12. stav 1. ovog zakona.

Član 75. Danom stupanja na snagu ovog zakona prestaje da važi Zakon o žigovima ("Službeni

list SRJ", br. 15/95 i 28/96). Član 76.

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom listu