- Chapter I. General Provisions
- Chapter II. Procedure in Court.
- Chapter IV. Appeal and Reopening of Proceedings.
- Chapter V. Periods for Initiating Legal Action, Compensation, etc.
[Translated from the Icelandic]
Act on Collection of Evidence Relating to Alleged Violations of Intellectual Property Rights
2006, No. 53, 13 June
Chapter I. General Provisions.
Article 1. As provided for in this Act, evidence can be collected relating to alleged infringement of the legal protection afforded the following intellectual property rights:
a. Protection of copyright and related rights as provided for in Articles 3; 4; 11, the third paragraph; 45; 46, and 48-52 of the Copyright Act;
b. design protection;
c. trademark protection;
d. collective mark protection;
e. protection of patents;
f. protection according to the Act on Legal Protection of Micro-Circuit Topographies in Semiconductor Devices, and
g. protection of plant varieties.
Article 2. Sheriffs and their assistants trained in law shall render assistance in collecting evidence on the basis of this Act following a court order, cf. Article 9, the first paragraph.
The provisions governing the competency of judges to hear and adjudicate civil cases shall also apply, as applicable, to the competency of sheriffs and their assistants trained in law for taking measures in accordance with this Act.
If a sheriff lacks competency to take measures in accordance with this Act, the Minister of Justice shall appoint another competent person to perform the task in his stead. His remuneration shall be paid by the State Treasury as decided by the Minister.
Article 3. If a person claiming to enjoy any intellectual property rights enumerated in Article 1, or a person entitled by law to make use of such rights, establishes a likelihood that they have been violated, evidence may, upon the request of the entitled person as a petitioner in an enforcement action, be collected in accordance with this act from the alleged violator as a respondent in an enforcement action.
Evidence shall not be collected on the basis of this Act:
a. On account of violations considered of minor nature, if the request relates to an individual person and the violation was not related to a business operation, or
b. in cases of great discrepancy between the interest of the respondent in not having evidence collected, and the interest of the petitioner in having evidence collected.
Article 4. Evidence can be collected in any place in the respondent’s control by an examination of any documents and equipment which offers a possibility of assessing whether and to what extent a violation has taken place of the intellectual property rights enumerated in Article 1. Such an examination may include merchandise, machinery and production equipment, accounting documents, order slips, promotion material, electronic data, and computer software.
An examination of documents, data and equipment shall not have the aim of ascertaining whether the respondent’s production equipment or machinery infringe any patents.
Proof is not to be adduced by means of evidence containing information on which a witness would be barred from testifying in a civil legal action.
Chapter II. Procedure in Court.
Article 5. A petitioner’s request for collection of evidence shall be sent to the district court of the respondent’s home venue.
The request shall be made in writing. It shall state as clearly as possible:
a. The petitioner’s full name, National Registry number, and legal domicile;
b. the respondent’s full name, National Registry number, legal domicile, and information relating to his business operation, as applicable;
c. what intellectual property rights have allegedly been violated, and the manner of the alleged violation;
d. the petitioner’s requests as to what evidence should be collected;
e. where the evidence is to be sought and why the petitioner considers the evidence to be found there, and
f. any other information necessary for the proceedings.
The request shall be accompanied by any documents the petitioner deems to support it.
The request, and its attachments, shall be sent the district court in duplicate.
Article 6. Having received the petition, the district court judge shall decide on the place and time of a court session, and shall notify the parties of this on a suitable notice in a manner offering proof. The notification to the respondent shall state the consequences of a failure to appear, and the case documents shall be attached.
If there is a danger that evidence will be secreted, destroyed or altered, or that a delay due to notification may be detrimental to a party’s rights, notification as provided for in the first paragraph may be dispensed with upon a request of the petitioner.
Article 7. If the petitioner fails to make an appearance at the time his petition is brought up in court, or later, his petition shall be regarded as cancelled. The district court judge may award the respondent compensation from the petitioner for his inconvenience, if the respondent has made an appearance and made a request to this effect.
If the respondent does not make an appearance in court, or has not been called upon to appear, cf. Article 6, the second paragraph, a decision shall be rendered in the case. The judge shall however first seek clarification of any matter that may be of significance for an assessment of whether to grant the petition, which he deems unclear or inadequately explained. In this purpose, and in order to make further submissions possible, the judge may grant the petitioner a brief period.
Article 8. A respondent who makes appearance in court shall be entitled to submit a brief during the court session decided on by the judge as provided for in Article 6, the first paragraph.
If the petition is challenged, the case, as presented by the parties when filed with the attached documentation, shall be subject to oral argumentation. Witnesses or parties shall not be heard, and the case shall not be adjourned in order to make further submission of documents possible; however, a brief period may be granted for preparing oral argumentation.
Article 9. As soon as possible after receiving the case for a decision the district court judge shall issue a court order specifying whether evidence shall be collected on account of an alleged violation of intellectual property rights. The order shall circumscribe what evidence is to be collected and where it shall be searched for with the respondent.
The judge shall of his own accord ensure whether the legal requirements for collection of evidence on the basis of this Act are fulfilled, even if the petition has not been challenged.
Chapter II. Procedure with the Sheriff.
Article 10. The petitioner shall send a district court’s order permitting collection of evidence on account of an alleged violation of intellectual property rights to the sheriff in the area of office where the evidence is to be collected.
If evidence is to be collected in many areas of office, the court order may be sent simultaneously to the sheriffs of the relevant areas.
Article 11. Before commencing collection of evidence, the sheriff may set the condition that the petitioner provide specific security to cover the cost of the proceedings and compensation to which the respondent may become entitled as a result of loss on account of the petition and the ensuing proceedings.
The total amount of security shall be determined to cover separately the sheriff’s costs of the proceedings and the possible loss which the petition and the ensuing proceedings may cause the respondent.
With a view to the evolution of the matter, the sheriff may change his decision on security while the proceedings are taking place at his office.
If the petitioner does not provide security within a suitable period set by the sheriff, the matter shall be cancelled.
A petitioner who is unable to accept the sheriff’s decision may refer his decision on the security to be provided to the district court. The procedure shall be governed by the provisions of Chapter 14 of the Enforcement Act, as applicable.
Article 12. The sheriff shall collect evidence by a search with the respondent. To the extent necessary for securing proof of an alleged violation, the sheriff may seize objects and documents, and take photographs and copies of documents and data, including data in electronic form. An object seized from the respondent in the course of measures taken in accordance with this Act shall be kept by the sheriff at the petitioner’s expense.
In the course of a search care shall be taken not to proceed in a manner harsher than necessary with a view to the alleged violations of which proof is to be secured.
In performing a search or any circumscribed aspects thereof, the sheriff may obtain the assistance of persons possessing the appropriate expertise. As may be needed, the sheriff shall commit compilation of a report on the examination to the persons whose assistance he has obtained. The sheriff shall decide on the remuneration of the persons rendering such assistance.
The sheriff may use force to the extent necessary in order to conduct a search with the respondent. Police shall render the sheriff assistance in this respect as needed.
Article 13. While evidence is being collected, the respondent’s presence shall only be allowed to the extent necessary for providing information. The sheriff shall decide on the respondent’s presence, and may decide to have examinations conducted in his absence.
Article 14. The sheriff shall, on a suitable notice and in a manner offering proof, notify the respondent where and when collection of evidence will be commenced, unless a court order has been issued without the respondent having been notified, cf. Article 6, the second paragraph.
If the respondent, or his agent or representative, is not available, the sheriff may, in the case of individual persons, appoint his spouse or any other resident of his home 18 years of age or older to take care of his interests. If the petition relates to a legal person the sheriff shall appoint an officer or employee of the respondent to take care of his interests. If no one is available this shall not prevent evidence from being collected; however, in such a case search may be deferred if this is deemed to facilitate the proceedings. If no one is present on behalf of the respondent, the sheriff shall request a witness to be present during the proceedings.
Article 15. If a court order has been issued permitting collection of evidence without the respondent having been notified, cf. Article 6, the second paragraph, the sheriff shall turn to the respondent without notice.
If the respondent or a representative are not available, the sheriff may postpone the search, provided this does not endanger the petitioner’s interests. If this cannot be done the sheriff may appoint the persons referred to in Article 14, the second paragraph, to take care of the respondent’s interests, or conduct a search without the presence of others. If no one is present on behalf of the respondent the sheriff shall request a witness to be present during the proceedings.
If requested by the respondent or the person appointed to take care of his interests, the sheriff shall defer the proceedings for a short time in order to make it possible to obtain the presence of a lawyer. This shall however not be done if it endangers the petitioner’s interests.
Article 16. The petitioner shall pay the sheriff all costs incurred in the course of collecting evidence in accordance with this Act. If security has been provided for costs payment may be obtained thereby, except if the petitioner elects to settle the costs in another manner approved by the sheriff. Following settlement, security for costs or the remainder thereof shall be returned to the petitioner.
Evidence shall only be delivered to the petitioner if the costs of its collection have been paid.
Article 17. Security by reason of the respondent’s possible claim for compensation shall be returned upon fulfilment of one of the following conditions:
a. The respondent does not bring legal action as provided for in Article 22;
b. the petitioner is, by judgment, found free of the respondent’s claim for compensation, or
c. the parties agree on returning the security.
Article 18. Sheriffs shall keep a book for recording collection of evidence on account of alleged violations of intellectual property rights. Its form shall be as provided for in rules to be issued by the Minister of Justice.
The record shall specify where and when evidence was collected, the persons present, the documents submitted, and the proceedings in other respects. A record shall also be made of what evidence has been collected, and how.
At the end of the proceedings the sheriff shall read his entry to those present, or describe its main points if they consider this sufficient. They shall be afforded an opportunity to sign the entry with the sheriff.
If evidence has been collected without any person having been present on the respondent’s behalf, the sheriff shall as soon as possible send him a transcript from the record of the proceedings.
Chapter IV. Appeal and Reopening of Proceedings.
Article 19. The order of a district court judge permitting collection of evidence in accordance with this Act is subject to summary appeal to the Supreme Court. Periods for appeal, the appeal itself, and its handling by the district court and the Supreme Court shall be governed by the rules applying to summary appeal in civil cases in general.
Appeal against the order of a district court judge shall not suspend the taking of measures in accordance with this Act. The sheriff shall however not deliver to the petitioner any evidence collected until period of appeal has passed, or until the matter has been resolved by the superior court. If the district court judge’s order is reversed, in part or totally, by the Supreme Court, the sheriff shall return the evidence to the respondent in conformity with that conclusion.
Article 20. If a court order has been issued permitting collection of evidence without the respondent having been notified, cf. Article 6, the second paragraph, the respondent may request a reopening of the case within two weeks from the date when he or his agent became aware of the order.
The provisions of Chapter II shall govern the procedure after reopening; however, if the respondent fails to make an appearance after the case has been reopened, the order already issued shall remain unaltered.
If reopening has not been requested the sheriff shall not deliver the petitioner any evidence collected until the period specified in the first paragraph has passed, and not until a court order has been issued anew, if such a request has been made.
If reopening may be requested as provided for in the first paragraph, appeal to the Supreme Court can not be lodged. The order issued by a district court judge upon reopening shall be subject to summary appeal as provided for in Article 19.
Chapter V. Periods for Initiating Legal Action, Compensation, etc.
Article 21. The petitioner shall, within four weeks from when evidence becomes available to him, initiate legal action against the respondent on the basis of the evidence. If no legal action has been initiated when the period expires, the petitioner shall return the evidence collected.
If legal action is initiated after the period provided for in the first paragraph has expired, judgment shall not be based on the evidence collected. This shall however not apply if the respondent submits the evidence.
Article 22. If a violation of the intellectual property rights referred to in Article 1 has not been established, the respondent shall be entitled to compensation from the petitioner for the financial and non-financial loss he has sustained.
Litigation as referred to in the first paragraph shall be commenced before six months have passed from when the period provided for in Article 21, the first paragraph, for commencing litigation by the petitioner, expired, or from when such litigation was brought to a conclusion without his claims having been granted.
Article 23. This Act shall enter into force 1 July 2006.
Lög um öflun sönnunargagna vegna ætlaðra brota á hugverkaréttindum
2006 nr. 53 13. júní
Ferill málsins á Alþingi. Frumvarp til laga.
Tóku gildi 1. júlí 2006.
I. kafli. Almenn ákvæði. 1. gr. Samkvæmt því sem mælt er fyrir um í lögum þessum verður sönnunargagna aflað
vegna ætlaðra brota gegn eftirfarandi hugverkaréttindum: a. Höfundarétti og skyldum réttindum skv. 3. gr., 4. gr., 3. mgr. 11. gr., 45. gr., 46. gr.
og 48.–52. gr. höfundalaga. b. Hönnunarrétti. c. Vörumerkjarétti. d. Félagamerkjarétti. e. Einkaleyfarétti. f. Rétti samkvæmt lögum um vernd svæðislýsinga smárása í hálfleiðurum. g. Yrkisrétti. 2. gr. Sýslumenn og löglærðir fulltrúar þeirra veita atbeina til öflunar sönnunargagna á
grundvelli laganna að undangengnum dómsúrskurði, sbr. 1. mgr. 9. gr. Um hæfi sýslumanna og fulltrúa þeirra til aðgerða samkvæmt lögunum fer eftir reglum
laga um hæfi dómara til að fara með einkamál í héraði, eftir því sem við getur átt. Ef sýslumaður er vanhæfur til aðgerða samkvæmt lögunum setur dómsmálaráðherra
annan löghæfan mann til að vinna verkið í hans stað. Þóknun hans greiðist samkvæmt ákvörðun dómsmálaráðherra úr ríkissjóði.
3. gr. Nú gerir sá sem telur sig rétthafa hugverkaréttinda er getur í 1. gr. eða sá sem lögum samkvæmt hefur heimild til að hagnýta þau réttindi sennilegt að einhver hafi brotið gegn þeim réttindum og er þá heimilt að kröfu hans sem gerðarbeiðanda að afla sönnunargagna samkvæmt lögunum hjá viðkomandi sem gerðarþola.
Sönnunargagna verður ekki aflað á grundvelli laganna: a. vegna brota sem talin verða minni háttar ef beiðni beinist að einstaklingi og þau hafa
ekki verið liður í atvinnustarfsemi, b. ef stórfelldur munur er á hagsmunum gerðarþola af því að sönnunargagna verði ekki
aflað og hagsmunum gerðarbeiðanda af því að afla slíkra gagna. 4. gr. Sönnunar verður aflað á stað sem gerðarþoli hefur umráð yfir með athugun á
öllum þeim gögnum og tækjum sem haft geta þýðingu við mat á því hvort og í hvaða mæli brotið hafi verið gegn þeim hugverkaréttindum sem getur í 1. gr. Nær könnunin meðal annars til söluvöru, véla og framleiðslutækja, bókhaldsgagna, pöntunarseðla, kynningarefnis, tölvugagna og hugbúnaðar.
Athugun á gögnum og tækjum miðar ekki að því að leiða í ljós hvort framleiðslutæki eða vélar gerðarþola brjóta gegn einkaleyfi.
Sönnunar verður ekki aflað með gögnum sem hafa að geyma upplýsingar sem óheimilt væri að gefa vitnaskýrslu um í einkamáli fyrir dómi.
II. kafli. Meðferð máls fyrir dómi. 5. gr. Beiðni gerðarbeiðanda um öflun sönnunargagna skal send héraðsdómi í því
umdæmi þar sem gerðarþoli á heimilisvarnarþing. Beiðni skal vera skrifleg. Í henni skal greina svo skýrt sem verða má: a. Fullt nafn gerðarbeiðanda, kennitölu og lögheimili. b. Fullt nafn gerðarþola, kennitölu, lögheimili og upplýsingar um atvinnurekstur
viðkomandi ef því er að skipta. c. Hvaða hugverkaréttindum ætlað brot beinist gegn og í hverju það felst. d. Kröfu gerðarbeiðanda um hvaða sönnunargagna eigi að afla. e. Hvar leita eigi sönnunargagna og á hvaða grunni gerðarbeiðandi telur að þau sé þar
að finna. f. Aðrar upplýsingar sem nauðsynlegar eru fyrir meðferð málsins. Með beiðni skulu fylgja þau gögn sem gerðarbeiðandi styður málatilbúnað sinn við. Beiðni ásamt fylgiskjölum skal senda héraðsdómi í tvíriti. 6. gr. Eftir að beiðni hefur borist ákveður héraðsdómari stað og stund þinghalds og
tilkynnir það aðilum með hæfilegum fyrirvara og sannanlegum hætti. Í tilkynningu til gerðarþola skal tekið fram hverju það varði ef ekki verður sótt þing af hans hálfu auk þess sem tilkynningunni skulu fylgja gögn málsins.
Nú leikur hætta á að sönnunargögnum verði komið undan, þeim eytt eða breytt eða að dráttur vegna tilkynningar geti valdið réttarspjöllum og er þá heimilt eftir rökstuddri beiðni gerðarbeiðanda að víkja frá skyldu skv. 1. mgr. til að tilkynna gerðarþola um þinghaldið.
7. gr. Ef gerðarbeiðandi sækir ekki þing þegar beiðni hans er tekin fyrir eða ekki verður af þingsókn hans síðar skal beiðnin talin fallin niður. Héraðsdómari getur úrskurðað gerðarþola ómaksþóknun úr hendi gerðarbeiðanda ef sótt hefur verið þing af hans hálfu og þóknunar verið krafist.
Nú sækir gerðarþoli ekki þing eða hann hefur ekki verið boðaður til þinghaldsins, sbr. 2. mgr. 6. gr., og skal málið þá tekið til úrskurðar. Áður skal þó héraðsdómari leita svara við sérhverju því sem hann telur óljóst eða ónógar upplýsingar komnar fram um og getur haft þýðingu við mat á því hvort orðið verður við beiðninni. Í því skyni og til að leggja fram frekari gögn getur héraðsdómari veitt gerðarbeiðanda skamman frest.
8. gr. Nú er sótt þing af hálfu gerðarþola og er honum þá heimilt að leggja fram greinargerð í þinghaldi sem héraðsdómari hefur ákveðið skv. 1. mgr. 6. gr.
Ef beiðni gerðarbeiðanda er andmælt skal málið sótt og varið munnlega eins og málið liggur fyrir eftir að aðilar hafa lagt fram gögn við þingfestingu. Skýrslutökur fara ekki fram og verður málinu ekki frestað til frekari gagnaöflunar en þó má veita skamman frest til undirbúnings fyrir munnlegan málflutning.
9. gr. Svo fljótt sem verða má eftir að beiðni hefur verið tekin til úrskurðar skal héraðsdómari kveða upp úrskurð um hvort aflað skuli sönnunargagna vegna ætlaðs brots gegn hugverkaréttindum. Í úrskurði héraðsdómara skal afmarkað hvaða gagna verði aflað og hvar þeirra skuli leitað hjá gerðarþola.
Héraðsdómari skal gæta þess af sjálfsdáðum hvort lagaskilyrði séu fyrir hendi til að sönnunargagna verði aflað á grundvelli laganna þótt beiðni hafi ekki verið mótmælt.
III. kafli. Meðferð máls hjá sýslumanni. 10. gr. Gerðarbeiðandi skal senda úrskurð héraðsdóms um heimild til að afla
sönnunargagna vegna ætlaðs brots á hugverkaréttindum til sýslumanns í því umdæmi þar sem sönnunargagna verður aflað.
Nú verður sönnunargagna aflað í fleiri umdæmum og er þá heimilt að beina úrskurðinum samtímis að viðkomandi sýslumönnum.
11. gr. Áður en sönnunargagna verður aflað er sýslumanni rétt að setja það skilyrði að gerðarbeiðandi setji tiltekna tryggingu fyrir kostnaði við meðferð málsins og fyrir greiðslu skaðabóta sem gerðarþoli kynni að öðlast rétt til vegna beiðninnar og meðferðar hennar.
Fjárhæð tryggingar skal sundurgreind eftir því hvort um er að ræða tryggingu fyrir kostnaði sýslumanns við meðferð málsins eða hugsanlegu tjóni sem beiðni og meðferð hennar kann að valda gerðarþola.
Meðan mál er til meðferðar hjá sýslumanni getur hann breytt ákvörðun sinni um tryggingu eftir því sem rétt þykir í ljósi framvindu málsins.
Nú leggur gerðarbeiðandi ekki fram tryggingu innan hæfilegs frests sem sýslumaður ákveður og er þá málið fallið niður.
Ef gerðarbeiðandi vill ekki una ákvörðun sýslumanns getur hann krafist úrlausnar héraðsdómara um trygginguna. Um meðferð ágreiningsmálsins fer eftir 14. kafla laga um aðför, eftir því sem við getur átt.
12. gr. Sýslumaður aflar sönnunargagna með leit hjá gerðarþola. Að því marki sem nauðsynlegt er til að tryggja sönnun á ætluðu broti er sýslumanni rétt að leggja hald á hluti eða skjöl og taka myndir eða afrita gögn, þar með talið á tölvutæku formi. Nú er hlutur tekinn úr vörslum gerðarþola við aðgerð samkvæmt lögunum og skal þá sýslumaður að kröfu gerðarþola varðveita hlutinn á kostnað gerðarbeiðanda.
Við leit skal þess gætt að ekki verði gengið lengra en nauðsynlegt er með hliðsjón af þeim ætluðu brotum sem afla á sönnunar um.
Sýslumaður getur kvatt til menn sem hafa viðeigandi sérfræðiþekkingu til að annast leit eða nánar afmarkaða þætti hennar. Eftir þörfum felur sýslumaður þeim sem hann hefur kvatt til að taka saman skýrslu um athugunina. Sýslumaður ákveður þóknun þeirra sem hann hefur kvatt til sér til aðstoðar.
Sýslumanni er rétt að beita valdi að því marki sem nauðsynlegt er til að framkvæma leit hjá gerðarþola. Eftir þörfum ber lögreglu að veita sýslumanni liðsinni í því skyni.
13. gr. Gerðarbeiðanda er eingöngu heimilt að vera viðstaddur þegar sönnunargagna er aflað að því marki sem nauðsynlegt er til að veita upplýsingar. Sýslumaður tekur ákvörðun um viðveru gerðarbeiðanda og er heimilt að ákveða að athugun fari fram að honum fjarstöddum.
14. gr. Sýslumaður skal með hæfilegum fyrirvara og sannanlegum hætti tilkynna gerðarþola hvar og hvenær hafist verður handa við að afla sönnunargagna, nema úrskurður hafi gengið án þess að gerðarþola væri tilkynnt um málið, sbr. 2. mgr. 6. gr.
Nú hittist gerðarþoli ekki fyrir, umboðsmaður hans eða fyrirsvarsmaður og er sýslumanni þá rétt að fela maka eða öðrum heimilismanni 18 ára og eldri að gæta hagsmuna viðkomandi ef einstaklingur á í hlut. Ef beiðni beinist að öðrum en einstaklingi felur sýslumaður stjórnanda eða starfsmanni gerðarþola að gæta hagsmuna hans. Ekki stendur í vegi þess að sönnunargagna verði aflað þótt enginn hittist fyrir en heimilt er að fresta leit ef þannig stendur á og það þykir geta greitt fyrir meðferð málsins. Ef enginn er viðstaddur fyrir gerðarþola skal sýslumaður kveðja til vott til að vera við aðgerðina.
15. gr. Nú hefur úrskurður gengið um heimild til öflunar sönnunargagna án þess að
gerðarþola hafi verið tilkynnt um málið, sbr. 2. mgr. 6. gr., og snýr sýslumaður sér þá fyrirvaralaust að gerðarþola.
Ef gerðarþoli eða fyrirsvarsmaður hittast ekki fyrir er sýslumanni rétt að fresta því að fram fari leit ef það er unnt án þess að spilla hagsmunum gerðarbeiðanda. Verði því ekki komið við getur sýslumaður falið þeim sem getur í 2. mgr. 14. gr. að gæta hagsmuna viðkomandi eða framkvæmt leit án þess að nokkur sé viðstaddur. Ef enginn er viðstaddur fyrir gerðarþola skal sýslumaður kveðja til vott til að vera við aðgerðina.
Eftir ósk gerðarþola eða þess sem falið hefur verið að gæta hagsmuna hans skal sýslumaður gera stutt hlé á meðferð málsins til að unnt verði að kveðja til lögmann. Hlé verður þó ekki gert ef hætt er við að hagsmunir gerðarbeiðanda kunni að spillast.
16. gr. Gerðarbeiðandi greiðir sýslumanni allan kostnað sem fellur til við öflun sönnunargagna samkvæmt lögunum. Ef sett hefur verið trygging fyrir kostnaði má ganga að henni nema gerðarbeiðandi kjósi að gera upp með öðrum hætti sem sýslumaður samþykkir. Að loknu uppgjöri skal tryggingu fyrir kostnaði eða eftirstöðvum hennar skilað til gerðarbeiðanda.
Sönnunargögn verða ekki afhent gerðarbeiðanda nema kostnaður við öflun þeirra hafi verið greiddur.
17. gr. Tryggingu vegna hugsanlegrar skaðabótakröfu gerðarþola skal skilað að fullnægðu einhverju eftirtalinna skilyrða:
a. Gerðarþoli höfðar ekki mál í samræmi við 22. gr. b. Gerðarbeiðandi er sýknaður í dómsmáli af skaðabótakröfu gerðarþola. c. Aðilar ná samkomulagi um að tryggingu verði skilað. 18. gr. Sýslumaður færir gerðabók um öflun sönnunargagna vegna ætlaðra brota á
hugverkaréttindum. Fer um form hennar eftir reglum sem dómsmálaráðherra setur. Í gerðabók skal greint hvar og hvenær sönnunargagna var leitað, hverjir hafi verið
viðstaddir, hvaða gögn hafi legið frammi og hvað hafi að öðru leyti farið fram. Þá skal rakið hvaða sönnunargagna var aflað og hvernig.
Við lok fyrirtöku málsins les sýslumaður upp bókun sína fyrir viðstadda eða kynnir þeim meginatriði hennar ef þeir telja það nægja. Þeim skal gefinn kostur á að undirrita bókunina ásamt sýslumanni.
Nú hefur sönnunargagna verið aflað án þess að nokkur væri viðstaddur af hálfu gerðarþola og sendir þá sýslumaður viðkomandi svo fljótt sem verða má endurrit úr gerðabók um fyrirtöku málsins.
IV. kafli. Kæra og endurupptaka. 19. gr. Úrskurður héraðsdómara um heimild til öflunar sönnunargagna samkvæmt
lögunum sætir kæru til Hæstaréttar. Um kærufresti, kæruna sjálfa og meðferð hennar í héraði og fyrir Hæstarétti gilda sömu reglur og um kæru í almennu einkamáli.
Kæra úrskurðar héraðsdómara frestar ekki aðgerðum samkvæmt lögunum. Þó skal sýslumaður ekki afhenda gerðarbeiðanda sönnunargögn sem aflað hefur verið fyrr en að liðnum kærufresti hafi málskot ekki átt sér stað en ella ekki fyrr en leyst hefur verið úr málinu fyrir æðra dómi. Nú er úrskurði héraðsdómara hnekkt að einhverju leyti eða öllu fyrir Hæstarétti og skal sýslumaður þá skila gerðarþola sönnunargögnum í samræmi við þá niðurstöðu.
20. gr. Nú hefur úrskurður gengið um heimild til öflunar sönnunargagna án þess að gerðarþola væri tilkynnt um málið, sbr. 2. mgr. 6. gr., og er honum þá heimilt að krefjast
endurupptöku málsins fyrir héraðsdómi innan tveggja vikna frá því hann eða umboðsmaður hans fékk vitneskju um úrskurðinn.
Um málsmeðferðina eftir endurupptöku fer eftir II. kafla, þó þannig að falli þingsókn gerðarþola niður eftir endurupptöku stendur upphaflegur úrskurður óhaggaður.
Sýslumaður skal ekki afhenda gerðarbeiðanda sönnunargögn sem aflað hefur verið fyrr en að liðnum fresti skv. 1. mgr. ef ekki er krafist endurupptöku en ella ekki áður en úrskurður hefur gengið á ný.
Ef heimilt er að krefjast endurupptöku skv. 1. mgr. verður úrskurður héraðsdómara ekki kærður til Hæstaréttar. Úrskurður héraðsdómara í kjölfar endurupptöku verður kærður eftir því sem segir í 19. gr.
V. kafli. Málshöfðunarfrestur, skaðabætur o.fl. 21. gr. Gerðarbeiðandi skal innan fjögurra vikna frá því sönnunargögn standa honum til
reiðu höfða dómsmál á grundvelli þeirra á hendur gerðarþola. Nú hefur mál ekki verið höfðað að liðnum þeim fresti og skal gerðarbeiðandi þá skila þeim sönnunargögnum sem aflað var.
Ef mál er höfðað að liðnum fresti skv. 1. mgr. verður dómur ekki reistur á þeim sönnunargögnum sem aflað var. Þetta á þó ekki við ef gerðarþoli leggur gögnin fram.
22. gr. Nú hefur ekki verið leitt í ljós að brotið hafi verið gegn þeim hugverkaréttindum sem um getur í 1. gr. og á þá gerðarþoli kröfu um skaðabætur fyrir fjártjón og miska úr hendi gerðarbeiðanda.
Höfða skal dómsmál skv. 1. mgr. innan sex mánaða frá því frestur leið fyrir gerðarbeiðanda til að höfða mál skv. 1. mgr. 21. gr. eða máli lauk án þess að kröfur hans næðu fram að ganga.
23. gr. Lög þessi öðlast gildi 1. júlí 2006.