DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 15 marca 2019 r.
Poz. 501
USTAWA
z dnia 20 lutego 2019 r.
o zmianie ustawy – Prawo własności przemysłowej 1)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776 oraz
z 2018 r. poz. 2302) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 120 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsię-
biorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych
w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.
2. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysu-
nek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk.”;
2) w art. 129 1 :
a) w ust. 1:
– pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) składa się wyłącznie z kształtu lub innej właściwości towaru, wynikającej z charakteru samego towaru,
niezbędnej do uzyskania efektu technicznego lub zwiększającej znacznie wartość towaru;”,
– pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) zawiera element o wysokiej wartości symbolicznej, w szczególności o charakterze religijnym, patrio-
tycznym lub kulturowym, którego używanie obrażałoby uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję na-
rodową;”,
– pkt 13 otrzymuje brzmienie:
„13) stanowi lub odtwarza w swoich zasadniczych elementach nazwę odmiany roślin zarejestrowaną
z wcześniejszym pierwszeństwem w Rzeczypospolitej Polskiej lub na podstawie przepisów prawa Unii
Europejskiej albo wiążącej Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej, przewidujących ochronę
praw do odmiany roślin, i odnosi się do odmian roślin tego samego gatunku lub gatunków ściśle spokrew-
nionych.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy wyłączony z rejestracji na podstawie przepisów
prawa krajowego, prawa Unii Europejskiej lub umowy międzynarodowej przewidujących ochronę oznaczenia
geograficznego, nazwy pochodzenia, określenia tradycyjnego dla wina lub gwarantowanej tradycyjnej specjal-
ności, w zakresie w nich przewidzianych.”;
1) Niniejsza ustawa wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mającą na celu
zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (wersja przekształcona) (Dz. Urz.
UE L 336 z 23.12.2015, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 110 z 26.04.2016, str. 5).
Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 501
3) w art. 132 1 w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) jeżeli na podstawie przepisów prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej przewidujących ochronę oznacze-
nia geograficznego lub nazwy pochodzenia osoba uprawniona do wykonywania praw wynikających z wcześ-
niejszego ich zgłoszenia, o ile to oznaczenie lub nazwa zostanie zarejestrowane, może zakazać używania póź-
niejszego znaku towarowego.”;
4) w tytule III w dziale I tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:
„Wspólny znak towarowy i znak towarowy gwarancyjny”;
5) w art. 136:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Organizacja mająca zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań w swoim imieniu powołana
do reprezentowania interesów przedsiębiorców i osoba prawna działająca na podstawie przepisów prawa
publicznego mogą uzyskać prawo ochronne na wspólny znak towarowy. Wspólny znak towarowy przeznaczony
jest do odróżniania towarów w przypadku:
1) organizacji – jej członków,
2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – osób upoważnionych do używania
tego znaku na podstawie regulaminu używania znaku
– od towarów innych przedsiębiorstw.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1 1 w brzmieniu:
„1 1 . Prawo używania wspólnego znaku towarowego przysługuje w przypadku:
1) organizacji – tej organizacji lub jej członkom;
2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – tej osobie lub osobom upoważnio-
nym do używania tego znaku na podstawie regulaminu używania znaku.”,
c) uchyla się ust. 2;
6) po art. 136 dodaje się art. 136 1 –136
3 w brzmieniu:
„Art. 136 1 . 1. Nie udziela się prawa ochronnego na wspólny znak towarowy, w przypadku gdy nie zostały speł-
nione warunki, o których mowa w art. 136 lub art. 138 ust. 3 i 4, lub w przypadku gdy:
1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami;
2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub znaczenia znaku, w szczególności jeżeli
może on być uznany za oznaczenie inne niż wspólny znak towarowy.
2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1
pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 136 lub art. 138 ust. 3 i 4, udziela się prawa ochron-
nego na wspólny znak towarowy.
Art. 136 2 . 1. Osoba fizyczna lub prawna, w tym instytucje, organy oraz podmioty prawa publicznego, która nie
prowadzi działalności gospodarczej obejmującej dostarczanie towarów tego samego rodzaju co towary certyfikowane,
może uzyskać prawo ochronne na znak towarowy gwarancyjny. Znak towarowy gwarancyjny przeznaczony jest do
odróżniania towarów, które zostały certyfikowane przez uprawnionego do tego znaku, w szczególności w zakresie
użytego materiału, sposobu produkcji towarów, ich jakości, precyzji lub innych właściwości, od towarów, które nie są
w ten sposób certyfikowane.
2. Znak towarowy gwarancyjny może składać się z elementów mogących służyć w obrocie handlowym do
wskazania pochodzenia geograficznego towarów.
3. Przepisu art. 129 1 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w zakresie, w jakim stanowi on podstawę do nieudzielenia prawa
ochronnego na oznaczenie, które składa się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania pocho-
dzenia towaru. Taki znak towarowy gwarancyjny nie uprawnia do zakazywania osobie trzeciej używania w obrocie
handlowym takich oznaczeń, pod warunkiem że osoba trzecia używa ich zgodnie z uczciwymi praktykami
w przemyśle i handlu.
4. Zasady używania znaku towarowego gwarancyjnego określa regulamin używania znaku.
5. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny nie może odmówić, bez ważnych powo-
dów, prawa używania znaku osobom, które spełniają warunki określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 4.
Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 501
Art. 136 3 . 1. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny, w przypadku gdy nie zostały
spełnione warunki, o których mowa w art. 136 2
lub art. 138 ust. 6 i 7, lub w przypadku gdy:
1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami;
2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub znaczenia znaku, w szczególności jeżeli
może on być uznany za oznaczenie inne niż znak towarowy gwarancyjny.
2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1
pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 136 2
lub art. 138 ust. 6 i 7, udziela się prawa ochron-
nego na znak towarowy gwarancyjny.”;
7) uchyla się art. 137;
8) w art. 138:
a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego lub zgłoszenia znaku w celu uzyskania wspólnego prawa
ochronnego dołącza się regulamin używania znaku.
4. Regulamin, o którym mowa w ust. 3, w sposób jasny i precyzyjny określa w szczególności:
1) zasady używania znaku, w tym skutki naruszenia postanowień regulaminu;
2) osoby upoważnione do używania znaku albo warunki członkostwa w organizacji, o której mowa w art. 136
ust. 1 – w przypadku wspólnego znaku towarowego;
3) osoby, o których mowa w art. 122 ust. 1 – w przypadku wspólnego prawa ochronnego na znak towarowy.”,
b) dodaje się ust. 5–8 w brzmieniu:
„5. W rejestrze znaków towarowych dokonuje się wzmianki o dołączeniu regulaminu, o którym mowa
w ust. 3, a także o wszystkich zmianach w tym regulaminie.
6. Do zgłoszenia znaku towarowego gwarancyjnego dołącza się regulamin używania znaku.
7. Regulamin, o którym mowa w ust. 6, w sposób jasny i precyzyjny określa w szczególności:
1) osoby uprawnione do używania znaku;
2) właściwości, które mają być certyfikowane znakiem, i sposób badania tych właściwości;
3) sposób nadzorowania używania znaku;
4) zasady używania znaku, w tym skutki naruszenia postanowień regulaminu.
8. W rejestrze znaków towarowych dokonuje się wzmianki o dołączeniu regulaminu, o którym mowa
w ust. 6, a także o wszystkich zmianach w tym regulaminie.”;
9) art. 142 otrzymuje brzmienie:
„Art. 142. Urząd Patentowy może wprowadzić poprawki w dokumentacji zgłoszenia znaku towarowego jedynie
w celu usunięcia oczywistych pomyłek i błędów językowych. Ograniczenie to nie dotyczy wykazu towarów i ich kla-
syfikacji, a także wykazu użytych kolorów, pod warunkiem że poprawki nie będą prowadzić do zmiany zakresu żąda-
nej ochrony.”;
10) po art. 144 1 dodaje się art. 144
2 w brzmieniu:
„Art. 144 2 . Jeżeli zgłoszenie znaku towarowego nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 141, Urząd Paten-
towy może wezwać zgłaszającego postanowieniem, pod rygorem umorzenia postępowania w całości lub części, do
usunięcia w wyznaczonym terminie stwierdzonych usterek lub braków.”;
11) art. 145 otrzymuje brzmienie:
„Art. 145. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na
znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1 i art. 136
3 , wydaje decyzję o odmowie udzielenia
prawa ochronnego na znak towarowy.
2. W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy
z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1 i art. 136
3 , dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wy-
daje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy dla tych towarów.
3. Przed wydaniem decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, Urząd Patentowy informuje zgłaszającego o zebranych
dowodach i okolicznościach mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania prawa ochronnego na znak
towarowy i wyznacza mu termin do zajęcia stanowiska.”;
Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 501
12) w art. 146 1 :
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Urząd Patentowy niezwłocznie dokonuje ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu
znaku towarowego, co do którego nie stwierdzono braku warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronne-
go na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1 i art. 136
3 .”,
b) ust. 3–5 otrzymują brzmienie:
„3. Po uprawomocnieniu się decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, o której
mowa w art. 145 ust. 2, Urząd Patentowy dokonuje ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu
znaku towarowego dla pozostałych towarów.
4. Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1
i art. 136 3 .
5. Urząd Patentowy może wydać decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy,
w przypadku powzięcia informacji o okolicznościach, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1 i art. 136
3 , także po
ogłoszeniu o zgłoszeniu znaku towarowego. Przepis art. 145 ust. 3 stosuje się odpowiednio.”;
13) w art. 147 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Po bezskutecznym upływie terminu na złożenie sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 17
ust. 1, Urząd Paten-
towy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, chyba że powziął, po ogłoszeniu
o zgłoszeniu znaku towarowego, informację o okolicznościach, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1 i art. 136
3 .”;
14) po art. 152 1 dodaje się art. 152
1a w brzmieniu:
„Art. 152 1a
. 1. Urząd Patentowy po otrzymaniu z Biura Międzynarodowego informacji o wyznaczeniu na teryto-
rium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego, niezwłocznie dokonuje ogłoszenia o tym wy-
znaczeniu w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.
2. Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1
i art. 136 3 .”;
15) art. 152 2 i art. 152
3 otrzymują brzmienie:
„Art. 152 2 . 1. W przypadku stwierdzenia braku warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospo-
litej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1 ,
art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141, Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku
przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę, w której zawiadamia o powodach uniemożliwiających uznanie
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego (wstępna odmowa uznania
ochrony), a także wyznacza uprawnionemu z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego termin do zajęcia sta-
nowiska w sprawie.
2. Po upływie terminu wskazanego w ust. 1 Urząd Patentowy wydaje decyzję w sprawie uznania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego (decyzja w sprawie uznania ochrony), chy-
ba że wniesiono sprzeciw, o którym mowa w art. 152 6a
ust. 1.
Art. 152 3 . W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
ochrony międzynarodowego znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1 , art. 138 ust. 3 i 4
oraz art. 141, dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie uznania ochrony dla
tych towarów. Przepis art. 152 2 ust. 1 stosuje się odpowiednio.”;
16) uchyla się art. 152 5 i art. 152
6 ;
17) w art. 152 6a
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W przypadku wniesienia sprzeciwu wobec wyznaczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej między-
narodowego znaku towarowego, Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku
przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę o powodach mogących uniemożliwić uznanie ochrony w całości
lub części (wstępna odmowa uznania ochrony oparta na sprzeciwie).”;
18) w art. 152 6b
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Po bezskutecznym upływie terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a
ust. 1, Urząd
Patentowy wydaje decyzję o uznaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku
towarowego (decyzja o uznaniu ochrony), chyba że stwierdził brak warunków wymaganych do uznania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego, z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 ,
art. 136 1 , art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141. Decyzję tę Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego wraz
z notą, w terminach wskazanych w Porozumieniu lub Protokole. Tryb przekazania, formę i język noty reguluje
Porozumienie lub Protokół.”;
Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 501
19) po art. 152 6b
dodaje się art. 152 6c
w brzmieniu:
„Art. 152 6c
. 1. Jeżeli Urząd Patentowy nie stwierdził przeszkód do udzielenia prawa ochronnego, o których
mowa w art. 129 1
i art. 136 1 , oraz spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141,
a także nie wniesiono sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a
ust. 1, wydaje, w terminach wskazanych w Porozumie-
niu lub Protokole, decyzję o uznaniu ochrony, którą przekazuje do Biura Międzynarodowego wraz z notą, której tryb
przekazania, formę i język przewiduje Porozumienie lub Protokół.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzji o uznaniu ochrony nie doręcza się uprawnionemu.”;
20) art. 152 7 otrzymuje brzmienie:
„Art. 152 7 . Od decyzji w sprawie uznania ochrony służy stronie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy
w terminie 3 miesięcy od daty doręczenia decyzji uprawnionemu. Przepisy art. 244 ust. 1 1 –1
4 i 5, art. 244
1 oraz
art. 245 stosuje się odpowiednio.”;
21) po art. 152 7 dodaje się art. 152
7a w brzmieniu:
„Art. 152 7a
. Po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie uznania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego,
w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę informującą o wydanej w tym postępo-
waniu decyzji, chyba że decyzja wraz z notą została przekazana na podstawie art. 152 6b
ust. 1.”;
22) art. 152 14
i art. 152 15
otrzymują brzmienie:
„Art. 152 14
. Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku przewidzia-
nych w Porozumieniu lub Protokole, notę o prawomocnej decyzji o unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczy-
pospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego lub stwierdzeniu wygaśnięcia tej ochrony.
Art. 152 15
. 1. Do stwierdzenia wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowe-
go znaku towarowego przepisy art. 169–172 stosuje się odpowiednio.
2. Okres, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1, rozpoczyna swój bieg od dnia:
1) bezskutecznego upływu terminu wynikającego z Porozumienia lub Protokołu na wydanie wstępnej odmowy
uznania ochrony, o której mowa w art. 152 2 ust. 1, lub
2) bezskutecznego upływu terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a
ust. 1, lub
3) cofnięcia sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a
ust. 1, lub
4) uprawomocnienia się decyzji o uznaniu ochrony wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu, o którym mowa
w art. 152 6a
ust. 1, lub
5) uprawomocnienia się decyzji o uznaniu ochrony wydanej po wstępnej odmowie uznania ochrony, o której
mowa w art. 152 2 ust. 1.”;
23) w art. 152 17
w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu znaku towarowego uprawniony do wcześniejszego znaku
towarowego, uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego, a także osoba uprawniona do wyko-
nywania praw wynikających z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego może
wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 ust. 4 lub art. 132
1
ust. 1–3.”;
24) w art. 152 22
:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu stronom służy wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 244–245, art. 248 i art. 249 stosuje się odpowiednio.”,
b) uchyla się ust. 3;
25) art. 152 23
otrzymuje brzmienie:
„Art. 152 23
. 1. Do postępowania w sprawie sprzeciwu przepisy art. 242 ust. 1 i 2, art. 251, art. 252 i art. 253
ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Do kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym, przy
czym koszty znosi się pomiędzy stronami również w przypadku umorzenia postępowania w sprawie sprzeciwu.”;
Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 501
26) w art. 153 ust. 3–6 otrzymują brzmienie:
„3. Prawo ochronne na znak towarowy przedłuża się o dalsze 10 lat ochrony, o ile uiszczona zostanie opłata za
dalszy okres ochrony.
4. Urząd Patentowy może wezwać wpłacającego do złożenia wyjaśnień, w wyznaczonym terminie, co do wyso-
kości i uprawnienia do wniesienia opłaty. Jeżeli złożone wyjaśnienia nie usuwają stwierdzonych braków, Urząd Patento-
wy zwraca wniesioną opłatę za dalszy okres ochrony.
5. Przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych.
6. Urząd Patentowy, z urzędu lub na wniosek uprawnionego z prawa ochronnego lub osoby przez niego upo-
ważnionej, w drodze postanowienia, wykreśla z rejestru znaków towarowych błędny wpis dotyczący przedłużenia
prawa ochronnego.”;
27) w art. 156:
a) w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) ich nazwisk lub adresów, w przypadku gdy osoby te są osobami fizycznymi;
2) oznaczeń, które nie mają odróżniającego charakteru lub które dotyczą rodzaju, jakości, ilości, zamierzonego
przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego, daty produkcji lub innych właściwości towarów;”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Używanie oznaczeń wskazanych w ust. 1 jest dozwolone tylko wówczas, gdy jest zgodne z uczciwymi
praktykami w przemyśle i handlu.”;
28) art. 157 otrzymuje brzmienie:
„Art. 157. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy nie może zakazać innej osobie używania tego
lub podobnego oznaczenia w obrocie, jeżeli znaku tego nie używał w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4. Na
żądanie strony pozwanej uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy przedstawia dowód, że w okresie pięciu
lat poprzedzających wniesienie powództwa znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4.”;
29) uchyla się art. 158;
30) w art. 161 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku zgłoszenia na swoją rzecz znaku towarowego albo uzyskania prawa ochronnego na znak towa-
rowy przez agenta lub przedstawiciela uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy, uprawniony, jeżeli
agent lub przedstawiciel działał bez jego zgody i nie uzasadnił swojego działania, może żądać umorzenia postępowa-
nia albo unieważnienia prawa ochronnego na ten znak, a także udzielenia mu prawa ochronnego na ten znak albo
przeniesienia na niego już udzielonego prawa. Uprawniony może żądać ponadto zakazania używania znaku towaro-
wego przez agenta lub przedstawiciela.”;
31) w art. 162:
a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Przepisy art. 67 ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.”,
b) ust. 1 1 otrzymuje brzmienie:
„1 1 . Prawo ochronne na znak towarowy może być przeniesione na rzecz kilku osób jako wspólne prawo
ochronne.”,
c) uchyla się ust. 1 2 ,
d) ust. 1 3 otrzymuje brzmienie:
„1 3 . Wpis do rejestru znaków towarowych o przeniesieniu prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1
1 ,
może nastąpić po złożeniu regulaminu znaku, o którym mowa w art. 122 ust. 2.”,
e) uchyla się ust. 3 1 ,
f) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Prawo ochronne na znak towarowy może być również przeniesione w stosunku do niektórych towarów,
dla których prawo to jest udzielone.”,
g) w ust. 6 wyrazy „Przepisy ust. 1 oraz ust. 3–5” zastępuje się wyrazami „Przepisy ust. 1, 3, 4 i 5”;
Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 501
32) w art. 162 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Prawo ochronne na znak towarowy może zostać podzielone na wniosek uprawnionego w stosunku do wskazanych
towarów, z zachowaniem daty pierwszeństwa.”;
33) w art. 163:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do uży-
wania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 ust. 1–4
oraz art. 78 i art. 79.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1 1 i 1
2 w brzmieniu:
„1 1 . O ile umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjobiorca może wystąpić z powództwem o naruszenie
prawa ochronnego na znak towarowy wyłącznie za zgodą uprawnionego z tego prawa. Licencjobiorca wyłączny
może jednakże wystąpić z takim powództwem, jeżeli uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy, pomimo
wezwania, nie wystąpi w stosownym terminie z powództwem o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy.
1 2 . Licencjobiorca w celu uzyskania odszkodowania za poniesioną szkodę może wstąpić do sprawy
o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy wszczętej przez uprawnionego z tego prawa.”,
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Licencja podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru znaków towarowych.”;
34) art. 164 otrzymuje brzmienie:
„Art. 164. 1. Prawo ochronne na znak towarowy może być unieważnione na wniosek, w całości lub części, jeżeli
nie zostały spełnione warunki wymagane do uzyskania tego prawa z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136
1
oraz art. 136 3 , i w przypadku istnienia wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 132
1 ust. 1–3.
2. W przypadku gdy podstawą wniosku jest wcześniejsze prawo, o którym mowa w art. 129 1
ust. 4 lub
art. 132 1 ust. 1–3, na prawo to może powoływać się jedynie uprawniony z tego prawa oraz osoba uprawniona do wy-
konywania praw wynikających z tego prawa. Przepis art. 133 stosuje się odpowiednio.”;
35) w art. 165 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. Z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego na podstawie wcześniejszego znaku towarowego nie moż-
na wystąpić, gdy w dacie zgłoszenia lub dacie uprzedniego pierwszeństwa późniejszego znaku towarowego:
1) wcześniejszy znak towarowy, który nie spełniał warunków określonych w art. 129 1 ust. 1 pkt 2–4, nie nabrał
jeszcze odróżniającego charakteru, o którym mowa w art. 130;
2) wcześniejszy znak towarowy nie nabrał jeszcze wystarczająco odróżniającego charakteru, aby możliwe było
stwierdzenie ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd, o którym mowa w art. 132 1 ust. 1 pkt 3, o ile przepis ten
stanowi podstawę wniosku o unieważnienie;
3) wcześniejszy znak towarowy nie uzyskał jeszcze renomy, o której mowa w art. 132 1 ust. 1 pkt 4, o ile przepis
ten stanowi podstawę wniosku o unieważnienie.
4. W przypadku gdy podstawą wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na wspólny znak towarowy lub znak
towarowy gwarancyjny jest art. 136 1
lub art. 136 3 , Urząd Patentowy odmawia unieważnienia prawa ochronnego na
wspólny znak towarowy lub znak towarowy gwarancyjny, jeżeli po zmianie przez uprawnionego regulaminu używa-
nia znaku są spełnione warunki, o których mowa w tych przepisach.”;
36) w art. 166:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. W postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na podstawie wcześniejszego znaku towarowego
uprawniony do tego znaku towarowego jest obowiązany, na zarzut uprawnionego do późniejszego znaku towa-
rowego, przedstawić dowód na to, że w okresie pięciu lat poprzedzających datę wniosku o unieważnienie wcześ-
niejszy znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, w odniesieniu do towarów, dla
których został zarejestrowany, w zakresie, w jakim stanowią one podstawę wniosku o unieważnienie, lub że ist-
nieją uzasadnione powody jego nieużywania, pod warunkiem że w dacie wniosku o unieważnienie od zarejestro-
wania wcześniejszego znaku towarowego upłynęło co najmniej pięć lat.
2. Jeżeli w dacie pierwszeństwa późniejszego znaku towarowego upłynął już pięcioletni okres, w którym
miało nastąpić używanie wcześniejszego znaku towarowego w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, uprawnio-
ny do wcześniejszego znaku towarowego obowiązany jest przedstawić, obok dowodu wymaganego na podstawie
ust. 1, dowód na to, że ten znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 w okresie pię-
ciu lat poprzedzających datę pierwszeństwa lub istniały uzasadnione powody jego nieużywania.”,
Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 501
b) dodaje się ust. 3–8 w brzmieniu:
„3. W przypadku nieprzedstawienia dowodów, o których mowa w ust. 1 i 2, oddala się wniosek o unieważ-
nienie prawa ochronnego na podstawie wcześniejszego znaku towarowego.
4. Jeżeli wcześniejszy znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, wyłącznie
w odniesieniu do części towarów, dla których został zarejestrowany, uznaje się go, na użytek rozpatrywania
wniosku o unieważnienie, za zarejestrowany tylko dla tej części towarów.
5. Prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest identyczny
lub podobny do wcześniejszego znaku towarowego, jeżeli przed dniem złożenia wniosku zostało wszczęte postę-
powanie o unieważnienie prawa ochronnego na wcześniejszy znak towarowy.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy
może być rozpatrzony po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie unieważnienia prawa ochronnego na wcześ-
niejszy znak towarowy.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy znak wcześniejszy jest znakiem towarowym
Unii Europejskiej. W takim przypadku rzeczywiste używanie znaku towarowego Unii Europejskiej stwierdza się
zgodnie z art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r.
w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 154 z 16.06.2017, str. 1).
8. Do czasu zakończenia postępowania o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie prawa z rejestracji na
znak towarowy Unii Europejskiej Urząd Patentowy zawiesza postępowanie o unieważnienie prawa ochronnego
na znak towarowy, wszczęte na tej podstawie, iż znak ten jest identyczny lub podobny do znaku towarowego Unii
Europejskiej.”;
37) w art. 169:
a) w ust. l w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5–7 w brzmieniu:
„5) niepodjęcia przez uprawnionego działań w celu uniemożliwienia używania wspólnego znaku towarowego
lub znaku towarowego gwarancyjnego w sposób niezgodny z zasadami używania określonymi w regulami-
nie używania znaku;
6) używania wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego gwarancyjnego przez uprawnionego
w sposób powodujący ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, o którym mowa w art. 136 1 ust. 1 pkt 2 lub
art. 136 3 ust. 1 pkt 2;
7) zmiany regulaminu używania wspólnego znaku towarowego lub regulaminu używania znaku towarowego
gwarancyjnego, w wyniku której regulamin ten nie spełnia wymagań określonych w art. 138 ust. 4 lub 7 albo
ma do niego zastosowanie jedna z podstaw odmowy udzielenia prawa ochronnego, o których mowa
w art. 136 1 ust. 1 lub art. 136
3 ust. 1, chyba że uprawniony przed wydaniem decyzji stwierdzającej wygaś-
nięcie prawa ochronnego dokona w regulaminie używania wspólnego znaku towarowego lub regulaminie
używania znaku towarowego gwarancyjnego niezbędnych zmian pozwalających na usunięcie niezgodności
z tymi przepisami.”,
b) w ust. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) przez osobę upoważnioną do używania wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego gwarancyjnego.”,
c) uchyla się ust. 5,
d) w ust. 7 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Przepis ten stosuje się odpowiednio do prawa ochronnego na wspólny znak towarowy i znak towarowy gwarancyjny.”;
38) art. 172 otrzymuje brzmienie:
„Art. 172. Prawo ochronne na znak towarowy wygasa z dniem złożenia wniosku o stwierdzenie jego wygaśnię-
cia, jednakże na wniosek strony Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie tego prawa z dniem, w którym nastąpiło zda-
rzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy. Datę wygaśnięcia prawa
ochronnego na znak towarowy potwierdza się w decyzji.”;
39) po art. 172 dodaje się art. 172 1 w brzmieniu:
„Art. 172 1 . Z wnioskiem o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy,
na podstawie którego zastrzeżone jest starszeństwo znaku towarowego Unii Europejskiej, można również wystąpić,
jeżeli uprawniony zrzekł się tego prawa lub zezwolił na jego wygaśnięcie, pod warunkiem że unieważnienia lub
stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy można było dokonać z chwilą, gdy uprawniony zrzekł
się tego prawa lub pozwolił na jego wygaśnięcie. W przypadku uwzględnienia takiego wniosku starszeństwo przestaje
wywierać swój skutek.”;
Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 501
40) w art. 224 po ust. 2 dodaje się ust. 2 1 –2
3 w brzmieniu:
„2 1 . Urząd Patentowy informuje uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy o zbliżającym się termi-
nie uiszczenia opłaty za dalszy okres ochrony nie później niż na sześć miesięcy przed dniem, w którym upływa po-
przedni okres ochrony.
2 2 . Na wniosek uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego na wzór użytkowy
lub prawa z rejestracji Urząd Patentowy informuje o zbliżającym się terminie uiszczenia opłaty za dalszy okres
ochrony nie później niż na miesiąc przed dniem, w którym upływa poprzedni okres ochrony.
2 3 . Nieotrzymanie przez uprawnionego informacji, o której mowa w ust. 2
1 i 2
2 , pozostaje bez wpływu na ocenę
zachowania przez uprawnionego terminu na uiszczenie opłaty.”;
41) art. 233 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 233 1 . O zgłoszeniu wynalazku, wzoru użytkowego i znaku towarowego oraz o wyznaczeniu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego, w zakresie wskazanym w art. 146 1 ust. 1 i 3 oraz
art. 152 6b
ust. 1 i 2, a także o wniesieniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a
ust. 1 oraz art. 152 17
ust. 1, ogłasza
się w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.”;
42) w art. 241 1 :
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1 1 w brzmieniu:
„1 1 . Zawiadomienie i informacje Urzędu Patentowego, o których mowa w art. 146
1 ust. 6 oraz art. 224
ust. 2 1
i 2 2 , a także pisemne informacje Urzędu Patentowego o zgłoszonym wynalazku, produkcie leczniczym
i produkcie ochrony roślin, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym, znaku towarowym, oznaczeniu geogra-
ficznym i topografii układów scalonych nie wymagają podpisu i pieczęci.”,
b) po ust. 2 1 dodaje się ust. 2
2 i 2
3 w brzmieniu:
„2 2 . Zgłoszeń w postaci elektronicznej należy dokonywać za pomocą systemu teleinformatycznego, przy
użyciu formularzy elektronicznych udostępnionych w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
Urzędu Patentowego.
2 3 . Zgłoszenia i korespondencję w postaci elektronicznej, o których mowa w ust. 1 i 2
2 , sporządza się
w formatach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informa-
tyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570, z 2018 r. poz. 1000,
1544 i 1669 oraz z 2019 r. poz. 60).”,
c) uchyla się ust. 3;
43) w art. 261 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3 1 w brzmieniu:
„3 1 ) rozpatrywanie sprzeciwów w zakresie określonym ustawą;”;
44) w art. 264 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do powołanych przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspertów należy orzekanie w sprawach, o których mo-
wa w art. 261 ust. 2 pkt 2–3 1 , a także w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów, o których mowa w art. 228
ust. 1.”;
45) w art. 296:
a) oznaczenie „ust. 1a” zastępuje się oznaczeniem „ust. 1 1 ”,
b) po ust. 1 1 dodaje się ust. 1
2 –1
6 w brzmieniu:
„1 2 . W przypadku gdy istnieje ryzyko, że opakowania, etykiety, metki, zabezpieczenia, elementy lub urzą-
dzenia służące weryfikacji autentyczności lub wszelkie inne środki, na których umieszczony jest znak towarowy,
mogłyby być używane w odniesieniu do towarów, a takie użycie stanowiłoby naruszenie prawa ochronnego,
o którym mowa w ust. 2 i 2 1 , uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy lub osoba, której ustawa na to
zezwala, może żądać zaniechania:
1) umieszczania oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym lub do niego podobnego na opakowaniach,
etykietach, metkach, zabezpieczeniach lub elementach lub urządzeniach służących weryfikacji autentycz-
ności lub wszelkich innych środkach, na których ten znak może być umieszczony;
2) oferowania, wprowadzania do obrotu, importu lub eksportu lub składowania w celu oferowania lub wpro-
wadzania do obrotu, opakowań, etykiet, metek, zabezpieczeń, elementów lub urządzeń służących weryfika-
cji autentyczności lub wszelkich innych środków, na których ten znak jest umieszczony.
Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 501
1 3 . W przypadku gdy reprodukcja znaku towarowego w słowniku, encyklopedii lub podobnym zbiorze
informacji w formie drukowanej lub elektronicznej stwarza wrażenie, że stanowi on nazwę rodzajową towaru,
wydawca zapewnia, na żądanie uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy, aby reprodukcji znaku
towarowego bezzwłocznie, a w przypadku zbiorów w formie drukowanej – najpóźniej w następnym wydaniu
publikacji, towarzyszyło wskazanie, że jest to zarejestrowany znak towarowy.
1 4 . Bez uszczerbku dla praw nabytych przez osoby trzecie przed datą zgłoszenia lub datą uprzedniego
pierwszeństwa znaku towarowego, uprawnionemu z prawa ochronnego na znak towarowy lub osobie, której
ustawa na to zezwala, przysługuje prawo zakazania osobom trzecim wprowadzenia towarów, w ramach działal-
ności gospodarczej, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu,
w przypadku gdy towary te lub ich opakowania pochodzą z państw trzecich i są opatrzone, bez zezwolenia
uprawnionego, znakiem towarowym, który jest identyczny ze znakiem towarowym zarejestrowanym w odniesie-
niu do tych towarów lub którego nie można odróżnić pod względem jego istotnych cech od tego znaku towaro-
wego.
1 5 . Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1
4 , wygasa, jeżeli w postępowaniu służącym ustaleniu, czy prawo
do zarejestrowanego znaku towarowego zostało naruszone, wszczętym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 608/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie egzekwowania praw własności inte-
lektualnej przez organy celne oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1383/2003 (Dz. Urz. UE L 181
z 29.06.2013, str. 15), zgłaszający lub posiadacz towarów udowodni, że uprawnionemu z prawa ochronnego na
znak towarowy nie przysługuje prawo zakazania wprowadzenia towarów do obrotu w państwie końcowego prze-
znaczenia.
1 6 . Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1
4 , nie przysługuje, jeżeli identyczność lub podobieństwo znaków
towarowych, odnoszących się do leków, wynika wyłącznie z identyczności lub podobieństwa do międzynarodo-
wej niezastrzeżonej nazwy aktywnego składnika leków (INN).”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy, na który udzielono prawa ochronnego z wcześ-
niejszym pierwszeństwem, może zakazać innej osobie bezprawnego używania w obrocie gospodarczym znaku
identycznego:
1) ze znakiem towarowym, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz
tego uprawnionego w odniesieniu do identycznych towarów;
2) lub podobnego do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeń-
stwem na rzecz tego uprawnionego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi
ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze
znakiem towarowym, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz tego
uprawnionego;
3) lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniej-
szym pierwszeństwem na rzecz tego uprawnionego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli używa-
nie tego znaku bez uzasadnionej przyczyny przynosi nienależną korzyść lub jest szkodliwe dla odróżniają-
cego charakteru lub renomy znaku wcześniejszego.”,
d) po ust. 2 dodaje się ust. 2 1 w brzmieniu:
„2 1 . Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy, o którym mowa w ust. 2, polega także na używaniu
znaku towarowego:
1) jako nazwy handlowej lub nazwy przedsiębiorstwa albo jako części tych nazw, chyba że pozostaje ono bez
wpływu na możliwość odróżnienia towarów w obrocie;
2) w reklamie stanowiącej czyn nieuczciwej konkurencji zgodnie z art. 16 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 16 kwietnia
1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2018 r. poz. 419 i 1637).”,
e) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, można wystąpić również przeciwko osobie, która tylko
wprowadza do obrotu oznaczone już znakiem towarowym towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego albo
osoby, która miała jego zezwolenie na używanie znaku towarowego, jak również przeciwko osobie, z usług której
korzystano przy naruszeniu prawa ochronnego na znak towarowy. Przepisu nie stosuje się do osoby, której od-
powiedzialność jest wyłączona na podstawie art. 12–15 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną.”,
Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 501
f) po ust. 3 dodaje się ust. 3 1 –3
3 w brzmieniu:
„3 1 . W postępowaniu w sprawie naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy uprawnionemu nie przy-
sługuje prawo zakazania używania później zarejestrowanego znaku towarowego, jeżeli ten późniejszy znak towa-
rowy nie mógłby zostać unieważniony na podstawie art. 165 ust. 1 i 3 lub art. 166 ust. 3.
3 2 . W postępowaniu w sprawie naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy uprawnionemu nie przy-
sługuje prawo zakazania używania później zarejestrowanego znaku towarowego Unii Europejskiej, jeżeli ten
późniejszy znak towarowy nie mógłby zostać unieważniony zgodnie z art. 60 ust. 1, 3 lub 4, art. 61 ust. 2 lub
art. 64 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie
znaku towarowego Unii Europejskiej.
3 3 . W przypadku gdy uprawnionemu z prawa ochronnego na znak towarowy nie przysługuje prawo zakaza-
nia używania późniejszego znaku towarowego na podstawie ust. 3 1
lub 3 2 , uprawnionemu do późniejszego znaku
towarowego nie przysługuje, w ramach postępowania w sprawie naruszenia prawa ochronnego na ten znak, pra-
wo zakazania używania wcześniejszego znaku towarowego, nawet jeśli nie można już się powoływać na prawo
do wcześniejszego znaku towarowego przeciwko późniejszemu znakowi towarowemu.”;
46) w art. 305 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Kto, w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary podrobionym znakiem towarowym, w tym podrobio-
nym znakiem towarowym Unii Europejskiej, zarejestrowanym znakiem towarowym lub znakiem towarowym Unii
Europejskiej, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”.
Art. 2. 1. Do postępowań o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy, wszczętych i niezakończonych przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą.
2. Do postępowań o unieważnienie albo stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy, udzielonego
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wszczętych po wejściu w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy
ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Do postępowań w sprawie przedłużenia prawa ochronnego na znak towarowy na dalsze okresy ochrony, wszczę-
tych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
4. Do postępowań o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeci-
wu, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
5. Do postępowań o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeci-
wu, wszczętych po wejściu w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu nada-
nym niniejszą ustawą, również w przypadku, gdy postępowanie w sprawie sprzeciwu zostało wszczęte przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy.
Art. 3. Do oceny stosunków cywilnoprawnych, które powstały przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje
się przepisy dotychczasowe, chyba że skutki prawne tych stosunków nastąpiły po wejściu w życie niniejszej ustawy.
Art. 4. 1. Postępowania w sprawie udzielenia praw ochronnych na wspólne znaki towarowe gwarancyjne, wszczęte
i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się postępowaniami w sprawie udzielenia praw
ochronnych na znaki towarowe gwarancyjne.
2. Zgłoszenia wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się zgło-
szeniami znaku towarowego gwarancyjnego.
3. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, zgłaszający, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, jest obowiązany dołączyć regulamin używania znaku, o którym mowa w art. 138 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1.
4. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 3, postępowanie w sprawie udzielenia prawa ochronne-
go na znak towarowy gwarancyjny umarza się.
Art. 5. 1. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy uprawniony może złożyć wniosek
o przekształcenie prawa ochronnego na wspólny znak towarowy gwarancyjny w prawo ochronne na znak towarowy gwa-
rancyjny.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się regulamin używania znaku, o którym mowa w art. 138 ust. 6
ustawy zmienianej w art. 1.
3. W przypadku niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, do prawa ochronnego na wspólny znak towarowy
gwarancyjny stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda